வசந்த காலம் வருமோ?-117

 வசந்த காலம் வருமோ?-117

By N Krishnamurthy 

இரவு இரண்டு மணிக்கு ரங்கநாயகிக்கு  முழிப்பு வந்தது .அவள் கண் திறந்தாள். அவள்  தலை விண் விண்ணென்று வலிப்பதை உணர்ந்தாள்.  அப்பொழுது அங்கிருந்த டூட்டி டாக்டர் அவளிடம்  தனக்குத் தெரிந்த தமிழில்" நீங்கள் எங்கு இருக்கிறீர்கள். உங்கள் பெயர் என்ன" என்றெல்லாம் கேட்டார். "என் பெயர் ரங்கநாயகி. நான் என் தம்பி பெண் ம்ருதுளாவின் கல்யாணத்துக்கு குருவாயூர் வந்திருக்கிறேன்.  கிருஷ்ணன் கோவிலுக்கு செல்லும்போது  ஒரு கார் மோதி  கீழே விழுந்துவிட்டேன். அதுதான் எனக்கு தெரியும் "என்றாள். உடனே டாக்டர்  சென்று எல்லோரிடமும் "பேஷண்ட்  முழித்துக் கொண்டு விட்டார்கள். இப்போது அவர்கள் உடல்நிலை நன்றாக இருக்கிறது. இப்படியே போனால் காலை 8 மணிக்கு சீப் டாக்டர் வந்ததும் அவர்களை டிஸ் சார்ஜ் செய்துவிடலாம்" என்று கூறினார். எல்லோரும் விழுந்தடித்து கொண்டு ரங்கநாயகி படுத்திருந்த அறைக்கு  சென்றார்கள். ரங்கநாயகியின்  கைகளைப் பிடித்துக் கொண்ட வசுமதியும், பத்மநாபனும் கண் கலங்கினார்கள் ரங்கநாயகி அவர்களிடம் "அதான் நான்  பொழைச்சூட்டேனே. அப்புறம் என்ன.எதுக்கு கண் கலங்கறேள்" என்று கூறி சிரித்தாள். அதன் பின்பு பத்மநாபன் அவளிடம்" நீ இப்போ உயிரோட இருக்கிறதுக்கு முக்கிய காரணம் யார் தெரியுமா?" என்று கேட்டார். படுக்கையின் எதிர்ப்புற சுவற்றில் சிரித்துக்கொண்டிருந்த இருந்த குருவாயூரப்பனின் படத்தை காண்பித்தாள் ரங்நாயகி.

 " இல்லை.இல்லை ரங்கம்" என்ற பத்மநாபன், "மாமி,இங்க வாங்கோ" என்று ராஜேஸ்வரியை அழைத்து ரங்கநாயகியிடம் " இந்த மாமி ரத்தமும் உன் ரத்தமும் ஒரே க்ரூப். இந்த மாமி சமயத்ல கொடுத்த ரத்தம் தான் உன்ன  உயிர் பொழக்க வெச்சுது "என்றார். இதைக் கேட்டு ரங்கநாயகி கண் கலங்கினாள். . ராஜேஸ்வரியை  பார்த்து "கொஞ்சம் கிட்ட வாங்க ,மாமி"  என்றாள். அவள் அருகில் வந்ததும், அவள் கைகளைப் பிடித்துக் கொண்டு " நான் உங்களுக்கு மனசார நல்லது பண்ண நினைச்சதே இல்ல. இப்படி நீங்க உங்க ரத்தத்தை கொடுத்து என்ன பொழைக்க வச்சிருக்கேள். உங்களுக்கு நான் இதுக்கு எப்படி கைமாறு செய்வேன். உங்க ரத்தம் என் உடம்புல ஊறினதுக்கு அப்புறமாவது உங்கள மாதிரி நல்ல புத்திய  அந்த குருவாயூரப்பன் நேக்கு தரட்டும்" என்றாள் ரங்கநாயகி

மனப்பூர்வமாக. இந்த வார்த்தைகளை கேட்ட ராஜேஸ்வரி மட்டுமல்லாமல் வசுமதியும் கண் கலங்கினாள்.

