உறவுபோட்டமுடிச்சு_97
திருவல்லிக்கேணி மோஹன் லா மேன்ஷனுக்கு அன்றைய காலேஜ் படிப்பை முடித்து விட்டு பாலாஜி உள்ளே நுழையும் போது மாலை மணி நான்கு.
தன் ரூமுக்கு செல்ல படிக்கட்டு ஏறும்போது மேன்ஷன் மேனேஜர், 'பாலாஜி தம்பி. ஒரு நிமிஷம்' என்று அவனை தடுத்து நிறுத்துகிறார்.
'தம்பி, உங்கள அடிக்கடி பார்க்க வருவாறே பத்ம விஜயம் சார் அவர் உன்ன தேடி வந்திருந்தார். ரொம்ப அவசரமாம். நீ வந்த உடனே அவர் வீட்டுக்கு உன்ன வர சொன்னார்.'
'ரொம்ப அவசரம்' அவன் பரபரப்பைக் கூட்டியது. 'என்னவாக இருக்கும்?' என்ற கேள்வி கற்பனைகளுக்கு இடம் அளித்து 'போனா தெரிஞ்சுக்க போறோம்' என்ற பதில் சற்று மனதை சாந்தப் படுத்திக் கொண்டிருந்தது.
ஆறு மணி ஆகவில்லை ஆழ்வார்பேட்டை ஸெயிண் மேரிஸ் ரோடு பஸ் ஸ்டாப்பில் இறங்கியபோது.
வாயல்லாம் பல்லோடு பத்ம விஜயம் இவனை வரவேற்ற போதே 'என்னவா இருக்கும்?' குழப்பத்தின் ஸ்ருதி குறைந்தது அவனிடத்தில்.
'வாடா பாலாஜி.... பூமா, லக்ஷ்மி, சுமதி.... வாங்கோ எல்லாரும். மாப்பிள்ள வந்திருக்கார்.' கூப்பிட்டுவிட்ட ஹாலில் உள்ள இன்பில்ட் ஷெல்ஃபில் கையை நீட்டி ஏதோ ஒன்றை எடுக்கிறார்.
பூமா மிஸர்ஸ் பத்மவிஜயம், லக்ஷ்மி மிஸர்ஸ் நரசிம்மன், ஆத்து மாட்டுப்பொண். சுமதி டாட்டர் ஆஃப் பத்மவிஜயம், க்யூஎம்ஸியில் PUC படித்துக் கொண்டிருப்பவள்.
'மாப்பிள்ள?' என்ற அழைப்பு குழப்பம்தான். ஆனாலும் வாய்ப்பில்லை என்பதால் சிரிப்போடு சோஃபாவில் அமர்கிறான்.
'மாமா, மேன்ஷனுக்கு வந்தேளாமே? அவசரமா வரச் சொன்னேளாமே?'
கேள்விக்கு பதிலாக பத்மவிஜயம் தன் கையில் இருந்த தந்தியைக் கொடுத்தார்.
'பாலாஜி, C/o ஸ்ரீ பத்ம விஜயம்.....' நாலாக மடித்திருந்த தந்தியில் இருந்த முகவரி. நான்கை இரண்டாக்கி இரண்டை ஒன்றாக்கி படிக்கிறான்.
'BETROTHAL TWELLFTH FEB (.) PLAN A WEEK (.) LETTER FOLLOWS(.)'
படித்தவுடன் சட்டை ஜோபிக்குள் செல்கிறது தந்தி. சிரிப்பை உதிர்த்ததாக இவன் நினைக்க பத்ம விஜயத்திற்கு அது அசட்டு சிரிப்பாகவும் மற்றவர்களுக்கு அது வெட்கமாகவும் தெரிந்தது.
'என் அருமை பொல்லாத கிராமத்துக் காளையே.... மரியாதையாக நடந்ததைக் கூறு. யார் அந்த அதிர்ஷ்ட தேவதை?'
லக்ஷ்மியின் கிண்டல் ஹாலை கலகலப்பாக்கியது.
'அண்ணா அண்ணா ப்ளீஸ் ப்ளீஸ்.... சொல்லுங்கண்ணா. யாருண்ணா மன்னி கேட்ட தேவதை?'
சுமதியின் கெஞ்சல் அடுத்தது.
'சொல்லுவான் சொல்லுவான். சொல்லாம எங்க போகப் போறான். சொல்லாம அவன நாம விட்டுடுவோமா என்ன?'
