மதுரை

 சித்ரா விஸ்வநாதன்

என்னைப்  பற்றிய ஒரு (சற்றே பெரிய) அறிமுகம் !

என் சொந்த ஊர் மதுரையின் அருமையை என்னால் வார்த்தைகளால் சொல்லி மாளாது ! நான் ஊரைவிட்டு வந்து 60 +வருடங்கள் ஆகியும், நான் இன்னும் என்னை மதுரைக்காரி என்று தான் அறிமுகப்படுத்திக் கொள்ளுவதில் அலாதி இன்பம்.

எனக்கு தெரிந்தது '50களில்  இருந்த மதுரை. இப்பொழுது, வளர்ச்சி நகராட்சிக்கு வெளியே மிகுந்திருக்கிறது.

என் மனதில் இன்றும் நிறைந்திருக்கும் மீனாட்சியம்மனுடன் தொடங்குகிறேன்.

விபூதி பிள்ளையார் அழகிய பொற்றாமரைக் குளத்தின் அருகில் உட்கார்ந்து நம்மை வரவேற்பார்.

மதுரைவாசிகளின் நாளே கோவிலுக்குப் போவதுடன் தான் துவங்கும்.எல்லா பிராகாரங்களையும் சுற்றி அனைத்து சன்னதிகளையும் தரிசனம் செய்து முடித்தால்,மனதுக்கு நாளை இனிதே தொடங்கின மகிழ்ச்சி, உடலுக்கு நல்லபயிற்சி. அனைவருமே நமச்சிவாய மந்திரத்தை ஓதிக்கொண்டே வலம்வருவது, நல்ல அதிர்வுகளை ஏற்படுத்தும். நாம் தரிசனம் பண்ணிக் கொண்டிருக்கும் போது வேயுறு தோளி பங்கன், நாளென் செயும் கோளென் செயும் என்றெல்லாம் அனைவரும் சத்தமாக ஓதுவது நமக்கு மிகுந்த தைரியத்தைக் கொடுக்கும்.

கண்டதும் காப்பாள் மீனாக்ஷி
சொன்னால் செய்வான் சொக்கன் ....
இதில் எள்ளளவும் ஐயமில்லை!

கோவிலுக்கு உள்ளேயே இருக்கும் கோவில்கடைகள் மிகவும் பிரசித்தம்! வளைக் கடைகள், மற்றும் இமிடேஷன் நகைகள் கண்ணைப் பறிக்கும் . அக்கம் பக்க கிராமங்களில் இருந்து வரும் பாமர மக்களுக்கு, அதுவே சென்னையின்express mall, City centre, Phoenix mallமுதலியவற்றுக்கு சமானம். கடைக் காரர்கள் வாங்க அம்மணி, வாங்க ஆச்சி, வாங்க பெரியம்மா என்று அவரவர் கடைக்கு அழைப்பார்கள் என்றால் சென்னை வாசிகளுக்கு நம்ப முடிகிறதா ?

சுவாமி சன்னதியில், கலை நயம் மிகுந்த உலோகப் பொருட்கள் , சிறிய விளக்குகள் போன்றவற்றை வாங்கலாம்.

வெளியூரிலிருந்து வரும் விருந்தினருக்கு, ஆயிரங்கால் மண்டபத்தை பெருமையுடன் சுற்றிக் காண்பிப்போம்!

ஆடி வீதிகளையும் சுற்றி விட்டு, அடுத்து நாம் போவது பலகாரக் கடைகள்.

மதுரை மல்லிகைப் பூ இட்லிகள் மிகவும் பிரசித்தம்.

கோவிலைச் சுற்றிஉள்ள பலகாரக் கடைகளில், தூள் பகோடா, மசால் கிழங்கு விற்பனை தூள் கிளப்பும்.

மதுரை மசால் கிழங்கு சென்னையில் நான் பார்த்திராத ஒரு பதார்த்தம். கடைக்கு வந்த ஒரு மணி நேரத்தில் காலியாக விடும்.

