உறவுபோட்டமுடிச்சு_86

உறவுபோட்டமுடிச்சு_86

தோட்டத்திலிருந்து குழந்தைகள் வரும் வரை சபேஸய்யரின் மனம்  அவருக்கும் பவானிக்கும் இடையே நடந்த சம்பாஷணைகளையே திரும்ப திரும்ப அசை போட்டுக் கொண்டிருந்தது.

'ஒரு விதத்துல பவானி சொல்றதும் சரிதான.  சீதாவை அஞ்சு வருஷம் கண்டு கொள்ளாமல் இருந்தது எவ்வளவு பெரிய தப்பு?  நான் மட்டும் அந்த நாளுல இன்னும் கொஞ்சம் கேர் எடுத்துண்டு அவளுக்கு புரிய வெச்சிருந்தேன்னா  நல்ல இன்டலிஜென்ட்டான கீதாவ நல்ல காலேஜ்ல சேர்த்து அவளுக்கு நல்ல ஃபுட்டிங் கொடுத்திருக்க முடியும்.'

'வளர்ந்த நல்ல குழந்தைக்கு அப்பா இல்லைனா அதுங்க அது விருப்பப் படி வளர முடியாம போயிடறது.  என்னமோ தப்பு பண்ணிட்டேன்.  நல்ல வேளை இப்பவாவது கல்யாணி எனக்கு  நல்ல மனச கொடுத்து அவளுக்கு ஒரு நல்ல வழிய காட்ட சந்தர்பத்த கொடுத்தாளே'

'பவானி இவ்வளவு தூரம் தன்ன மாத்திப்பான்னு நெனைக்கல. ஜானாவோட கல்யாண விஷயம் அவள ரொம்பவே மாத்தியிருக்குன்னு தான் தோணறது.'

சிந்தனைகள் அவ்வப்போது ராமநாதன் சிவா பேச்சுக்களினால் தடைபட்டுக் கொண்டிருந்தும் இருந்தன.

பெரிய பெரிய கிளைகளோடு மருதாணியை எடுத்துக் கொண்டு வரும் ஜானாவைத் தொடர்ந்து கீதா, சுபத்ரா மற்றும் மஞ்சு.  அவர்களையும் தொடர்ந்து பாலாஜி, ரவி, கணேஸன்.

'வானரக் கூட்டம் போய் தோட்டத்த த்வம்ஸம் பண்ணியாச்சாக்கும்.  அங்கேயே வெச்சு இலைய உதுத்துண்டு வந்திருக்காலாமோல்யோ?  ஆம் முழுக்க குப்பையாகும்.'

'மாமி, கீதா சொன்னா இந்த மருதாணி ரொம்ப நன்னா பத்துமாம்.  எங்களுக்குத் தெரியாது நீங்க அரச்சுத் தரேள்.  நாங்க இட்டுண்டு தான் போகப் போறோம்.'

'மாமி பாவம்.  சித்தி நான் அரச்சு தரேன்டி தங்கம்.  ஆளுக்கு கொஞ்சமா உதுக்கறதுக்கு மாத்திரம் உதவணும் என்ன?  குழந்தைகளா, மாமா கூப்ட்டா உங்க எல்லாரையும்.  வெயிட் பண்ணிண்டிருக்கா பாரு.  இத இப்படியே முத்தத்துல போட்டுட்டு மாமா சொல்றத கேட்டுட்டு வாங்கோ.'

'என்னவாம் அத்தை?  எதுக்கு எங்கள எல்லாரையும் கூப்பிடறா அப்பா?'

'தெரியலையே பாலாஜி.  இன்னும் சித்த நாழில தான் அவரே சொல்லப்போறாரே.  கேட்டுக்கோங்களேன் எல்லாரும்'

எல்லோரும் சபேஸய்யர் இருக்கும் பக்கம் செல்கிறார்கள்.

'என்னப்பா?  எதுக்குப்பா கூப்டேள்?'

'எல்லாரும் இருக்கேளா? குழந்தைகள் கூட வந்தாச்சு.  நல்ல சேதிய சொல்லிடலாமா?'

