மீண்ட சுவர்கம்

 # மீண்ட சுவர்கம்

38 வது பிறந்த நாள் அன்று பேங்க் வேலையில் இருந்து VRS வாங்கி, நாலு வருடம் கழித்து lecturer  வேலை சேர்ந்து PhD பண்ண ஆரம்பிச்சிருந்தேன்.

நான் வேலை பார்த்துக் கொண்டிருந்த  Business school மிக திறமையுடன் செயலாற்றறிக் கொண்டிருந்தது. ஆனால் அது  கொடுத்த டிகிரி விஷயமா ஏதோ பிரச்சனை வந்து எல்லா சென்டரும் மூடும் படியாக ஆகிவிட்டது.

நான் செய்த PhD வேலை எல்லாம் காலேஜ் PC யில் இருந்து பென் டிரைவில் போட்டு எடுத்து என் வீட்டு பி சி யிலும் save பண்ணி வைத்திருந்தேன்.

காலேஜ் மூடி விட்டது. அதனுடைய கம்யூட்டர், புத்தகங்கள் எல்லாம் பல பேர்கள்/ நிறுவனங்கள்/ கல்லூரிகள் வாங்கிக் கொண்டார்கள்.

நான் மேலும் பி எச் டி வேலையை என் வீட்டு பி.சி யில் செய்து முடித்தேன்.

என் மகள் அப்போது கேம்பஸ் இன்டர்வியூ வெற்றி பெற்று Accenture ல் சேர்ந்து பெங்களூரில் வேலை செய்து கொண்டு இருந்தாள்.

காலேஜ் மூடியதால் திடீர் விடுமுறை கிடைத்த நான் பென் டிரைவில் எல்லா ஃபைல்களையும் காப்பி செய்து பெங்களூர் போய் ஃபைனல் பண்ணலாம் என்று கையோடு எடுத்துக் கொண்டேன்.

பெங்களூர் வந்து ஒரு வாரத்துக்கு பிறகு என் தங்கை ஊருக்குப் போய் விட்டு வரலாம் என்று போனேன். திருப்பூர் பக்கத்தில் இருந்தாள்.

அவள் வீட்டில் கொஞ்சம் நேரம் கிடைத்த போது கம்ப்யூட்டர் திறந்து பென் டிரைவ் போட்டா ரீட் பண்ணவில்லை.

பெங்களுரில் இருந்த போது மகளின் லேப்டாப்பில் திறந்தது. நான் கொஞ்சம் ஃபைல் கூகுல் டிரைவில் கூட போட்டு வைத்தேன்.

தங்கை வீட்டு கம்யூட்டர் read பண்ணவில்லை என்பதும். சரி போ. திருப்பி பெங்களூர் போய் பாக்கி வேலையை முடிக்கலாம் என்று விட்டு விட்டேன்.

பெங்களூர் திரும்பிய பின் பார்த்தால் அவள் லேப் டாப்பும் Read செய்ய மறுத்தது!

என்ன பண்றது. இனிமே நாக்பூர் போனால் தான் உண்டு என்று விட வேண்டி ஆகி விட்டது.

கிட்ட தட்ட மூணு வாரம் கழித்து நாக்பூர் திரும்பி பயணக் களைப்பு போன பின் கம்ப்யூட்டர் ஆன் பண்ணினால்...

ஆன் ஆகவே இல்லை. 

அப்படியே சி பி யு வத் தூக்கி கடைக்கு எடுத்து போனால் மதர் போர்ட் போயிருக்கு என்றான். ஃபார்மேட் பண்ண வேண்டும் என்றான். 

ஹார்ட் டிஸ்க் லேர்ந்து data retrieve பண்ண முடிய வில்லை என்று கை விரித்து விட்டான்!

காலேஜ் பி சி யை யார் வாங்கினார்கள் என்று கண்டு பிடித்து விசாரித்தால் அதை வாங்கினவர்களும் data எதுவும் இல்லை என்று கைவிரித்து விட்டார்கள்

நான் மூணு வருஷமா பண்ணின வேலை எல்லாம் போச்சு!

சரி! Google drive ல இருக்கற ஃபைல்ஸ வச்சு திரும்ப எழுத ஆரம்பிக்கலாம் என்றால் அந்த ஃபைல்கள் அரையும் குறையுமாக bits and pieces ஆக  இருந்தன.

ஃபைனல்  stage ல . Guide  கிட்ட காட்டுவதற்காக பிரிண்ட் எடுத்து வைத்திருந்தேன்.

அதை வச்சு வேலை ஆரம்பிக்கப் போனால் கிட்டத் தட்ட 500 page எப்படி டைப் அடிச்சிட்டு உட்கார்ரது??  

