செருவாமணி 43

 #SERUVAAMANI

Written by Baskar Sathya 

#Seruvaamani_43

'அப்பா, நான் நாளைக்கு கிளம்பறேன் கனடாலேந்து.  அவர் கல்யாணத்துக்கு ரெண்டு நாள் முன்னாடி வந்துடுவார்.'

மே மாதம் பதினைந்து தேதி வாக்கில் உப்புமு மூர்த்திக்கு ஃபோன் செய்தாள்.

'பாலு நார்மலா இருக்கானோல்யொ?'

'இருக்கான் மா.  நீ ஜாக்ரதையா வா.'

உப்புமு வருகிறாள் என்றவுடனேயே மூர்த்திக்கு ரெட்டை தெம்பு வந்துவிட்டது.

வந்து சிறிது நேரத்திற்கெல்லாம் அவள் மூர்த்தியிடம் கேட்ட கேள்வி, 'அப்பா, பாலு விஷயமெல்லாம் அவா கிட்ட பக்குவமா சொல்லிட்டியா.  அப்புறம் நாம ஏதோ மறச்சுட்டோம்னு சொல்லப் போறா.'

'இல்ல உப்புமு.  அன்னிக்கு பாலு உறுதியா சொன்னதுலேந்து நார்மலா இருக்கான்.  ஏதோ போராத வேளை.  அந்த பொண்ணும் ஊர விட்டு போயிட்டதா சொன்னான்.  இப்ப ஏன் வீணா குட்டைய கொழப்பிண்டு.  நிச்சயம் பண்ணினதுக்கப்பறம் அவா கிட்ட இதெல்லாத்தையும் சொன்னா அந்த குடும்பம் என்ன பாடுபடும்.  மன்னார்குடி சின்ன ஊரு.  அங்க இருக்கறவாளுக்கு இதெல்லாம் தெரிஞ்சா ஊருல நாலு பேர் நாலு விதமா பேசி நம்மளால ஏதாவது விபரீதம் அந்த குடும்பத்துக்கு ஏற்பட்டா நன்னாவா இருக்கும்?  பாலு மேட்டர ஒரு கெட்ட கனவா மறக்கறதுதான் நல்லது.'

'இருந்தாலும் அப்பா, கல்யாணத்துக்கு அப்பறம் தெரிஞ்சா அந்த பொண்ணு எப்படி தாங்கிப்பா.  இதெல்லாத்தையும் யோசிச்சேளா?  எனக்கென்னவோ, நீங்க சொல்லியிருக்கணும்னு தான் தோணறது.'

'நீ சொல்றது வாஸ்தவம்தான்.  ஆனா, எனக்கென்னவோ நம்பிக்கை இருக்கு.  எல்லாம் நல்ல படியாத்தான் நடக்கும்.  உங்க அம்மா தையு என்ன கைவிட மாட்டா.'

'அப்ப ஒண்ணுமே சொல்ல வேண்டாம்னு சொல்றேளா?'

'அந்த பொண்ணு இந்தாத்துக்கு வரட்டும்.  கொஞ்சம் கொஞ்சமா பக்குவமா நானே நேரம் பார்த்து சொல்லி புரிய வைக்கலாம்னு நெனைக்கறேன்.  என்ன, எனக்கு மனசாட்சி உருத்திண்டே இருக்கும் அதுவரைக்கும்.  என்னதான் டாக்டருக்கு படிச்சிருந்தாலும் மனசு எல்லாருக்கும் ஒண்ணுதானே?'

'நீங்க இப்படி நெனைக்கிறேள். பாலுவே கல்யாணத்துக்கு அப்புறம் அவ கிட்ட தனியா இருக்கும்போது சொல்லிட்டா.  அவனுக்கும் நீங்க சொல்ற மனசாட்சி இருக்கோண்ணோ.'

