உறவுபோட்டமுடிச்சு_87

உறவுபோட்டமுடிச்சு_87

உள்ளே நுழைந்த சடகோபனுக்கு ஒரே வியப்பு.

'அடே அடே... எல்லாரும் இங்குட்டுதான் இருக்கீயளா?  எப்ப வந்தீக.  பவானி, எப்படி இருக்க? சௌக்யமா?  சுசீலா அக்கா, எப்படி இருக்கீய?  வருஷக் கணக்குல ஆச்சு உங்களையெல்லாம் பார்த்து பேசி.. எல்லாரும் சௌகரியம்தான?'

ராமநாதனுக்கு சடகோபனை நன்கு தெரியும் என்பதால் சபேஸய்யர் சிவானந்தத்தை மாத்திரம் அறிமுகப் படுத்துகிறார்.

'இவர் யார் தெரியுதா சடகோபா?'

'நம்ம ஜில்லா கலக்டர் பி.ஏ. ய மறக்க முடியுமா?  மறந்துட்டா ரெண்டு போடு போட மாட்டாரு ?'

வழக்கமான உபசரிப்பு குசலங்கள் முடிந்தபின், சடகோபன், 'சபேஸா, இன்னிக்கு நம்ம வூட்டுல என்ன விசேஷம்?  மாப்ள ரெண்டு பேரும் அக்காக்களோட வந்திருக்காக?'

'விசேஷம் தான்.  தீபாவளி விசாரிப்புக்கு வந்துட்டு அப்படியே சுசீலா பொண்ணுக்கு நல்ல வரன் வந்திருக்கு.  அதப் பத்தியும் பேச வந்தாங்க.  அது இருக்கட்டும்.  உங்க வீட்டு தீபாவளியெல்லாம் எப்படி போச்சு?'

'நல்லா போச்சு சபேசா.  வேல செய்யறவங்க குடும்பங்களுக்கு துணி மணிகள் தஞ்சாவூர்ல எடுத்துக் கொடுத்தேன்.  பசங்களுக்கு பட்டாசு ஒரு புள்ள தலைக்கு அம்பது ரூபான்னு கணக்கு பண்ணி செட்டு செட்டா பேக் பண்ணி கொடுத்தேன்.  ஒருத்தர் ஒருத்தரா விழுந்து கும்புட்டுட்டு வாங்கிட்டு போனாங்க.  நீயும் தான் பண்ணியிருப்பியே?'

'இல்ல சடகோபா.  நான் அங்கேயும் இங்கேயும் நகர முடியாது.  பாலாஜி நேத்திக்கு கார்த்தால தான் வந்தான்.  கீதா மாத்திரம் ஒண்டியா கஷ்டப் படணுமேன்னு இந்த வருஷம் பொங்கலுக்கு பார்த்துக்கலாம்னு  விட்டுட்டேன்.'

'சபேசா, நான் எதுக்கு இருக்கேன்.  நம்ம காரோ இங்குட்டும் அங்குட்டும் சுத்திகிட்டு இருக்கு.  சொல்லியிருந்தா ஏதாவது பண்ணியிருக்கலாமே.'

'பாலாஜி மொதல்ல தீபாவளிக்கு வர முடியாதுன்னு லெட்டர் போட்டதுல கீதா, நான், ஞானம் எல்லாம் அப்சட்.  அதான் ஒண்ணும் தோணல.  அப்பறம் என்னடான்னா திடும்னு வந்து நிக்கறான்.  சிவலிங்கத்து கிட்ட சொல்லி நாளைக்கு எல்லாரையும் அழச்சிட்டு வர சொல்லியிருக்கேன்.  ஏதாவது செஞ்சுதான ஆகனும் அவங்களுக்கு.'

'ஆமாம், கீதா எங்க?  தீபாவளி இங்குட்டு தான அதுக்கு.  அந்த மன்னார்குடி சாமுண்டிய பார்த்து ரொம்ப நாள் ஆனா மாதிரி இருக்கு சபேஸா'

'பாலாஜி, கீதாவ முதலியார் வந்திருக்கார்னு கூட்டிண்டு வா.'

ஜானாவும், சுபத்ராவும், மஞ்சுவும் கீதாவின் முகம் சிவக்க சிவக்க  கிண்டல் அடித்து ஓய்ந்த சமயமும் பாலாஜியின் அழைப்பும் சரியாக இருந்தது.

'வாங்கோ மாமா?  தீபாவளி எல்லாம் நல்ல படியா போச்சா?'

'நல்லா போச்சுமா.  புது ட்ரெஸ் மாமா வாங்கி கொடுத்தாரா?  சரி, ஒரு தட்ட எடுத்துகிட்டு வா.  இந்த மாமாவும் தஞ்சாவூர்லேந்து புடவ எடுத்தாந்திருக்கேன் உனக்கு.  இதையும் வாங்கிக்க புள்ள.'

