உறவுபோட்டமுடிச்சு_93

உறவுபோட்டமுடிச்சு_93

ஏழு மணிக்குள் கோவிலுக்குள் நுழைவது ஒரு விதமான அனுபவம்.  காலை இளம் சூரியன் பிரகாரத்தில் ஆங்காங்கே தன் கதிர்களை பரப்பிக் கொண்டிருக்கும்.  பிரகார ஓரங்களில், மூலைகளில் வளர்ந்து பூத்துக் குலுங்கும் செவ்வரளி, பவழமல்லி, பன்னீர், நந்தியாவட்டை, செம்பருத்தி மலர்கள் பிரகாரங்களை பிருந்தாவனமாக்கிக் கொண்டிருக்கும்.  எண்ணெய் பூச்சுக்களோடு குளிர்ந்த நீர் குளியலுக்காக காத்திருக்கும் சிறு சிறு பிரகார சந்நிதிகள்.

ருத்ரத்தையோ சமகத்தையோ கோளறு திருப்பகத்தையோ அபிராமி அந்தாதியையோ முணு முணுத்துக் கொண்டு தனி மனிதனாக தோண்டியும் கையுமாக சந்நிதிகளுக்கு அபிஷேகம் பண்ணிக் கொண்டிருக்கும் குருக்கள்.

மனம் முழுவதும் சூழ்ந்திருக்கும் அமைதிப் பிரவாகம் சந்நிதிகள் வெளிப்படுத்தும் வார்த்தைகளால் நிரப்ப முடியாத சிலிர்ப்புகளுக்கு ஏங்கிக் கொண்டிருக்கும்.

பெரிய கோவில் முன் செங்கிப் பட்டி சவாரிக்காக காரில் ஏறுவதற்கு முன்னால் திட்டமிட்டபடி பெரிய கோவில் தரிசனத்திற்கு உள்ளே நுழைகிறார்கள் சபேசய்யரும் கீதாவும்.

'மாமா, மெள்ள நடந்துண்டு வாங்கோ.  அதுக்குள்ள குஞ்சுமணி குருக்கள் கோவில்ல எங்க இருக்கார்னு பார்த்துண்டு வரேன்.  சதுரங்க வல்லபநாதர் சந்நிதி படிக்கட்டுல உட்கார்ந்துக் கோங்கோ.  மாமாவ அழச்சிண்டு சந்நிதிக்கு வந்துடறேன்.'

பிரகாரத்தின் மேற்கு மூலைத் தரையில் சிந்தியிருந்த பவழமல்லி பூக்களை சப்பளம் போட்டுக் கொண்டு எடுத்துக் கொண்டிருந்தார் குஞ்சுமணிக் குருக்கள்.

'என் மாமா வந்திருக்கார் மாமா.  தஞ்சாவூருக்கு போயிண்டிருக்கோம் டாக்டர பார்க்க.  ஸ்வாமிக்கு ஒரு அர்ச்சன மாமா பேர்ல பண்ண முடியுமா?'

'அப்படியா?  இதோ வரேன்.  உனக்கும் பட்டாமணியார் பையனுக்கும் நிச்சயதார்த்தம் வரதாமே அடுத்த மாசம்.  கேள்விப்பட்டேன்.  ரொம்ப சந்தோஷம்.'

'ஆமாம் மாமா.  அதப்பத்தி பேச இன்னொரு நாள் வரேன்.  இப்ப அவசரமா போகணும்.  அர்ச்சன பண்றேளா இப்ப?'

'பேஷா பண்ணிடுவோம்.'

வேகமாக சந்நிதிக்கு வந்தார் குஞ்சுமணி குருக்கள்.  சந்நிதி வாசலில் கீதா தேங்காய், பூ, பழம், ஊதுவத்தி, கற்பூரம், எண்ணெய் பாட்டில் இவைகளோடு வைத்திருந்த ஒயர் கூடையை வாங்கிக் கொள்கிறார், படிக்கட்டில் உட்கார்ந்திருந்த சபேஸய்யருக்கு மரியாதை நிமித்தம் தெரிவித்து விட்டு.

