உறவுபோட்டமுடிச்சு_95

உறவுபோட்டமுடிச்சு_95

கார் பெரிய கோவில் வந்தடைந்தவுடன்தான் சபேஸய்யர் விழித்துக் கொண்டார்.

'நம்மூர் வந்துட்டுதா கீதா?  நன்னா தூங்கிட்டேன் போல இருக்கு.'

'மாமா நீங்க அக்ரஹாரம் வரைக்கும் நடக்க வேண்டாம்.  எதுத்தாப்பல இருக்கற குருக்கள் மாமாவாத்து திண்ணைல உட்காந்துக்கோங்கோ.  நா போய் வண்டி ஏற்பாடு பண்ணிட்டு வரேன்.'

'வண்டி வேண்டாம்.  இந்த தெருக்கோடியில தானே சடகோபன் ஆம் இருக்கு.  அங்க என்ன மெள்ள கொண்டு விட்டுடு.  அவனோட சித்த பேசிட்டு அவன விட்டே நம்மாத்துக்கு என்ன கொண்டு விட சொல்றேன்.'

'ஏன் மாமா இப்ப?  ரொம்ப வெயிலா இருக்கே.  அவர் இருப்பாரோ என்னவோ இந்த சமயத்துல?  சாயந்திரமா வரலாமே ஆத்துக்கு போய் ரெஸ்ட் எடுத்ததுக்கப்பறம்.'

'இல்ல கீதா.  என்னவோ அவன பார்க்கணும் போல இருக்கு.  என்ன தடுக்காத.  அவன் இல்லைனா வேணா நீ சொல்ற படி கேக்கறேன்.'

'டாக்டர் நன்னாயிடுத்து உடம்புன்னு சொல்லப் படாதே.  சரி, எதுக்கும் இருக்கட்டுமேன்னு கொண்டு வந்த குடையையாவது பிடிச்சிண்டு வரேளா?'

'சரி.  உன் திருப்திக்காக கொடு.  பிடிச்சிண்டு வரேன்.'

சடகோப முதலியார் வீட்டுக்கு வந்தார்கள்.  நல்ல வேளை வாசல் திண்னையிலேயே உட்கார்ந்திருந்தார் சடகோபன்.

'சபேசா ..... வா.... வா... கீதா.... நீயும் வா புள்ள.  என்ன அதிசயம் அதுவும் இந்த நேரத்துல!!  ஏய், பூரணி, இங்க பாரு.  பட்டாமணி வந்திருக்காவ.  கூடவே யார் வந்திருக்கா பாரு?'

'உன் கிட்ட பேசணும்னு வந்தேன் சடகோபா.  கீதா, நீ கிளம்பு.  வயல போய் பார்க்கறதுன்னா முதல்ல ஆத்துக்கு போய் மாமிகிட்ட விவரம் சொல்லிட்டு போ, என்ன?

'ஏன் சபேசா, அந்த புள்ளையும் தான் இங்க இருக்கட்டுமே.  ஏன் விரட்டற?'

'இல்ல சடகோபா.  நான் விரட்டல.  இன்னிக்கு கதிர் அறுக்கற வேலை ஆரம்பிச்சிருப்பான் சிவலிங்கம்.  நாங்க செங்கிப் பட்டி போய் திரும்பிண்டிருக்கோம்.  கீதாக்கு வழி நெடுக வயக்காட்டு கவலையாவே இருந்தது.  அதான்.'

'சரி கீதா.  மாமா பத்தி கவலப் படாத.  பேசிட்டு நானே வீட்டாண்ட கொண்டு வுட்டுடறேன் நம்ம வண்டிலேயே'

பூரணியை விசாரித்து விட்டு கீதா நகர்ந்தவுடன் பெரிய குஷன் சோஃபாவில் சபேசனை உட்காரச் சொல்கிறார் சடகோபன்.  சொம்பு ஜலம் ப்ளஸ் டம்ளரோட வந்த பூரணி சபேஸய்யருக்கு வணக்கம் சொல்கிறாள்.