'அவன் சொல்லமாட்டான்னு தான் நெனைக்கிறேன்.  என் கிட்டயே அவன் இதெல்லாத்தையும் அவா கிட்ட சொல்ல வேண்டியது என் பொறுப்புனு சொல்லியிருக்கான்.  அதனால அவனா உளறமாட்டான்னு தான் நெனைக்கிறேன்.  அப்படியே சொல்லிட்டாதான் என்ன பண்ண முடியும்னு சொல்லு.  பகவான் விட்ட வழியா ஏத்துண்டு நம்மளால எந்த அளவுக்கு அந்த பொண்ண சமாதானப் படுத்த முடியுமோ அத செய்ய வேண்டியதுதான்.'

'நான் வேணா....'

'வேண்டாம் உப்புமு.  இந்த சமயத்துல சொன்னா ஒண்ணு கெடக்க ஒண்ணு ஆயிடும்.  நீ கனடாவுல இருக்கறதால, இது பத்தி தெரிஞ்சா மாதிரி காமிச்சுக்க வேண்டாம்.  கல்யாணம் முடிஞ்சு நீ கனடா போகப் போற.  நான் எப்படியாவது சமாளிக்கறேன்.'

'இருந்தாலும்பா.  இந்த வயசுல இப்படி ஒரு மன அழுத்தம் தேவையா, யோசிங்கோ.'

'என்ன பண்றது உப்புமு.  கொழந்தைகள் ஏதாவது செஞ்சுடறா.  பெத்தவா தவிக்கறா.  நல்ல பையன்தான். போறாத வேள.  எசக்கு பிசகா மாட்டிண்டுட்டான்.  அவன திருத்தி நேர் வழியில கொண்டு போறதுதானே நாம செய்யணும்.  அதத்தானே செய்யறேன்.  பகவான் மேலையும் தையு மேலையும் பாரத்த போட்டுட்டு நடக்க வேண்டியத பார்ப்போம்.'

'இருந்தாலும் அந்த ப்ருந்தாவாத்துல நீங்க அடிச்சு பேசியிருக்கலாம்.  அவாள ஒத்துக்க வெச்சிருக்கலாம்.'

'இல்லடி.  எடுத்தவுடனேயே அரிவா கத்தின்னு பேசறவா கிட்ட எப்படி பேசமுடியும் சொல்லு.  என் பையன் உசுர பார்ப்பேனா, இல்ல அந்த பொண்ண நெனச்சு கவலப் படுவேனா, நம்ம குடும்ப கௌரவத்த பார்ப்பேனா.  அதான், அவன சித்த யோசிக்க வெச்சு அவன் முடிவுக்கே விட்டுட்டேன்.  நாமளோ கோழத்தனமான பிராமண ஜாதில பொறந்துட்டோம்.  அவாளோ பலத்த வெச்சு வாழ்க்கைய ஓட்டறவா, நாமளோ அறிவ வெச்சுதானே பொழப்ப ஓட்ட வேண்டியிருக்கு.'

'உங்கள நெனச்சா பெருமையா இருக்கப்பா எனக்கு.'

'இப்பவே பாராட்டு பத்திரம் கொடுக்காதே.  வரப்போறவ கிட்ட பக்குவமா எடுத்து சொல்லி, புரிய வெச்சு, பாலுவும் அவளும் சந்தோஷமா இருந்தாதான் நாம இதுல ஜெயுச்சுட்டதா அர்த்தம்.  அது வரைக்கும் எனக்கு கொழப்பம் தான்.'

'அப்பா, உங்களுக்கு ஏதாவது இது விஷயமா நானும் சேர்ந்துண்டா பரவாயில்லைனு தோணித்துனா, ஒரு வார்த்த சொல்லுங்கோ.  நான் உடனே கிளம்பி வந்துடறேன் கனடாலேந்து.'

'கொழந்த இப்படி நீ பேசறதே எனக்கு பெரிய தெம்புதான்.  உன்னையும் பாலுவையும் விட்டா எனக்கு யார் இருக்கா.  நம்மாத்து மாப்பிள்ளையும் தங்கமா இருக்கார்.  சம்பந்தி குடும்பமும் ரொம்ப நல்ல மாதிரியா தெரியறது.  வரப்போற மாட்டுப் பொண்ணும் இன்டெலிஜெண்ட் தானே.  சொல்லி புரிய வெச்சுடலாம்னுதான் தோணறது.'

