செருவாமணி 48

 Written by Baskar Sathya 

#SERUVAAMANI

#Seruvaamani_48

புதுமண தாம்பத்ய மலர்களின் தேனிலவு எப்போதுமே விசித்திரமானது.

அக்கம் பக்கம் யாருமில்லா உலகத்தில் தேனுக்காக தீயூட்டிக் கொள்ளும் நேரங்களும் உண்டு அந்த மலர்களுக்கு. கைகோர்த்து அங்குமிங்கும் ஒருவருக்கு ஒருவர் புரிதலைத் தேடும் பேச்சுக்களும் உண்டு.  இரு வேறு திசைகளில் பயணித்த உறவுகள் ஒரு திசையில் வாழ்க்கைப் பயணத்தை ஆரம்பிக்க முயற்சிக்கின்றன.  காதல் அஸ்திவாரத்தில் ஒரு கடமைப் பயணம்.

'நீ உங்காத்துல செல்லப் பொண்ணா?'

பாலுவின் கேள்விக்கு மௌனச் சிரிப்பின் ஒப்புதல்.

'அப்பா செல்லமோ?'

'தெரியாது'

என்றுதான் பெண்கள் வெளிப்படையாக பதிலளிக்கின்றனர்?  பாலுவுக்கே வெளிப்படையாக தெரியும்.  இருந்தாலும் விடை அவள் வாயிலிருந்து வரவேண்டுமே.

'உங்களுக்கு எப்படியோ?'

'எனக்கென்னவோ அம்மாதான் ஆரம்பத்திலிருந்து.  எப்போதும் படிப்பிலேயே இருந்துட்டேன்.  ஆனா இப்பெல்லாம் அப்பாவைத்தான் ரொம்ப பிடிக்கிறது.  அவர் ஒரு பெஸ்ட் ஃபரெண்டுங்கறது இப்பத்தான் புரிஞ்சுது.'

'எனக்கும் எங்க பாட்டிக்கு பிறகு தான் அப்பா கிட்ட இருக்கிற நல்ல குணங்கள் தெரிய ஆரம்பிச்சது.  அம்மாவுக்கும் அப்பாகிட்டதான் பிரியம் ஜாஸ்தி.  ஆனா எனக்கு நேரா வெளிக்காமிச்சிக்க மாட்டா.'

'உன்ன நான் எப்படி கூப்பிடறது?'

'உங்களுக்கு எப்படி தோணறதோ அப்படி.'

'உனக்கு என்ன ஸ்வீட் பிடிக்கும்?  அந்த பேரைத்தான் உனக்கு வைக்கப் போறேன்.'

'எனக்கு வெல்ல சர்க்கரை பிடிக்கும்.  அதுக்குனு நீங்க என்னை வெல்ல சர்க்கரைன்னா கூப்பிட முடியும்?'

'சரி அப்படின்னா சக்கரை கட்டின்னு கூப்பிடறேன்.'

'அய்யோ, போதுமே வழிசல். எங்க அப்பா அம்மா உங்க அப்பால்லாம் அப்படி நீங்க கூப்பிட்டா அசடு வழியறதுன்னு நெனைக்கப் போறா?'

'உங்க அப்பா உங்க அம்மாவை சாலின்னுதானே சுருக்கி கூப்பிடறா?  எங்க அம்மாவை அப்பா தையுன்னுதானே இன்னமும் கூப்பிடறா.  நான் கூப்பிடக் கூடாதா சுருக்கி.'

அவன் கையைப் பற்றுகிறாள்.  கொஞ்சம் அவன் பக்கம் சாய்கிறாள்.

'சரி.  உங்களை நான் ஜி ன்னுதான் கூப்பிடுவேன்.  அன்னா வெல்லாம் ஓல்டு ஃபேஷனாயிடுத்து.'

சிரிக்கிறார்கள். பெயர் சுருக்கத்திலிருந்து ஒரு புரிதலின் துவக்கத்தை ஆரம்பிக்க நினைக்கிறார்கள்.  தப்பில்லையே?

'அப்புறம் சக்கரக்குட்டி.  எனக்கு ப்ரொஃபஷன்ல கான்ஸன்ட்ரேட் பண்ண வேண்டியிருக்கு.  எங்களோட டாக்டர் ப்ரொஃபஷன் உலகமே வித்யாசமானது.  பெயர் சொல்றபடி நிற்கணும்னா தனிப்பட்ட வாழ்க்கைல நிறைய சாக்ரிஃபைஸ் பண்ணனும்.  உள்ளுக்குள்ள அன்பு இருந்தாலும் வெளிப்படையா எங்களால காமிச்சுக்க முடியாது.  நாளுக்கு நாள் சிகிச்சை முறையெல்லாம் மாறிண்டே வரதால, சதா சர்வகாலம் அப்டேட் பண்ணிண்டே வேற இருக்கணும்.  இதையெல்லாம் நீ கொஞ்சம் புரிஞ்சுக்கணும்.  உனக்கு பொழுது போகலைன்னா, நீயும் மேற்கொண்டு படியேன்.  ஏற்கனவே உனக்கு ஐஏஎஸ் படிக்க ஆசைனு அப்பா சொன்னார்.  மெட்ராஸுல எல்லா சௌகர்யங்களும் இருக்கு அதுக்கு.'

'ரொம்ப தேங்க்ஸ் ஜி.  நானே ரெண்டு வாரம் கழிச்சு இது பத்தி பேசலாம்னு இருந்தேன்.  உங்கள எனக்கு ரொம்ப புடிச்சிருக்கு.'

வாய்விட்டு சிரித்தான்.  'ஐஏஎஸ் படின்னு சொன்னதாலேயா?'