ஒரிஜினல் நாகப்பட்டிணம் மிட்டாய்க் கடையில் எப்பொழுதும் கூட்டம் தான்.அல்வா, ஜாங்கிரி அங்கே வாங்க வேண்டும், சாப்பிட வேண்டும்!! ஆஹா என்ன ருசி!!

கோபு ஐயங்கார் கடையின் தவலை வடை, போண்டா, பஜ்ஜி முதலியவை பற்றி எழுதும் போதே நாவில் ஜலம் ஊறுகிறது !

அடுத்தாற்போல் தளவாய் அக்ரகாரம். 50 + வருடங்களுக்கு முன்னாலேயே, பல பழச்சாறு வகைகளை கலந்து ஜில்லென்று விற்பார்கள். அதுவும் பெரிய கிளாசில்! இப்பொழுது நாம் நாகரீகமாக்க் குடிக்கும் ஸ்மூதி அன்று எங்கள் ஊரில் உருவானதோ??

எனக்கு தெரிகிறது, நீங்கள் ஜிகிர்தண்டா பற்றி என்ன எழுதப் போகிறேன் என்று காத்திருப்பது. அது உருவானது, பெரிய விளக்குத் தூண் பக்கத்தில் ஒரு ஜூஸ் கடையில்!! இன்று trifles, layered desserts, parfait என்றெல்லாம் முழங்கும், வகைகளுக்கு எங்கள் ஊர் தான் அடித்தளம் அமைத்தத்தோ???

மாடர்ன் ரெஸ்டாரண்டு அன்றும் சரி இன்றும் சரி மிகவும் பிரசித்தம் தான். அந்தக் கடை பட்டணம் பக்கோடாக்கு உயிரையே கொடுக்கலாம். விசாலம் காபி கோரிப் பாளையத்தில் சிறிய இடத்தில் அமைந்திருந்தாலும், அந்தக் கடை காபி பிளாஸ்குகளில் பெரிய இடங்களுக்குப் போகும்!

எங்கள் ஊரின் தெருக்களின் பெயர்கள் சுவாரசியமாக இருக்கும்.அவற்றில் சில - நெல்லுக்காரத்தெரு, கிளாஸ்காரத்தெரு, காக்காத் தோப்பு, கல்லறை சந்து, வைக்கோல்காரத்தெரு, மஞ்சணக்காரத் தெரு, வளையல்காரத் தெரு, ஐயர் பங்களா, கோபால் கொத்தன் தெரு.

எங்கள் வீட்டில் வேலை செய்த பல பெண்கள் காதில் பாம்படம் அணிந்து மேலே ரவிக்கை அணிந்திருக்க மாட்டார்கள். 50, 60 வருடங்களுக்கு முன்பு அது விகல்பமாக தோன்றியதே கிடையாது.

எங்கள் ஊர் பாஷையில் பேசிக் காண்பிக்கட்டுமா - எலே தங்கராசு, எங்ஙனடா போய்த் தொலஞ்சே என் ராசா. தம்பி, அங்கிட்டு இங்கிட்டு ஊரு சுத்திட்டு, குண்டக்க மண்டக்க எதினாச்சும் பண்ணிராதேப்பா.

அதைக் கேட்டுப் பழகின என் காதுகளுக்கு, ஏய் பெரிசு, குந்திக்கினு, சாவு கிராக்கி முதலிய வார்த்தைகள் எவ்வளவு நாராசமாக இருந்திருக்கும் என்பதை உங்கள் யூகத்திற்கே விட்டு விடுகிறேன்.

மதுரையில் மல்லிகைப்பூ எண்ணிக்கையில் தான் விற்கப்படும் படும். 100, 200 என்று நொடியில் எண்ணி, சிறிய வாழை இலைத் துண்டில் சுற்றி, வாழை நீரால் கட்டிக் கொடுப்பார்கள்.நெருக்கமாகத் தொடுக்கப் பட்டு, அசல் செண்டு மாதிரியே இருக்கும்.