'எதுக்கு மாமா இதெல்லாம்?  ஏற்கனவே மெட்ராஸ்லேந்து பாலாஜியும் வாங்கிட்டு வந்தாப்பல.'

'அப்படி போடு.  சடகோபா, பாலாஜி ஒண்ணும் தெரியாத அப்பாவின்னு நெனச்சிக்கிட்டிருந்தோமே.  புள்ள எப்படி தேறியிருக்கான் பாரு.'

சமயலறையிருந்து பெரிய எவர்சில்வர் தட்டை எடுத்து வந்து கொடுக்கிறாள் கீதா.  பிறகு அதில் சடகோபன் கொண்டு வந்த ஒரு சிறிய வெள்ளி குங்குமச் சிமிழோடு புடவை ரவிக்கை துணி மற்றும் மல்லிச் சரத்தை வைக்க பாலமாக தலையை குனிந்து வாங்கிக் கொள்கிறாள் கீதா.

'ஓ.  சாரி சபேஸா.  நான் வேற இவகள்ளாம் இருக்கறத மறந்துட்டு என்னன்னவோ உளறிகிட்டு இருக்கேன்.'

'தப்பு இல்ல சடகோபா.  நீ என் கிட்ட விடாம கேட்டுகிட்டு இருந்த மாதிரி பாலாஜிக்கும் கீதாவுக்கும் நிச்சயம் பண்ணலாம்னு முடிவெடுத்துருக்கேன்.  வர தையிலேயே நிச்சயம் பண்ணிக்கலாம்னு .....'

'அட்ரா சக்க.  அருமையான செய்தி எனக்கு.  வயல பார்க்கத் தான் கீதா வந்துச்சுன்னு நெனச்சேன். பரவாயில்லையே, நம்ம பயலையும் பார்த்துட்டுது போல இருக்கே.'

'போங்க மாமா....'  இப்படி சொல்லிவிட்டு வந்த வெட்கத்தை மறைக்க முடியாமல் சமையலறை பக்கம் நகர்கிறாள் கீதா.

வயல் பயல் ரைமிங்கை ரசித்து அனைவருமே கொல்லென்று சிரித்து விட்டார்கள்.

'நான் தான் சொன்னேனே சபேஸா.  பாலாஜிக்கு ஏத்த பத்ரகாளி கீதா தான்.  இனிமே பார், அவ விரட்டற விரட்டுல நம்ம பாலாஜி புள்ள எப்படி முன்னேறப் போவுதுன்னு.  ரங்கன் மாத்திரம் இப்ப இருந்திருந்தான்னா ரொம்ப சந்தோஷப் பட்டிருப்பான்.  சீதா பட்ட கஷ்டமெல்லாம் பஞ்சா பறந்துடிச்சு.'

சடகோபன் கீதாவை புகழ்ந்து தள்ள தள்ள பவானி முகத்தில் ஈ ஆடல.  'என்னென்னவோ நடந்திருக்கும் போல இருக்கே பூவனூர்ல இந்த அஞ்சாறு மாசத்துல.  நல்லவேள நாம பாலாஜி கல்யாணத்துல குட்டைய குழப்பி மூக்கறுப்பு பட்டுக்கல.'

சடகோபனின் ஆனந்தம் நின்ற பாடில்லை.

'சீதா, இங்குட்டு வா.  உன்னோட அண்ணன் உனக்கு ஒரு தெய்வமே தான்.  உனக்கு எது தேவையோ அத நேரத்துல குடுத்துட்டான்.  கல்யாண செலவ பத்தி துளி கூட கவலப் படாத.  உன் கூடப் பொறக்காத இந்த அண்ணனும் இருக்கான். கவலைய விடு.  இனிமே உடம்ப வருத்திக்காத புள்ளைக்காக.'

பொங்கி வந்த கண்ணீரை சீதாவால் அடக்க முடியவில்லை.  சடகோபனின் தைரிய மூட்டும் வார்த்தைகள் க்ஷண நேர சிலிர்ப்பாக மின்சாரமாக பாய்ச்சுகிறது அவள் உடல் முழுவதும்.

புகுந்த வீட்டு மனிதர்கள் இல்லையே தன்னை ஆதரிக்க என்று நினைத்து கவலைப் பட்டுக் கொண்டிருந்தவளுக்கு பிறந்த ஊரே துணை நிற்பது போன்ற ஒரு பிரமிப்பு.

