உறவுபோட்டமுடிச்சு_100

உறவுபோட்டமுடிச்சு_100

பொங்கலுக்கு இரண்டு நாட்களுக்கு முன், வயலிலிருந்து ஆத்துக்கு வரும் கீதா நேராக தன் மாமாவிடம் செல்கிறாள்.

'என்ன கீதா, ரொம்ப டயர்டா இருக்கற மாதிரி தெரியறதே.  மத்யானம் சாப்பிடலையா?'

'ஆமாம் மாமா.  ரொம்ப பிஸியா இருந்தது வேல.  இன்னிக்கு கூலி வேற கொடுக்கணும் இல்லையா?  எல்லாருக்கும் கொடுத்துட்டேன்.  பொங்கலுக்கு ஏதாவது போட்டு கொடுக்க சொன்னா.  நான்தான் உங்க கிட்ட கேட்டுட்டுட்டு சொல்றேன்னு சொல்லிட்டு வந்துட்டேன்.  சிவலிங்கத்த நாளைக்கு கார்த்தால ஆத்துக்கு வர சொல்லியிருக்கேன் மாமா. உங்களோட இது சம்மந்தமா பேச.'

'ஏன்? நீயே அவனோட பேசி முடிவு  பண்ண வேண்டியது தான?  எதுக்கு நான்?'

'நன்னா இருக்கே.  உங்க ஜமீன்தார் சாமர்த்தியம் எல்லாம் எனக்கு சுட்டு போட்டாலும் வராது.  நீங்களே டீல் பண்ணுங்கோ.'

'இனிமே இந்தாத்து முதலாளி நீ தான.'

'அப்பாடி, ஆள விடுங்கோ மாமா.  நான் என்னிக்குமே இந்தாத்து தொழிலாளி தான்.'

'தொழிலாளின்னா இது வரைக்கும் சம்பளமே கேட்கலையே?  எனக்கு ஒரு சிரமம் இல்லாம ஏழெட்டு மாசமா வயல்ல போராடிண்டு இருந்திருக்கியே.  அதுக்கு ஏதாவது நான் செய்ய வேண்டாமா?'

'இந்த மாதிரியெல்லாம் பேசினா எனக்கு கெட்ட கோபம் வரும் மாமா சொல்லிட்டேன்.  நான் சும்மா ஒரு பேச்சுக்கு தொழிலாளின்னா, கூலிய பத்தி பேசுவேளா என் கிட்ட.'

'சரி எங்காத்துக்கு வரப்போர மாட்டுப் பொண்ணுக்கு நிச்சயதார்தத்துக்கு ஏதாவது செய்யலாமோன்னோ?'

'அதல்லாம் வேண்டாம் மாமா.  பாலாஜி படிப்பு இருக்கு.  அடுத்த வருஷம் கூட உங்களால விவசாயம் பார்க்க முடியுமான்னு தெரியல.  பட்டாமணியார் உத்யோகத்தையும் பட்டுனு வேற விட்டுட்டேள்.  இரண்டு வருஷம் உங்க ரெண்டு பேர் செலவுகளும்  இருக்கு.  எவ்வளவோ சொல்லியும் கேட்காம இந்த நிச்சயதார்த்தத்த பெரிய ஸ்கேல்ல இழுத்து விட்டுண்டிருக்கேள்.  நான் எங்க போகப் போறேன்?  இந்தாத்துக்கு தான வரப்போறேன்.  அப்ப பார்த்துக்கலாம்.'

'அப்படி இல்ல கீதா.  செய்யணும்னு நெனைக்கும் போது செஞ்சிடணும்.  மனுஷா மனசு விசித்திரமானது.  இப்ப தோணறது அப்ப இருக்கற சூழ்நிலைக்கு மாறி செய்ய முடியாம போயிடும்.  நீயும் சீதாவும் நல்ல நிலைமையில இருந்தா ஒருவேள நீ மறுக்கறதுல ஞாயம் இருக்கு.'

இவர்கள் இருவரும் என்ன பேசிக் கொண்டிருக்கிறார்கள் என்பதை அறிய அங்கு வருகிறாள் ஞானம்.

'என்ன ரொம்ப நாழியா ஓடறது மாமாக்கும் மருமாளுக்கும்.'

