உறவுபோட்டமுடிச்சு_91

உறவுபோட்டமுடிச்சு_91

சிவலிங்கத்திடம் சொல்லிவிட்டு ஆத்துக்கு வரும்போது வாசல் திண்ணையில் மாமா உட்கார்ந்திருந்தது அவளுக்கு ஆச்சர்யமாக இருந்தது.

'என்ன மாமா இங்கே?  ச்சில்லு காத்தா இருக்கே.'

'அதான் உன் உத்தரவுபடி ரெண்டு ஸ்வெட்டர் மஃப்ளர் எல்லாத்தையும் போட்டுண்டு இருக்கேனே.'

'அதுக்காக குளிர் காத்துல வந்து ஒக்காந்து என்ன தான் இந்த குளுரு பண்றதுன்னு பார்ப்போம்னு அத்தோட போட்டி போடறேளாக்கும்?'

'ஒண்ணுமில்ல கீதா.  பாப்பா சாஸ்த்ரிகள் வந்திருந்தார்.  பஞ்சாங்கத்த தொடுத்து நாள் பார்க்க சொன்னேன்.  உள்ள இருட்டா இருக்குன்னு திண்ணைக்கு போகலாம்னார்.  அதான்.'

'எதுக்கு?  அறுவடைக்கா?'

'அதுக்கும்தான். ஆனா முக்கியமா பார்க்க சொன்னது நிச்சயதார்த்துக்கு.  ஆச்சு பக்கத்துல வந்துடுத்தே தை.  நான் நாள் பார்க்கலைனா என் கிட்ட நீ சண்டைக்கு வருவியே.'

'போங்கோ மாமா.' என்று வெட்கத்துடன் உள்ளே சென்றவளை கூப்பிடுகிறார் சபேஸய்யர்.

'ஏய் கீதா.  தேதிய கேட்டுண்டு போ.  இங்க வா.  உட்கார்.'

கீதா இரண்டாவது வாசல் நிலைப்படியில் குனிவதற்கும் ஞானம் எதிரில் வருவதற்கும் சரியாக இருந்தது.  மாமியையும் வெட்கத்துடன் ஒரு பார்வை.

'ஏய்.. எங்க உள்ள போற? உன்னோட பேச்சுக் குரல் கேட்டுத்தான ஓடி வரேன்.  மாமா சொன்னாரா நல்ல சேதிய?'

'சொல்றதுக்குள்ள வெட்கப் பட்டுண்டு உள்ள ஓடறா ஞானம்.  அவள இழுத்துண்டு வா சொல்றேன்.'

ஞானம் சிரித்துக் கொண்டே கீதாவின் வலது கையை சற்று பலத்துடன் இழுக்கிறாள்.

'அன்னிக்கு சரி சரின்னு தலையாட்டிட்டு இப்ப தேதி குறிச்சோண்ண வெக்கம் வந்துட்டுதாக்கும்.  கல்யாணம் வரைக்கும் இந்த வெட்கத்த அப்படியே வெச்சிப்பியா இல்ல எப்போதும் போல ஜக்கம்மாவா?'

'அன்னா, வாசல்ல என்ன பேச்சு?  உள்ள வாங்கோ.  கொழந்த வெக்கப்படறத ரோடுல போறவா பார்த்துட்டு சிரிக்கப்போறா?'

'அதுவும் சரிதான்' என்று சொல்லி விட்டு உள்ளே வருகிறார் சபேஸய்யர்.  கீதாவின் வெட்கம் இருவருக்கும் சிரிப்பை வரவழைக்கிறது.

'அது என்னவோ தெரியல ஞானம்.  பொண் குழந்தைகளுக்கு கல்யாணப் பேச்ச ஆரம்பித்தாலே வெட்கமும் சந்தோஷமும் உடனே முகத்துல தாண்டவம் ஆடிடறது?'

'அது என்ன பொண் குழந்தைகள்?  பாலாஜிக்கு தேதிய தெரிவிச்சு கடுதாசி போடுங்கோ.... பொம்மனாட்டி குழந்தைகள் தோத்துப் போயிடுவா அவனோட வெக்கத்துக்கு முன்னாடி.'

'தேதிய கீதா கிட்ட சொல்லலாம்னா முகத்தையே இந்த பக்கம் திருப்ப மாட்டேங்கறாளே.  நம்ம பயலும் லேசுபட்டவன் இல்ல போலிருக்கு.  கீதாக்கு வெக்கத்த கூட கத்துக் கொடுத்துருக்கான் போல இருக்கே!'

