மனதோடுமலர்கள்_9

மனதோடுமலர்கள்_9

அத்யாயம்  9

கம்யூனிடி ஹால் திரும்பும்போது மணி எட்டரைக்கு மேல். திருமணத்திற்கு வந்த சில பேர் ட்ரெயினைப் பிடிக்க கிளம்பிவிட்டார்கள். இன்னும் சிலர் புறப்பட தயாராக இருந்தார்கள்.

இவனைப் பார்த்ததும். 'வா, வா, சந்துரு. எங்கே உன்ன பார்க்காம கிளம்பிடுவோமோன்னு நெனச்சோம். ஸ்வாமி தரிசனமெல்லாம் ஆச்சா திருவானக்கால.'

'அடுத்தது என்ன, ஒன் கல்யாணம் தானே. மறக்காம கூப்புடுவீயோன்னோ?'

பிரேமாவும் இவனும் அவர்கள் கிளம்ப உதவினார்கள். எல்லோருக்கும் சீர் பக்ஷணங்கள், முஹூர்த்தப்பைகள்.

தன் அண்ணாவின் கல்யாணத்தை பம்பரமாய் சுற்றி நடத்தினாள் பிரேமா. அவள் ஆத்துக்கார்தான் வரமுடியவில்லை. ஏதோ வேலை விஷயமா ஜப்பான் போயிருந்தார். பம்பாயிலிருந்து ஒரு மாதம் முன்னாடியே வந்து எல்லா ஏற்பாடுகளையும் பார்த்துக் கொண்டாள்.

'சந்துரு, நீ போய் முன்னாடி சாப்பிடு. அதுக்குள்ளேயும் அம்பி, மன்னிக்கு சித்த ஏற்பாட்ட பண்ணிட்டு வந்துடறேன். இல்லாட்டி அவன் என்ன பிச்சு எடுத்துடுவான்'.

'ஏற்பாடு' என்று அவள் சொன்னது புரிந்தது அவனுக்கு.

சாப்பிட்டு விட்டு ஹாலில் உள்ள சேரில் உட்கார்ந்தான். சிறிது நேரத்தில் பிரேமா வந்தாள். 

'எங்க ஸ்ரீராம்?' அவள் கைக்குழந்தையைத் தான் எங்கேனு கேட்டான்.

'இத்தனை நாழி நச நசன்னு அழுதுண்டு இப்பத்தான் தூளில தூங்கறான்'

'அது கிடக்கட்டும். மாலதியோட போனயே. எப்படி இருந்தது?'

நெளிந்தான்.

'சந்துரு, அந்த பொண்ண பார்த்ததிலேந்து என்னவோ தெரியலடா, உனக்கு செட்டாவா போல இருக்கு. ரொம்ப நல்ல பொண்ணா இருக்கா. அழகாவும் இருக்கா. அத்தைக்கும் பிடிக்கும்னுதான் நெனைக்கிறேன்.'

'என்ன பிரேமா, புரியாம பேசற. நேத்திக்குதான் அவளை பார்த்தேன். யார், என்னனு ஒண்ணும் தெரியாது. அவா குடும்பம் எப்படின்னு கூட தெரியாது. அதுக்குள்ள எப்படி தீர்மானம் பண்றது, அல்லது அவ கிட்ட கேட்கறது. ஃபர்ஸ்ட் இம்ப்ரெஷன் ஓகே. அவ்வளவுதான் இப்போதைக்கு.'

'எனக்கென்னவோ பகவான் அனுக்ரஹிப்பார்னுதான் தோணறது. நாளைக்கு அவள பார்க்கும்போது தைரியமா கேளேன்'.

'என் மேல நல்ல அபிப்ராயம் வெச்சிருக்கமாதிரி தெரியுது. அதப் போய்....? பகவான் மனசு வெச்சா பார்க்கலாம்.'

'நாளைக்கு சமயபுரம் போகலாம்னு இருக்கேன் கார்த்தால. கட்டுசாதக் கூட எத்தனை மணிக்கு?'

'நீ போயிட்டு வா சந்துரு. நான் பொண்ணாத்துக் காராள்கிட்ட சொல்லிட்டேன், சாயந்திரம் தான் ட்ரெயின் பிடிக்கணும் எல்லாருக்கும்னு. நாலு மணிக்கு பாக்கெட் கொடுத்தா போதும்னு. சம்பிரதாயத்துக்கு கார்த்தால ஒரு பத்து மணிக்கு கட்டு சாதக் கூட வெச்சுக்கலாம்னு சொல்லிட்டேன். நீ சமயபுரம் போயிட்டே வா.'