'நன்னா இருக்கியாம்மா? சடகோபா,  பூரணி எளச்ச மாதிரி தெரியுதே.'

'சபேசா, இந்த கிண்டல் தான வேண்டாங்கறது.  சுத்தளவுல ஒரு எம்எம் கொறஞ்சது உனக்கு எளப்பா இருக்காக்கும்.  பூரணி, சபேசனுக்கு ஆப்பிள்னா உசுரு.  நான் தஞ்சாவூர்லேந்து வாங்கியாந்ததுல ரெண்ட நல்லா கழுவிட்டு சின்ன சின்னதா வெட்டி தட்டுல எடுத்தாண்டு வா.  அப்பறம் நம்ம வூட்டு கோழியெல்லாம் சபேசன் கிளம்பற வரைக்கும் கூடையில மூடி வை இங்குட்டு வராம.'

'சரி சபேசா, என் கிட்ட ஏதோ பேசணும்னு சொன்னியே.  சொல்லு. ஏதாவது கேக்கனும்னாலும் தயங்காம கேளு.'

'பாலாஜிக்கும் கீதாவுக்கும் நிச்சயதார்த்த தேதிய தீர்மானிச்சுட்டேன்.  பிப்ரவரி பன்னெண்டு ஞாயித்துக்கிழம.'

கேட்டவுடன் ஒரு துள்ளல் சடகோபனிடமிருந்து.  சபேஸய்யர் எதிரிலிருந்த சோஃபாவிலிருந்து எழுந்து வந்து சபேஸய்யர் பக்கத்தில் அமர்ந்து ஒரு ஹக் செய்துவிட்டு மீண்டும் தன் இருக்கைக்கு செல்கிறார் முதலியார்.

'எப்பேர்பட்ட சேதி டா இது.  பூரணி..... பூரணி ..... வாயேன் சீக்கிரம்.  ஓடிவா புள்ள கைவேலைய அப்புடியே போட்டுட்டு ஓடியா.  ரங்கன் பொண்ணுக்கும் பாலாஜிக்கும் நிச்சயம் பண்றானாம் சபேஸன்.'

'அப்படியா?  எப்பண்ணே?'

'பிப்ரவரி பன்னெண்டு.'

'ரொம்ப சந்தோசம்ணே.  இந்த பூவனூர்ல ஒருத்தர் விடாம ஆச பட்டது.  ஏற்கனவே இவுக சொன்னாவ.  இருந்தாலும் தேதியோட கேக்கறச்சே இது ஒரு சந்தோசம்ணே.  கல்யாணம் வருஷங்கள் கழிச்சிதான்னு பூபதி அப்பாரு சொன்னாரு.  அதுவும் ஓடர ஓட்டத்துல பிரமாதமா நடக்கும்.  கவலைப் படாதீய.  ஆப்பிள கடிச்சிகிட்டே பேசிகிட்டு இருங்க.  தா வாரேன்.'

'பூரணியும் அங்குட்டா போயிட்டா.  இப்ப சொல்லு சபேசா.'

'உனக்கு தான் தெரியுமே அய்யர் வீடுகள்ல நிச்சயதார்த்தம் மாப்பிள்ளை ஆத்து செலவு.  கல்யாணம் பொண்ணாத்து செலவு.  எங்களுக்கும் ஒரே பையன்.  பெண்ணும் சொந்தம்.  அதுக ரெண்டு பேருக்கும் தங்களோட கல்யாணம் க்ராண்ட்டா நடக்கனும்னு ஆசை இருக்கும் இல்லையா?  உன்கிட்ட கொஞ்சம் இது பத்தி பேசி உனக்கு தோணறதயும் கேட்டு தெரிஞ்சுக்கலாமேன்னு தான் வந்தேன்.'

'நிச்சயதார்த்தம் க்ராண்டா பண்றதுல உனக்கு ஒண்ணும் பிரச்சனை இல்லையே?'

