குணம் நிறைந்த மனிதர்

 சென்னை விமான நிலையத்தில் இறங்கி, ரயில்வே ஸ்டேஷனில் காத்திருப்பது அத்தனை சுகமான அனுபவமில்லை.

எனினும் , நிம்மதியாக இருந்தது. வண்டி வருவதற்கு 45 நிமிடங்கள் முன்னேயே வந்துவிட்டேன். அவசர பயணம் திருச்சி. Rockfort ல் கடைசி நிமிடத் தேடலில் அதிர்ஷ்டம். சீட் கிடைத்தது. 

ஏறி, பெர்த் அருகில் சென்றபோது எரிச்சலாலேன். " ஹலோ சார், இது என் பெர்த்" 

கட்டம்போட்ட போர்வையில் முடங்கியிருந்தவர் தூக்கத்தில் முனகினார் " என் பெர்த் , சரியாப் பாருங்க"  நடுநிசி வேளை. யாருக்குத்தான் எரிச்சல் இருக்காது? 

ரயில் மெல்ல நகர, எங்கள் குரல் கேட்டு அக்கம்பக்கம் எழுந்தனர். " கோச் சரியா? பாருங்க. B1 ஆ இருக்கப்போவுது" 

எல்லாம் சரியாக இருக்க, டி.டி அருகில் தெரிந்தார். அவரிடம் கேட்கவில்லை. அதற்குள் அவரே என் செல்போனில் பார்த்துவிட்டு சொன்னார் 

"ட்ரெயின் மாறி ஏறிட்டீங்க. இது ராக்ஃபோர்ட்.  நீங்க புக் பண்ணியிருக்கறது மங்களாபுரம் எக்ஸ்ப்ரஸ்" 

வியர்த்தேன். எப்படி மாறியது? அது இருக்கட்டும், இப்ப என்ன செய்வது?

டி.டி புன்னகைத்தார் " கவலைப்படாதீங்க. அது பின்னாடிதான் வருது. அடுத்த ஸ்டீஷன்ல இறங்கி அதுல ஏறிக்குங்க.  இப்ப, கதவுக்கு வெளிய நிக்கலாம். இல்ல.. உள்ள நிக்கலாம்னா நில்லுங்க. மத்தவங்களுக்கு இடைஞ்சலா இருக்கும், ஆனா" 

கதவின் வெளிப்புறம் நின்றேன். வண்டிச்சத்தம் பெரிதாகக் கேட்டது. டாய்லெட் அருகே... அதிகம் நாற்றமெல்லாம் இல்லை. 

"வெளிய எட்டிப்பாக்காதீங்க சார். விழுந்துருவீங்க. இன்னும் அரைமணி நேரம் இருக்கு. நானே சொல்றேன்" 

டி.டி இயல்பாகப் பேசிச் சென்றார். அப்போதுதான் அவரைக் கவனித்தேன்.  சிரித்த முகம்.  நெற்றியில் விபூதியின் நடுவே குங்குமம் அழகாக  திருத்தமாக வைத்திருந்தார். 

பொதுவாக, இந்த நிலையில்,டிக்கட் பரிசோதகர்கள் பயணியைக் கடித்துக் குதறியிருப்பார்கள் "  ரயில் என்னன்னே பாக்காம ஏறி, எங்க உயிர ஏன் வாங்கறீங்க?, வந்துட்டான் சாவு கிராக்கி" எனத் தொடங்கும்.  அதோடு, வண்டி கிளம்பிய நிலையிலிருந்து , அடுத்த நிலை வரையான பயணத்தொகை, அபராதம் என நீளும்.  இவர் ஒன்றும் சொல்லாமல் போகிறாரே? 

அடுத்த முறை வந்தபோது, என் வியப்பை அவரிடம் சொன்னேன். 

"உங்களைத் திட்டி எனக்கு என்ன சார் கிடைக்கப்போவுது? "

மேலும் வியந்தேன்.

"சார்" என்றார் அவர் நிதானமாக " திட்டறதுல மேலும் நெகடிவ் எனர்ஜி வளரும். பெயரும் ஊரும் ஆளும் தெரியாத நிலையில, வெறுப்பை வளர்த்து என்ன சாதிக்கப்போறோம்? மாறாக, உங்களுக்கு ஒரு உதவி செஞ்சேன்னு வச்சுக்குவோம், எனக்கும் நல்ல பீலிங்க் , உங்களுக்கும் ஒரு நல்ல ஃபீலிங்க். இருக்குமா ,இருக்காதா?"

"நிச்சயம் இருக்கும் " என்றேன் வியப்பில்.

என்னை உற்றுப்பார்த்தார் . " பத்துவருசம் ஒரு சீனியர்கிட்ட வேலை செஞ்சேன். என் வாழ்க்கையே மாறிடுச்சு. நான் இப்ப சுத்த சைவம். என் வீட்டுலயும் எல்லாரும் அப்படியே ஆயிட்டாங்க. எல்லாருக்கும் சாமி பக்தி உண்டு. 

அவரு சொல்வாரு " ஒரு நாளைக்கு ஒரு நல்லதாச்சும் பிறருக்குச் செய்யணும்" ன்னு. அது அப்படியே பதிஞ்ச்சு போச்சு. ஒரு நல்ல காரியம் ஒரு நாளைக்குச் செயலைன்னு வைங்க, என்னமோ மாதிரி இருக்கும். 

இன்னிக்கு உங்களுக்கு ஒரு சின்ன உதவி. நல்லாத் தூங்குவேன் இனிமே" சிரித்தார். 

என் கோச் நம்பர், சீட் நம்பர் கேட்டுக்கொண்டு, மொபைலில், மங்களாபுரம் எக்ஸ்ப்ரஸ்ஸின் ஏஸி கோச் டி.டியைத் தேடிப்பிடித்து, " அடுத்த ஸ்டேசன்ல, சார் வருவாரு. மாத்தி ஏறிட்டாரு. ஆமா... பெர்த் கொடுத்துருங்க." 

அடுத்த ஸ்டேஷனில் என்னுடன் இறங்கி " இதே ப்ளாட்பாரத்துலதான் வரும். கொஞ்சம் முன்னப் பின்ன கோச் பொசிஷன் இருக்கும். அதுமட்டும் கொஞ்சம் பாத்துக்குங்க. வர்றேன்" 

"பெயர் செல்வராஜ்"  என்றார் விடை பெறும்போது. 

அடுத்த வண்டியில் ஏறியவுடன், அதன் டி.டி " செல்வராஜ் சொன்ன ஆளு நீங்கதானே?" என்றபடி தனது அட்டையில் இருந்த காகிததில் டிக் அடித்துச் சென்றார், 

உறக்கம் வரவில்லை. 

அதிகாலை, இருளில் ஸ்ரீரங்கம் கோபுரம் மங்கலாகத் தெரிந்தது. 

அந்தப் பெயர் ஆயிரத்து எட்டு நாமங்களில் ஒன்றாக இல்லாமல் இருக்கலாம். ஆனால், அவனது குணம் நிறைந்த மனிதர். 

எந்தரோ மகானுபாவுலு...