'கஷ்டப்பட்டு உழச்சிருக்கா இத்தன நாள் நம்ம நிலத்துல பார்த்துண்டிருந்த வேலையும் விட்டுட்டு.  ஏதாவது வாங்கிக் கோடின்னா மாட்டேங்கறா?  நீயே எடுத்து சொல்லு ஞானம் அவகிட்ட.'

'அவ கிட்ட என்னன்னா பேச்சு. இத பார் கீதா.  நான் உன் வருங்கால மாமியாரா சொல்றேன்.  உன்னோட பரோபகாரம், ஒத்தாச, அன்பு பாசம் எல்லாம் எங்களால புரிஞ்சுக்க முடியறது.  நீ மட்டும்தான் கெட்டிக்காரி இல்ல.  நாங்களும் உன் அளவுக்கு இல்லைனாலும் ஏதோ எங்களுக்கும் அன்பு பாசமெல்லாம் இருக்கு.  ஒண்ற பங்கு லாபம் கெடச்சிருக்கு இந்த வருஷம் உன்னால.  எங்கள இந்த ஆறேழு மாசமா தாங்கு தாங்குன்னு தாங்கியிருக்க.  மாமா சொல்றத கேளு.  அவர் என்ன செஞ்சாலும் ஒரு வார்த்த மறுப்பு சொல்லாம வாங்கிக்கணும் சொல்லிட்டேன்.'

'அன்னா, அவ கிட்ட என்ன கெஞ்சல் வேண்டி கிடக்கு.  அவ எதுவும் வாங்கிக்க மாட்டேன்னு சொன்னா எனக்கும் தெரியும் நானும் ராங்கி ரப்பெல்லாம் எப்படி காட்டணும்னு.'

சபேஸய்யர் பக்கத்தில் இருந்த தூணைப் பற்றிக் கொண்டு நின்று கொண்டிருந்த கீதா விருட்டென்று கிளம்பி கொல்லைப் புறம் செல்கிறாள்.

'ஏண்டி ஞானம், நான் தான் சமாதானமா சொல்லிண்டிருக்கேனோன்னா? இப்ப பார் கோச்சிண்டு ஓடறது அது.'

'நீங்க வேற?  அவ எங்க போவா?  கருப்பன் கிட்டேயும் ஸ்வர்ணத்து கிட்டேயும் போய் ஞாயம் கேட்பா.   அதுங்க ரெண்டும் ஏதோ சொல்லிடற மாதிரி.   மாமி என்ன கோச்சிண்டா, நீ போய் அவள முட்டுன்னு சொல்லுவா.  என்ன எனக்குதான் வேல இப்ப.  நான் கொஞ்ச நாழி கழிச்சு கீதாவ சமாதானப் படுத்தி அழச்சிண்டு வரணும்.  மாமா மாமி பாவமில்லையா அப்படி இப்படின்னு ஏதாவது சேர்த்து அவள குஷிப் படுத்தணும்.'

'ஏன் ஞானம்?  இந்த டெக்னிக்கால்லாம் எங்கடி கத்துண்ட?  இப்படித்தான் பொம்மனாட்டிகள்லாம் சமாதானம் ஆகறேளா?'

'உங்க கிட்ட போய் சொல்லிட்டேனா?   இனிமே நானே சமாதானமானாதான் உண்டு உங்க கிட்ட.  சமத்து பொண்ணுன்னா கீதா.  கோபம் தான் முணுக்கு முணுக்குன்னு வந்துடறது.  அப்பா இல்லாம சீதா செல்லமா வளர்த்துட்டா.  நம்ம கிட்டேயும் செல்லம் காட்டறது.  எல்லாரும் அவா ரெண்டு பேரையும் பார்த்து பரிதாப படறது அவளுக்கு பிடிக்கல.  அதனால பணம் காசு யார் கிட்டேயும் வாங்கும் போது வருத்தப் படறது.  சொல்லி புரிய வெச்சுடலாம்.  ஒண்ணும் கஷ்டம் இருக்காது.'

'அப்ப நீயே நாம கொடுக்கறத வாங்கிக்கறதுக்கு சம்மதிக்க வெச்சுடுவியா?'

'தேவப் பட்டா முதுகுல ரெண்டு போட்டு சம்மதிக்க வெச்சுடு வேனாக்கும்.  சம்மதிக்க வெச்சிட்டா எனக்கு இன்னொரு புடவ உண்டோன்னோ?'

