உறவுபோட்டமுடிச்சு_90

உறவுபோட்டமுடிச்சு_90

வயலை ஒரு முறை கண்ணால் பார்த்துவிட்டு வந்த பின்னர்தான் கீதாவுக்கு ஆத்ம திருப்தி.  சபேஸய்யர் அவள் முகத்தில் கண்ட ஆனந்தத்தை நினைத்து தனக்குள் சிரித்துக் கொள்கிறார்.

'என்ன, போயிட்டு வந்தியே.  எல்லா பயிரும் நன்னா சௌகர்யமா இருக்கோன்னோ?  நான் சொன்னபடி சிவலிங்கம் இருந்தானானோன்னோ?'

'இருந்தான் மாமா.  இப்பத்தான் கொஞ்சம் கவல தீர்ந்த மாதிரி இருக்கு.'

'சரி, இங்க வா.  உனக்கு ஒரு விஷயம் சொல்றேன்.  நாம சாப்படற ஒவ்வொரு கிலோ அரிசியும் பயிரா இருக்கும்போது சுமார் ஆயிரத்து ஐநூறு லிட்டர் தண்ணி குடிக்கறது.  தெரியுமோ நோக்கு?  அப்ப நீயே கணக்கு பண்ணிக்கோ எத்தன லிட்டர் தண்ணி நம்ம மொத்த நிலத்துக்கு தேவைனு.'

'நெஜமாவா மாமா சொல்றேள்?  என்ன, ஆயிரத்து ஐநூறு லிட்டர் ஒரு கிலோ அரிசிக்கா?'

'ஆமாம் கீதா.  பொதுவா நம்ம பூமி வானம் பார்த்த நிலமானாலும் மழை காலத்துல நம்ம நிலத்துக்கு ஒரு மைல் தூரத்துல இருக்கற கொண்டியாறும் கொஞ்சம் உதவி செய்யும்.'

'கொண்டியாறா?'

'ஏன்?  கொண்டியாறப் பத்தி தெரியாதா?  இன்னுமா சிவலிங்கம் அதப்பத்தி உன் கிட்ட சொல்லாம இருக்கான்.  அந்த ஆறு ஒண்னும் பெரிசு கிடையாது.  அகலத்துல வாய்க்கால் மாதிரிதான் கிட்டத்தட்ட.  கொஞ்சம்தான் அகலம் கூட வாய்க்கால விட. இருந்தாலும் நாமளும் அதுலேந்து  வாய்க்கா வெட்டி நம்ம நிலத்துக்கு திருப்பிப்போம்.  எதுக்கு இதெல்லாம் உன் கிட்ட சொல்றேன்னா, பகவான் ஏதோ விதத்துல பயிர்கள் எல்லாத்தையும் பார்த்துண்டுடுவார்.  ரொம்ப விஜாரப்பட்டு கவலப் படாத.'

'ஆனாலும் மாமா, நீங்கள்லாம் எப்படி ரிஸ்க் எடுக்கறேள்?  ஏதோ ஒரு ஆஃபீஸுக்கு போனோமா, சாயந்திரம் வரைக்கும் வேல பார்த்தோமா ஒண்ணாம் தேதியான்னா சம்பள கவர வாங்கினோமான்னு இல்லாம....'

இப்படி கீதா சொன்னவுடன் பெரிதாக சிரிக்கிறார் சபேஸய்யர்.

'அப்பறம் எல்லாரும் சாப்பாட்டுக்கு எங்க போவாளாக்கும்?'

'நீங்கள்லாம் ரொம்ப உசந்தவா மாமா.  க்ரேட்.'

'கீதாவோட ஸர்டிஃபிகேட்டுக்கு த்தேங்க்ஸ்.'

'அப்பறம் கீதா... இனி வரக்கூடிய நாட்கள்ல ரொம்ப கவனமா இருக்கணும்.  தண்ணி அளவு நெலத்துல சரியா இருக்கான்னு பார்க்கணும்.   தேவையில்லா களைகள் தென்பட்டா அப்பைக்கப்ப எடுத்துடணும்.  பூச்சி பட்டு வராம மருந்து அப்பைக்கப்ப அடிக்கணும்.  நீ புதுசு இல்லையா, அதனால அடிக்கடி சிவலிங்கம் கூட்டாளிகள் கிட்ட சாமர்த்தியமா பேச்சு கொடுத்து பேச்சு கொடுத்து எல்லாத்தையும் கத்துக்கணும்.'

'இதத்தான் முதலியாரும் ஒருநாள் சொன்னார்.'

