மனதோடுமலர்கள்_5

மனதோடுமலர்கள்_5

அத்யாயம்  5

சந்துருவிடம் சொல்லிக்கொண்டு விட்டு பஸ்ஸில் ஏறி எக்ஸைஸ் டிபார்ட்மெண்ட் ஆஃபீஸ் மாலதி வரும்போது மணி பத்தாகி விட்டது. ஓட்டமும் நடையுமாகத்தான் தன் சீட்டில் வந்து அமர்ந்தாள்.

சேர்ந்து ஒரு வருடத்துக்கு மேல் ஆகிறது. பி.காம் படிப்பு. 

ஆஃபீஸ் டைம் என்னவோ பத்து மணியானாலும் எப்போதும் ஒன்பதரை மணிக்கே வந்து விடுவாள். இன்று மட்டும் பத்து மணி ஆகிவிட்டது.

வந்த உடனேயே அலுவல் விஷயங்களில் இறங்கி விட்டாள். வேலையில் படு சுறுசுறுப்பு அவள். உயர் அதிகாரிகளின் நம்பிக்கையையும் மதிப்பையும் குறுகிய காலத்திலேயே பெற்றுவிட்டவள். 

மாலதி ஒரு நாள் வரவில்லை என்றாலும் ஆஃபீஸில் எல்லோருக்கும் போர் அடிக்கும். கலகலப்புக்கும் அவளிடத்தில் பஞ்சமில்லை.

பதினோறு மணிக்கு காஃபி பாய் வந்தான்.

'அக்கா காஃபி'.

'வெச்சுட்டுப் போப்பா'.

பைசா கொடுக்க பையை திறக்கும்போது, ராஜியின் லெட்டர். அப்போதுதான் ஞாபகம் வந்தது.

காசை கொடுத்து விட்டு லெட்டரை பிரித்தாள்.

'என்ன முட்டை கண்ணன் சந்துருவ புடிச்சிருக்கா?'

இந்த வாசகத்தை தவிர அந்த கடிதத்தில் வேறு எதுவும் இல்லை.

பார்த்தவுடன் அவளுக்கு கொஞ்சம் படபடப்பு. 

'என்ன இந்த ராஜி அக்கா இப்படி?'

ஒன்றும் புரியவில்லை. கண்கள் சிவந்து, சிறிது இனம் புரியாத சிரிப்பு உதட்டோரத்தில்.

கொஞ்சம் அவளுக்கு எதுவுமே புரியவில்லை. இருக்கும் இடம் கூட சற்று விலகி நின்றது.

யாரும் பார்க்கிறார்களா என்று பார்த்து விட்டு ஹாண்ட். பேக்கில் லெட்டரை திணித்தாள்.

ரயில்வே ஸ்டேஷன் சந்திப்பு, காஃபி, தில்லை நகர் கல்யாண சத்திரம், புது மனிதர்களோடு கொஞ்ச நேரம், டிஃபன்.....எல்லாம் மீண்டும் மீண்டும்.

'ராஜி அக்காவை ஏன் சந்தித்தேன்? ஒரு வார பழக்கத்தில் அவளே என்னை எப்படி புரிந்து கொண்டிருப்பாள்? இவர் யார்? ஏன் இவரை நான் பார்த்திருக்க வேண்டும்? ஏன் இவரோடு சத்திரம் வரை சென்றிருக்க வேண்டும்? நான் ஏதாவது பைத்தியம் போல செய்து விட்டேனா?'

ஒரு வாசகம் அவளுக்கு ஓராயிரம் சிந்தனைகளை கொடுத்துக் கொண்டிருந்தது.

'மாலா, ஆர் யூ ஆல்ரைட்?' கூட வேலை செய்யும் கீதா அவளை உலுக்கி கேட்டாள்.

'ஒண்ணுமில்லை கீதா, கொஞ்சம் திடீர்னு தலைவலி', பொய் சொல்லி தன்னை சாதாரண நிலைக்கு திருப்பிக் கொண்டாள்.  யதேச்சையாக அங்கு வந்த எஸ்.ஓ. (Section Officer) கோபாலன், 'வேலையெல்லாம் கிடக்கட்டும். நீங்கள் போய் ரெஸ்ட் எடுங்க முதல்ல.'

அவர்கள் விடவில்லை. விடாமல் சொல்லிக் கொண்டிருந்தனர்.