இப்படி பத்ம விஜயமும் சொன்னாலும் அவருடைய ஆர்வமும் ஹைப்பில் தான் இருந்தது.
'பாலாஜி, சுமதி அப்பா நல்ல விஷயம் சொன்னோன்ன, நீ கண்டிப்பா வருவேன்னு உனக்காக பால் பாயஸம் பண்ணியிருக்கேன். பெருமாளுக்கு காமிச்சுட்டு கொண்டு வரேன். நீ ஆரம்பி.'
மெளனம்.... சிரிப்பு..... மெளனம்..... சிரிப்பு. வார்த்தைகள் மட்டும் வரவில்லை.
'ஏய்? இப்ப சொல்லப் போறியா இல்லையா? தீபாவளிக்கு புடவ எடுத்தியே டா என்ன அழச்சிண்டு போய். அது, அவளுக்கு தான?'
இப்போது மௌளம் மற்றும் சிரிப்போடு அவன் நெளியலும் சேர்ந்து கொள்கிறது.
'ஆமாம் மன்னி...'
'அப்ப்ப்பா.. மஹாப்ரபு வாய தொறந்துட்டார். யாரும் குறுக்கே பேசாதீங்கோ. திரும்பவும் வெக்கம் வந்துடப் போறது பாலாஜிக்கு. ப்ளீஸ் கன்டின்யூ ப்ரதர்.'
செங்கிப்பட்டி மற்றும் தீபாவளி ரகசியங்கள் தவிர்த்து எல்லாவற்றையும் சொல்கிறான் அவர்களிடம்.
சொல்லிக் கொண்டிருக்கும் போது ஆஃபிஸிலிருந்து வந்த நரசிம்மனும் இவர்களோடு இணைந்து கொள்கிறான்.
'அன்னா, இங்க சூப்பரா பாலாஜியோட காதல் கதை ஓடிண்டிருக்கு. உங்களுக்கு காப்பியெல்லாம் அப்பறம் தான். இது வரைக்கும் பாலாஜி சொன்னத அப்பறம் சொல்றேன். ப்ரதர், நீங்க நிறுத்தாதீங்க. பால் பாயஸத்தோட தொடருங்க.'
'அவ்வளவு தான் மன்னி. இப்ப நிச்சயதார்த்தம். அப்பறம் படிப்பு முடிஞ்சு வேலை கெடச்சோன்ன கல்யாணம்.'
'ஏய்.... ஏய்.... இது ரொம்ப அநியாயம் டா. உங்க அப்பா ரொம்ப கொடுமக் காரரா தெரியராறே?'
'லக்ஷ்மி, பெரியவாளல்லாம் அப்படி சொல்லக்கூடாது. எல்லாத்தையும் யோசிக்காமயா நிச்சயதார்த்தத்துக்கு நாள் குறிச்சிருப்பா? கிராமங்கள்ல இதல்லாம் சகஜம்.'
'சாரிப்பா. நான் சும்மா கிண்டலடிச்சேன். உங்க புள்ள ஆறு மாசத்துக்கே தையா தக்கான்னு குதிச்சார்னு அடிக்கடி சொல்லுவேளே. ஆனா, என் தம்பி பாலாஜி அப்படியல்ல. உலக மஹா பொறுமை சாலி.'
'அப்பா அப்பா... ப்ளீஸ்ப்பா. பூவனூர் மன்னிய சீக்கிரம் பார்க்கணும் போல இருக்குப்பா. எல்லாரும் ஜாலியா நிச்சயதார்தத்துக்கு போலாம்ப்பா.'
'சரி சுமதி. சபேசனோட முழு லெட்டர் வரட்டும். பெரிசா நாமளும் ப்ளான் பண்ணுவோம்.'
'சார். அப்பா லெட்டர் ஒருவேளை வராட்டியும் நீங்க எல்லாரும் வரேள்.'
'லெட்டர் வராட்டியுமா? சபேசன பத்தி நன்னா தெரியும் நேக்கு. அவனுக்கு மாத்திரம் உடம்பு நன்னா இருந்திருந்தா தந்தியா வந்திருக்கும். நேரா ட்ரெயின புடிச்சு இங்க வந்து என்ன தான் முதல் ஆளா கூப்டிருப்பான்.'
பத்ம விஜயம் லக்ஷ்மி தம்பதியரை நிற்க வைத்து சாஷ்டாங்கமாக நமஸ்கரிக்கிறான். ஆசிகளை அள்ளிக் கொடுக்கிறார்கள் இருவரும்.