அனைவர் முகத்தில் ஆர்வம்.  

'நம்ம நிலத்துல அறுவடை வேலை ஓரளவு முடிஞ்சோண்ண தை மாசத்துல எங்க பையன் பாலாஜிக்கும் சீதாவோட பொண்ணு கீதாவுக்கும் கல்யாண நிச்சயதார்த்தம் நடத்தலாம்னு முடிவு பண்ணியிருக்கோம்.'

கேட்ட மாத்திரத்தில் ஜானா, சுபத்ரா, ரவி, கணேசன் எல்லோரும் வீடே அதிரும் அளவுக்கு 'ஓஓஓ.....' என்று கரவொலிகளையும் இணைத்து கத்துகிறார்கள்.

பெண் குழந்தைகள் கீதாவை கட்டி அணைத்து சுற்றுகிறார்கள்.  அதே போல பாலாஜியின் கைகளை எல்லா குழந்தைகளும் குலுக்கி தங்கள் மகிழ்ச்சியை வெளிப் படுத்துகிறார்கள்.

'ஏய்..... பாலாஜி.... லவ்?'

ரவியின் கேள்விக்கு பாலாஜியின் அசட்டு சிரிப்பும் வெட்கமும் பதிலாகிறது.  பெண் குழந்தைகள் கீதாவைப் பார்க்க இரு கைகளாலும் முகத்தை மூடிக் கொண்டு கொல்லைப்புறம் ஓடுகிறாள்.  அவளைப் பிடிக்க மற்ற பெண் குழந்தைகள் ஒடுகிறார்கள்.

கடலூர் அத்தை அத்திம்பேரும், தஞ்சாவூர் அத்தை அத்திம்பேரும் பாலாஜியை வாழ்த்தி ஆசிர்வதிக்கிறார்கள்.

சுசீலாவும் பவானியும் சீதாவையும் ஞானத்தையும் சூழ்ந்து கொள்கிறார்கள்.

'எல்லாம் அமுக்கமா இருந்துண்டு என்னமா காமா சோமான்னு முடிச்சிருக்கேள்?  கல்யாணம் எப்போ பண்றதா உத்தேசம், ஞானம்?'

'உங்க தம்பியே சொல்லுவார்.  போய் கேளுங்கோ.  என்னமோ திடீர்னு நேத்திக்கு பேசினோம். நிச்சயம் பண்ணிக்கலாம்னு தோணித்து. அதான்.'

'ரெண்டும் ஒண்ணுக் கொண்ணு பிடிச்சிருக்குன்னு சொல்லித்துகளாக்கும்?'

'தனித்தனியா கேட்டோம்.  சம்மதம் கொடுத்துதுங்க.  சின்ன வயசுலேந்து ஒண்ணா பழகறதுங்களே.  விருப்பம் இல்லாம இருக்குமா?  இங்க கீதா வந்த அஞ்சாறு மாசம் தங்கி ஆத்த பொறுப்பா ஆத்தையும் வெள்ளாமையும் பார்த்துண்டதுல எனக்கும் அவள ரொம்ப புடிச்சிடுத்து.  கேட்டோம்.  கீதாவும் சம்மதம் கொடுத்தா.  எல்லாம் கல்யாணி அனுக்ரஹம் தான்.'

'இல்ல ஞானம்... பாலாஜிக்கு படிப்பு முடியலையே?  வேலைக்கு வேற போகணும்.  அதுக்குள்ள ஏன் தைக்குள்ள நிச்சயத்துக்கு அவசரம்.'

'சுசீலா, நீ கேட்கறதும் சரிதான்.  எல்லா விஷயங்களையும் தீர ஆலோசித்து தான் முடிவெடுத்தோம்.  உங்க அண்ணாவே ஒண்ணு விடாம சொல்லுவார் நீங்க கிளம்பறதுக்குள்ள.'

நடந்த நடந்து கொண்டிருக்கும் சமாசாரங்கள் சுசீலாவுக்கும், பவானிக்கும் தெரிந்திருக்க வாய்ப்பில்லையே.