முதலியாருக்கு நன்றி சொல்ல வார்த்தைகளை தேடுகிறாள்.  எல்லை மீறிய சந்தோஷம் அவ்வளவு எளிதில் வார்த்தைகளைக் கொடுத்து விடுமா என்ன?

'என்ன சொல்றதுன்னே தெரியல சடகோபா.  கீதாவ உங்க ஊர் பொண்ணாவே ஏத்துண்டுட்டேள்.   எனக்கு என்ன கவல இனிமே.'

நின்று கொண்டே பேசிக்கொண்டிருந்த சீதா அப்படியே தரையில் தன்னை எப்படியோ கட்டுப் படுத்திக் கொண்டு காயப் படாமல் தரையில் மயங்கி விழுகிறாள்.

'ஏய்..... சீதா.... சீதா..... என்ன ஆச்சு?'

சிறிது நேரம் அங்கே பர பரப்பு.

'தங்கச்சிக்கு ஒண்ணுமில்ல.  காத்தோட்டமா விடுங்க.  மொகத்துல தண்ணி தெளியுங்க.  பாலாஜி, இங்க இருக்கற டேபிள் ஃபேனை சீதா பக்கம் காத்து வர மாதிரி திருப்பி வை.  சரியாயிடுவா.  யாரும் கவலைப் படாதீங்க.  மனசுல இருந்த ரொம்ப நாள் அழுத்தம் மயக்கமா தன் வேலைய காமிச்சிருக்கு.'

கஷ்டப் பட்டுண்டே இருக்கற வாளுக்கு சந்தோஷத்த கொடுக்கும் போது கூட ஆண்டவன் என்னவோ ஒரு சித்ரவதையோட தான் கொடுத்து விடுகிறான்.  கல்லா இருக்கற மனசை சிற்பமா பகவான் மாத்தும் போது கூட உளியால வதைக்கிறான்.  அதுல என்னவோ அவனுக்கு அப்படி ஒரு ஸேடிஸம்.

மற்றவர்கள் கவலையோடு சீதாவை சூழ்ந்திருக்க தைரியமான ஆண்கள் பேச்சை தொடர்கிறார்கள்.

'ராமநாதன் சார்.  இந்த பாலாஜி கீதா சம்மந்தம் ஏதோ நாலு உறவுகள் தீர்மானிச்ச முடிச்சுன்னு நான் சத்தியமா நெனைக்கல.  இந்த ஊர் சாமுண்டி மனசுல இருந்த ஒண்ணுன்னு தான் நான் நினைக்கிறேன்.  யார் இத தடுக்க நெனச்சிருந்தாலும் தோத்து தான் போயிருப்பாங்க.  வியாதியால நொடிஞ்சு போயிருந்த சபேசன் குடும்பத்த ஒரு அஞ்சாறு மாசத்துக்குள்ளேயே ஒரு சின்ன பொண்ணு நிமிர்த்தியிருக்கான்னா அவ எங்க ஊர் சாமுண்டி அனுப்பித்தவளாத்தான் இருக்க முடியும்.  ஏதோ உணர்ச்சி வசப்பட்டு உளறிக் கொட்டறேன்னு நினைக்காதீங்க.  மனசுல பட்டத பட்டுன்னு சொல்றேன்.  நீங்க எல்லாரும் ஒத்துமையா இந்த பசங்க கல்யாணத்த மனப்பூர்வமா நடத்திக் கொடுத்தா உங்க வாழ்க்கையிலேயும் மாற்றங்கள சாமுண்டி கொடுப்பா.'

'சரிடா சபேஸா.  சாதாரணமா உன்ன விஷ் பண்ணிட்டு போகலாம்னு தான் வந்தேன்.  எனக்கு பெரிய சந்தோஷத்த மனசு பூரா நெறப்பி அனுப்பற . கல்யாணத்த எப்ப வெச்சுக்கலாம்னு உத்தேசிச்சுருக்க? என்ன உதவி வேணும்னாலும் தயங்காம கேளு.'

சபேஸய்யர் நிச்சயதார்தத்தின் அவசியத்தையும் அவசரத்தையும் சடகோபனிடம் தெரிவிக்கிறார்.

'ரொம்ப நாள் gகேப் இருக்கேன்னு கவலப் படாத.  சாமுண்டி தீர்மானம் பண்ணின கல்யாணம்.  அவ பார்த்துப்பா.  எங்க ஜாதில நாங்க பொம்பள புள்ள வயசுக்கு வந்தோண்ணயே பரிசம் போட்டு பல வருஷம் கழிச்சு கல்யாணம் நடத்தலையா என்ன?  ரெண்டு புள்ளைங்களும் சமத்து பசங்க.  சொன்னா புரிஞ்சிகிட்டு கௌரதையா நடந்துப்பாக. அதையே போட்டு மனச குழப்பிக்காத.  எல்லாம் நல்ல படியா நடக்கும்.'