மாலதியும் வருவாள் என்ற விவரத்தை பிரேமாவிடம் சொல்லவில்லை. எதுக்கு வித விதமா கற்பனை அவளிடத்தில் இருக்க வேண்டும் என்று சொல்லவில்லை.

'பிரேமா, ஒனக்கு நேத்திலேந்து ஒரே வேலை. போய் படுத்துக்கோ. கார்த்தால கூட லேட்டா எழுந்துக்கோ'

'சரிடா. நீயும் தூங்கு. கார்த்தால வேற நீ சமயபுரம் போகணும்'.

ஒரு தலகாணியும் பெட்ஷீட்டும் கொடுத்தாள் அவனுக்கு. ஹாலிலேயே ஒரு ஃபேனுக்கு கீழே படுத்தான், பிரேமாவிடம் குட் நைட் சொல்லிவிட்டு.

தூங்க முயற்சித்தான். தூக்கம் வரவில்லை. திரும்பத் திரும்ப அது என்ன மாலதியோ. மீண்டும் மீண்டும் பயாஸ்கோப், இரண்டுநாள் அவளோடு இருந்த நினைவுகள்.

'சொந்தக்காராளோடு பேசித் தீர்க்கணும்னு தானே வண்டி ஏறினேன்? இப்படி தலைகீழா மாத்திட்டாளே மாலதி. ஒண்ணு சொந்தக்காரா இவளப் பத்தி பேசறா, இல்லாட்டி இவளை நெனச்சுண்டே நான்'

கொசுத் தொல்லை வேறு அவன் நிம்மதியை கெடுத்தது.

'கொஞ்ச தூரம் காலாட நடந்துட்டு வருவோமே. அப்பவாவது தூக்கம் வருதான்னு பார்ப்போமே'.

தனியா இருந்தாத்தான் அவன் கம்பேனியன் தேடுவானே. அதாங்க சார்மினார். அவளை நினைவில் சுமந்து கொண்டும் சார்மினாரை கண்களால் தேடிக்கொண்டும் நடந்தான்.

'நாளை சமயபுரத்தி்ல் வெச்சு கேட்டுடுவோமா?'

'எப்படி கேட்கறது?'

'இதுக்குன்னு தனி புஸ்தகமா இருக்கு? அப்படியே தைரியமா கேட்டுட்டா போச்சு. உங்கள எனக்கு பிடிச்சுருக்கு'

'அபிஷ்டு. இது எனக்கு தெரியாதா என்ன? இல்லாட்டி நான் தான் ஒன்னோட வந்திருப்பேனா, இல்லை நீதான் என்னோட கோவிலுக்கெல்லாம் வந்திருப்பாயா?' 

இப்படி அவள் கேட்டாலும் கேட்பாள். அவ ரொம்ப தைரியசாலி.

என்னென்னமோ பர்முடேஷன் காம்பினேஷன்ல ஒரு டயலாக் பயிற்சி. 'நான் இப்படி சொன்னா, அப்படி அவ சொல்லிட்டா என்ன பண்றது? நீங்க இப்படி இருப்பீங்கனு தெரியாதுன்னு விருட்டுனு போயிட்டா?' 

என்னென்னமோ கதை எழுதி பார்க்கிறான். ஒண்ணும் செட்டாகல.

நல்லவேளை ராத்திரியா இருந்ததால இவன் ரோடுல தனியா சிரிச்சுண்டும் பேசிண்டும் போறத யாரும் பார்க்கல.

'காதலை சொல்றதவிட என் மேல அவள் வைத்திருக்கிற இம்ப்ரஷன் கெட்டுடக் கூடாது.'

'அவதான் பாடியே சொல்லிட்டாளே நலங்குல. அச்சம் பாதி ஆசை பாதி பெண் படும் பாடுன்னு. அவளுக்கும் அப்படித்தான் இருக்கும்னு நெனைக்கிறேன்'.

'எப்போதும் ஆம்பளைகள் தான் சொல்லணுமா என்ன? அவளும் படிச்சுருக்கா, ஆஃபீஸ் போறா, அவதான் சொல்லட்டுமே. சொல்லுவான்னுதான் நெனைக்கறேன்'.

சத்திரம் திரும்பினான். வாசலில் மேனேஜர் கேட்டார் 'ஏன் சார் தூக்கம் வறலயா?'

'கொசு கொஞ்சம் ஜாஸ்தியா இருந்தது. அதான் சித்த காத்தாட...'

காதல் தொல்லையும் சேர்ந்திருந்ததை வெளிப்படையாவா சொல்ல முடியும்?

தொடரும்