ராஜேஸ்வரி அவளிடம் "நாமெல்லாம் ஒண்ணுக்குள்ள ஒண்ணாயிட்டோம். இப்போ ரத்த சம்பந்தமும் ஏற்பட்டூட்த்து. பழசயெல்லாம் கெளற வேண்டாமே" என்றாள்.

பின்பு டாக்டர், யாராவது இருவர்  இருந்தால் போதும்,மீதி பேர் சென்று விடலாம்" என்று கூறியதும் பத்மநாபனும், ஸ்ரீவத்சனும் மட்டும் அங்கு இருப்பதாக கூறினார்கள். வசுமதி, ராஜேஸ்வரி, சங்கர க்ருஷ்ணன் ஆகியோர் கல்யாண மண்டபத்துக்கு வந்து விஷயத்தை  எல்லோரிடமும் சொல்ல, எல்லோருக்கும்  போன உயிர் திரும்ப வந்தது.

கோமளம் நிம்மதி பெருமூச்சு விட்டாள். பின்பு அனைவரும் படுத்து உறங்கலானார்கள்.

மறுநாள் காலை ஐந்தரை மணிக்கு எழுந்திருந்த ராஜேஸ்வரி, மார்க்கபந்து, சங்கர க்ருஷ்ணன், மற்றும் ம்ருதுளாவை எழுப்பினாள். எல்லோரும் குளித்து முடித்த பின்,6 மணிக்கு குருவாயூரப்பன் கோவிலை அடைந்தார்கள். கல்யாணம் நல்லபடியாக முடிந்ததும் சங்கர க்ருஷ்ணனை  அங்கப்பிரதக்ஷணம் செய்ய வைப்பதாக ராஜேஸ்வரி வேண்டிக் கொண்டிருந்ததால், சங்கர க்ருஷ்ணன் அங்கப்பிரதக்ஷணம் செய்ய ஆரம்பித்தான். ராஜேஸ்வரியும், மார்கபந்துவும்  அவனை தள்ளிவிட ஆரம்பித்தார்கள். சங்கர க்ருஷ்ணன் தன்னுடைய அங்கப்பிரதக்ஷணத்தை முடித்துக்கொள்ளும் வேளையில் அங்கு பத்மநாபன், வசுபதி மற்றும் ஸ்ரீ வத்சன் வந்து சேர்ந்தார்கள். அவர்களை ராஜேஸ்வரி  வரவேற்றாள். பத்மநாபன் ரங்கநாயகி நல்லபடி உயிர் பிழைத்தால் தானும் மறுநாள் அங்கப்பிரதக்ஷணம் செய்வதாக வேண்டிக் கொண்டதால் அவரும்  இப்பொழுது செய்யப் போவதாக கூறினார். அவரும் அங்கப்பிரதக்ஷணம் செய்ய ஆரம்பித்தார். அவரை ஸ்ரீவத்சனும், வசுமதியும் தள்ளிவிட ஆரம்பித்தார்கள். பத்மநாபன் அங்கப்பிரதக்ஷணம் செய்து முடிக்கும் வரை ராஜேஸ்வரி குடும்பம் அங்கே காத்துக் கொண்டிருந்தது. இதன் பின்னர்  எல்லோரும் சேர்ந்து குருவாயூரப்பன்  சந்ததிக்கு சென்று மனமுருக குருவாயூரப்பனை வழிபட்டார்கள். ராஜேஸ்வரிக்கு, பகவான் வைகுண்ட வாசியாக காட்சி கொடுத்ததும், பட்டர் அருளிச்செய்த

"அக்ரே பஸ்சாமி தேஜோ

நிபிட தர கலா யாவலி லோபனீயம்"என்ற வரிகள் ஞாபகம் வந்தது.

பகவானின் திவ்ய தர்சனம் கிடைத்தது.

ராஜேஸ்வரி குருவாயூரப்பனிடம் மானசீகமாக " நீ எதுக்கு இந்த நாடகம் ஆடினேன்னு  நேக்கு தெரியல. ஆனால் ஒண்ணு மட்டும் நேக்கு புரியறது. ரங்கநாயகிக்கு மனமாற்றம் கொடுக்க ணம்னு  நெனச்ச  நீ இதை செய்திருக்கிறாயோன்னு நான்  நெனைக்கிறேன். எல்லாம் நல்லதுக்கே நீ செய்வாய் என்று திடமான நம்பிக்கை நேக்கு உண்டு. ம்ருதுளாவுக்கும், சங்கர க்ருஷ்ணனுக்கும் நல்ல வாழ்க்கையை கொடுத்து,  சீக்கிரமே சந்தான பிராப்தத்தையும் நீ அளிக்க வேண்டும்" என்று வேண்டிக் கொண்டாள்.