'பாலாஜி, ஒரு சின்ன டவுட். உனக்கு மூணு அத்தை இல்லையோ?'
'ஆமாம் சார். கீதா என் மூணாவது அத்தையோட பொண்ணு.'
'அப்படி போடு. அப்படின்னா ரங்கன் பொண்ண கட்டிக்கப் போறேன்னு சொல்லு.'
'அத்திம்பேர தெரியுமா உங்களுக்கு?'
'தெரியு...மாவா? நன்னா கேட்ட போ. உங்க அத்திம்பேர் அலையன்ஸ உங்க அத்தைக்கு சபேசன் கிட்ட ஸஜஸ்ட் பண்ணினதே நான் தான். அது பெரிய கதை. அப்பறம் சொல்றேன். ரெங்கன் பொண்ணுதான்னு நீ சொன்னதுல எனக்கு ரெட்டிப்பு சந்தோஷம்.'
அவன் அங்கிருந்து கிளம்பும் வரை கேலிகளையும் கலாட்டாக்களையும் தொடர்ந்தனர் லக்ஷ்மியும் சுமதியும்.
பத்மவிஜயம் ஆத்தில் சாப்பிட்ட பால் பாயஸமும் கம்பு அடையும் அவன் வயிற்றை நிரப்பின.
மேன்ஷனுக்குப் போக 12G நம்பர் பஸ்ஸில் டிக்கெட் எடுத்தவன் கடற்கரை காற்று பட்டவுடன் வழியிலேயே சிறிது நேரம் கடற்கரையில் உட்கார்ந்து விட்டுப் போகலாம் என்று இறங்கி விடுகிறான்.
சாந்தோம் கடற்கரை வந்தவுடன் அக்கம் பக்கம் யாரும் இல்லை என்று பார்த்து விட்டு பீச் மணலில் அமர்கிறான்.
சிரிக்கிரான். நினைவுகளோடு பேசுகிறான். யாரும் தான் இல்லையே? சத்தமாகவே நினைவுகளுக்கு சொந்தக்காரி கீதாவோடு பேசுகிறான்.
ஒரு விரலால் பீச் மணலில் ஒரு முகத்தை வரைகிறான், இரண்டு காதுகளில் ஜிமிக்கிகளோடு. சொல்லணுமா என்ன, யார் முகம் அது என்று?
'ஐ அம் லக்கி கீதா.' முகத்தைப் பார்த்து.
'எனக்காக ஜஸ்ட் டூ இயர்ஸ் பொறுத்துக்கோ. இதே பீச்சுக்கு நாம தம்பதியா வருவோம்.'
'சில்லுனு இருக்குல்ல கீதா ? உனக்கு குளிரலையே?'
ஏதோ ஒன்று மிஸ்ஸிங் அவள் முகத்தில் என்று அவனுக்கு தோன்றுகிறது. 'எஸ். பொட்டு வைக்கணும் இல்ல.'
பொட்டு வைக்கிறான் நெற்றியில் விரலால் ஒரு வட்டமிட்டு.
'கன்னத்தில் ஒரு திருஷ்டி பொட்டு வைக்கலாமா?'
'லாமே!' வைக்கிறான். வைத்தவுடன் அவன் அழகு கூடிவிட்டதாக உணர்கிறான்.
சிறிது நேரம் சித்திரத்தோடு என்னன்னவோ காதல் சம்பாஷணைகள். கனவுகள் சேர்த்து கற்பனைகள் கூட்டி, நினைவுகளோடு பறந்து.
'கொஞ்சம் ட்ரிப்ளிகேன் வரைக்கும் மணல் மேல நடந்தே போகலாமா?'
சித்திரத்தில் இருந்த கீதா இப்போது அவனுடன் நடக்கிறாள்.
மார்கழிக் குளிர் சிலிர்ப்பைக் கூட்டி காதல் சிகரத்தில் பறக்க வைக்கிறது.
மேன்ஷனுக்கு வந்தும் அவன் மனது செங்கிபட்டி நாட்களை நினக்கிறது. அந்த க்ஷண நேரம். அவள் சொல்லாமல் சிரித்து உதிர்த்த காதல் மொழிகள்.
இன்று அவனுக்கு காஸ்டிங் படிப்பு இல்லை. காதல் பாடமே.
தொடரும்...
No comments:
Post a Comment