மனதோடுமலர்கள்_12

மனதோடுமலர்கள்_12

அத்யாயம்  12

சத்திரம் பஸ் ஸ்டாண்ட் இறங்கியவுடன் மாலதி கேட்டது 'ஏதாவது சாப்பிட்டு விட்டு வந்தேளா, அல்லது மேரேஜ் ஹாலுக்கு போய்தானா?'

'வழியில சாப்பிட்டு வரேன்னு சொல்லிட்டேன்'

'அப்ப பசியோடு இருக்க வேண்டாம். வாங்கோ ஏதாவது ஹோட்டல்ல சாப்பிடலாம்'

அவனுக்கு பசியை விட அவள் பதிலே முக்கியமாக பட்டது. 'பார்ப்போமே, சாப்பிட்டுக் கொண்டே ஏதாவது சொல்ல மாட்டாளா?'

பஸ் ஸ்டாண்டை விட்டு வெளியே வந்து சிறிது தூரம் நடந்து வந்து ஒரு ஹோட்டலில் நுழைந்தாள். அவனும் பின் தொடர்ந்தான்.

'இட்டிலி இருக்காது இந்த சமயத்தில. எனக்கு ஒரு செட் பூரி. உங்களுக்கு என்ன வேணுமோ சொல்லுங்கோ'.

'ஐ திங்க் டுடே இஸ் கடப்பா டே. இந்த ஸவுத் ஸைட் இது ஃபேமஸ்'

பிறகு கடப்பா பற்றி ஏதேதோ சொல்லிக்கொண்டிருந்தாள். அவனுக்கோ ஒரே எரிச்சல். 'கடப்பாவைப் பத்தி பேசியே டிமிக்கி கொடுத்து விடுவாளோ?'

குறுக்கிட்டான். 'அப்புறம் நான் கோவில்ல சொன்னதுக்கு...'. இழுத்தான்.  

'என்னை தப்பா நெனச்சுக்காதீங்கோ, மனசுல பட்டத சொல்றேன்.  உங்கள எனக்கும் பிடிச்சிருக்குங்கறது உண்மை.'

அவள் இப்படி சொன்னவுடன், பத்து குலோப் ஜாமூனை முழுங்கிய ஃபீலிங். தன் வலது கையால் இடது மார்பு பக்கம் கையை வைத்து சன் சந்தோஷத்தை அவளுக்கு உணர்த்தினான்.

'ஆனா, இந்த ஒருத்தொருக் கொருத்தர் பிடித்தம் எது வரைக்கும்?'

'இதிலென்ன சந்தேகம், கல்யாணத்தில் தான் மாலதி. ஐ வான் டு மேரி யூ?'

'எக்ஸாக்ட்லி. அதனால தான் மேல சில விஷயங்களை பேச வேண்டியிருக்கு'

'முதலில் இந்த இரண்டு நாள் நான் ரொம்ப மனப் போராட்டத்தில இருந்தேன். உங்களுக்கு கம்யூனிடி ஹாலுக்கு வழிய காமிச்சுட்டு நான் என் வேலைய பார்த்திருந்தா இப்படி ஒரு இக்கட்டான நிலைமைக்கு உங்கள தள்ளியிருக்க மாட்டேன்.  நான் அதிகப் பிரசங்கி தனமா ஏன் செஞ்சேன்னு எனக்கே தெரியல. ஒருவேளை ராஜி அக்கா ஃபோன்ல உங்கள பத்தி சொன்னதுக்கும் நேர பார்க்கரதுக்கும் இருந்த வித்யாசமா, தெரியல'.

'அதை ஜஸ்ட் ஒரு ஜோக்கா பார்க்காம அதுல உங்க மேல ஈர்ப்ப வர வழிச்சதே, அதனாலேயா? தெரியல'

'உங்க சுற்றத்தெல்லாம் பார்த்து விட்டு, நீங்க எப்படி பட்டவர்னு, ஹானெஸ்ட்லி, நோட்டம் பார்க்க வந்தேனே. அது எப்பேர்ப்பட்ட பைத்தியக்கார தனம்?'

'உங்க சுற்றங்கள்லாம் எனக்கு புடிச்சு போய் கொஞ்சம் சிந்திக்கலாம்னு நெனச்ச சமயத்தில அக்கா லெட்டர படிச்சுட்டு உங்களையே நெனைக்க ஆரம்பிச்சேனே. தனிமையா ஒரு ஆம்பிளையோட கோவில், பஸ் ஸ்டாண்டுனு நடக்க ஆரம்பிச்சேனே... அதுவும் ஒரு நாள் சந்திப்பிலேயே?'

'நான் இப்படியெல்லாம் செய்யக் கூடிய பெண்ணே இல்ல. ஆனா உங்க விஷயத்துல ஏன் நடந்தது?ராஜி அக்கா உங்க சொந்தக்காரா? உங்க ஸ்மார்ட்நெஸ் அண்ட் ரெஸ்பக்ட்ஃபுல்நெஸ், இதுக்கெல்லாம் மீறி தெய்வ சங்கல்ப்பம்.. மே பி.'

'உங்க மனசையும் தேவையில்லாம டிஸ்டர்ப் பண்ணிட்டேனோன்னு ஒரு உறுத்தல் இன்னமும் இருந்துண்டுதான் இருக்கு.'

இதுவரை எல்லாவற்றையும் கேட்டுக் கொண்டிருந்தவன், ஏதோ பேச வந்தான். 