சிறிய அளவில் அர்ச்சனை சங்கல்பம் முடிந்து.  சபேஸய்யரின் கழுத்தில் சதுரங்க வல்லப நாதரின் கழுத்தில் இருந்த நேற்றைய மாலையை அணிவித்து பிரசாதங்களை தருகிறார்.  அதைத் தொடர்ந்து ராஜராஜேஸ்வரி மற்றும் கற்பகவல்லி அம்பாள்களுக்கும் தீபம் காட்டிவிட்டு சாமுண்டீஸ்வரி சந்நிதிக்கும் தீபாராதனை காட்டுகிறார்.

'குஞ்சுமணி, குழந்தைகளுக்கு பிப்ரவரி பன்னண்டு நிச்சயம் தீர்மானிச்சிருக்கேன்.  அன்னிக்கு என்னோட சகோதரிகள் குடும்பமா வருவா.  அன்னிக்கு சாயந்திரம் சாமுண்டிக்கு அபிஷேகம் பண்றயா?  மேற்கொண்டு விஷயங்கள என் வருங்கால மாட்டுப் பொண் அதான் என் மருமா கீதா, அப்பறம் வந்து உன் கிட்ட பேசுவா.'

'நன்னா நடத்தித்தரேன் ஒரு குறையும் இல்லாம.  உங்க உடம்பும் நன்னா தேறினதுல  ரொம்ப சந்தோஷம்.  உங்களோட தங்க பொண்ணு சாமுண்டியோட பரம பக்தையாச்சே.  அவளோட அனுக்ரஹம் கொழுந்தைக்கு எப்போதும் உண்டே.  ஜமாய்ச்சுடலாம் அன்னிக்கு.'

'அன்னிக்கு கல்யாணி அம்மனுக்கு கார்த்தால அபிஷேகம்.  அதுக்கப்பறம் நிச்சயதார்த்தம்.  அதுக்கும் சோமா குருக்களும் நீயும் இருந்து நடத்திக் கொடுக்கணும். எங்காத்துலேந்து யாரையாவது வந்து கூப்பட சொல்றேன் எனக்கு உடம்பு சரியில்லையோன்னோ? அவசியம் எல்லாத்தையுமே நம்மாத்து மனுஷாளா இருந்து நடத்திக் கொடுத்து குழந்தைகள ஆசிர்வதிக்கணும்.'

'சொல்லவே வேண்டாம்.  நம்மாத்து கல்யாணம் இது. என்ன செய்யனும்னு மாத்திரம் சொல்லி அனுப்புங்கோ.  பிரமாதமா நடத்திடலாம்.'

தரிசனங்களை முடித்து விட்டு காரில் கீதாவுடன் ஏறியவுடன், 'மொதல்ல எங்க போப்போறோம்?'

'டாக்டர் இன்னிக்கு செங்கிபட்டில தான் இருப்பார்.  வாரத்துல மூணு நாள் தான் கார்த்தால தஞ்சாவூர்ல பார்க்கறார்.  இருந்தாலும் அவர் க்ளீனிக்க ஒரு பார்வை பார்த்துட்டு நேரா செங்கிப் பட்டி போயிடலாம் மாமா.  முடிச்சுட்டு திரும்பரச்சே பெரியம்மாவாத்துக்கு போலாம்.'

போகும் வழியெல்லாம் இருபக்கமும் கண்களில் தென்பட்ட வயற்பரப்புகளைப் பற்றிய அகமகிழ் பேச்சுக்கள் இருவரிடத்திலும்.

தஞ்சாவூர் வந்த போது கிட்டத்தட்ட மணி ஒன்பது ஆகிவிட்டது.  தஞ்சாவூர் க்ளினிக்குக்கு அன்று டாக்டர் வர மாட்டார் என்று உறுதி செய்த பிறகு செங்கிப்பட்டி ஸானடோரியம் வந்தார்கள்.

