திருவில்லிப்புத்தூர் தேவதை - பகுதி −1
இறைவனுடைய கொடையில் மலருகின்ற ஒவ்வொரு நாளும் நமக்கு ஒவ்வொரு விதமான அனுபவத்தைத் தருகிறது..
அந்த விதத்தில் நேற்றைய தினம் அடியேனது நீண்ட நாளைய கனவை நிறைவேற்றித் தந்த தினம் என்றே சொல்ல வேண்டும்!..
இதற்கு முன்னரும் கோதையை அவள் பிறந்த ஊரிலே பல முறை சேவித்திருந்தாலும், அவள் மிகவும் உகந்த இந்த மார்கழி மாதத்திலே ஒரு முறையாவது அவளைச் சேவிக்க வேண்டுமென்பது அடியேனது வெகுநாளைய அவா..
அந்த அடிமனத்து ஆசையானது, நேற்றைய தினம் கோதை கோவிந்தனின் அனுக்ரஹத்தில் ஈடேறியதில், வாஸ்தவத்தில் அடியேனுக்குப் பெரிய ம(நெ)கிழ்ச்சியே!..
சுமார் மாலை ஐந்து மணிக்கு திருவல்லிப்புத்தூர் ப்ரவேசம்..
மண்ணை மிதிக்கும் போதே, கோதையின் ஞாபகங்கள் நெஞ்சிலே அலைமோத ஆரம்பித்து விட்டன..
"இங்கே அவள் பாதம் பட்டிருக்குமோ?..
அதோ.. அங்கே... அவள் அரவிந்தனின் நினைவில் அமர்ந்திருந்தாளோ?..
இல்லை....இல்லை...
இந்த இடத்திலே தனது தோழிகளை எல்லாம் ஒன்று கூட்டி வைத்துக் கொண்டு, அவர்களிடம் தன் பவழ வாய் திறந்து, கண்ணனைப் பற்றிப் பேசிப்பேசி புளகாங்கிதம் அடைந்திருப்பாளோ?..."
......தொடர் எண்ண அலைகள்...
கோதையைக் கண்முன்னே கொண்டு வந்து நிறுத்தின!..
அரக்கு வண்ணக் கரையில் பச்சைப் பட்டுப் பாவாடை...
காதில் லோலாக்கு அவளை மாதிரியே சின்னத் துள்ளலுடன்..
இரண்டு கைகளிலும் அடுக்கடுக்காய் வளையல்கள்..
அவற்றின் "கல கல" சப்தம், அவள் இதழ் விரித்துச் சிரிக்கின்ற சிரிப்பிற்குப் போட்டியாய்..
பட்டுப் போன்ற பாதங்களில் கொஞ்சும் கொலுசு..
நீண்ட ஜடைப் பின்னலில், மாதவனுக்குச் சூட்ட வேண்டுமென்று, தான் தயாராய் சூடிக் கொண்டிருக்கின்ற அடுக்கு மல்லிகைச் சரம்..
இது அவளது அலங்காரம்!..
ஆனால்... அதை எல்லாம் தூக்கிச் சாப்பிட்டு விடுவது போல்,
அவளது அசாத்யமான அந்த அழகு...
அம்ம்ம்மம்மா....
சொல்ல வார்த்தை இல்லை!..
வைத்த கண் வாங்காமல் அவளையே பார்த்த வண்ணம் அடியேன்....
அது என்ன கண்களா, இல்லை, கண்ணனைக் கட்டி இழுக்கவே இருக்கின்ற காந்தத் தூண்டில்களா?..
அந்தக் கூர் நாசி குடை பிடிக்க,
....அதன் கீழே அப்பொழுதே விரியத் துவங்கியுள்ள செந்தாமரை போன்ற சின்ன இதழ்கள்...
எப்பொழுதும் கண்ணனைப் பற்றியே கேட்க ஆசைப்படுவதுபோல் சற்றே விரிந்த மடல்போன்ற இரு செவிகள்...
"பா"லையின் அழகு வதனம்,
....அரவிந்தனுக்காகவே மலர்ந்திருப்பதால், வார்த்தைகளில் அடங்காத வசீகரத்தைக் கொண்டிருந்தது!..
....ஒரு மயக்கத்தில் ஆழ்ந்திருந்த அடியேனை, அவளது பிஞ்சுக் கரங்கள் தீண்டவும்,
உச்சி முதல் பாதம் வரை சிலிர்த்தது...
"உள்ள வா!.. நான் பொறந்த எடத்த நீ பாக்க வேணாமா?.."
.....கொஞ்சும் குரலில் கூப்பிட்டாள் குட்டி தேவதை...
(தொடரும்..)
No comments:
Post a Comment