மனதோடுமலர்கள்_13

மனதோடுமலர்கள்_13

அத்யாயம்  13

ஹாஸ்டல் வந்தாள். ஃபேனைப் போட்டு விட்டு கட்டிலில் அமர்ந்தாள். எதிரே கண்ணாடி. பார்த்தவுடன் அவன் நினைவுகள். பிம்பம் என்னவோ இவளுடையது. காண்பதோ அவனை.

காதல்னு வந்துட்டாலே முதலில் இதயம் சொல்கிறது ஒரு மெல்லிய குரலில். பிறகு டாமினேட் பண்ணுவது என்னவோ மனம் தான். மனம் என்பது மூளையா? இருக்கும், இல்லாவிட்டால் சிந்தனைகளை மாற்றிக்கொண்டே இருப்பதை நிறுத்தி விடாதா என்ன?

இது சரிப்பட்டு வருமா, இருவரும் பார்க்கும் தூரத்தில் இல்லையே, பெற்றோர்கள் சம்மதிப்பார்களா, எத்தனை வருடங்கள் ஆகும் மணமுடிக்க, அப்பப்பா, மூளையை கசக்கி பித்தம் பிடிக்க வைக்கிறதே.

அசட்டு தைரியத்தில் சொல்லிவிட்டோம்.

சமயபுரத்தாள் மேல் நம்பிக்கையும் வைத்துவிட்டோம். இருந்தாலும் நாமும் குழம்பிக் கொண்டுதானே இருக்க வேண்டியிருக்கிறது.

தைரியம் இதயம் கொடுத்தது. அதற்குப் பிறகு இதயம் ஏன் ஒதுங்கிக் கொண்டு மனதிற்கு வழிவிடுகிறது. கண்டபடி யோசிக்க வைத்து கண்ணீரையும் தந்து விடுகிறதே!

'நமக்கு இப்ப தேவை சற்று அமைதி, ஒய்வு, ஆஸ்வாசம். ஐ வில் க்ராஸ் த ப்ரிட்ஜ் வென் இட் கம்ஸ். தேவையில்லாமல் குழம்புவதில் அர்த்தமில்லை

தற்போதைக்கு.'

மனக்குதிரையின் லகானை பிடித்து விட்டாள். முகத்தை அலம்பினாள். ஒரு சின்ன மேக் அப் முகத்திற்கு மட்டும். பஸ்ஸில் கலைந்த தலைக்கு சீப்பால் ஒரு சின்ன வருடல். வீகோ டர்மரிக் க்ரீம் முகத்தின் ஃபரஷ்னஸுக்கு. ஒரு ஷ்ரிங்கார் பொட்டு. சமயபுர பிரசாத குங்குமத்தை மறந்து வகுடில் வைக்கப்போய் சிரித்து விட்டாள். அதற்கு அவன் வரவேண்டும். மேள தாளத்தோடு வர வேண்டும். மாலையோடு வரவேண்டும். மாங்கல்யத்தோடு வர வேண்டும்.

நடக்கும். காத்திருக்க வேண்டும். அத்திம்பேர்கள் வரும்வரை. அம்மா அப்பா சம்மதம் கிடைக்கும் வரை. வருங்கால மாமியாரின் பொறுமை எல்லை மீறுவதற்குள்.

வாசல் கதவிற்கு வெளியிருந்து மெல்லிய குரல். 'மாலதி...'

புரிந்து கொண்டாள். 'எஸ். கமிங் நீரஜா.'

ஃபரஷ்ஷான விக்கோ டர்மரிக் வாசம் சேர்ந்தே கதவை திறந்தது.

'உனக்கு சந்தோஷமான சமாச்சாரம். மூவி ப்ரோக்ராம் கேன்ஸல்ட். நீ மேட் ஃபார் ஈச் அதரோடு போகலாம்'

'ஏன் என்ன ஆச்சு?'

'ஆளாளுக்கு ஒண்ண சொல்லுதுங்க.  நாளைக்குங்கறது ஒண்ணு, முடியலங்கறது ஒண்ணு, வேலையிருக்குங்கறது இண்ணொண்ணு. கெட் லாஸ்டுனு சொல்லிட்டு வந்துட்டேன். அதான் மாலதிகிட்ட சினிமா கதை கேட்கலாம்னு வந்துட்டேன்.'

'ஒன்னுட்ட போய் மாட்டிகிட்டேன் பாரு. இனி வில்லி நீ ஒருத்தியே போதும்'.

கட்டிலில் அமர்ந்தனர் இருவரும்.