எங்கள் வீட்டுப் பூக்காரி, இரவு 9 மணிக்கு மேல் விற்காத மல்லியை எங்கள் வீட்டில் "பொம்பிளை பிள்ளைங்க" இருந்ததால், கொண்டு வந்து வைத்து விட்டுப் போய் விடுவாள். காலையில் செண்டு மல்லியில் கண் முழிப்பது எனக்குமிகவும் பிடித்த விஷயம்!

நான் அமெரிக்கன் கல்லூரி மாணவி. அப்பொழுது டி வி எஸ் பஸ்ஸில் கல்லூரிக்குப் போவேன். 8 மணி பஸ் ஒரு நிமிடம் முன்னோ பின்னோ வராது. காலம் தவறாமையில் அவர்களை யாரும் மிஞ்ச முடியாது !

மதுரையைச் சுற்றி உள்ள வட்டாரங்களில் சிலவற்றின் பெயர்கள் - அச்சம்பத்து, உசிலம்பட்டி, வாடிப்பட்டி, செல்லம்பட்டி, முத்துப்பட்டி, குமுத்திரம்பட்டி, ராசினம்பட்டி, சேடப்பட்டி, சலுப்பப்பட்டி, அம்மாபட்டி ..... இன்னும் பல பல. தமிழ் நாட்டின் பட்டி தொட்டிகள் என்று முழங்கப் படுபவற்றில் இவை 0.1 சதவிகிதம் கூட இல்லை!

கோவிலைச் சுற்றி சதுர வடிவில் அமைந்த தெருக்கள் சில தமிழ் மாதங்களின் பெயர்களைக் கொண்டவை -

1-ஆடி வீதி, இது கோவிலைச் சேர்ந்தது

2- ஆனி வீதி

3- சித்திரை வீதி

4- ஆவணி மூல வீதி

5- மாசி வீதி

கடைசியில் வெளி வீதி.

சித்திரைத் திருவிழா நாட்களில், மதுரையே விழாக் கோலம் பூண்டிருக்கும்.மீனாட்சி கல்யாணத்தன்று

எல்லோர் வீட்டிலும் பாயசம் கட்டாயம் உண்டு. அழகர், மதுரை எல்லையைத் தொட்டதும், பிரமாதமான வாண வாடிக்கை நடக்கும். அதைக் காணக் கண் கோடி வேண்டும்.

புட்டுத் திருவிழாவன்று, எல்லோர் வீட்டிலும் புட்டு உண்டு. மீனுக் குட்டியும், சொக்கநாதரும் கண்கண்ட தெய்வங்கள்!

இன்னும் ஆயிரங்கால் மண்டபம், மங்கம்மா சத்திரம், வண்டியூர் தெப்பக்குளம், கடைத்தெரு, ஜவுளிக் கடல், யானைக்கல், சிம்மக்கல் என்று எழுதிக் கொண்டே போய் உங்கள் பொறுமையை சோதிக்க விரும்பவில்லை! 

ஹாஜி மூசா ஜவுளிக் கடை, 60 வருடங்களுக்கு முன்னாலேயே ஜவுளிக் கடல் என்று வர்ணிக்கப் படும்! தமிழ்ப்பற்றில் மதுரைக்காரர்களை யாரும் மிஞ்ச முடியாது. தமிழ்ச் சங்கம் கண்ட ஊர் அல்லவா, எங்கள் மதுரை!

என் சிறு வயது picnic spot வண்டியூர் தெப்பக்குளம். அந்த நாட்களில், பெரிய மகழ்ச்சிகளை சிறிய நிகழ்வுகளே கொடுத்தன!!

அன்றும்

இன்றும்

என்றும்

என் மனதில் மீனாட்சி 🙏🏼🙏🏼