'அப்புறம் சொல்ல மறந்துட்டேனே.  பாலுவ அவன் ஃபரெண்டு பாம்பேக்கு வரச் சொல்லியிருக்கான்.  இவா ரெண்டு பேரையும் அங்க போய் செட்டில் ஆகச் சொல்லலாமான்னு யோசிச்சிண்டு இருக்கேன்.  அந்த ப்ருந்தாவா இந்த்ராவா, அவ கிட்டேந்து தொல தூரத்துல இருந்தா இன்னும் நல்லதுதானே?'

'அப்பா, அப்ப நீங்க என்ன பண்ணப் போறேள்?'

'அதப்பத்தி அப்புறம் யோசிக்கலாம்.  இந்த பாம்பே சமாச்சாரமே ஒரு ஆப்ஷன்தான்.  எப்படி ரெண்டு பேரும் குடுத்தனம் நடத்தறான்னு பார்த்துட்டுதான்.'

'அப்பா, யூ ஆர் க்ரேட்.'

சிரித்தார் மூர்த்தி.  அந்த சிரிப்பில் மகளின் பாராட்டிற்கான மகிழ்ச்சியில்லை.

'உப்புமு.  போதும் இதையே பேசிண்டு இருக்க வேண்டாம்.  கல்யாண வேலைகள ஆரம்பி.'

'என்னென்ன செய்யணும்னு சொல்லுங்கோ?'

'கூரைப் புடவைய அவாகிட்ட எடுக்க சொல்லிட்டேன்.  நான் பைசா தந்துடறேன்னு சொல்லிட்டேன். அதுக்கேத்த ப்ளௌஸ் அது இதுன்னு எடுத்து தெச்சுக்கணுமோன்னோ?  அப்பறம் அந்த மாமிகிட்ட சொல்லி பொண்ணோட ஒரு அளவு ப்ளௌஸ யார் கிட்டேயாவது கொடுத்து அனுப்ப சொல்லியிருக்கேன்.  ரெண்டு நாளைக்கு எல்லா வேளைக்கும் பொண்ணு ட்ரெஸ் எல்ல்லாமே நம்மளோடதுன்னு சொல்லிட்டேன்.  பாலுவோட வேட்டி சமாசாரம் எல்லாம் அவாளையே எடுக்க சொல்லிட்டேன்.  மாப்பிள்ளை அழைப்பு கோட்டு சூட்டு நான் பார்த்துக்கறேன்னு சொல்லிட்டேன்.  நம்ம மனுஷா டரெஸ், உனக்கு, உங்காத்துக்கார்  ட்ரெஸ் எல்லாத்தையும் நீ பார்த்துக்கோ.'

'உறவுக்காராளுக்கெல்லாம் லெட்டர் வெச்சு பத்திரிக்கை அனுப்பிச்சாச்சு.  ஃப்ரெண்ட்ஸ்களும் லோக்கல் உறவுக்காராளும் தான் பாக்கி.  பர்ச்சேஸ ஃபர்ஸ்ட் முடிச்சிண்டு மத்தத பாக்கலாம்.'

ஏற்பாடுகள் விவரங்கள் பற்றிய பேச்சுக்கள் நீண்டு கொண்டே போனது.

'அப்பா, நான்தான் வந்துட்டேனே.  நீங்க ரெஸ்ட் எடுங்கோ.  உங்க கார எடுத்துக்கறேன்.  ட்ரைவர் கேசவன் கிட்ட சொல்லிடுங்கோ.  பர்ச்சேஸ ரெண்டு நாள்ல முடிச்சுடறேன்.  ரத்னம் டெய்லர் அங்கேயேதானே இருக்கான்?  அவனையும் பார்த்துட்டு வந்துடறேன்.  நாளைக்கு கோபு சாஸ்திரிகள கார்த்தால வரச் சொல்லுங்கோ நம்மாத்துக்கு.  சம்பிரதாய விஷயங்கள அவர் கிட்ட நானே பேசி தெரிஞ்சுக்கறேன்.  நீங்க எதுக்கும் கவலைப் படாதீங்கோ.'

இப்போதும் சிரித்தார்.  இந்த சிரிப்பில் சந்தோஷம் இருந்தது மூர்த்தியிடம்.

தொடரும்....