சிறு செல்லக் கோபம் கீதாவிடமிருந்து. விருட்டென திரும்புகிறாள்.  இருந்தாலும் அவளின் சிரிப்பு சோத்துக்குள் பூசணிக்காயை மறைக்கும் கதைதான்.

'என்னிக்காவது நிச்சயம் பண்ணித்தாளே ஆவேள்?  எனக்கென்ன ஆச்சு?  எப்ப சௌகர்யமோ அப்ப சொல்லுங்கோ.'

'கீதா கோபத்துல கூட ஜம்முனு இருக்கா இல்ல ஞானம்?'

'அன்னா, உங்க படுத்தல அப்பறம் வெச்சிக்கோங்கோ?  தேதிய அவ கிட்ட சொல்லப் போறேளா இல்லையா?'

'சரி கீதா.  பிப்ரவரி பன்னண்டாம் தேதி ஞாயித்துக் கிழம நன்னா இருக்காம் நாளு.  உன் ராசி மகரத்துக்கும் உன் நட்சத்திரம் திருவோணத்துக்கும் தாரா பலனும் சந்திர பலனும் பிரமாதமா இருக்குன்னு பாப்பா சாஸ்திரிகள் சொன்னார்.  அன்னிக்கு முப்பது நாழிகை வரைக்கும் சித்த யோகம் வேறையாம்.  நாள் இப்படி அமையறது ரொம்ப அபூர்வம் அது இதுன்னு அடுக்கிண்டே போனார்.  அவர் சொன்னதுல எனக்கும் பரிபூரண திருப்தி.  சீதா கிட்ட ஒரு வார்த்த போட்டுட்டு அவ சம்மதத்தையும் வாங்கிண்டு  எல்லாருக்கும் போஸ்ட் கார்டு போட்டுடறேன்.'

தேதி மாத்திரம் மனதில் பதிந்தது  கீதாவுக்கு.  பன்னெண்டு ரெண்டு அறுபத்தேழு.  மற்ற விவரங்களைப் பற்றி இளமைக்கு என்ன கவலை?  யோகம், தாராபலன், சந்திரபலன், அந்த பலன் இந்த பலன்..... இதெல்லாம் பெரியவா கவலப் படவேண்டியது.

'என்ன கீதா... ஒண்ணுமே ரியாக்ஷண காணும்?'

'ரியாக்ஷன் தான மாமா..... ஈஈஈஈ.... போதுமா?'

வெட்கச்சிரிப்பையும் சேர்த்து உதிர்த்து விட்டு கருப்பனைப் பார்க்க ஓடுகிறாள்.  ஞானமும் சபேஸனும் சிரியோ சிரியோ என்று சிரித்துக் களிக்கிறார்கள்.

'ஏய் கருப்பா... எனக்கு கல்யாணம்.  தெரியுமா உனக்கு?'

ஏதோ கருப்பனுக்கு புரிந்ததைப் போல கழுத்தை ஆட்டி மணியோசை எழுப்புகிறான்.  கழுத்தை சொரிந்து விடுகிறாள்.  ஸ்வர்ணம் சும்மா இருப்பாளா?  அம்மா என்று க்ஷீணக் குரலில் கீதாவிடம் தானும் இருக்கிறேன் என்கிறாள்.

'வரேண்டி.  கருப்பன் குணம் உனக்கும் ஒட்டுண்டுடுத்தாக்கும்.  அவன் தான் இந்தாத்து மூத்த புள்ள.  நீ இப்ப வந்தவ தான்.  ஏதோ புள்ள தாச்சின்னு பார்த்தா சவுண்டா உடற?'

சிதறிக் கிடந்த வைக்கோல்களை திரட்டி கருப்பன் பக்கம் போட்டு விட்டு ஸ்வர்ணத்திடம் வருகிறாள்.

' என்னடி?  என்னடி?'

ஒரு கொஞ்சல்.  அவள் கழுத்தை இவள் கழுத்தோடு ஒட்டிக் கொண்டு, ஒரு கையால் அதன் கொம்பு, கழுத்து, நெத்தி எல்லாவற்றிற்கும் பாச ஸ்பரிசத்தை கொடுக்கிறாள்.  முத்தம் வேறு போனஸ் ஸ்வர்ணத்திற்கு அதன் நெற்றியில்.