ஆனால் அவளோ 'லெட் மீ ஃபினிஷ்' என்றாள்.

'எனிவே, ஆனது ஆயிடுத்து. விருப்பத்தை சொல்லிண்டோம். லெட் அஸ் பி ப்ராக்டிகல் நௌ'.

'எனக்கு ரெண்டு அக்கா கல்யாணமாகாமல். எப்ப நடக்கும்னு எனக்கு தெரியாது. ஐந்தாறு வருஷம். அதுவரை நம்ம கல்யாணத்தை பத்தி என் அப்பா அம்மாகிட்ட நான் பேச முடியுமா?'

'உங்க சொந்தக் காராள்லாம் அத்தை அத்தைனு உங்க அம்மாவைப் பத்தி உயர்வா பேசினா என் கிட்ட. எனக்கும் அந்த மாதிரி மாமியார் கிடைக்க கொடுத்து வைத்திருக்கணும். ஆனா, உங்களோட அம்மா உங்களுக்கு முப்பது முப்பத்திரெண்டு வயசு வரை நம்ம கல்யாணத்துக்காக பொறுத்திண்டிருப்பாளா? அவாவாளுக்கு அவாளோட கனவுகள். ஒருக்கால் என்னோட பேரண்ட்ஸ் சம்மதிக்கலைனா எப்படி வேணா இந்த கல்யாணம் நடக்கலாம். அப்ப உங்க அம்மா மனசு எப்படி பாடுபடும்? ஒரே புள்ளை கல்யாணம் இப்படியெல்லாம் நடக்கணுமான்னு'

'ஊருக்கு போங்கோ. கொஞ்ச நாள் டைம் எடுத்துக்கோங்கோ. எல்லாத்தையும் யோசிங்கோ. பெரிய அளவில் டிஸப்பாயிண்ட் ஆகறதுக்கு முன்னே யோசிக்கறது அவசியம் இல்லையா?'

அவன் இவள் பேச்சுக்களை கேட்டு கொஞ்சம் ஆடித்தான் போயிருந்தான்.

பொதுவாக ஆண்களுக்கு தான் ப்ரபோஸ் பண்ணி அது அக்ஸப்ட்டானால் கிடைக்கக் கூடிய ப்ரௌட் மொமென்ட் போதும். பெரிய அளவில் சிந்திப்பதில்லை. ஆனால் பெண்களோ எல்லாவற்றையும் யோசித்து தானும் குழப்பிண்டு அடுத்தவாளையும் மண்டைய காய வைத்துவிடுவார்கள்.

ஆனால் ஓரளவு திட்டமிடுவதும் நல்லதுதானே. இதெல்லாம் யோசிக்காமல் இருந்துட்டோமோ என்று வருத்தப்படும் நிலைமையும் வருமில்லையா.

'என்ன மாலதி, முடிச்சுட்டையா?'

முதல் முறையாக அவளை ஒருமையில் விளித்தான்.

'உன் விருப்பத்த தெரிஞ்சுக்கதான் நீ சொன்ன பதிலுக்கு அந்த பதிலேயே என் விருப்பத்தை கோவில்ல சொன்னேன். எனக்கு உன்னை மாதிரியெல்லாம் யோசிக்கத் தெரியாது. முன்பின் தெரியாத ரெண்டு பேரை இவ்வளவு தூரம் வழிநடத்திண்டு போன உன்னோட மாரி ஆத்தா, கல்யாணத்தையும் சீக்கிரம் முடித்துக் கொடுப்பா. லெட் அஸ் பி ஆப்டிமிஸ்டிக்'.

அவனுடைய பேச்சு அவளுக்கு நம்பிக்கையை கொடுத்தது.

ஹோட்டல் விட்டு வெளியே வந்ததும், மாலதி கேட்டாள் 'எத்தனை மணிக்கு ஸ்டேஷன்ல இருப்பேள்?'

'சத்திரத்தை ஆறு மணிக்கு காலி பண்ணிக் கொடுக்கணுமாம், பிரேமா சொன்னாள். அதனால நான் ஸ்டேஷனுக்கு சீக்கிரம் போய் க்ளாக் ரூமில் லக்கேஜை போட்டுட்டு ஸ்ரீரங்கம் போயிட்டு வரலாம்னு இருக்கேன். எப்படியும் எட்டரைக்குள்ள ஸ்டேஷன்ல இருப்பேன். நீ வரயா?'

'என்னால முடியாதுன்னு நெனைக்கிறேன். ஃப்ரெண்ட்ஸ் எல்லாம் சினிமா கூப்பிட்டிருக்கா. நான் போகணும் அவாளோட.'

'சரி. பரவாயில்லை. நான் பார்த்துக்கறேன்'.

'மாலதி, திரும்பவும் சொல்றேன். எல்லாத்தையும் இப்பவே போட்டு குழப்பிண்டா மனசுக்குதான் அழுத்தம். ஒன் திங் இஸ் க்ளியர் ஃப்ரம் மீ. நீயா எப்ப மேரேஜை வெச்சுக்கலாம்னு சொல்றையோ அது வரைக்கும் நான் வெயிட் பண்ணுவேன்'.

மனம் லேசானது மாலதிக்கு.

அவன் தில்லை நகர் நோக்கி. இவள் ஹாஸ்டலை நோக்கி.

(நாம் அடுத்த அத்யாயத்தை நோக்கி, ஆப்வியஸ்லி).

தொடரும்