திருவில்லிப்புத்தூர் தேவதை - பகுதி −3

 (திருவில்லிப்புத்தூர் தேவதை..)(பகுதி −3..)

"ஏன் கோதே!.. நான் ஏதாது தப்பா கேட்டுட்டேனா?..

என்னக் கேலி பண்ற மாதிரி சிரிக்கறயே..."

....மறுப்பாகத் தலை அசைத்தவள், தன் செப்புவாயைத் திறந்து பேசினாள்...

"இல்ல.... சாதாரணமா யாரும் இதுமாதிரி எல்லாம் ஆசப்பட மாட்டா...

ஒனக்கு மட்டும் ஏன் இந்த விசித்ரமான ஆச வந்தது?

இது சாத்யமா இல்லயானுகூட நெனச்சு பாக்கமா, நீ பாட்டுக்கு சர்வ சாதரணமா கேட்டுட்டயே!...

.....அத நெனச்சேன்.. சிரிப்பு வந்தது..."

.....விளக்கமளித்தவள், தற்போது அடியேனைப் பார்த்து மெலிதாக புன்னகைக்கவும் செய்தாள்...

அதுவே காரணமாகக் கொண்டு, உடனே அவள் கரங்களைத் தாவிப் பற்றினேன்..

கெஞ்சுகிற குரலில் அவளிடம் மன்றாடினேன்...

"இல்லனு மட்டும் சொல்லிடாத கோதே!..

இந்தக் காரியம் ஒன்னால நிச்சயமா ஆகும்னு எனக்குத் தெரியும்... அதனாலதான்...."

....பேசிக் கொண்டிருக்கும்போதே, கோதை இடைவெட்டினாள்...

"என்னால இந்தக் காரியம் ஆகும்னு ஒனக்கு எப்டி தெரியும்?.. அத மொதல்ல சொல்லு!.."

....... நேருக்குநேர் அடியேனது கண்களைப் பார்த்து வினவினாள் மகராசி...

அடியேன் துளியும் தாமதிக்கவில்லை...

"இந்தக் காரியம்னு மட்டும் இல்ல கோதே... 

எந்தக் காரியமும ஒன்னால ஆகும்னு எனக்குத் தெரியும்!...

ஏன்னா, நீ ஒன்னு நெனச்சா, அத சாதிக்காம விட மாட்டேன்கறது உலகறிஞ்ச ரகசியம்...

இது நான் சொல்லித்தானா ஒனக்குத் தெரியணும்?.."

..... அடியேன் எதைக் குறிப்பிடுகிறேன் என்பதைச் சட்டென்று உணர்ந்து கொண்டவளின் முகம் நாணத்தால் குங்குமமாய்ச் சிவந்தது..

உடனே சுதாரித்துக் கொண்டாள்..

"சரி...சரி... இப்போ அன்னிக்கு நான் எப்டி இந்தத் துளஸி செடிக் கீழ இருந்தேனோ, அந்தக் காட்சிய நீ பாக்கணும்... அவ்ளோதானே?.."

அடியேன் அவசர அவசரமாய் இடைமறித்தேன்..,

"அது மட்டும் இல்ல கோதே... 

அன்னிக்கு இந்த எடம் எப்டி இருந்தது..

ஒங்க அப்பா ஒன்னக் கண்டு எடுத்தாரே...

அந்தத் தருணம்...

எல்லாத்தையுமே பாக்கணும்னு ஆசப்படறேன்...."

"ரொம்பத்தான் பேராசை!.."

....என்பதுபோல் ஒரு பார்வையை அடியேன் மீது வீசியவள், பிறகு போனால் போகிறது என்று ஒரு நிபந்தனையோடு மெல்லச் சம்மதித்தாள்...

"இங்க பாரு.... நீ கேட்டதெல்லாம் பாக்கலாம்....

ஆனா.... நீ இந்த எடத்த விட்டு இம்மிகூட அசையக் கூடாது.... சரியா?..

கொழந்தையா என்னப் பார்த்ததும், என்னக் கையில எடுத்துக்கணும்னு ஆசப்பட்டுண்டு ஓடிவரக்கூடாது...

இருக்கற எடத்துலேயே இருக்கணும்!..

நான் சொன்னத மீறி நடந்துண்டா, அப்பறம் ஒனக்கு வேற எந்த அனுபவமும் கெடைக்காது...

ஞாபகம் வெச்சுக்கோ!.."

....பெரியமனுஷி பேசப்பேச, அடியேன் பலமாகத் தலையாட்டினேன்....

"நிச்சயமா.... ஒன்னோட சொல்ல மீறி நடக்க மாட்டேன் கோதே..."

"அப்போ சரி.." என்று கூறியவள், அடியேனது கையைப் பிடித்து அழைத்துக் கொண்டு போய், அருகே ஓர் ஓரமாய் இருந்த கல்திட்டின் மீது அடியேனை அமர்த்தினாள்...

"கொஞ்ச நாழியில நீ கேட்டது எல்லாத்தயும் பாக்கலாம்...

ஆனா....நான் சொன்னத மட்டும் மறந்துடாதே...."

.....மீண்டும் ஒரு முறை அடியேனுக்கு அவளது நிபந்தனையை நினைவூட்டி விட்டு, சட்டென்று மறைந்தது தேன்சிட்டு....

(வளரும்..)