முற்பகல் செயின்..35

 முற்பகல் செயின்..35

By N Krishnamurthy 

இலஞ்சியிலிருந்து மீண்டு, குற்றாலத்திற்க்கு திரும்பியவர்கள் ஒரு மரத்தடியில் ஒய்வெடுத்தனர்.

அருகிலுள்ள ரோட்டோர பழக்கடையில், மேற்கு தொடர்ச்சி மலைப் பகுதியில் விளையக்கூடிய அரிய வகையானதும், மருத்துவ குணம் கொண்டதுமான , ரம்டான், மங்குஸ்தான், துரியன் பழம், முட்டை பழம், நாவல் பழம், வால் பேரிக்கா, பேரிச்சம்பழம், மலை சீத்தா பழம், பன்னீர் கொய்யா முதலியன கொட்டிக்கிடந்தன. ஆதித்யா அவற்றில்  சிலவற்றை வாங்கிக் கொண்டான்.

மூன்றரை மணிக்கு கடைய நல்லூர் திரும்ப முடிவெடுத்து அனைவரும் வேனில் ஏறினர்.வேன் கிளம்பி மூன்று கிலோ மீட்டர் போனதும் அதன் ஒட்டம் சீராக இல்லாமலிருப்பதாக ஆதித்யா உணர்ந்தான்.

இதை ட்ரைவரிடம் சொல்ல ஆதித்யா எழுந்த போது வேன்  குலுங்க ஆரம்பித்தது.

நிலை தடுமாறிய ஆதித்யா, கைபிடிக்க அமைக்கப்பட்டிருந்த கம்பியின் மீது இடித்துக்கொள்ள, அவன் நெற்றியில் ஏற்பட்ட காயத்திலிருந்து சிறிது ரத்தம் எட்டிப்பார்த்தது. வேன் பாதையிலிருந்து விலகி அருகிலிருந்த மரத்தின் மீது இடிக்கு முன், ட்ரைவர் ப்ரேக்கை அழுத்தி, வேனை நிறுத்தினார் .

ஆதித்யாவின் நெற்றியில் இருந்து வந்த ரத்தத்தை பார்த்து தேன்மொழி பதறிப்போனாள். "என்னங்க ஆச்சு உங்களுக்கு" என்று கேட்டாள்.  இதற்குள் நமச்சிவாயமும், கோமதியும் ஆதித்யாவை பார்த்து "என்னப்பா ஆச்சு. அடி பலமா.ரொம்பத் தான் வலிக்குதா " என்று கவலையுடன் கேட்டார்கள்.

 "இல்லை. இல்லை. அப்படி ஒண்ணும் அதிகமாக படவில்லை" என்று கூறினான் ஆதித்யா.சுப்ரமணிய பிள்ளையும் பரமகல்யாணியும் இப்படி ஆகிவிட்டதே என எண்ணி விசனப்பட்டார்கள். மற்ற குழந்தைகள் தூங்கிக்கொண்டிருந்தார்கள். தேன்மொழி உடனே தன்னுடைய  புடவையின் ஓரத்தை கிழித்து அதைக்கொண்டு  ஆதித்யாவின்  நெற்றியை இறுக்கி, கட்டு போட்டு ரத்தத்தை நிறுத்தச் செய்தாள் "இந்த ஒரு சின்ன காயத்திற்காக உன் புடவை வேஸ்ட் செய்து விட்டாயே" என்றான் ஆதித்யா.

" சும்மா இருங்கள் சின்ன காயம்  என்று தான்  நீங்கள் சொல்வீர்கள் .உங்கள் நெற்றியில் வந்த ரத்தத்தை பார்த்து நான் பட்ட பாடு யாருக்கு தெரியும்" என்றாள் தேன்மொழி .அவள் கண்ணில் இருந்து குபுக்கென்று கண்ணீர் வர ஆரம்பித்தது.

இதற்கிடையில் சந்திரசேகரன் தான் ஏற்பாடு செய்திருந்த வேனால் தானே இப்படி ஆகிவிட்டது என்று மன க்லேசமடைந்தான். டிரைவர் கீழே இறங்கி பார்த்ததில் பின்புறத்தில் இருந்த  ஒரு  டயர் பஞ்சர் ஆகி இருப்பதை தெரிந்தது. எல்லோரும் கீழே இறங்கினார்கள்.

 "வண்டி எடுக்கறதுக்கு முன்னால கண்டிஷன பாக்கலயா. என்ன வண்டி வெச்சிருக்கேங்க" என்று சந்திர சேகரன் ட்ரைவரை பார்த்து கூச்சல் போட்டான். பின்பு "ஸ்டெப்னியை கழட்டு. மாற்றி விடுவோம் என்று கூறினான் ஆதித்யா. டிரைவர் வெகு தயக்கத்தோடு, தலையை சொரிந்து கொண்டு " ரெண்டு நாள் முன்னாடி தென்காசி போற வழியில டயர் பஞ்சர் ஆயிடுச்சு. அத  பஞ்சர் போட கடையில  கொடுத்தது.  திருப்பி எடுத்துட்டு வரலை" என்று  சொன்னதும்  சந்திரசேகருக்கு வந்ததே கோபம். 