'ஹலோ.. எப்படி இருக்கீங்க?  அண்ணா வரல?'

ரிஸப்ஷனிஸ்ட் மீனாட்சியின் குரல் அவர்களை வரவேற்றது.

'உங்க அண்ணாக்கு என்ன?  பிரமாதமா மாப்பிள்ளை ஜபர்தஸ்ஸோட மெட்ராஸ்ல இருக்கார்.  நீ எப்படி இருக்க?  டெய்ஸி ஸிஸ்டர் சௌக்யமா?  மத்த ஃப்ரெண்ட்ஸ் எல்லாம் நன்னா இருக்காளான்னோ?'

'எல்லாரும் நன்னா இருக்கா.  சாரி, மாமாவ பத்தி கேக்கவே இல்ல.  எப்படி இருக்கேள் மாமா?'

'நன்னா இருக்கேன் கொழந்த' என்று அவர் சொல்லிக் கொண்டிருக்கும் போதே bபாவமாக அவரை நமஸ்கரிக்கிறாள் மீனாட்சி.  அவரும் ஆசிர்வதிக்கிறார்.

'கீதா, இங்க இருக்கறவா அத்தன பேர்கிட்டேயும் அன்பா பழகியிருக்க போல இருக்கே.  எல்லாரும் உன் மேல உசுரா இருப்பா போல இருக்கே.'

'ஆமாம் மாமா.  எல்லாருமே உங்கள நன்னா கவனிச்சிண்டா, நீங்க இங்க இருக்கறச்சே.'

'மன்னி, டாக்டர் ரவுண்ட்ஸ்ல இருக்கார்.  ரூமுக்கு வந்தோன்ன முதல்ல உங்கள அனுப்பிடறேன்.'

'ஏய், கீதா.  அந்த பொண்ணு உன்ன மன்னின்னு கூப்படறாளே?'

'உங்க புள்ளய அண்ணான்னு கூப்பிட்டா நான் மன்னி தான அவளுக்கு.  எனக்கும் உங்க பிள்ளய பிடிச்சிருந்துதோன்னோ, அதான் அவ ஆச தீர கூப்பட சொல்லிட்டேன்.  நாங்கள்லாம் சின்னஞ்சிறுசுங்க மாமா.. இப்படித்தான் ஏதாவது வம்பு பண்ணிண்டிருப்போம்.'

மீனாட்சி வாய் தவறி மன்னி என்று கூப்பிட்டு விட்டோமோ பெரியவர் முன்னால் என்று நினைத்துக் கொண்டிருக்கும் போதே கீதாவின் பதிலைக் கேட்டு சிரித்து விட்டாள்.

'அம்மா, கீதாவோட வருங்கால நாத்தனாரே, பிப்ரவரி பன்னெண்டு ஞாயித்துக்கிழம கார்த்தால நிச்சயதார்த்தம் வெச்சிருக்கோம் ஒன்னோட அண்ணாக்கும் மன்னிக்கும்.  அவசியமா எல்லாரும் பூவனூருக்கு அன்னிக்கு வந்துடுங்கோ.  லெட்டரும் போடுவோம்.'

சபேசய்யர் இப்படி சொன்னவுடன் பெரிதாக சிரித்துவிட்டாள் மீனாட்சி.

'இஸ் இட்?  கங்கிராட்ஸ் மன்னி.  கேட்கவே சந்தோஷமா இருக்கு. இங்கதான பூவனூர்.  அவசியமா வந்துடறோம்.'

'மீனாட்சி, ஃபோன் உனக்கு' என்று பெரிதாக கேட்ட அலுவலக குரலைக் கேட்டு நகர்கிறாள்.

சிறிது நேரம் கழித்து டாக்டர் பசுபதி சபேஸய்யரை கூப்பிடுவதாக செவிலியர் ஒருவர் வந்து சொல்கிறார்.