 நிறைய புள்ளி விவரங்கள் வேறு இருந்தன.

தலை சுத்தியது! கை  ஓடவே இல்லை!

தொலைந்து போறது. பி. எச் டி யும் வேண்டாம் ஒரு மண்ணும் வேண்டாம் என்று shut down விட்டு பண்ணி எழுந்து விட்டேன்!

மறுநாள் காலையில் வாக்கிங் போனேன். Joggers Park ல் என் மகளின் classmate கோமல்  வந்திருந்தாள். அவளுக்கு இன்னும் வேலை கிடைக்க வில்லை. அதனால் நாக்பூர்லேயே இருந்தாள்.

மேற்படி ஏதோ கம்ப்யூட்டர் கோர்ஸ் பண்ணிக் கொண்டிருந்தாள்.

பேச்சு வாக்கில் 'உங்க பி எச் டி வேலை எது வரைக்கும் வந்திருக்கு என்று அவள் கேட்டதும் நான் அழாக் குறையா முழு புராணமும் அவளிடம் சொன்னேன்.

"ஆண்டி! என் கிட்ட பென் டிரைவ் கொடுங்க! நான் UNIX  ல recover பண்ணி பாக்கறேன்" என்றாள்.

"நானே வீட்டுக்கு வரேன்!"

வந்தாள். அவளுக்கு நான் பண்ணிய பரங்கிக்கா சப்ஜி ரொம்ப பிடிக்கும். பண்ணி வைத்திருந்தேன். ஆசையாக சாப்பிட்டாள். பென் டிரைவ் எடுத்துக் கொண்டு போனாள்.

அப்பறம் ஆளையே காணோம்!

மகளிடம் சொன்னேன். 

"கோமலைப் போய் நம்பறியே! அவ அப்படித் தான் பெரிய பெரிய பிராமிஸ் லாம் பண்ணுவா! கடைசிலே ஒண்ணும் பண்ண மாட்டா. ப்ராஜக்ட் பண்ணும் போது எனக்கு ரொம்ப மோசமான experience" என்றாள்.

தலைக்கு மேலே வெள்ளம் போயாச்சு. இனிமே இதை விட என்ன மோசமாக போறது! 

பி எச் டி எண்ணத்தை மூட்டை கட்டிடலாம் போ  - நான் நினைத்துக் கொண்டேன்

அப்பறம் ஒரு நாள் கோமல் கண்ணில் பட்டாள்.

"ஆண்டி! உங்க  data recover பண்ணிட்டேன்.  கொண்டு தரேன்!நான் ஒரு கல்யாணத்துக்காக பூனா போயிருந்தேன்.நாளைக்கு வீட்டுக்கு வருகிறேன் " என்றாள்.

"ஆ!!  நிஜமாவா? எல்லாம் ரிகவர் ஆச்சா? "

நான் சந்தோஷத்தில் கிட்டத்தட்ட கத்தி விட்டேன்!

"முக்கால் வாசி"  என்றாள்.

மறு நாள் அவள் வரவில்லை. 

என் பெண் ஃபோனில் சிரித்தாள். 

" வோ ஃபேக் ரஹி ஹை!"  (சும்மா ரீல் சுத்தறா) என்றாள்.

 அப்பறம்  பி எச் டி நினைப்பையே தலை சுத்தி விட்டெரிஞ்சுட்டு இருந்தேன். 

ஒரு வாரம் கழித்து வாக் போயிட்டுத் திரும்பி வந்தா கோமல் என் பி.சி யில் உட்கார்ந்து ஏதோ பண்ணிக் கொண்டிருந்தாள்.

நான் மூச்சை இழுத்துக் பிடித்துக் கொண்டு அவள் பக்கத்தில் போனால்..

"ஆண்டி! சில ஃபைல் தான் ரிவர் ஆச்சு. பாருங்க! உங்களுக்கு வேண்டியது இருக்கான்னு!"  

மனது படபடக்க அவள் காட்டிய ஃபோல்டரில் பார்த்தால் நிறைய இனம் புரியாத பெயர்களை கொண்ட ஃபைல்களுக்கு  நடுவே... முழுசாக... சுளையாக...

"Lata PhD final" 

மீண்டதப்பா என் மூணு வருட முயற்சி!!

கோமல் என்னைப் பொறுத்த வரை ஒரு கண் கண்ட தெய்வம் தான்!

தீஸிஸில் Acknowledgement page ல் முதல் நன்றி அவளுக்கு தான்!!   

ஃபோட்டோவில் கோமல்