'சொன்னானா?  சடகோபன் லேசு பட்டவன் இல்ல.  ரொம்ப சாமர்த்திய சாலி.  தட்டிக் கொடுத்தே உன்ன எல்லாத்தையும் கத்துக்க வெச்சுடுவான்.  சிரிக்க சிரிக்க பேசி வேல வாங்கறதுல அவன அசச்சுக்க முடியாது.  இந்த பூவனூர்ல உனக்கு கிடைக்கற பாடமெல்லாம் நீ பெரிய உத்யோகம் போனோண்ண உனக்கு ஹெல்ப் பண்ணும் பார்.'

'ரொம்ப இன்டரஸ்டிங்கா இருக்கு மாமா நீங்க சொல்ற ஒவ்வொரு விஷயமும்.'

'இங்க கத்துக்கற லேபர் மேனேஜ்மெண்டும் டைம் மேனேஜ்மெண்டும் உனக்கு நல்ல அனுபவத்த தரும் நீ எந்த வேலைக்கு போனாலும்.'

அவ்வப்போது மாமா விடமும் தொழிலாளர்களிடமும் கற்கும் பாடங்கள் அவளுக்கு ஆர்வத்தையும் தன்னம்பிக்கையும் கொடுத்து வந்தன.

காலம் உருண்டோடிக் கொண்டிருப்பதே அவளுக்கு தெரியாத அளவில் நாட்கள் நகர்ந்து கொண்டிருந்தன.  நடுவில் வந்த கார்த்திகைக்கு ஒரு வாரம் முன்பாகவே கீதாவுக்கே தெரியாமல் பெரிய அளவில் பிறந்தாத்து சீராக சபேசன் கணக்குப் பிள்ளை மூலம் லெட்டருடன் சீதாவிடம் அனுப்பியதும், அதற்கு ஈடாக சீதா கைப்பட செய்து கொண்டு வந்து கொடுத்த பொறி உருண்டைகளும் உறவுகளை வலுப்படுத்திக் கொண்டிருந்ததன என்றே சொல்லலாம்.

மாமா அடிக்கடி அவளிடம் சொல்லும் விஷயம் அவளுக்கு ஆச்சர்யத்தை கொடுத்துக் கொண்டிருக்கும்.

'ஒரு நல்ல தேர்ந்த விவசாயி, வரப்புல நடக்கும் போதே பயிரைப் பற்றி தெரிஞ்சிண்டுடுவான்.

எந்த சமயம் பயிருக்கு தண்ணி தேவை,எப்போது அதிக உரம் தேவை, பூச்சி தாக்கற மாதிரி இருக்கா.... இது எல்லாத்தையுமே வளர்ற பயிரோட நிறத்தை வெச்சே கண்டு புடிச்சிடுவான்.'

மாதங்கள் ஓடுவது அவளுக்கு பெரிதாகவே தெரியவில்லை.

நெற்கதிர்கள் பெரியதாகி, கதிர் பால் பிடிக்கும் சமயம் வீசும் நறுமணம் அவள் மனதை பூரணமாக நிறைத்துக் கொண்டிருந்தது.

ஒவ்வொரு நெற்பயிரின் கதிர் வெளிப்படுத்திய உழக்கு நெல் அவளை ஸ்வர்கத்திற்கே அழைத்துச் செல்லும்.  பயிர் முற்றி தலைசாயும் நேரத்தை ரசித்தாள்.  

செடிகளின் இளமஞ்சள் நிறத்தில் லயித்தாள்.  தன்னை மணமான புதுமணப் பெண்ணோடு உருவகப்படுத்தி மஞ்சள் பூசி குளித்து வருவது போல் மங்களகரமாய் நெற்கதிர்களோடு பாவித்து ரசித்து ரசித்து அனுபவித்து வந்தாள்.

கிட்டத்தட்ட தை மாதம் துவங்கும் தருணம் வந்தது.  இப்போது முற்றிய பயிர்கள் தலை சாய்ந்து நிற்பதை பிரசவத்துக்குத் தயாராக இருக்கும் நிறைமாத கர்ப்பிணிப் பெண் போல நினைத்து வெட்கித்து நின்றாள்.  

பாலாஜியையும் மனதில் நெற்கதிர்களோடு சேர்ந்து கொண்டு நிச்சயதார்த்த கனவுகளோடு ஆனந்த சித்திரவதையை அனுபவித்துக் கொண்டிருந்தாள்.

'என்ன புள்ள.  இப்ப எப்படி இருக்கு வயலப் பார்க்க உனக்கு?'

