ஶ்ரீமுக்கூர் ஸ்வாமியின் உபன்யாஸத் துளிகள் பகுதி −7

ஶ்ரீமுக்கூர் ஸ்வாமியின் உபன்யாஸத் துளிகள் பகுதி −7

ஒருவர் ஹோமகுண்டம் கட்டி அக்னி ப்ரதிஷ்டை பண்ணுகிறார்.

ஒரு உத்திரிணி நெய்யை எடுத்து "விஷ்ணவே ஸ்வாஹா" என்று ஹோமம் பண்ணுகிறார்.

"அது விஷ்ணுவிடம் சென்று சேர்ந்ததா?.." என்று நமக்குள் ஒரு கேள்வி வரும்...

"அது போச்சோ, போகலையோ எனக்குத் தெரியாது.. நான் பண்ணுகிறேன்.. அவ்வளவுதான்!.." என்று பதில் வரும்!..

"ஒரு உத்திரிணி நெய் எடுத்து அக்னியில் சேர்த்துக் கொண்டிருக்கிறாய்.. அது போச்சா, போகலையா என்று தெரியாது..

இதில், "விஷ்ணவே பரமாத்மை இதந் ந மமா.." (இது விஷ்ணுவாகிற பரமாத்மாவுக்கே!  எனக்கில்லை!..) என்று வேறு அந்த உத்திரிணி நெய்யைத் தியாகம் பண்ணுகிறாய்!..

கொஞ்சம் யோசித்துப் பார்...

நீ ஜிவித்திருக்கும் நாள் வரையில் உனக்கு எவ்வளவு நெய் வேண்டியதாக இருக்கிறது?..

உனக்கே இவ்வளவு வேண்டியதாக இருக்கும்போது, ஒரு உத்திரணி நெய் எடுத்து விஷ்ணுவுக்குச் சமர்ப்பித்து விட்டு, "இது அவனுக்குத்தான்; எனக்கில்லை.."என்று வேறு சொல்லுகிறாயே..

இந்த உத்திரிணி நெய் அவனுக்குப் போறுமா?..

நீ இப்படித் தருகின்ற இந்த நெய் அவனுக்குப் போச்சா என்று தெரியாது;

போதுமா என்று தெரியாது;

ஆனால் காலை நான்கு மணியிலிருந்து, அந்திசாயும் வரையிலும் ஹோமம் பண்ணுகிறாய்!..

இது என்ன காரியம்?..

உன்னை யார் பண்ணச் சொன்னது?..

இப்படி ஒன்றுமே தெரியாமல் ஒரு காரியத்தை எதற்குப் பண்ணுகிறாய்?..

இதை நிறுத்தி விடு!.." என்று வெளியிலிருந்து தூண்டுதல் வருகிறது..

அப்போது வேதம் சொல்கிறது...

"நீ அப்படி நினைக்காதே!.

அப்படி நீ நினைத்தாயானால், உனக்கும் வேதத்துக்கும் சம்பந்தம் இல்லாமல் போய்விடும்!

வேண்டாம், நிறுத்தாதே!..

காரியத்தைக் கஷ்டப்பட்டுப் பண்ணச்சொல்லி, அதற்குப் பலனும் இல்லை என்று சொல்லவா வேதம்?..

நீ நினைப்பது போல் இல்லை இந்த விஷயம்!..

நாம் சமர்ப்பிக்கிற அளவு நெய்தான் அந்தந்த தேவதைக்குப் போய் சேருகிறது என்று நினைக்காதே!..

நீ கொடுக்கிற நெய்யானது, அந்தந்த தேவதைக்கும் பூரண த்ருப்தி ஏற்படுகிற அளவுக்குப் பன்மடங்காய்ப் பெருகிப் போகிறது.." என்கிறது வேதம்..

இப்பொழுது ஒருவர், "வேதம் சொல்லுகிறது என்று நம்ப முடியுமா?.." என்று கேட்கிறார்..

ஒரு ஏகரா நிலத்தில் ஆறு மரக்கால் விதை நெல்லை நன்றாக விதைத்துப் பயிரிட்டு, அதை நடவு செய்கிறான் விவசாயி..

மூன்று மாதம் கழித்து அறுவடை செய்து குவிந்திருக்கின்ற நெல் மணிகளை அளக்கிறான்..

முப்பத்திரண்டு கலம் அறுவடை ஆகியிருக்கிறது!..

பூமியில் போட்டது ஆறு மரக்கால்.. 

இவனுக்குக் கிடைத்ததோ முப்பத்திரண்டு மரக்கால்!..

ஆறு மரக்கால் போட்டால், அதே ஆறு மரக்கால் நெல் திரும்பி வருமானால், விவசாயம் என்கிற காரியம் எதற்கு?..

பன்மடங்கு வருவதால் அல்லவோ, விவசாயம் என்கிற காரியமே உலகில் நடக்கிறது!..

.....இப்படிச் சொன்னவுடன், உடனே எதிர்வாதம் கிளம்புகிறது..

"நான் அக்னியைக் கேட்டால், நீ பூமியைச் சொல்லுகிறாயே!

அக்னியில் போடுவது எப்படிப் பலமடங்குப் பெருகி, அந்த தேவதைக்குப் போய் சேரும்?..

அதை முதலில் சொல்லு!.." என்கிறார் கேள்வி கேட்ட ஆசாமி...

அவர் கேட்பதும் சரிதானே!..

ஆனால் இவருக்குப் பதில் சொல்லுவதற்கு முன் பூமியைப் பற்றித் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும்...

பூமிக்கு மூலம் எது?...

பூமி ஜலத்திலிருந்து உண்டானது!..

சரி.... ஜலம் எதிலிருந்து உண்டானது?..

ஜலம் அக்னியிலிருந்து உண்டானது..

ஆக....அக்னியிலிருந்து ஜலமும், ஜலத்திருந்து பூமியும் தோன்றிற்று எனும் பொழுது,

பூமிக்கே இப்படி ஒன்றை பலவாக்கும் சக்தி இருக்குமானால்,பூமிக்கு மூலமான ஜலத்திற்கும், அந்த ஜலத்திற்கு மூலமான அக்னிக்கும் அந்த சக்தி இருக்காதா என்ன?..

அதனால், அக்னியில் போடப்படுகிற வஸ்து பலமடங்குப் பெருகி, அந்தந்த தேவதைகளுக்குப் போய்ச் சேருகிறது என்பதில் சந்தேகமே வேண்டாம்!..

எனவே, வேதத்தில் விதிக்கப்பட்ட யக்ஞத்தைக் காட்டிலும் உயர்ந்ததான கர்மா வேறொன்று கிடையாது..

(வளரும்..)