'அப்படி இல்ல ஜி.  எனக்கு ஒரு கலக்டராகி கிராமத்து ஜனங்களுக்கு உதவி செய்யணும்னு ரொம்ப ஆசை.  அதான்.

'நல்ல குணம்.  நானும் ஏழைகள் கிட்ட காசு வாங்காம வைத்தியம் பண்ணினா என்ன உனக்கு ரொம்ப ரொம்ப பிடிக்கும் தானே?'

இருவரிடத்தும் இப்போது சிரிப்பு.  பேச்சின் ஸ்வாரஸ்யம் கூடிக் கொண்டே போனது ரம்யங்களுடன்.

கைப்பிடித்துக் கொண்டே நடந்தவளின் கை சட்டென்று விலகிக் கொண்டது.

'எனக்கு தலை சுத்தறது ஜி திடும்னு.'

நல்ல வேளை ஒரு மரம் ஒன்று இருந்தது.  அதன் கீழே ஒரு பெரிய கல்.  அவளை அமர்த்தினான்.

'பக்கத்தில் ஏதாவது தண்ணி கிடைக்கறதான்னு பார்க்கட்டுமா?'

'வேணாம்.  இங்கேயே இருங்கோ.  என்னை விட்டு எங்கேயும் போகாதீங்கோ.'

மெல்லிய குரலில் பேசியவள் கண்கள் சற்று மூடியது.

அதற்குள் சிறிய கூட்டம் கூடி விட்டது.  யாரோ ஒருவர் கூஜாவிலிருந்து தண்ணீர் கொடுத்தார்.

பாலு சற்று அவள் நாடியை பிடித்துப் பார்த்தான்.

சிறிது நேரத்திற்குப் பிறகு சகஜ நிலைக்கு திரும்பிக் கொண்டிருந்தாள்.

'ரொம்ப நன்றிங்க.  நானே டாக்டர்தான்.  நானே பார்த்துக்கறேன் இனிமே.  பக்கத்துலதான் நாங்க தங்கியிருக்கிற இடம்.'

'கொஞ்சம் ரெஸ்டு எடுத்துகிட்டு ஊர சுத்திப் பாருங்க.'

உபதேசித்து விட்டு கலைந்தார்கள்.

'சாரி ஜி.  திடும்னு இப்படி.'

'அது கிடக்கட்டும்.  நாள் தள்ளிப் போயிருக்கா சக்கரகுட்டி.'

'ஆமாம்.  ஏன் கேட்கிறேள்?'

'எத்தனை நாளாச்சு?'

'நாப்பத்தெட்டு அம்பது நாள் ஆயிருக்கும்.  ஏன்?'

'தோ டூ எர்லி டு கன்ஃபர்ம், ஐ திங்க் யூ ஆர் ப்ரெக்னென்ட்.  ஊருக்கு போய் உறுதி செஞ்சுக்கலாம் என்ன?  இப்ப நாம கெஸ்ட் ஹவுஸ் போறோம்.  நீ கொஞ்சம் ரெஸ்ட் எடுத்துக்கோ.  டோண்ட் ஒர்ரி.  நான் இருக்கேன்.'

'கல்யாணத்துக்கு நாலு நாள் முந்தி குளிச்சேன் ஜி.  இருக்குமில்லையா?'

'ஏன் இருக்காது.  நிச்சயமா இருக்கலாம்.  லெட் அஸ் ப்ரே ஃபார் தி பெஸ்ட்.  வேணும்னா சீக்கிரமே ஊருக்கு திரும்பலாமா?'

'வேணாங்க.  இன்னும் ரெண்டு மூணு நாள்தான் இங்கேயே பார்த்துட்டு வரலைனா அங்க போய் பார்த்துக்கலாம் ஜி.'

தங்கியிருந்த இடத்துக்கு வந்தார்கள்.  வந்த அடுத்த நிமிடம் கதவைத் தாளிட்டால்.  அடுத்த நொடி நின்ற நிலையில் அவளின் மேல் சாய்ந்தாள்.  முதுகைத் தட்டிக் கொடுக்கிறான்.  கண்ணீர் ப்ரவாகம் அவளிடமிருந்து அவன் சட்டையின் மார்புப் பகுதி நனையும் வரையில்.

எப்பேர்ப்பட்ட தருணம் இது?

'ஏய், ரிலாக்ஸ்.  குட் ந்யூஸ் சொல்லியிருக்கேன்.  என்ன இப்படி பைத்தியக்காரத்தனமா அழுதுண்டு.'

'ஐ அம் ஹாப்பி ஜி நௌ.  தேங்க் யூ ஸோ மச்.'

அப்படியே அவளைத் தூக்கி கட்டிலில் படுக்க வைக்கிறான்.

'யூ நீட் ரெஸ்ட் நௌ.  ஐ வில் பை ஸம் ஸ்வீட்ஸ் அண்ட் ஃப்ரூட்ஸ் அண்ட் கம்.'

'அப்புறம் பார்த்துக்கலாம் அதெல்லாம்.  நீங்களும் கொஞ்சம் ரெஸ்ட் எடுத்துக்கோங்கோ.'

அவனும் படுத்தான் அவளருகில்.  அமைதி சற்று.  இப்போது அவன் மார்பில் அவள் தலை.  கை அவன் சட்டைப் பொத்தானை திருகிக் கொண்டிருந்தது.

கண்களிலிருந்து மீண்டும் ஒரு ஆனந்த பிரவாஹம்.

'இவ்வளவு பாக்கியசாலியா நான்?'

மனதிற்குள் ஒரு தெய்வத் தேடல்.

இருவரிடமிருந்தும் புன்னகை.

வெளிச்சங்கள் திரையிடப் பட்டன.

தொடரும்....