'ஏய்.... சீதா.... ஒரு பொண்ண வெச்சிண்டு நீ கஷ்டப் படறத பார்த்து கல்யாணி கண் தொறந்து பார்த்திருக்கா.  ஆத்துக்கார் அதிர்ஷ்டம் இல்லைனாலும் அம்பாள் அனுக்ரஹம் உனக்கும் கீதாவுக்கும் பரிபூரணமா அமஞ்சு போச்சு.  ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்குடி.'

'அம்பாள் அனுக்கரஹத்தோட  என் அக்காக்கள் ஆசிர்வாதமும் என் குழந்தைக்கு வேணும் சுசீலா.  என் சார்புல நீங்கதான் கடைசி வரைக்கும் நின்னு நிச்சயதார்த்தத்தையும் கல்யாணத்தையும் நடத்திக் கொடுக்கணும்.'

'கண்டிப்பாடி.... நீ ஒண்ணும் கவலப்படாத.  நாங்க உன் கூடவே இருப்போம்.  தனி மனுஷியா இருந்து எவ்வளவோ கஷ்டத்த அனுபவிச்சுட்ட.  இனிமே எல்லாமே நல்ல காலம்தான் போ.'

சபேஸய்யர் எல்லோரையும் தன் இருக்கைக்கு அருகில் வரச் சொல்கிறார்.

தன்னைப் பார்க்க கீதா வந்ததிலிருந்தது நேற்று அனைவரும் ஒன்று சேர்ந்து முடிவெடுத்த வரை சுருக்கமாக கூறுகிறார்.  இருவருக்கும் காதல் என்ற நிலையில் சொல்லாமல் இருவருக்கும் மனதளவில் விருப்பம் என்ற வகையில் நிச்சயதார்த்தத்தை முன்னெடுத்து வைக்கிறார் அனைவரிடத்தும்.

நிச்சயதார்த்த முடிவின் அவசியத்தையும் அவசரத்தையும் அனைவருக்கும் தனக்கே உரிய பாணியில் புரிய வைக்கிறார்.

'ரெங்கன ஏதோ சீதாவோட ஆத்துக்கரரா மாத்திரம் என்னால பார்க்க முடியல.  அவன் மாத்திரம் என் கூட இதுவரைக்கும் உயிரோட இருந்திருந்தா ..... '

கண்கள் குளமாகிறது சபேஸய்யருக்கு.  கண்களை துடைத்துக் கொண்டு தொடர்கிறார்.

'அஞ்சு வருஷம் கழிச்சு என்ன பூவனூருக்கு வந்து கீதா பார்த்த அன்னிக்கு எனக்கு ரெங்கன அப்படியே ஒரு பொண் ரூபத்துல பார்த்த மாதிரியே இருந்தது.   அந்த தைரியம் ....  அப்படியே கொஞ்ச நாழில சோர்ந்து போன எந்த மனசையும் உற்சாகப் படுத்தர அந்த சக்தி,  பிரத்தியார் நிலைமைய புரிஞ்சிண்டு அவ தன்ன கூட வருத்திண்டு அவா பொறுப்ப ஏத்துக்கற அந்த குணம்...'

திரும்பவும் உணர்ச்சிவசப் படுகிறார் சபேஸய்யர்.  இந்த முறை சற்று ஆஸ்வாசம் தேவைப்படுகிறது.  குனிந்த நிலையில் சற்று ஏதோ யோசித்து விட்டு தொடர்கிறார்.

'நான் எல்லார் முன்னாடி வெளிக்காட்டிக்கலையே தவிர அப்ப எனக்கு உயிர் பயம் இருந்தது.  பாலாஜி படிப்பு என்னவாகுமோங்கற கவல.  நிலம் அரசாங்கம் எடுத்துண்டுட்டா என்ன பண்றதுங்கற மன உளச்சல் ஒரு பக்கம் வேற ஓடிண்டிருந்தது.  ஒருவேள ட்ரீட்மெண்டுல நான் போயிட்டா ஞானம் என்ன ஆவா?  பாலாஜிக்கு வேல கிடைக்கற வரைக்கும் ரெண்டு பேரும் எங்க இருப்பா? என்ன ஆவா ..... பயம் பயம் நிம்மதி இல்லாத மன உளச்சல்.'