'அதான பார்த்தேன்.  அங்க சுத்தி இங்க சுத்தி உன் புடவ கணக்க நைஸா ஏத்திண்டுட்டியாக்கும்.?

சிரித்துக் கொண்டே கீதாவைப் பார்க்க கொல்லைப் புறம் செல்கிறாள்.  அங்கு கீதா வாயில்லா ஜீவன்களிடம் பேசிக்கொண்டிருக்கிறாள்.

'கீதா, பேசிண்டிருக்கும் போதே கிளம்பிட்டியே.  மத்யான காப்பி நீ சாப்படலையே?  கலக்கட்டுமா?'

'ஒண்ணும் வேண்டாம்.  நான் மன்னார்குடி கிளம்பறேன் இப்பவே.'

'இப்ப என்ன ஆச்சுன்னு இப்படி கோபம்?'

'பின்ன என்ன மாமி.  நான் வயல்ல வேல செஞ்சதுக்கு கூலி வாங்கிக்கோன்னு மாமா சொல்றார்.  நான் என்ன கூலிக்காகவா பொறுப்ப ஏத்துண்டேன்?  மாமாக்கு உடம்பு சரியில்லைனு தான ஏத்துண்டேன்.'

'கீதா, என்கிட்ட வாயேன்' என்று தன்னருகில் அவளை அழைத்துக் கொள்கிறாள்.

'மாமா மாமிக்கு நிறைய பண்ணிப் போடணும், பாலாஜி கேட்டதல்லாம் நிற வேத்தனும்னு உனக்கு தோணறது மாதிரி எங்களுக்கு தோணப் படாதா? எங்க கிட்டயா உன்னோட கோபத்த காமிக்கறது?  ஒண்ண நன்னா புரிஞ்சுக்கோ.  தன்மானம்னு பார்த்து எல்லாத்தையுமே ஒதுக்க முடியாது.  நாம ரெண்டு பேரும் செஞ்சுக்கறதெல்லாம் பரஸ்பரம்.  அதுக்கு அஸ்திவாரமே அன்பும் பாசமும் தான்.  இது கௌரவம் கணக்குல வரவே வராது.  சொன்னா புரிஞ்சுக்கோ.  மாமா நீ விருட்டுனு வந்ததுல எப்படி வருத்தப்படறா தெரியுமா?'

'ஏன் வருத்தப் படணும்?  நான் தான் எப்போதும் மாமா கிட்ட உங்க கிட்ட ஏன் பாலாஜி கிட்ட கூட கோச்சிப்பேனே?'

'ஏன் கோச்சிக்கற? உரிமை இருக்குங்கறதுன்னு நெனைக்கறதால தான கோச்சிக்கற?  அதே உரிமைல நாங்க ஏதாவது செஞ்சா ஏன் உனக்கு மூக்குக்கு மேல கோபம் வர்றது?'

'சாரி மாமி' என்று சொல்லிக் கொண்டே மாமியின் தோளில் சாய்ந்து கொண்டு அழுகிறாள்.

'அசடே, கண்ண தொடச்சிக்கோ.  சீதா நாளைக்கு வருவாளான்னோ இங்க பொங்கலுக்கு.  பொங்கல் முடிஞ்ச கையோட சீதாவ மாமாவ பார்த்துக்க சொல்லிட்டு நாம திருபுவனம் போய் நிச்சயதார்தத்துக்கு ட்ரெஸ் எல்லாம் எடுத்துண்டு வருவோம்.  எவ்வளவு வேல இருக்கு.  இப்ப போய் எதுக்கெடுத்தாலும் கோச்சிக்கறையே.'

'நான் ஒண்ணும் வரல.  நீங்களே யாரையாவது அழச்சிண்டு போங்கோ.'

'எப்ப பார்த்தாலும் எதுக்கெடுத்தாலும் அடம் பிடிக்க கூடாது.  எங்க ரெண்டு பேருக்கும் பாலாஜியையும் உன்னையும் விட்டா யார் இருக்கா சொல்லு.  மாமா நிச்சயதார்த்தத்த எவ்வளவு விமரிசையா கொண்டாடணும்னு ஏற்பாடு பண்ணிண்டிருக்கார், பார்க்கரையோன்னோ?'