பிறகு ஸ்வர்ணத்தின் வயிற்றைப் பார்த்து விட்டு, 'எத்தன நாளுடி வயத்துக்குள்ளேயே கன்னுக் குட்டிய வெச்சிப்ப?  எனக்கு தெரியாது கருப்பன மாதிரி ஒரு காளக் குட்டிதான் வேணும்.'

'எரணூத்தி எண்பது நாளாகுமாமே நீ கண்ணு போட.  இப்பத்தான் நூத்திரெண்டு நாள் ஆயிருக்கு.  குறிச்சிண்டு வரேனாக்கும்.'

'ஸ்வர்ணம்.  எனக்கு கல்யாணம் வருதுடி.  மாப்பிள்ள யார் தெரியுமா?  இந்தாத்து பாலாஜி தான்.  அன்னிக்கு ஒரு நாள் உனக்கு இன்ட்ரொட்யூஸ் பண்ணினே?  சேப்பா, உயரமா, அழகா, மாப்பிள்ளயாட்டம் இருந்தானே.  அவன் தான்.  உனக்கும் புடிச்சிருக்கா?'

'பதில் சொல்றாளா பாரு.  இவ்வளவு சொல்றேன் பாலாஜியப் பத்தி.  உனக்கு பருத்திக் கொட்டை தான் ஒசத்தியோ?  அசடு.'

ஸ்வர்ணத்தின் பின்புறத்தில் ரெண்டு ஷொட்டு கொடுத்து விட்டு ஆத்துக்குள் சிரித்துக் கொண்டே புதிய பறவையாக வருகிறாள் மெல்லிய குரலில் 'சிட்டுக் குருவி முத்தம் கொடுத்து...' பாடலைப் பாடிக் கொண்டு.

உள்ளே வருபவளை ஞானம் வழி மறித்து, 'ஸ்வர்ணத்து கிட்டேயும் கருப்பன் கிட்டேயும் நிச்சயதார்த்தத்த நடத்திக் கொடுக்கணும்னு சொல்லிட்டியோன்னோ?'

'போங்கோ மாமி' என்று சொல்லிவிட்டு மாமாவிடம் செல்கிறாள்.

'மாமா, நாளைக்கு முடிஞ்சா வயக்காடுக்கு வரேளா?  நீங்க ஒரு தடவ பார்த்துட்டு எப்ப அறுவடை ஆரம்பிக்கலாம்னு சொல்லிட்டேள்னா ப்ளான் பண்ணிடலாம்.'

'ஏதோ என்ன செங்கிப் பட்டி அழச்சிண்டு போகணும்னு சொன்னியே?'

'அத வேணா ரெண்டுநாள் கழிச்சு வெச்சிக்கலாமா?  இது இம்பார்ட்டண்ட் ஆச்சே.'

'சரி இளவரசி.  அப்படியே செய்யலாம்.  நீ சொன்னா அப்பீல் உண்டா என்ன இந்தாத்துல?'

'போங்கோ மாமா.  ரொம்ப கிண்டல் பண்ணினா.....?'

'பொறந்தாத்துக்கு போவ அவ்வளவு தான?  அது இருக்கட்டும்.  உன் மனசுல எப்படி தோணறது?  அறுவடைய ஆரம்பிச்சுடலாமா?'

'மாமா, உண்மைய சொல்லட்டுமா?  செடியல்லாம் அறுக்கப் போறத நெனச்சாலே ஒரு விதத்தில ரொம்ப கஷ்டமாத்தான் இருக்கு.  எத்தன ஜிவன்கள்?  அதுலயும், நீங்க அனுமதி கொடுத்த மாப்பிள்ள சம்பா.  மாப்பிள்ள சம்பா செடியெல்லாம் சும்மா மத மதன்னு ஆறடி உசரத்துக்கு வளர்ந்திருக்கு.  நான் செடிகள் நடுவுல நின்னா என்ன நீங்க கண்டே பிடிக்க முடியாது.'

'அப்படியா?  நீ பார்த்து வளர்ந்த மாப்பிள்ளையோன்னோ?  மிடுக்காதான் இருப்பான் என் புள்ள மாதிரி.'

'அய்யே..... அவன் உங்காத்து புள்ளயோன்னோ?  அதான் தடிமாடாட்டம் வளர்ந்திருக்கான்னு நான் நெனச்சிண்டிருக்கேன்.'

'எப்படி விளச்சல் இருக்கும்னு சிவலிங்கம் வாய பிடிங்கு தெரிஞ்சிண்டிருப்பியே இத்தன நேரம்.'