பேசுகிறார்.  இளைப்பாறுகிறார்.  பேச்சை தொடர்கிறார்.

'என்னமோ தோணித்து.  கல்யாணியே இவ ரூபத்துல வந்து ஆறுதல் சொல்லி தைரியம் ஊட்டற மாதிரி.  பத்து பதினஞ்சு வயசுல நான் பார்த்த கீதா கம்ப்ளீட்டா வேற .  இப்ப இருக்கற கீதா வேற .'

'என்னமோ ஆஸ்பத்திரி போய் அட்மிட் ஆகறதுக்கு முன்னாடியே கேட்டுடனும்னு தோணித்து.  கேட்டுட்டேன் எங்காத்து மாட்டுப் பொண்ணா வர சம்மதமான்னு.  சாமர்த்தியமா அவள் எனக்கு அப்ப பதில் சொன்னாலும் பாலாஜிக்கு பிடிச்சா சம்மதிப்பான்னு என் மனசுல விழுந்தது.  கல்யாணி மேல பாரத்த போட்டேன்.'

'என் புள்ள மேல நம்பிக்கை இருக்கு.  ஆனாலும் வயசுன்னு ஒண்ணு இருக்கே.  மெட்ராஸ்ல வேற இருக்கான்.  நான் அவசரப்பட்டு அவள கேட்டது நாளைக்கு அவளுக்கு டிஸப்பாயிண்ட்மென்ட் கொடுத்துட கூடாது இல்லையா? நாளைக்கு நான் இல்லாம போய் ஞானம் பிள்ள பாசத்துல மனசு மாறிடக் கூடாதுங்கறதுக்கு தான் எழுத்து பூர்வமா எல்லார் முன்னிலையிலேயும் பாலாஜியும் சேர்ந்தே ஒரு உத்திரவாத நிச்சயதார்த்தம் பண்ணிடலாம்னு நெனச்சிண்டிருக்கேன்.'

'ஊருக்கு உபதேசம் செய்யற குடும்பம் பிழை செஞ்சிடக் கூடாது பாருங்கோ.'

'குழந்தைகள் ரெண்டு பேர் மேலேயும் நம்பிக்கை இருக்கு.  நிச்சயதார்தத்துக்கும் கல்யாணத்துக்கும் இடைவெளி ஜாஸ்தி தான்.  புரியறது.  குழந்தைகள காக்க வைக்கறது கூட சரியில்ல தான்.  இருந்தாலும் வேற வழி தெரியல.  சின்ன உத்யோகத்துல படிப்ப முடிஞ்சு பாலாஜி சேர்ந்த அடுத்த நிமிஷமே கல்யாணம் நிச்சயம்.'

'உங்க ரெண்டு பேர் குடும்பத்தலேயும் பாலாஜி வயசுக்கேத்த பொண்கள் இருந்தாலும் ஏற்க முடியலங்கற வருத்தம் இருக்கலாம்.  கீதாவை பொருத்த மட்டில் பூவனூர் கல்யாணியே தீர்மானிச்ச முடிவா நான் பார்க்கறேன்.  என்னவோ அகஸ்மாத்தா எல்லாமே நடந்துடுத்து.'

ஒன்றையும் விட்டு வைக்கவில்லை சபேஸய்யர்.  தன் உணர்வுகளை உணர்வு பூர்வமாகவே கொட்டி விட்டார்.  எல்லோரும் ஸ்தம்பித்தே நின்றனர்.

அப்போது, அவசரமாக ஆத்துக்குள் நுழைந்த பாலாஜி, 'அப்பா, முதலியார் வந்துருக்கார்' என்கிறான்.

சிலுக்கு வேஷ்டி, சிலுக்கு ஜிப்பா, கழுத்தில் மைனர் செயின் பளபளக்க சிரித்த முகத்துடன் சடகோப முதலியார் நுழைகிறார்.

தொடரும்.....