கிளம்பி விட்டாள் ஹாஸ்டலுக்கு.

ஹாஸ்டலுக்கு வந்தாலும் அமைதி கிடைத்து விடுமா என்ன? மீண்டும் மீண்டும் அதிர்வுகள், சிலிர்ப்புகள், இனம் புரியா சிரிப்புகள்.

ஹாஸ்டல் ரூமில் படுத்துக் கொண்டே ட்ரான்ஸிஸ்டரை ஆன் செய்தாள்.

'நானே நானா.. யாரோதானா. மெல்ல மெல்ல மாறினேனா..'

சிரித்தே விட்டாள் தனியே வாய்விட்டு. அப்போது புதிதாக வந்திருந்த அழகே உன்னை ஆராதிக்கிறேன் படத்திலிருந்து வந்த பாடலை கேட்டுவிட்டு.

ட்ரான்ஸிஸ்டரில் பாட்டுக்களை கேட்டுக்கொண்டே தூங்கிவிட்டாள். எழுந்தாள் மணி மூன்று. மதியம் சாப்பிடவே இல்லை. கடைசியாக ஆஃபிஸில் காப்பி குடித்ததோடு சரி.

'அட அடே, தில்லை நகர் போகணுமே. வருவதாக சொல்லி விட்டு வந்திருக்கோமே'.

'ஏன் போகணும்? யாரோ அவர்கள்?'

மாறி மாறி மீண்டும் எண்ணங்கள். கடைசியில் போவதாக தீர்மானித்து விட்டு அலங்காரம்.

மைசூர் சில்க் சாரி. மெஜந்தா கலரில் சிறு சிறு பூக்கள் அங்குமிங்கும். மேட்சிங் ப்ளௌஸ். மெல்லியதாக ஒரு தங்க செயின் மற்றும் தோடுகள். கன கச்சியதமாக இருந்தது அவள் அழகுக்கு. சிறிய கண்ணாடியை மேலே பிடித்து இடுப்பை வளைத்து ஃபைனல் செக் அப் அலங்காரத்திற்கு. 

டேபிள் மூலையில் ஓரத்தில் சமயபுரம் மாரியம்மன் படத்திற்கு பக்கத்தில் குங்குமம். கண்ணாடி உதவியுடன் சிறியதாக ஒரு பொட்டு. மெரூன் சிங்கார் பொட்டுக்கு அடிஷனலாக.

இரண்டு மூன்று நிமிட நடையில் வெஸ்ட்ரி ஸ்கூல் பஸ் ஸ்டாப் வந்தாள். தி்ல்லை நகர் பஸ் சீக்கிரம் வராதா என்று அடிக்கடி ரிஸ்ட் வாட்சை பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.

அப்போது சட்டென்று அவள் தோளில் ஒரு கை. திரும்பினாள். அட, ஆண்டாள்.

'என்ன மாலதி, சூப்பரா ட்ரெஸ் பண்ணிண்டு எங்கே?'

'சொந்தக்காரா கல்யாணம். இன்னிக்கு மாப்பிள்ளை அழைப்பு. தில்லை நகர் கம்யூனிடி ஹாலில்'.

ஆண்டாளை ஏழெட்டு மாசமா தெரியும் மாலதிக்கு.

'அச்சா. எங்க கூட நேத்திக்கு ஒருத்தர் இதே கல்யாணத்திற்கு வந்தார். பேர் கூட ஏதோ சொன்னார். சந்துருவாம்...'

'போச்சுடா. இங்கேயும் விடலையா சந்துரு'. மனதுக்குள் சிரித்தாள். 

தில்லை நகர் பஸ் வந்தாச்சு.

'பஸ் வந்துடுத்து. அப்புறம் பார்க்கலாம் ஆண்டாள்'.

அவளுக்கு எல்லாமே சமயபுரத்தாள் தான். பஸ்ஸிலே ஏறியவுடன் அவளை நினைத்தாள்.

'ஏதோ நீ என்னை இந்த விஷயத்தில வழி நடத்துற மாதிரி இருக்கு. எவ்வளவு தூரம்தான் கூட்டிண்டு போறேன்னு பார்க்கிறேன்.'

'தில்லை நகர்'. கண்டக்டரின் கணீர் குரல்.

கால்கள் கம்யூனிடி ஹாலை நோக்கி.

தொடரும்