உறவுபோட்டமுடிச்சு_98
அறுவடை கால தினங்கள் கீதாவை பம்பரமாக சுழல வைத்துக் கொண்டிருந்தன. பாடப்புத்தகங்களை வயலுக்கு எடுத்துக் கொண்டு வருவாள். அறுவடை நடவடிக்கைகளையும் கவனித்துக் கொண்டு மார்ச் ஏப்ரலில் வரப் போகும் கடைசி வருட டிகிரி பரிட்சைகளுக்கும் தன்னை தயார் படுத்திக் கொண்டுவந்தாள்.
நெல் மணிகளை குவித்துக் கொண்டே இருந்தனர். அதன் ஈரப்பதங்கள் போக சூரிய பகவானும் தன் பங்கிற்கு குறைவில்லாமல் செய்து கொண்டிருந்தான். மூட்டைகளை கணக்கிட்டு எடை போடுவதில் அவளின் பிரத்யேக கவனங்கள் சூழ்ந்திருந்தன.
காலை ஏழு முதல் மாலை ஏழு வரை அவளுக்கு ஓய்ச்சல் இல்லை. மதியம் கடனுக்கு ஆத்துக்குள் வந்து சாப்பாடு. சுவையறிந்து கூட ரசித்து சாப்பிடுவாளா என்பது சந்தேகமே.
மாப்பிள்ளை சம்பா மூட்டைகளை ஆத்துக்குள் இருக்கும் இடமெல்லாம் அங்குமிங்கும் அடுக்கியாச்சு. ஆத்தில் புழங்கும் இடம் கூட பல இடங்களில் ஒத்தையடிப் பாதையாகி விட்டது. ஆம் முழுவதும் நெல்மணிகளின் நறுமணத்துடன் தான்ய லக்ஷ்மியின் பிரத்யஷம்.
ஒரு வருட தேவைக்கு பத்தாயத்தையும் ரேழி உள் குதிர்களையும் நெல்மணிகளை நிரப்பியாச்சு.
தலையாரி, வெட்டியான், ஊர்க்காவல், கோவில் அர்ச்சகர்கள், ட்ரஸ்டிகள், பூவனூர் ஆரம்ப பள்ளி ஆசிரியர்கள், ஊர் கணக்குப் பிள்ளை.... ஒருவரையும் விட்டு லைக்காமல் அவரவர் வீடுகளுக்கு வருடாந்திர நெல் மூட்டைகளை அனுப்பியாச்சு.
இனி மாட்டு வண்டிகளில் முடிந்த வரை தயார்நிலையில் இருக்கும் மூட்டைகளை ஏற்று அரசு கோடௌன்களுக்கு பெருமளவுக்கு அனுப்பி ரசீது பெற்றுக் கொள்ள வேண்டும்.
ஓபன் மார்க்கெட்டில் விற்பதற்காக நெல் மூட்டைகளை மாடர்ன் ரைஸ் மில்லுக்கு அனுப்பி அரிசித் துளிகளாக மாற்ற வேண்டும். அதற்கு கூட நொய் அரிசிக்கு இத்தனை மூட்டைகள், சாப்பாட்டு பச்சை அரிசிக்கு இவ்வளவு, புழுங்கலுக்கு இவ்வளவு.
மாட்டுத் தீவனங்களுக்காக கிடைக்கும் வைக்கோல், தவிடு, உமி போன்றவற்றை சேமிக்க ஏற்பாடுகள்.
கணக்கு, கணக்கு..... கணக்கு. போன சாகுபடியில் சேமித்து செலவு போக மீதி அரிசி பழைய அரிசி அதற்கு மகத்துவம் உண்டே எப்போதும் இல்லையா? அந்த கணக்குகளும் தனியாக இருந்தன.
அமைதியாக பாசத்தோடு கெஞ்சலோடு கூலிகளை வேலை வாங்கிய கீதா இப்போதெல்லாம் மாறி வருகிறாள். அதிகார தோரணை, மிரட்டல், உருட்டல், கோபம்.... எல்லாம் அவளுக்கு இப்போது தேவையாக இருக்கிறது. நேரத்திற்கு ஒவ்வொன்றும் நடக்க வேண்டுமே.
'சிவலிங்கம்... என்ன ஆளுங்கல்லாம் மச மசன்னு இருக்காங்க. நானே எல்லாத்தையும் பார்க்கணுமாக்கும்? முதலியார் வீட்டுக்கு நூறு முட்டைகள் அனுப்பிச்சாச்சா? மாமா ஆத்துக்கு போகும்போது சத்தம் போட்டார் என்ன? உங்களோட சோம்பேறி தனத்துக்கு நான் வாங்கி கட்டிக்கணுமாக்கும்.'
'இந்த சின்ன பொண்ணு மேல கொஞ்சம் கருண காட்டுங்கடா. ஏண்டா என்ன இந்த பாடு படுத்தறீங்க.'
