மனதோடுமலர்கள்_6

மனதோடுமலர்கள்_6

அத்யாயம்  6

வாசலிலேயே மாலதியை வரவேற்றாள் பிரேமா.

'வாங்கோ, வாங்கோ. எங்க வராம இருந்துடுவேளோன்னு நெனச்சேன்'

புன்னகைத்தாள் மாலதி. 'நான் தான் சொன்னேனே. கண்டிப்பா வரேன்னு'.

'முதல்ல டிஃபன சாப்பிடுங்கோ. அப்புறம் எல்லோர் கிட்டேயும் பேசலாம். உங்கள எங்க எல்லாருக்கும் பிடிச்சு போச்சு. எங்காத்து மனுஷாளாவே ஆயிட்டேள்'. பொடி வெச்சு அவள் பேசினது மாலதிக்கு புரியாம இருக்குமா என்ன?

டைனிங் டேபிள் நாற்காலியில் அமர்த்தினாள். பெண் வீட்டுக்கார மாமா ஒருத்தர் நின்று கொண்டிருந்தார்.

'மாமா, இவா நம்மாத்து சீஃப் கெஸ்ட். ஸ்பெஷலா கவனிக்கணும், என்ன?'.

தலையசைத்தார் அவரும்.

'சங்கோஜப் படாம சாப்பிடுங்கோ. இதோ வரேன். மாமா, கேட்டு கேட்டு போடுங்கோ எல்லாத்தையும்'.

ரவா கேசரி, ரெண்டு வித சேவை, போண்டா, சட்டினி, சாம்பார். திரும்பத் திரும்ப இதுக்குள்ளத்தான் கேட்கணும் அவர்.

சாப்பிட ஆரம்பித்தவுடன் ஒரு பத்து பேரை பிரேமா டைனிங் டேபிளுக்கே அழைத்து வந்து விட்டாள். இவா சந்துருக்கு அத்தை, இவா சித்தி, இவா பெரியம்மா, மாமா, மாமி..

'கார்த்தால தான் பார்த்தேனே'

'அப்ப ஆஃபீஸ் அவசரம். இப்ப சாவகாசமா நிறைய பேசலாம்'.

சந்துருவும் வந்து அப்போது அவர்களோடு சேர்ந்து கொண்டான்.

'வாங்கோ. எப்ப வந்தேள்'

'அது எப்படிடா, சிவாஜிய விட ஒன்னால மட்டும் நடிக்க முடியறது. மாலதி வரத பார்த்துட்டு பார்க்காத மாதிரி இருந்தது தெரியாதா?'

'இந்த பிரேமா எப்போதும் இப்படித்தான். ஏதாவது லந்து பண்ணிண்டே இருப்பா. நீங்க நிதாதனமா சாப்பிட்டுட்டு ஹாலுக்கு வாங்கோ'.

'அவ இனிமே எங்காத்து பொண்ணு. நீ கவல படாமா போ ராஜா'. சந்துருவின் முதுகில் இரண்டு கையும் வைத்து தள்ளினாள் பிரேமா.

நடப்பது எல்லாம் மாலதியை சந்தோஷிக்க வைத்தன.

சாப்பிட்டு விட்டு எல்லாருடனும் ஹாலுக்கு வந்தாள்.

'உங்க ட்ரெஸ் நல்லா இருக்கு. சீக்கிரமே ஆஃபிஸ்லேந்து கிளம்பிட்டீங்களோ?'

'ம்ம்ம்'

'மாலதி அக்கா, ராஜம் பெரியம்மா உங்கள பார்க்கணுமாம்' ஏதோ ஒரு வாண்டு அவள் கையப் பிடிச்சு இழுத்தது. யார் யார் என்ன உறவு, என்ன முறை என்று சொல்லியிருந்தாலும் இன்னும் முழு அளவு புறிபடவில்லை அவளுக்கு.

எல்லா பெரியவர்களும் அவளை ஆசிர்வதித்தார்கள். சிறியவர்கள், பெரியவர்கள் என்று எல்லோர் மனதிலும் தன் கலகலப்பு முத்திரையை பதித்து விட்டாள். வாங்க போங்க என்று கூப்பிட்ட பெரியவர்கள் வாயேன், போயேன் என்று கூப்பிட ஆரம்பித்து விட்டனர்.

அவ்வளவு ஒரு தாக்கத்தையும் நெருக்கத்தையும் அந்த உறவுகளுக்கு பரிசாக்கினாள் அவர்கள் காட்டிய அன்புக்கு, உபசரிப்புக்கு.

மாப்பிள்ளை அழைப்பு முடிந்ததும் ஹாஸ்டல் திரும்ப அனைவரிடமும் விடைகேட்டாள்.  

சம்மதிக்கவில்லை எவரும். வாண்டுகள் கையை பிடித்து உள்ளே இழுக்க வயது பெண்கள் தங்கள் இரு கைகளையும் பக்கவாட்டில் நீட்டி தடுத்தார்கள்.

'வார்டனிடம் சொல்லவில்லை. எனக்கு அப்புறம் பிரச்சனை ஆகிவிடும். கொஞ்சம் புரிஞ்சுக்கோங்கோ', என்றாள்.

'அவ்வளவு தானே, அப்பு கார் கொண்டுவந்திருக்கான். அவன் கார்ல பிரேமாவோடு போய் சொல்லிட்டு நாளைக்கு துணிமணியும் எடுத்துண்டு வந்துடு'.

மீற முடியவில்லை. எல்லோருடனும் மாப்பிள்ளை அழைப்பு சாப்பாட்டை சாப்பிட்டுவிட்டு அப்படியே செய்தாள். 

ஹாஸ்டலுக்கு சென்ற பிரேமா அசந்தே போய்விட்டாள். 'மாலதி, மாலா, மால், ....: எங்கு பார்த்தாலும் இந்த குரல்கள். எல்லோருக்கும் கைகுலுக்கி, அறிமுகமாகி, மாலதியின் ஹாஸ்டல் புராணம் கேட்டு...... அப்பப்பப்ப்பா. 

'இந்த மாலதி நம்ம மனுஷாள ஒரு பார்வையிலேயே கட்டிப் போட்டதில ஒரு ஆச்சர்யமும் இல்லை. இவளோடு ஆத்மார்த்தமா பழகற மனுஷா எத்தனை பேர்?'

கல்யாண சத்திரம் திரும்பியவுடன், மருதாணி படலங்கள், பாட்டு, டான்ஸ், அது இது என்று சிறிசுகள், பெரியவாள்னு வித்தியாசம் இல்லாம இரவு வெகுநேரம் வரை இவளோடு மகிழ்ச்சியோடு இருந்தன.

தொடரும்