ஶ்ரீமுக்கூர் ஸ்வாமியின் உபன்யாஸத் துளிகள் பகுதி −6

ஶ்ரீமுக்கூர் ஸ்வாமியின் உபன்யாஸத் துளிகள் பகுதி −6

மஹாகவி காளிதாஸன் காட்டு வழியே சென்று கொண்டிருந்தான்..நடுக்காட்டில் ப்ரம்மாண்டமான வ்யாஸரின் விக்ரஹம்..

அந்த விக்ரஹத்தில், வியாஸருக்கு ப்ரம்மாண்டமான தொப்பை இருந்தது..

அந்த தொப்பையின் நடுவே பெரிய தொப்புள்..

தொப்புளைப் பார்த்த காளிதாஸனுக்கு அடக்க முடியாமல் சிரிப்பு வந்தது..

வ்யாஸரையே பரிஹாஸம் பண்ணினான்!..

"இவர் என்ன பெரிய கவியா?..

இவர் ஒரு "ச"கார ப்ரியர்!..

"ச"காரம் போடாமல், இவருக்கு ஸ்லோகம் எழுதத் தெரியுமா?..

"பீஷ்மஸ் ச கர்ணஸ் ச.."என்று எவ்வளவு "ச" போடுகிறார்!.." என்று தொப்புளில் ஆட்காட்டி விரலை விட்டு ஆட்டுகிறான்..

இவன் மஹாகவியானதாலே, வ்யாஸரையே குறைவாகச் சொன்னான்..

வைத்த ஆட்காட்டி விரலை எடுக்கப் பார்த்தபோது, விரல் வெளியே வரவே இல்லை!.

விரல் தொப்புளில் அகப்பட்டுக் கொண்டுவிட்டது!..

உள்ளேயிருந்து ஒரு "த்வனி" (குரல்) வந்தது..

"என்ன காளிதாஸா!..

என்னையே பரிஹாஸம் பண்ணுகிறாயே!..

"ச"காரம் இல்லாம் நீ ஒரு ஸ்லோகம் இயற்றுவாயா?.. " என்று கேட்டார் வ்யாஸர்..

"இயற்றுவேன்!." என்றான் காளிதாஸன்..

"நீ ஏற்கனவே மனப்பாடம் பண்ணி வைத்ததைச் சொன்னால் நான் ஏற்றுக் கொள்ள மாட்டேன்.. நான் ஒரு விஷயம் சொல்லுவேன்..

"ச"காரம் இல்லாமல் அதைச் சொல்ல வேண்டும்.. சரியா?."

"ரொம்ப சரி.." என்று பதில் சொன்னான் காளிதாஸன்..

"த்ரௌபதிக்குப் பஞ்ச பாண்டவர்கள் எப்படி எல்லாம் உறவு முறை ஆவார்கள்? உடனே சொல்லு.." என்றார் வ்யாஸர்...

உடனே காளிதாஸன் ஆரம்பிக்கிறான்..

"த்ரௌபத்யா: பாண்டு தனயா: பதி தேவர பாவுகா: l
ந தேவரோ தர்மராஜ: ஸஹதேவோ ந பாவுகII

.... இப்படிச் சொன்னவுடன், வ்யாஸரின் விக்ரஹம் மறைந்து வ்யாஸரே அங்கு ப்ரத்யக்ஷம் ஆனார்..

காளிதாஸனைக் கட்டி அணைத்துக் கொண்டு அனுக்ரஹம் பண்ணினார்..

"நானும் பாரதம் சொன்னேன்..கணபதி எதிரே உட்கார்ந்து எழுதினார்..

ஆனா, இந்த மாதிரி ஒரு ஸ்லோகம் கூட என்னால் பண்ண முடியலையே... ஆச்சர்யமாய் இருக்கிறதே!.." என்று காளிதாஸனைக் கொண்டாடினார் வ்யாஸர்..

காளிதாஸன் சொன்னதில் "ச"காரம் கிடையாது. சமத்காரம் இருக்கிறது..

இந்த ஸ்லோகத்தின் அர்த்தம் என்ன?..

"த்ரௌபதிக்கு பாண்டுவின் பிள்ளைகள் ஒரு சமயம் கணவன்மார்கள் ஆகிறார்கள்;

ஒரு சமயம் சின்ன மைத்துனர் ஆகிறார்கள்;

ஒரு சமயம் பெரிய மைத்துனர் ஆகிறார்கள்..

ஆனால் எப்பொழுதும், எக்காலத்திலும் தர்மபுத்திரர் சின்ன மைத்துனர் ஆகமாட்டார்;

சஹதேவன் பெரிய மைத்துனர் ஆகமாட்டார்." என்று பொருள்..

எல்லோரைக் காட்டிலும் பெரியவர் தர்மபுத்திரர் என்பதால், அவர் சின்ன மைத்துனர் ஆகமாட்டார்.

ஸஹதேவன் எல்லோரைக் காட்டிலும் சிறியவன் என்பதால்,அவன் பெரிய மைத்துனர் ஆகமாட்டான்.. அப்படிப்பட்ட உறவுமுறை!...

"ச"காரம் போட்டும் ஸ்லோகம் சொல்லலாம்..

"பரித்ராணாய ஸாதூநாம் வினாஸாய ச துஷ்க்ருதாம்.." என்பதில், "ச" அமுக்யத்தை (முக்யமில்லாத விஷயத்தை) தெரியப்படுத்துகிறது..

பகவானுடைய அவதாரத்துக்கு "துஷ்ட விநாஸனம்" முக்கியமில்லை.. 

"ஸாது ஸம்ரக்ஷணம்"தான் முக்கியம்..

"நெல் செய்யப் புல் தேயுமாப் போலே" என்கிறார்கள் ஆசார்யர்கள்..

நெல் பயிரிட்டால், புல் தானாக அழியும்..

அதேபோல், ஸாது ஸம்ரக்ஷணம் பண்ணும்போது, துஷ்ட நிக்ரஹம் தானாக நடக்கும்..

அவதாரத்தின் ப்ரயோஜனத்தைச் சொல்லும்போது, "ஸாதுக்களை ரக்ஷிக்கவும், துஷ்டர்களை விநாசனம் பண்ணவும் நான் ஒவ்வொரு யுகந்தோறும் அவதரிக்கிறேன்.." என்கிறான் பரமாத்மா..

"ஒரு ஹிரண்யகஸிபு இருந்தபோதும், ஒரு ராவணன் இருந்தபோதும் அவதாரம் பண்ணினானே!.. 

இப்போது அப்படி பலர் இருக்கும்போது ஏன் பகவான் அவதரிக்கவில்லை?.." என்றால்,

அவதாரத்துக்கு ப்ரயோஜனம் துஷ்ட நிக்ரஹம் இல்லை..

ஸாது ஸம்ரக்ஷணம்தான்!

இப்போது பரமாத்மா அவதாரம் பண்ணினால், அவனுடைய கைக்கு நிறைய ஹிரண்யகஸிபுக்கள், ராவணன்கள் கிடைப்பார்கள்!.,

ஆனால், ஒரு ப்ரஹ்லாதன்கூட கிடைக்க மாட்டான்!

ஒரு ப்ரஹ்லாதனைப் பகவான் தேடிக் கொண்டிருக்கிறான்.. அப்படி ஒருவன் கிடைத்தால், அவனைக் காப்பதற்காக, பகவான் இப்போதும் நிச்சயம் அவதாரம் செய்வான்!..

(வளரும்..)