'மாமி, நானே உங்க கிட்ட கேக்கணும்னு நெனச்சேன்.   நீங்களாவது மாமா கிட்ட சொல்லப்படாதா?  எதுக்கு இவ்வளவு ஆடம்பரம் நிச்சயதார்தத்துக்குப் போய்?'

'அப்படி சொல்லாத.  எங்களுக்கும் பாலாஜி ஒரே குழந்தை.  மாமா இந்த ஊரிலேயே பிறந்து வளர்ந்தவர்.  வில்லேஜ் ஹெட்டாவும் இருந்திருக்காரான்னோ?  எங்காத்துல நடக்கற முதல் கல்யாணம் இல்லையா?  அதுவும் என் பையனுக்கும் எங்களுக்கும் மனசுக்கு பிடிச்ச இந்தாத்து மாட்டுப் பொண்ணா நீ வரப்போற வேற.  நான் சொல்லிட்டேன் உங்க மாமாகிட்ட இந்த வருஷம் கூடுதலா கெடச்ச வெளச்சல் பணம் எனக்கும் என்னோட மாட்டுப் பொண்ணுக்கும் தான்னு.'

'நீங்க வாங்கிக்கோங்கோ மாமி.  எனக்கு ஒண்ணும் வேணாம்.'

'பார்த்தியா பார்த்தியா... திரும்ப வேதாளம் மரம் ஏறிடுத்தா?  எனக்கு ஆச டீ, உன் கழுத்துல ஒரு காசு மால போட்டு பார்க்கணும்னு.   திருபுவனம் போய் எல்லாருக்கும் ட்ரெஸ் எடுத்துண்டு அப்படியே கும்பகோணத்துல உனக்கு காசுமால பாலாஜிக்கு செயின் ப்ரேஸ்லட் வாங்கிண்டு வரணும்.  அடம் புடிக்காம என்னோட வரணும் சொல்லிட்டேன்.  சீதாராமய்யராத்து மாட்டுப் பொண் ராஜியையும் கூப்டுப்போம்.  புடவ நகை எடுக்கறதுல கெட்டிக்காரி அவ.'

'போங்கோ மாமி.  இதெல்லாம் எனக்கு புடிக்கவே இல்ல.'

'எங்களுக்கு பிடிச்சிருக்கே.  உங்க அப்பா இருந்த போது நீங்கள்லாம் ஏழை இல்ல.  ஏதோ நடுவுல அவர் தவறிட்டதால சிரம திசை வந்துட்டுது.  உங்களுக்கு கொடுத்த கஷ்டங்களுக்கெல்லாம் பகவானே பிராயச்சித்தம் தேடிக்கறதுக்காக உன் மனசுக்கு பிடிச்ச புக்காத்தையே கொடுத்து ஒரு திருப்பு முனைய கொடுக்கறான். இப்ப போய் அது மாட்டேன் இது முடியாதுன்னெல்லாம் சொல்லிண்டு இருக்கப்படாது.'

வெகு நேரம் ஞானம் அவளிடம் பேசி சமாதானப் படுத்தி சம்மதிக்க வைத்து இருவரும் உள்ளே வருகிறார்கள்.

'அன்னா, நம்ம கீது குட்டிக்கு கோபம் எல்லாம் போயிடுத்து.  பொங்கல் கழிஞ்சு சீதாவ உங்கள பார்த்துக்க சொல்லிட்டு நாங்க புடவ நகை வாங்க போகப் போறோம் சீதாராமய்யராத்து ராஜியோட.'

'மாமா என்ன மன்னிச்சிக்கோங்கோ.  சிக்கனம் பார்த்தே பழக்கப் பட்டதால மனசாற ஏத்துக்க முடியாமத்தான் இன்னமும் இருக்கேன்.   மாமி சொன்னதால ....'

'நீ எதுவும் சொல்லவே வேண்டாம்.  புரியறது எனக்கு.  இனிமே உனக்கும் சீதாக்கும் நல்ல காலம் பொறந்துடுத்து.  உன்ன இந்தாத்து மாட்டுப் பொண்ணா ஏத்துண்டதுல எங்களுக்கும் கல்யாணி அனுக்ரஹம் பண்ணியிருக்கா.  உன் கிட்ட பணம் இல்லைன்னு இனிமே நீ நெனைக்கவே கூடாது.  எனக்கென்ன கொறச்சல், எங்க மாமா மாமி இருக்கான்னு தான் நெனைக்கணும்.  கல்யாண செலவ பத்தி கவல படறத இப்பவே உட்டுட்டு நீ மன்னார்குடி போய் நன்னா படிச்சு பாஸ் பண்ணு.  பாலாஜி படிப்ப முடிச்சு வேலைல சேர்ற வரைக்கும் உன் படிப்புக்கு இடஞ்சல் வராம எங்கள அடிக்கடி வந்து பார்த்துண்டு இரு.'

