திருவல்லிக்கேணி பெண்பிள்ளை ரகசியம் பகுதி −15
"எத்தனை சமாதானம் செய்தாலும் இந்தப் பெண்மணியின் வருத்தம் குறையவே இல்லையே..." என்றெண்ணிய மாமுனிகள்,
தற்பொழுது, "மேலே என்ன சொல்லி இவளைத் தேற்றுவது!.." என்று திகைத்தவராய், சற்றே மௌனம் காத்தார்..
அப்படி அவர் மௌனமாய் இருப்பதைக் கண்ட திருவல்லிக்கேணி அம்மையார், ஜீயரும் தனது இயலாமைக்காக அனுதாபப்படுகிறார் என்றெண்ணினாள்..
உடன், தன் மனதில் இருந்த மற்றொரு வருத்தத்தையும் ஜீயரிடம் சொல்லிவிடுவது என்று முடிவு செய்தாள்...
"ஸ்வாமி.. தேவரீருக்கு அடியேன் கைங்கர்யம் பண்ணலைங்கறது ஒரு புறம் இருக்கட்டும்..
அதுக்கு...
ஸ்த்ரீ தர்மம்...
ஸம்ஸாரம்...
.....இப்படிப் பல காரணங்களச் சொல்லிச் சமாதானம் பண்ணிக்கலாம்...
ஆனா, பகவான் அடியேனுக்குக் கொடுத்த புத்ர ஸந்தானத்தையாவது, ஸத்விஷயங்கள்ல ஈடுபடுத்தி இருக்கலாம்...
இல்லையா?..
அதையும்தானே அடியேன் செய்யத் தவறிட்டேன்!...
லௌகீக பிடிப்ப ஏற்படுத்தி, பகவத் பாகவத, ஆச்சர்ய கைங்கர்யம் எதிலுமே ருசிய உண்டாக்காம போனது மொத்தமும் அடியேனோடத் தப்புதானே?..
அடியேன் என்ன,
#முதல்வனைப் பெற்றேனோ கௌசலையார் போலே?..
இல்ல....
சென்று வா என்றேனோ சுமித்திரையாரைப் போலே?.."
....என்று மிகவும் துக்கத்துடன் வார்த்தை சொன்னாள்...
இதைக் கேட்ட பெரிய ஜீயர்,
"அம்மணி.. லோகத்துல எல்லாராலயும் முதல்வனைப் புத்ரனா அடையமுடியாதே!...
அது கோசலா மாதாவோட பெரிய சௌபாக்யம் இல்லையா?..
அதுக்கு நம்ம மாதிரி சாதாரண மனுஷா ஆசைப்பட்டா எப்படி?.." என்று கேள்வி கேட்கவும்,
திருவல்லிக்கேணி அம்மையார் வாய் திறந்தாள்...
"ஸ்வாமி!... அடியேனுக்கெல்லாம் முதல்வனைப் புத்ரனா அடையற தகுதி இல்லைனு நன்னாவே தெரியும்!..
இங்கிருக்கும் நாளைக்கு நமக்கு ரக்ஷகனாயும், பின்பு நரகத்தில புகாதபடி கார்யங்கள் பண்ணவும்தான் அடியேன் புத்ரன் வேணும்னு ஆசப்பட்டேன்!..
ஆனா... விசாலமான மனசுடைய அந்தக் கோசலா மாதா, லோகத்த சம்ரக்ஷணம் பண்றதுக்காக எனக்கு ஒரு பிள்ளை வேணும்"னு நோன்பு நூற்றாளாம்!..
அடியேன் அந்த அளவு இல்லாட்டாலும்,
"ஆசார்ய கைங்கர்யத்துக்காக ஒரு புத்ரன் வேணும்"னு ஆசப்பட்டேனா?..
இல்லயே!..
அத விடுங்கோ..
இந்த சுமித்ரா மாதாவ எடுத்துக்கோங்கோ...
இராமன் வனவாசத்துக்குப் புறப்படச்சே, சுமித்ரா மாதாவோட பிள்ளை இலக்ஷ்மணனும் இராமனோடத் தானும் வனவாசம் பண்ணுவேன்னு கெளம்பறான்...
தன்னோட தாயாரோட அனுமதியோட புறப்படலாம்கற எண்ணத்துல சுமித்ரை முன்னாடி வந்து நிக்கறான்...
அப்போ...அந்த சுமித்ரை ஒரு வார்த்தை சொல்றா பாருங்கோ...
"லக்ஷ்மணா! ராமனுக்கு அடிமைத்தொழில் செய்யறதுக்காகத்தான் ஒன்ன நான் பெத்தெடுத்தேன்!.
ஒன்னோட பிறப்புக்கு வேற எந்தக் காரணமும் இல்ல!..
எந்த நிலையிலும் இராமன விட்டுப் பிரியாம, நீ அவனுக்குச் சேவகம் பண்ணணும்...
வனத்திலே ராமன்தான் ஒனக்குத் தந்தை!..
சீதைதான் நான்!...
ராமன் சீதைக்கு நீ பண்ற சேவகம்தான் ஒன்னோட ஜீவனம்..."
....சொல்லுங்கோ ஸ்வாமி... இப்டி மத்தவாளுக்கு ஒதவறதுக்காக, கௌசலையைப் போலவோ, இல்ல சுமித்திரையைப் போலவோ, அடியேன் ஒரு புத்ரனப் பெறாட்டாலும், ஆச்சார்ய கைங்கர்யத்துக்காகவாவது ஒரு புத்ரனப் பெத்தேனா?..
கெடையாதே!....
அடியேனோட எல்லா செய்கையிலும் ஸ்வார்த்தம்தானே (தன்னலம்) நெறைஞ்சு இருக்கு..."
......தனது மனதின் ஆதங்கத்தை எல்லாம் கொட்டித் தீர்த்த அம்மையாரின் கண்களில் சுயபச்சாதாபத்தினால் கண்ணீர் தளும்பியது...
(வளரும்..)
No comments:
Post a Comment