மனதோடுமலர்கள்_20

மனதோடுமலர்கள்_20

அத்யாயம்  20

குண்டம்மா அரைவ்ட் ஃப்ரம் ஆஃபீஸ்.

'அடி பாவி. நேத்திக்கு ஃபோன் பண்ணி சொல்லியிருக்கலாமே டீ? லீவு போட்டிருப்பேன்னோ. அநியாயமா ஒரு ஹாஃப் அ டே போச்சே.'

ஜானகி வந்தவுடன் பாய்ந்தாள். உண்மைதானே, பாசத்தை பரிமாறிக்கொள்ளும் சகோதரிகளுக்கு ஏக்கம் இருக்கத்தானே செய்யும் ஒரு அரை நாள் அரட்டை வீணாப் போச்சேன்னு.

'நேத்திக்கு ராத்திரியே கிள்ளம்பலான்னா, திடீர்னு ஆஃபீஸுல அவசர வேலை வந்துடுத்து. அதான்.'

சிறு வயதில் மூன்றும் இந்த வீட்டிற்குள் அடித்த லூட்டிகள் கொஞ்சமா நஞ்சமா. இந்த வீட்டிலிலுள்ள தூண்களும், முற்றமும், ரேழி உள்ளும், கொல்லைப் புறம் பறித்த பூக்களும் வைத்த செடிகளும், வாசல் திண்ணையில் அண்டை வீட்டு பாசங்களை சேர்த்துக் கொண்டு, பெட்ஷீட்டை கட்டி நடித்த நாடகங்களும்... அப்பப்ப்ப்பா..அவைகள் சொல்பவற்றை எல்லாம் குறிப்பெழுதி வைத்துக் கொண்டிருந்தால் இப்போது அசை போட்டு கதை எழுத ஆரம்பித்திருக்கலாம்.  இப்போது அவைகளை இந்த மலர்கள் மனதோடு ஜீரணித்துக் கொண்டிருக்கின்றன.

இதோ இங்குதான் பல்லாங்குழி, இங்குதான் பரமபதம், தாயக்கட்டை எல்லாம். இங்கேதான் சொப்பெல்லாம் பரப்பி, ஒளிந்து கொள்கிறேன் பேர்வழி என்று மறந்து ரேழி உள்ளிலேயே வந்த தூக்கம்.

வெயில் காலமென்றால் கரண்ட் பில்லை மிச்சப்படுத்தும் ஏசி ரூம் தானே ரேழி அறை. நட்பு தனியாக எதற்கு, சகோதரிகளிடம் புரிதலும் பாசமும் இருந்துவிட்டால்?

பருவங்கள் சந்தோஷ உணர்வுகளை மாத்திரம் மனதில் பதித்துவிட்டு நிகழ்வுகளை முழுங்கிவிட்டன. இன்னும் சில வருடங்களில் இந்த மூன்றும் சிறகடித்து வெவ்வேறு திசையில் பயணித்து எப்போதாவது சந்திக்கும் போது புதுக் கதைகளை கொண்டு வந்து பறிமாறிக் கொள்ளும்.

'ஜானா, லல்லு, இங்க வாங்கோளேன் ரெண்டு பேரும். உங்களுக்கு என்ன வாங்கிண்டு வந்திருக்கேன்னு....'

அதுவரை திறக்காமல் ஜானாவுக்காக காத்திருந்த மாலதியின் கைப்பைகள்.

'டொட்டொடைஐஐஐஐண்..' ஒரு சின்ன பேக்ரௌண்ட் ம்யூசிக். 'அண்டா காக்குஸும் அபூ காக்குஸும்....'. இந்த அலிபாபா மந்திரம் வேறு திறக்கும் போது.

இரண்டு புடவைகள். ஒன்று ஆர்கண்டி, மற்றொன்று ஸில்க் காட்டன். பார்த்துப் பார்த்து பரவசம். 

'விலை ஜாஸ்தியா இருக்கும் போலிருக்கேடி'.