கீதாவின் கண்கள் குளமாகி வார்த்தைகள் வராமல் தவித்துக் கொண்டிருப்பதை ஞானம் பார்த்துவிடுகிறாள்.

'இப்ப எதுக்கு அழுகை?  அதான் உன் மனசு சீதா மனசு எங்க மனசு போல எல்லாம் கூடிண்டு வர்றதே.  பாலாஜிக்கு எந்த கலர் ட்ரெஸ் போட்டா எடுப்பா இருக்கும்னு உனக்குதான தெரியும்.  எத்தனையோ ஒருத்தருக்கொருத்தர் பேசிண்டிருப்பேளே இத்தன நேரம்?  ஒண்ணே ஒண்ணுதான் திரும்ப திரும்ப ஒன்ன கேட்டுக்கறோம்.  நாங்க உனக்கு ஆசப்பட்டு செய்யறத நீ தடுக்க கூடாது.  அபசகுனம் மாதிரி அது வேண்டாம் இது வேண்டாம்னு மூஞ்சிய தூக்கி வெச்சிக்க கூடாது.  நாங்க இப்ப செய்யறதுக்கெல்லாம் வட்டியும் முதலுமா பேரக் குழந்தைகள எங்களுக்கும் சீதாக்கும் ரெண்டு பேருமா சேர்ந்து கொடுங்கோ.  அது போதும்.'

'பாலாஜிக்கு புடிச்ச கலர்' மாமி கண்ணடித்து சிரித்துக் கொண்டே சொன்னதைக் கேட்டு தலையை வெட்கத்தோடு குனிந்து கொண்டு சமயலறைக்கு காப்பிக்காக செல்கிறாள் சிரித்துக்கொண்டே கீதா.

'ஏய், ஞானம்.  உன்ன என்னவோ நெனச்சேன்.  படு புத்சாலியா இருக்கியே.  கீதாவ சம்மதிக்க வைக்க நானும் சடகோபனும் ஒத்திகையெல்லாம் பார்த்தோம் டி. நீ என்னடான்னா, சித்த நாழியில அவள வழிக்கு கொண்டு வந்துட்டியே.  மனோதத்துவம் படிச்சவா மாதிரி கீதாவ வழிக்கு கொண்டு வந்துட்டியே?'

'பாவம்னா அது.  கஷ்டத்திலேயே வளர்ந்துட்டதால யாரும் கஷ்டப்பட கூடாதுன்னு நெனைக்கறா.  சமத்து.  எடுத்து சொன்னா புரிஞ்சுக்கறா.

'உன் பேச்ச அவ கேட்கறான்னா அவளோட அடிக்கடி பேசு.  சந்தோஷமா இந்த கல்யாணத்த கீதாவும் சீதாவும் ஏத்துக்கணும்.  நெல்லு வித்த பணம் எல்லாம் வந்தோண்ண கீதா பேர்லேயே ரெண்டு வருஷத்துக்கு பாங்குல டெபாஸிட் பண்ணலாம்னு இருக்கேன்.  கல்யாண செலவுகள நெனச்சு நெனச்சு அவா ரெண்டு பேர் மனசும்  வாடிடக் கூடாது பாரு.'

'சீதாவும் வரட்டும்னா.  ரெண்டு பேரையும் ஒக்காத்தி வெச்சு பேசுவோம்.  நானும் அவாகிட்ட சொல்லி புரிய வைக்கறேன்.'

'ரொம்ப பெருமையா இருக்கு ஞானம் நீ இப்படி பேசறது.'

தொடரும்......

(வரும் சில அத்யாயங்கள் நிச்சயதார்த்த வைபவங்கள் இடம் பெற்று கதை சுபமாகும் என்பதை தெரிவித்துக் கொள்கிறேன்.கதையைத் தான் நான் எழுதினேன்.  ஆனால் காவியமானது உங்கள் பின்னூட்ட பங்களிப்பினால் தான் என்றால் அது மிகை அல்ல)