" என்னப்பா, எல்லாம் ஒழுங்கா இருக்குன்னு நினைச்சேன். எப்படி ஸ்டெப்னி இல்லாத வேனை   எடுத்துட்டு வந்தீங்க. தப்பி தவறி மரத்து மேல மோதியிருந்தா என்ன ஆகி இருக்கும்" என்று சத்தம் போட்டான். கோபத்தில் அவன் முகம் சிவந்தது.

ஆதித்யா அவன் கையை பிடித்துக் கொண்டு,மெல்ல அவனிடம் " இப்படி கூச்சல் போடுவதால் ஒன்றும் ஆகி விடப்போவதில்லை. இனிமேல் என்ன செய்ய வேண்டும் என்று தான் கவனிக்க வேண்டும்" என்று கூறி டிரைவரை பார்த்து " என்ன செய்யலாம்" என்று கேட்டான்.

அதற்கு டிரைவர் " நான் உங்கள் உதவியுடன் பஞ்சரான டயரை கழட்டி விடுகிறேன் .இங்குள்ள கற்களை முட்டுக்கொடுத்து வேனை சாயாமல் நிற்க பண்ணலாம்.  ஏதேனும் வண்டியோ ஆட்டோவோ கிடச்சா, நான் செங்கோட்டைக்கு போய் பஞ்சர் போட்டு கொண்டு வந்து விடுகிறேன்" என்று கூறினான். உடனே டயரை கழட்டினார்கள். சிறிது நேரத்தில் அங்கு ஒரு டாட்டா ஏஸ் வந்தது. வேன் டிரைவர் அந்த ட்ரைவருடன்  பேசியதில் செங்கோட்டைக்கு  ஏற்றிக் கொண்டு போவதாக அவர் ஒத்துக் கொள்ள, பஞ்சரான டயரை  பின்புறம் ஏற்றிவிட்டு, டிரைவர் பக்கத்தில் அமர்ந்தார் வேன் டிரைவர். ஆதித்யா வேன் டிரைவரிடம் 100 ரூபாய் எடுத்துக் கொடுத்து "பஞ்சர் போட இது போதுமா" என்று கேட்டான்." எங்கிட்டயும் கொஞ்சம் பணம் இருக்குங்க. இது போதும் " என்று கூறி அதை வாங்கிக் கொண்டார்  வேன் டிரைவர். அந்த டாட்டா ஏஸ்  அங்கிருந்து கிளம்பியவுடன், எல்லோரும் ரோடு ஓரமாக இடத்தை  சுத்தம் செய்த பின் அமர்ந்தார்கள்.

 அருகில் வயல்வெளியும், நீர் நிலையும் பார்ப்பதற்கு ரம்யமாக இருந்தன.

ஆதித்யா ரோடில் இருந்து விலகி அருகில் இருந்த வயல் வெளி பக்கம் நடக்க ஆரம்பித்தான். அவனை பின் தொடர்ந்து நடந்தாள்  தேன்மொழி. ஆதித்யா தேன்மொழியை பார்த்து "இப்படி பஞ்சரானதும் இரண்டு விதங்களில் நல்லது தான்" என்றான். "சாதாரணமாக ஒரு விதத்தில் தான் நல்லது என்று சொல்வார்கள். நீங்கள் இரண்டு விதங்களில் நல்லது என்று கூறுகிறேர்களே"என்றாள் அவள். அவன் "முதல் காரணம்,இப்படி நடக்காவிட்டால் நீ உன் புடவை தலைப்பை கிழித்து என் நெற்றிக்கு கட்டுப்போட்டு இருப்பாயா" என்றான். " " இரண்டாவது, இங்குநிலவும்  இயற்கை  சூழ்நிலையை இப்படி ஆர அமர நாம் ரசித்துத்தான் இருப்போமா" என்றான். "நீங்கள் சொன்ன இரண்டாவது காரணத்தை  முழுக்க முழுக்க ஒத்துக் கொள்கிறேன்" என்றாள் தேன்மொழி. வயலை ஒட்டி நீர் இறைக்கும் பம்பு செட் அருகில் ஒரு பிளாட்பார்ம் மாதிரி போடப்பட்டிருந்தது. அதன் மேல் இருவரும் அமர்ந்து கொண்டார்கள் .

தேன்மொழி அவன் நெற்றியை பைய தொட்டு "ரொம்ப வலிக்குதுங்களா" என்றாள். அவளது கையை தன் கையால் மூடிய ஆதித்யா "வலி இருந்தது. உன் கை பட்டதும் மாயமா மறைந்து போய் விட்டது "என்றான். வானத்தில் காக்கைககளும், இதர பறவைகளும் பறந்தன. இதையெல்லாம் பார்த்து ரசித்த ஆதித்யா "ஓரு வேளை இங்கு அமர்ந்து கொண்டு தான் மகா கவி பாரதி "காக்கை குருவி எங்கள் ஜாதி" என்று பாடியிருப்பாரோ" என்றான்.