'இல்ல.  இன்னும் சொல்லப்போனா இந்த கிராமத்துல நடக்கற எங்க குடும்ப நிகழ்ச்சின்னா இதான ஃபர்ஸ்ட்.  எனக்கு இந்த ஊர் ஜனங்க ஒருத்தர் விடாம கூப்ட்டு பிரமாதமா நடத்தணும்னு தான் ஆச.  ஆனா சீதா மனசுலேயும் கீதா மனசுலேயும் இதுக்கு இணையா எப்படி கல்யாணத்த நடத்தறதுன்னு வருத்தம் விழுந்துடப் படாது.'

'நீ கல்யாண செலவையும் ஏத்துக்கலாம்னு பார்க்கரையா?'

'அதுவும் பிரச்சனை இல்ல. ஆனா அப்படி செஞ்சாலும் சொந்தங்கள்லாம் அவங்க ரெண்டு பேரையும் மனசு நோக ஏதாவது பேசிடக் கூடாது பார்.'

'சபேசா, முதல்ல நிச்சயதார்த்தத்த நீ எப்படி ஆசப் படறியோ அப்படி பண்ணு.  கல்யாணத்துக்கு இன்னும் ரெண்டு வருஷம் இருக்கே.  அப்ப எப்படி தோணறதோ, அப்படி செஞ்சுபுட்டா போச்சு.'

'திரும்ப அதையே சொல்றயே வேற விதமா.  நாம நிச்சயத்த விமரிசியா நடத்தினா அதுங்க மனசு ஏங்கிடாதா கல்யாண செலவ நெனச்சு.'

'ஓ.  அப்படி வாரியா நீ.  ரெண்டு பேரையும் கூப்ட்டு பேசவேண்டியது தானடா.  என்ன தயக்கம்?'

'அது ஒரு புறம் பேசத்தான் போறோம்.  நீயும் அப்ப என்னோட இருக்க.  அத விட பெட்டரா ஏதாவது யோசியேன்.'

'இப்ப இருக்கர கால கட்டத்துல அய்யர் வீட்டு கல்யாணம் சிறப்பா நடக்க ஒரு இருபது ரூபாயிருந்தா போதாது?'

'ஏய் இருபது ரொம்ப ஜாஸ்தி டா.  பத்துலேந்து பதினஞ்சு இருந்தாலே மன்னார்குடில டீஸண்டாவும் க்ராண்டாவும் பண்ணிடலாம்.'

'அப்ப கவலைய விடு.  இந்த வெள்ளாமல கீதாவோட பார்ட்தான் ஜாஸ்தி.  நிலமும் பணமும் உன்னுது.  உழப்பு முழுக்க அது போட்டிருக்கு.  அத சாக்கா வெச்சு பெரிய அமெளண்டா கொடு.  அதுவும் மன்னார்குடியில பார்த்துண்டிருந்த வேலைய விட்டுட்டு தான உன்னையும் உன் நிலத்தையும் பார்த்து வந்தது இல்லையா.'

'இப்ப சொன்னியே அது சரி.  என் மனசுலேயும் அது மாதிரி ஒரு சிந்தன இருக்கு.  ஆனா கீதா அடம் பிடிப்பாளே வாங்கிக்க மாட்டேன்னு.  என்னால அவள சமாளிக்க முடியாது.'

'அது அடம் பிடிச்சா, நானும் அடம் பிடிப்பேன்.  அத நீ கொடுக்கற பணத்த வாங்க வைக்க வேண்டியது என் பொறுப்பு.  எவ்வளவு தரலாம்னு இருக்க?'

'பதினஞ்சு?  கல்யாண செலவ மனசுல வெச்சு. அதுக்கப்பறம் நகை நட்டு புடவை அது இதுன்னு ஒரு குறையில்லாம செஞ்சிடறேன்.'

'உன்ன பத்தி எனக்கு தெரியாதா? என் கிட்டயே கணக்கு சொல்லணுமா என்ன?'