'அவன் நான் வாயப் பிளக்கற மாதிரி கணக்கு சொல்றான்.  ஏக்கருக்கு எண்பது நூறு கிலோ மூட்டைகள் வருமாம்.  ரொம்ப ஆங்க்ஷியஸா இருக்கு மாமா.'

'அன்னிக்கு என்னவோ எனக்கு பெரிய மனுஷியாட்டம் அட்வைஸ் பண்ணினியே.  ரொம்ப எதிலேயும் பாசம் வைக்க கூடாது அது இதுன்னு?  இப்ப என்னடான்னா ரொம்ப ஆர்வமா இருக்கேங்கறியே?'

'நானும் இத அடிக்கடி நெனச்சிண்டு சிரிப்பேன் எனக்குள்ள மாமா.  உங்க கிட்ட அன்னிக்கு அப்படி பேசிட்டு நான் வயலையே ஏக்கமா பார்த்துண்டிருப்பேன்.  இயற்கைய ஜெயிக்கறதே துறக்கறதோ லேசு பட்டது இல்ல தான் போல இருக்கு.'

'சரி.  நீ கொஞ்சம் ரெஸ்ட் எடுத்துண்டு பதினஞ்சு போஸ்ட் கார்டு பத்து இன்லேண்ட் லெட்டர் போஸ்ட் ஆஃபீஸுக்கு போய் வாங்கிண்டு வா.  எனக்கு முடியற போது சொந்தக் காராளுக்கும் தெரிஞ்சவாளுக்கும் கடுதாசி ரெடி பண்ணனும்.  செங்கிப் பட்டி போயிட்டு வந்ததுக்கப்பறம் நீயும் மன்னார்குடி போய் அம்மாவ கையோட கூட்டிண்டு வா.  அவ கிட்ட நானே என் வாயால நல்ல சமாசாரத்த சொல்லிட்டு ஒவ்வொண்ணா ஆரம்பிக்கறேன்.'

'கடலூர் பெரியப்பாவுக்கு லெட்டர் போடும் போது மறக்காம சுபத்ரா கல்யாணம் எந்த மட்டுக்கு இருக்குன்னு கேளுங்கோ.  ஒரு தகவலும் வரலையே மாமா?'

'கேட்காம இருப்பேனா?  

'மாமி...... பசி வயத்த கிள்றது.'

'மாமா ரம்பம் முடிஞ்சோண்ண தான் உனக்கு பசி ஞாபகம் வர தாக்கும்.  இன்னிக்கு உனக்கு பிடிச்ச பீர்க்கங்கா தொகையலும் பரங்கிக்கா சாம்பாரும் வெச்சிருக்கேன்.  கைகால அலம்பிண்டு வா.  எனக்கும் பசிக்கறது.'

'என் மாமின்னா மாமிதான்.'

'இதுல ஒண்ணும் கொறச்சல் இல்ல.  கல்யாணத்துக்கு அப்பறமும் மாமா உன்ன சமயக் கட்டுக்கு விடப்போறா?  ஆயுசு பரியந்தம் எனக்கு அடுப்படி உத்யோகம் தான்.  என்ன ஒரு நாள் உட்கார வெச்சு சமச்சு போடரையான்னு பார்கத்தான போறேன்.'

'டோண்ட் ஒரி மாமி.  நிச்சயதார்த்தம் முடிஞ்சு நான்தான் இங்க சமயல்?'

'பார்க்கலாம்.  பரிட்சைக்கு படிக்கனும்பே. பரிட்சை எழுதப் போகனும்பே.  திடும்னு அம்மா ஞாபகம் வந்துடும் கொழந்தைக்கு.  நிச்சயத்துக்கு அப்பறம் ஒரு வக்காலத்து உனக்கு போறாதுன்னு ரெண்டாவது வக்ககாலத்தும் சேர்ந்துடும்.  'ஏம்மா கீதாவ சிரமப் படுத்தற' அப்படின்னு பாலாஜியும் சேர்ந்துடுவான்.'

'அப்ப ஆம் கலகலப்பா இருக்கும்னு சொல்லுங்கோ.'

'கவலப் பட்டுண்டு சொன்னா இன்னும் பயமுறுத்தறியா என்ன?  சீதா கிட்ட சொல்லி ரெண்டு போட சொல்றேன் உன்ன.'

தேதி குறித்தவுடன் அவரவர் கனவுகளுக்கு பஞ்சமா என்ன? நடுத்தர வர்க்கங்களின் சந்தோஷங்களே சின்ன சின்ன கனவுகளில் தானே?

தொடரும்......