'வாங்கோ பட்டாமணியார்வாள்.  எப்படி இருக்கேள்?  உங்க பக்கத்துல கீதா இருக்கும் போது நான் இந்த கேள்வியையே கேட்டிருக்க கூடாது.  இருந்தாலும் ஃபார்மாலிடின்னு ஒண்ணு இருக்கே.'

'இப்ப இருமல் சளி யெல்லாம் இல்ல.  ஸ்வட்டர கழட்டறதே இல்ல.  நேரத்துக்கு சாப்பாடு மாத்திரைகள்.  பழம் பால் ஒண்ணுத்துக்கும் கொறச்சல் இல்ல.'

'உங்க பக்கத்துலேயே மிலிடரி ஆஃபீஸர வெச்சிண்டு லக்ஷ்மணர் கோட்ட தாண்டி முடியுமா என்ன?'

'நீங்க சொல்றது சரிதான்.  இப்பெல்லாம் கீதா சொல்றத எங்க பூவனூரே கேட்கறது.'

'மாமாஆஆ....'

கீதாவின் செல்ல கோபத்தை இருவருமே ரசிக்கிறார்கள்.

'சபேஸய்யர்.  இப்ப ரேடியாலஜிஸ்ட கூப்பிட்டு உங்க ச்செஸ்ட எக்ஸ்ரே எடுக்க சொல்றேன்.  காயாட்டாலும் பரவாயில்ல.  நான் பார்த்துட்டு அப்பறமா மெடிஸன்ஸ் எழுதித்தரேன்.  பயப்படாதீங்கோ.  ஜஸ்ட் ஒரு செக் அப் தான்.  அம்மா கீதா, நீ ரிஸப்ஷன்ல வெயிட் பண்ணு.  மாமா சீக்கிரம் வந்துடுவா.'

இடைப்பட்ட நேரத்தில் அவளுடைய நண்பிகளை பார்த்து நிச்சயதார்த்தத்திற்கு அழைக்கிறாள்.  அனைவரும் வாழ்த்துகிறார்கள்.

மீண்டும் டாக்டர் பசுபதி அழைக்க அவரைப் பார்க்க செல்கிறாள்.

'உன்னோட மாமாவுக்கு தீர்க ஆயுசு.  எக்ஸ்ரேல மாற்றம் எதுவும் இல்ல.  இனிமே இங்க தேவைப்பட்டா வந்தா போதும்.  ஆனா பூவனூர்ல இருக்கற டாக்டர் கிட்ட மாசம் ஒரு தடுப்பூசி போட்டுண்டு வரணும் ஆறு மாசத்துக்கு.  மற்றபடி அவர டென்ஷன் பட்டுக்காம வெச்சுக்கணும்.'

'அப்பறம் மாமா சொன்னார் உன் நிச்சயதார்த்தம் பத்தி.  கண்டிப்பா வரேன்.  ஞாயித்துக் கிழமை தானே.  வந்துடறேன்.  என் மனசுல அன்னிக்கே பட்டுது.  உனக்கு சரியான ஜோடி பாலாஜி தான்னு. ரொம்ப சந்தோஷம்.  ஆல் தி பெஸ்ட்.'

'த்தேங்க்ஸ் டாக்டர்.  அவசியம் வாங்கோ உங்காத்து மேடத்தையும் அழச்சிண்டு.'

'ஷ்யூர்.  அப்பறம் டாக்டர் கீர்த்தி வாசன் ஃபாரின் கிளம்பிட்டார் போன வாரம்.'

'ஓ.  அவரையும் கூப்பிடணும்னு நெனச்சிண்டிருந்தோம்.'

'பரவாயில்ல.  நான் வந்துடறேன்.  அந்த ஊர் சாமுண்டிய பார்க்கனும்னு என் ஆத்துக்காரியும் சொல்லிண்டே இருப்பா.'

'வாங்கோ டாக்டர் அழச்சிண்டு.'

விடைபெற்றுக் கொண்டு காரில் ஏறும் போது மணி பகல் பனிரெண்டை தாண்டியிருந்தது.

தொடரும்....