'உங்க வீட்டுல விருந்தாளிங்க வந்த நேரத்துல வந்து நான் வேற தொந்தரவு பண்ணிட்டேன்.  இந்த வாரத்துலேயே எப்படியாவது நேரம் ஒதுக்கிட்டு வந்து நிறைய பேசறேன்.  அப்ப நான் வரேன்.'

'அக்காக்களே மாமாக்களே பஸங்களே நான் கிளம்பறேன்.  சீதா பத்தி கவல படாதீங்க.  கொஞ்ச நேரத்துல எழுந்துடும்.'

'சபேஸா, எங்க வூட்டுக்கு பக்கத்துல இருக்கற டாக்டர் தம்பிய வேணா அனுப்பட்டுமா?'

'வேணாம் சடகோபா.  நீ சொல்ற மாதிரி சரியாயிடுவான்னுதான் தோணறது.   வேணும்னா பாலாஜிய அனுப்பி கூட்டிண்டு வர சொல்றேன்'

சடகோப முதலியார் விடைபெற்றுக் கொண்டு கிளம்பினார்.

டேபிள் ஃபேன் காற்று சீதா பக்கம் சரியாக செல்கிறதா என்று பாலாஜி உறுதி செய்து கொண்டிருக்கிறான் கவலை முகத்தோடு.

பெண் குழந்தைகள் சீதாவை சுற்றி உட்கார்ந்திருக்கிறார்கள்.

சீதாவின் தலை சுசீலா மடியில்.

குளிர்ந்த நீரில் ஒரு சிறிய துணியை நனைத்து, பிழிந்து சீதாவின் முகத்தை துடைத்துக் கொண்டிருக்கிறாள் பவானி.

சுடச் சுட காஃபியோடு பித்தளை டபரா டம்ளர் சகிதம் சீதாவின் கண் விழிப்புக்காக காத்துக் கொண்டிருக்கிறாள் ஞானம்.

மானசீக வேண்டுதல்களோடு கீதா அவ்வப்போது கிடைக்கும் 'ஒண்ணும் இல்ல அம்மாக்கு' என்ற ஆறுதல் வார்த்தைகளை எல்லா உறவுகளிடமிருந்து பெற்றுக் கொண்டு வருத்தத்துடன் இருக்கிறாள்.

ஞானம் சீதாவின் கன்னத்தை தட்டுகிறாள்.

'ஏய்.. சீதா.... சீதா.... எழுந்திரு.  பார் கீதா நீ முழிச்சிக்கலைனு எப்படி அழுதுண்டு இருக்கா பார்.'

வருத்தம் இருந்தது கீதாவிடம்.  ஆனால் அழுகையில்லை.  இருந்தாலும் சீதாவை அந்த வார்த்தைகள் விழிக்க வைத்து விடும் என்பது ஞானத்துக்கு தெரியாதா என்ன?

சீதாவின் காலேரைக்கால் கண்கள் இப்போது திறக்கின்றன..... கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அரை கண்கள்..... .இப்போது விஸ்தாரமாய் கண்கள் திறந்து கீதாவை தேடுகின்றன. பிறகு சுற்று முற்றும் உறவுகளைப் பார்த்து கண்களின் சுழற்சி.

'ஏஏஏ.....ய்.  சித்தி முழிச்சுண்டுட்டா.'  ஜானா, சுபத்ராவின் சத்தம் கேட்டு ஒரு சிரிப்பு.  அவசரமாக எழ முயற்சிப்பவளை லேசாக இழுக்கிறாள் சுசீலா.

'அவசரப்படாத - மொள்ள எழுந்துக்கோ.  ஒண்ணும் இல்ல உனக்கு.  கொஞ்சம் ஓவரா சந்தோஷப் பட்டுட்ட.'

'எழுந்து உட்கார்ந்து சித்த ஆஸ்வாசப் படுத்துண்டோன இந்த காப்பிய குடி.  கொஞ்சம் தெம்பா இருக்கும்.  அம்மாக்கு கொஞ்சம் கொஞ்சமாக கொடுடி கீதா.'

கீதா அருகில் வந்ததும் அவள் தலையை தடவுகிறாள்.  சுற்றங்களின் முகங்களில் சிரிப்பு.

'ஏம்மா எல்லாரையும் பயமுறுத்தின?'

கீதாவின் இந்த கேள்விக்கு ஒரு மணப்பெண்ணுக்கு இணையான வெட்க சிரிப்பு சீதாவிடமிருந்து.  அந்த சிரிப்பில் சுற்றங்களோடு இருக்கும் பெருமிதமும் சேர்ந்தே இருந்தது.

தொடரும் .....