'வார்த்தையே வரல சிவலிங்கம்.  சில சமயம் தானா சிரிச்சிக்கறேன். சில சமயம் என்னையும் அறியாம அழறேன். இன்னொரு பிறவி எனக்கு சாமுண்டி தொடுத்தா இந்த பூவனூர் லியே ஆயுசு முழுக்க விவசாயம் பண்ற அனுக்ரஹத்த கொடுக்கணும்.  உங்க எல்லாரோட உழைப்பு மாத்திரம் இல்லைனா, எனக்கு இன்னிக்கி இப்படி ஒரு சந்தோஷம் கெடச்சிருக்காது.'

'எனக்கென்னவோ இந்த தடவ எப்பையும் இல்லாத அளவு நெல்லு கிடைக்கும்னு தோணுது.  அதுவும் மொத மொத போட்ட அஞ்சு ஏக்கர்ல போட்ட மாப்பிள்ள சம்பா நல்ல வெளச்சல கொடுக்கும்னு தோணுது.  நாளைக்கு பெரிய அய்யர எப்படியாவது கூட்டியாந்து வந்துடு.  அவர் பார்த்த பொறவு அறுவடைக்கு ஏற்பாட செஞ்சிடலாம்.'

'உன் கணிப்பு எப்படி மகசூல் இருக்கும் சிவலிங்கம்?'

'ஒவ்வொரு கதிர்லேயும் அடர்த்தி இருக்கு.  போட்டது ஒண்ணு ரெண்ட தவிர எல்லாம் மொளச்சிருக்கு.  பார்வைக்கும் தரம் நல்லா தெரியுது.  இதெல்லாம் வெச்சு பார்க்கும் போது ஏக்கருக்கு அறுபது மூட்ட நெல்லுக்கு கொறவுல்லாம இருக்கும் புள்ள.'

'போன தடவ எப்படி இருந்தது?'

'நாப்பத்தஞ்சு புள்ள.  நான் ஆத்தா கிட்ட வேண்டிகிட்டது வீண் போகல.'

'வேண்டிகிட்டயா?  என்ன வேண்டிகிட்ட.'

'பெரிய அய்யரு வேற படுத்துட்டாரா.  எங்க இந்த வருஷம் எங்களுக்கு கூலி இல்லாம போயிடுமோன்னு பயந்துகிட்டு இருந்தோம்.  நல்ல வேள, அய்யருக்கு தெம்பு கொடுத்து களத்துக்கு நீயே வந்த.  அப்ப வேண்டிகிட்டேன் புள்ள.  உன்னோட நல்ல மனசுக்கு ஒரு கொறவு இல்லாம போனதடவைய விட கூட மகசூல் இருக்கணும்னு.   அது மாத்திரம் இல்ல புள்ள, இன்னொன்னும் வேண்டிகிட்டேன்.'

சிரித்துக் கொண்டே அவனுடைய இன்னொரு வேண்டுதலையைப் பற்றி சொன்ன போதே கீதாவும் யூகிக்கிறாள்.  இருந்தாலும் அவனுடைய கள்ளச் சிரிப்பு அவன் வாயிலிருந்தே பதிலை எதிர்பார்த்தது?

'அது என்ன இன்னொரு வேண்டுதல் உனக்கு?'

'உனக்கு தெரியாதா கீதா.  சின்ன அய்யர நீ கண்ணாலம் கட்டணும்.  இந்த சாகுபடிக்குள்ளேயே அதுக்கும் ஒரு தீர்வு வரணும்னு வேண்டிகிட்டேன். இப்ப அந்த வேண்டுதலும் கெடச்சுடுத்தே.  பாலாஜி மாதிரி ஒரு புள்ளய பார்க்க முடியாது.  அதேபோல உன் கிட்ட இருக்கற அசாத்ய துணிச்சல் சின்ன அய்யரு வாழ்க்கைக்கு ரொம்ப உதவியா இருக்கும்.  பேச்சியும் நானும் உங்கள மனசார வாழ்த்தாத நாளே இல்ல புள்ள.'

'போதுமே உன் ஐஸு'

கீதாவின் உதடுகள் சிரித்துக் கொண்டே இதைச் சொன்னாலும் ஏழை சிவலிங்கத்தை உளமார பாராட்டாமல் இருக்க முடியவில்லை.

'சரி சிவலிங்கம்.  மாமாவ நான் நாளைக்கு தஞ்சாவூர் டாக்டர் கிட்ட அழச்சிட்டு போகலாம்னு நெனச்சேன்.  அத நாளண்ணிக்கு வெச்சுக்கறேன்.  அடுத்தது என்ன செய்யனும்னு மாமா சொல்லிட்டா நீயும் அதுக்கேத்த மாதிரி வேலைய பார்க்கலாமே.'

'சரி சின்னம்மா.  நானும் வாரேன்.'

தொடரும்....