'ப்ளீஸ், ப்ளீஸ் சொல்லேன். மாலதி சத்திரம் பஸ் ஸ்டாண்ட் டாண்ணு எட்டு மணிக்கு போனாளா. அங்கே மேட் ஃபார் ஈச் அதர் வரலை. ஒவ்வொரு பஸ்ஸா பார்த்து பார்த்து....  ஏய், சொல்லேன் சொல்லேன்...'

'ஏய், ஏய், நிறுத்து நிறுத்து...'

மாலதிக்கும் என்னவோ தோணியது. இவளிடமும் ஒரு ஒபினியன் கேட்டால் என்ன. ஷி இஸ் ட்ரஸ்ட் வொர்த்தி வேற.

'கீப் இட் கான்ஃபிடன்ஷியல் நீரு'

ஆரம்பித்தாள். ஒன்று விடாமல் சொன்னாள் அவளிடம். கொஞ்சம் கலக்கத்துடனும். நடுவில் சிறு கண்ணீருடனும்.

'டோண்ட் ஒரி மாலதி. உன் நல்ல மனசுக்கு எல்லாம் நல்லபடியா நடக்கும். எனக்கு சொந்தக் காராள்லாம் மெட்ராஸுல இருக்கா. வேணா பையனப் பத்தி விசாரிக்கலாமா?'

'வேணாம் நீரு. என் மனசுக்கு ரொம்ப நல்லவராதான் படறார். ஏதாவது வேணும்னா ஒன் உதவிய கேட்கறேன்.'

'ஒரு பெரிய சாகஸம் பண்ணியிருக்க. நாம ரெண்டு பேரும் சாயந்திரம் வெளிய போறோம். ஹோட்டல்ல நல்லா வெட்டறோம். யுவர் ட்ரீட்.'

'நான் வேலூர் போய் அம்மா அக்காவெல்லாம் பார்த்து ரெண்டு மாசம் ஆரது. அடுத்த வாரம் போகலாம்னு யோசிச்சிண்டிருக்கேன். லக்ஷமி சில்க் போய் அக்காக்களுக்கு ஏதாவது சாரீஸ் வாங்கிண்டு அப்படியே சாப்பிட்டு வரலாம், வா.'

'சரி டி. எல்லாத்தையும் போட்டுண்டு குழப்பிக்காத. டேக் ரெஸ்ட். நீ தான் எப்பப்பத்தாலும் சொல்லுவியே, சமயபுரத்தாள், சமயபுரத்தாள்னு. அவ நடத்திவைப்பா கல்யாணத்தை சீக்கிரம். உன் கல்யாணத்துக்கு எனக்கு பட்டு புடவை, என்ன?'

'அதுக்கென்ன பார்க்கலாம்.

'அஞ்சு மணிக்கு கிளம்புற மாதிரி ரெடியாயிடு'

'ஆமாஆஆஆம், உன் முட்ட கண்ணனுக்கு எத்தனை மணிக்கு ட்ரெயின்?'

'பத்து மணிக்கு. ஆனா, நான்தான் வரலைனு சொல்லிட்டேனே. எப்படியிருந்தாலும் வார்டன் கிட்ட கேட்கணும். ஒன்பதரை மணிக்கு மேல வந்தா வார்டன் கிட்ட பர்மிஷன் வேற வாங்கணும்.'

'ஏண்டி. எதுக்கும் வாங்கிப்போம் பர்மிஷனை. டைம் இருந்தா போகலாமே. என்ன நான் சொல்றது. அன்னிக்கு ஒரு டிஸ்டன்ஸுல பார்த்தது. கொஞ்சம் க்ளோஸாதான் பார்ப்போமே உன்னோட முட்ட கண்ணனை.'

சிரித்தார்கள். 

'நானே உன்னோட ஷாப்பிங் போறேன்னு வார்டன் கிட்ட கேட்கறேன். யூ டேக் ரெஸ்ட் மாலதி'.

அவளை அனுப்பி விட்டு கட்டிலில் வந்து படுத்தாள். மனம் நம்புவர்களிடம் பேசிவிட்டால் என்னவோ தெம்படைந்து விடுகிறது.

கொஞ்சம் அவளுக்கு ஓய்வு அப்போது அவசியமாக தேவைப்பட்டது.

மெல்லியதாக ட்ரான்ஸிஸ்டரை ஆன் செய்து மெட்ராஸ் 'பி' நேயர் விருப்பம்.

'காதல் நிலவே. கண்மணி ராதா. நிம்மதியாக தூங்கு. கனவிலும் நானே, மறுபடி வருவேன், கவலையில்லாமல் தூங்கு...'

சந்துருவே பாடிவிட்டான். படுத்த நிலையிலேயே தலையை ஆட்டி சரி என்றாள். சிரித்தாள்.

தொடரும்