'அட போங்கடி. எப்பவாவது தானே இப்படி. உதிரிப் பூக்கள், அழியாத கோலங்கள் சாரியெல்லாம் கூட திருச்சிக்கு வந்துடுத்து. அதெல்லாம் டல்லா இருந்தது. நான்தான் கொஞ்சம் க்ராண்ட் லுக்கா இருக்கட்டுமேன்னு இதை வாங்கினேன்'.

'ஸ்ட்ரக்ச்சர் நன்னாயிருக்கு டீ. டிஸைனும் மாடர்னா இருக்கு. கலர் கூட சூப்பர் டீ'.

'நீங்க ரெண்டு பேர் எப்படியெல்லாம் இருப்பேள்னு என் ஃப்ரெண்ட் நீரஜாகிட்ட சொன்னேன். அவதான் கலர் சூஸ் பண்ணினா'.

'அதானே பார்த்தேன். உனக்கு கலரெல்லாம் கூட பார்த்து வாங்கத் தெரியுமான்னு'.

'அங்க என்ன ரேழி உள்ளுல சத்தம்?' அம்மாவுக்கு இருப்பு கொள்ளவில்லை. அவளும் சேர்ந்து கொண்டாள்.

திரும்பவும் அம்மா புடவைக்காக ஒரு டொட்டொடைஐஐஐஐண்.

'எனக்கு எதுக்கடி இப்ப. நான் எங்கே வெளியெல்லாம் போறேன். சாதாரண புடவை போறாதா?'

பேசிக் கொண்டிருக்கும் போது யாரோ வீட்டுக்குள் வருகிற சத்தம்.

'அப்பா மாதிரி இருக்கு. பார்த்துட்டு வரேன்'. வந்தவர் அப்பா ஸ்ரீனிவாசனே தான்.

'கமலம். அர்ஜெண்டா கிளம்பணும். கெபாஸிடரை விட்டுட்டேன். எடுத்துண்டு போகணும். அதுக்கு தான் வந்தேன். ஆமாம், உள்ள பேச்சுக்குரல் கேட்கறதே, யார் வந்திருக்கா?'

'நம்ம மாலு குட்டிண்ணா. இருங்கோ கூப்பிடறேன் அவளை'

'வேண்டாம். எப்படியும் இருப்பாளோண்ணோ. வந்து பார்த்துக்கிறேன்'.

நொடிப் பொழுதில் எதை எதையோ எடுத்துக் கொண்டு கிளம்பி விட்டார்.

'யாரும்மா? அப்பாவா? நான் வந்ததை சொன்னியா?'

'ஆமாம். அப்பாதான். எதையோ மறந்துட்டாராம். எடுக்க வந்தார்'

'என்னை கூப்பிட்டிருந்தால் நான் வந்து பார்த்திருப்பேனே அம்மா?'

'கோடி கோடியா சம்பாத்தியம் போறதோண்ணோ. குழந்தைகளை சாவகாசமா பார்ப்பார். உனக்கு அப்பாவப் பத்தி தெரியாதா என்ன, விடு.'

எரிச்சலுடன்தான் இந்த பதிலை மாலதியிடம் சொன்னாள்.

கொஞ்சம் வருத்தம்தான் மாலதிக்கு. 'அப்பாவைப் பார்த்து எத்தனை மாசமாச்சு. என்ன இப்படி, ரெண்டு வார்த்தை கூட என்னோட பேசாம?'

தற்செயலாக நடக்கும் எதிர்பார்ப்புகளின்  தோல்விகள் சில கூட உறவுத் தவறுகளால் மனசை சில சமயம் ரணமாக்குகிறது.

'வா மாலு. ட்ரெஸ் பண்ணிக்கோ. கோவிலுக்கு போயிட்டு வரலாம்' ரணத்திற்கு இதமாக இருந்தது ஜானாவின் அழைப்பு.

கிளம்பினார்கள் மூன்று சகோதரிகளும்.

தொடரும்