வேலை வாங்குவதற்காக வெளிப்படுத்தும் கோபத்தில் பல ரகங்கள் இருக்கு என்பதை இந்த கால கட்டம் அவளுக்கு உணர்த்தியது என்றால் மிகையில்லை.
'கொஞ்சம் பொறுமையா இரு புள்ள. ஒவ்வொண்ணா செஞ்சு முடிச்சுடுவாக.'
சிவலிங்கத்தின் சாந்தமான வார்த்தைகள் அவள் காதுகளில் விழுமா என்ன?
'கிழிச்ச .... உங்க ஆளுங்கள நீதான் மெச்சிக்கணும். சுறுசுறுப்பு சுத்தமா ஒருத்தனுக்கும் இல்ல. தடிமாடாட்டம் வளர்ந்தா போதுமா? வேல செய்ய வேண்டாம்.'
இப்படியாக கீதாவின் நிர்வாகம் ஓடிக்கொண்டிருக்க சபேஸய்யரும் ஞானமும் மன்னார்குடிக்குப் போய் சீதாவிடம் நிச்சயதார்த்த பேசிவிட்டு வந்து விட்டார்கள். ஒரு ஏழைத்தாயின் தாக்கங்களுக்கும் ஏக்கங்களுக்கும் அவரால் அப்போது கொடுக்க முடிந்தது ஊக்கமும் தைரியமும். நிறையவே கொடுத்தனர் இருவரும்.
'அண்ணா, நான் நிச்சயதார்த்தத்துக்கு என்னன்ன கொண்டு வரணும்ணு சொல்லுங்கோ. எப்படியோ கொண்டு வந்துடறேன்.'
'சீதா, நீ என்ன வேத்து மனுஷியா இத எடுத்துண்டு வா அத எடுத்துண்டு வான்னு சொல்றதுக்கு. கீதாவ நான் அறுவட கணக்கு முடிஞ்சோண்ண மன்னார்குடிக்கு இந்த மாச கடைசில அனுப்பிச்சுடறேன். நடுவல பொங்கல் வரது இல்லையா? அப்ப நீயும் குழந்தையோட பூவனூர் லியே கொண்டாடலாம். பாலாஜி கூட பொங்கலுக்கு வரமாட்டான்னு தான் தோணறது. அந்த சமயத்துல நீ வந்த உன் பொறந்த ஊர் மனுஷாள நீயே உன் வாயால உங்க சார்பா கூப்டுடலாம். எதுக்கும் சங்கோஜ படாத. இந்த ஆறேழு மாசம் கீதா மாத்திரம் எங்களோட இல்லைனா மனச உடஞ்சு போயிருப்போம். நீயும் அந்த சமயத்துல எங்களுக்காக கொழந்தைய பிரிஞ்சு எப்பேர்பட்ட ஒத்தாச பண்ணியிருக்க. பயமோ சங்கோஜமோ துளி கூட வெச்சிக்காத. ஒருத்தருக் கொருத்தர் உபகாரம் செஞ்சிண்டு எப்போதும் இப்படியே இருப்போம்.'
மனதைத் திறந்து ஞானமே தான் சொல்ல வேண்டியதை சொல்லிவிட்டது சபேஸய்யருக்கு பரம சந்தோஷம்.
'சரி மன்னி. இனிமே கீதாவுக்கு நீங்க தான் அப்பா, அம்மா, எல்லாமே. பார்வதி பரமேஸ்வராளா நீங்க அவள பார்த்துப்பேள்னு நெனச்சுதானோ என்னவோ அவர் ஜாம் ஜாம்னு அப்பவே கிளம்பிட்டார்.'
தவிர்க்க நினைத்தாலும் நினைவுச் சுமைகள் கொட்டித் தீர்த்து விடுகிறதே.
'சீதா, ரெங்கனப் பத்தி இப்ப ஏன் இப்ப நினைக்கிற. அவனும் நானும் எப்படி பழகினோம்னு உனக்கு தெரியாதா என்ன? நானும் அவன நெனச்சு மூலைல உட்கார்ந்து அழுதுண்டிருந்தா கல்யாண வேலைகள் எல்லாம் யார் கவனிப்பா? தைரியமா இரு. பகவத் சங்கல்பத்துல நடக்கப் போற கல்யாணம் இது. கொழந்தைகளுக்கு முன்னாடி இப்படி அழுதுடாத. அதுங்க மனசு கஷ்டப்படும் இல்லையா?'
உறவினர்கள் மற்றும் நண்பர்களுக்கு நிச்சயதார்த்த கடிதங்களை நாள் ஒன்றுக்கு ஐந்தாக சபேஸய்யர் தன் கைப்பட எழுதி கடிதங்களின் ஓரங்களில் மஞ்சள் குங்குமம் தடவி தயார் நிலையில் வைத்துக் கொண்டிருக்கிறார்.
ஆச்சு, தை பிறந்த முதல் வாரத்தில் நல்ல நாள் பார்த்து அனைவருக்கும் அனுப்ப வேண்டும்.
தொடரும்.....
No comments:
Post a Comment