'நானும் மனச தொறந்து பேசணுமோன்னோ உன் கிட்ட.  அப்பத்தான என்ன ஞாயமோ அத என் கிட்ட சொல்ல முடியும்? நிச்சயதார்த்த செலவு, கல்யாண செலவு, பாலாஜி படிப்பு செலவு எல்லாத்தையும் பார்க்க வேண்டியிருக்கு.  இல்லையா?  அடுத்த சாகுபடி வேற சிக்கல் அரசாங்கத்தால.'

'சரி.  சாகுபடி கணக்க முடிச்சிக்கோ.  பாரு இந்த தடவ எப்படி போயிருக்குன்னு.  நிச்சயம் முடிஞ்சு கீதா மன்னார்குடி போகும் போது நானும் வரேன். அப்ப பேசிக்கலாம் அவ கிட்ட.  இப்ப போய் இதெல்லாம் பேசினா கல்யாண பொண்ணு மூடே கெட்டுடும்'

'அவங்க ரெண்டு பேரையும் சம்மதிக்க வேண்டியது உன் பொறுப்பு.'

'இத தான் நான் ஏற்கனவே சொல்லிட்டேனே.  நான் பார்த்துக்கறேன்.  கவலப் படாத.'

'அப்பறம் வித நேர்த்தி பண்ணி கொடுத்த செலவு எவ்வளவு?  ஒண்ணுமே பேசாம ஸைலண்டா இருக்கியே சடகோபா?'

'அடப் போப்பா.... நமக்குள்ள ஒரு கணக்கு வழக்கும் வேண்டாம்.  எனக்கு ஒரு பைசா வேண்டாம்.'

'ஏய் எனக்கு கெட்ட கோபம் வரும்.  உன்னோட பேச மாட்டேன் அப்பறம் பார்த்துக்கோ.  நெல்லு கணக்கு மாத்திரமே ரெண்டு டன் வருமே.  நீ வாங்கிண்டு தான் ஆகணும்.'

'சரி, கீதா வளர்த்த நெல்லுல எனக்கு கொஞ்ச மூட்டய அவ கையால வாங்கி கொடு.  அத தான் என் நிலத்துக்கு நான் அடுத்த வெள்ளாமைக்கு விதையா தூவப் போறேன்.  எனக்கு என்னமோ தெரியலடா, கீதா புள்ளய பார்க்கும் போதெல்லாம் ரெங்கன் ஞாபகம் வந்துடுது.  அது எங்க வூட்டு புள்ள டா.  பாலாஜிகிட்ட கீதாவ கண் கலங்காம பார்த்துக்க சொல்லுடா.'

சொல்லும் போதே பேச்சில் தளர்வு.  இருப்பினும் ஓரிரு நிமிடத்தில் சுதாரித்துக் கொள்கிறார் சடகோபன்.

'பூரணி, சபேசன நானே வண்டி பூட்டி அவன் வூட்டுல கொண்டு விட்டுட்டு வந்துடறேன்.  எஸ்டேட் மேனேஜர் வந்தா இருக்க வை தேத்தண்ணி கொடுத்து.'

'சபேஸா, தைரியமா உட்காரு. ஜல்லிகட்டு சமயத்துல எத்தன ரேக்ளா ஓட்டியிருக்கேன் சின்ன வயசுல'

'ஏய், அந்த ஸ்பீடுல போன, நான் பெரிய வூடு தான் போய்ச் சேரணும்.'

'ச்சிச்சி, வாய கழுவு.  பேசிகிட்டே ஜாலியா மெள்ள  போவோம்.'

சடகோப முதலியார் சபேஸய்யரை வில்லு வண்டியில் வைத்து ஓட்டிக் கொண்டு வருவதை கண் கொள்ளா காட்சியாக அக்ரஹாரத்து வாசிகள் பார்க்கின்றனர்.  வழி நெடுக ஆச்சர்யங்களும் வணக்கங்களும்.

தொடரும்....