பின்பு அவர்கள் எல்லோரும் கல்யாண மண்டபத்துக்கு திரும்பினார்கள். பத்மநாபன் மற்றும் வசுமதி  நர்சிங்ஹோம் சென்று ரங்கநாயகியை டிஸ்சார்ஜ் செய்து கல்யாண மண்டபத்துக்கு அழைத்து வந்தனர்.

அங்கிருந்த சிதம்பரம் அவர்களைப் பார்த்து "என்ன நீங்க உங்க வேண்டுதல முடிச்சுட்டு வரேங்களாக்கும்" என்றார். அதைக் கேட்ட ராஜேஸ்வரி "ஆமாம்" என்றவுடன் அவர் "நான் என் வேண்டுதலை முடிக்க வேண்டாமா" என்று கேட்டார்." அப்ப நீங்களும் அங்கப்பிரதக்ஷணம் பண்ண போறேளா" என்றாள் ராஜேஸ்வரி. "இல்லம்மா. நான் அங்கப்பிரதக்ஷணம் செய்யறதா  வேண்டிக்கல. அப்படி செஞ்சா என்னை தள்ளி விட சாரதா இங்கு இல்லையே. என் சத்குருநாதன் ஞானானந்தர்கிட்ட  நான் வேண்டிண்டேன். இப்பதான் குளிச்சு முடிச்சு, சந்தி பண்ணி இருக்கேன். ஞானானந்தரின்   படத்து முன்னால  உக்காந்து பத்து நிமிஷம் தியானம் பண்ணி,சத்குரு நாதனுக்கு  நான் வேண்டிக் கொண்டபடி "ரங்கநாயகி மாமியை காப்பாத்தி  கொடுத்ததற்கு"  நன்றி  சொல்லப்போறேன்" என்று கூறினார்.

ரங்கநாயகி முழித்துக் கொண்டு படுக்கையில் அமர்ந்திருந்தாள்.ஒருவர் பின்  ஒருவராக அவளிடம் வந்து" மாமி எப்படி இருக்கீங்க" என்று கேட்டார்கள். ரங்கநாயகி மெல்லிய குரலில் ஒவ்வொருவரிடம் " நான் நண்ணா  இருக்கேன். எல்லாம் அந்த குருவாயூரப்பனும், ராஜேஸ்வரி மாமியும் செய்த உபகாரத்தால் தான்" என்று கூறிக்கொண்டிருந்தாள்.

காலை 9 மணிக்கு சாப்பாட்டுக்கடை ஆரம்பித்தது. கட்டு சாதக் கூடையை கையில் எடுத்துக் கொண்டு கோயம்புத்தூர் அடைந்ததும் சாப்பிட்டு விடலாம் என்று முடிவு செய்தார்கள்.

பின்பு ராஜேஸ்வரி ரங்கநாயகியிடம்  சென்று "உங்களால் பஸ்ஸில் வர முடியும என்று நேக்கு தோணல. நான் பேசாம ஒரு டாக்ஸி ஏற்பாடு பண்றேன்.நீங்க, உங்காத்து மாமா, வசுமதி,அவ ஆத்துகார் ஆகியோர் அதல மெட்ராஸுக்கே போய்விடலாம். என்ன சொல்றீங்க" என்றாள். அதற்கு ரெங்கநாயகி "இல்ல மாமி, அதெல்லாம் வேண்டாம். ஏற்கனவே நீங்க இது வர பண்ணியிருக்கறதே எதேஷ்டம். எப்படி நன்றி சொல்லப் போறேன்னு தெரியல. இதுக்கு மேலயும் உங்க உபகாரத்தை அடிக்கிண்டே போகாதீங்க. இப்ப நேக்கு உடம்பு சரியா போயிட்த்து. தல தான் கொஞ்சம் லேசா வலிக்கிறது. அதுக்கு மாத்திரை போட்டுண்டா சரியா போயிடும். நான் பஸ்லே வந்துடறேன். அதோட இல்லாம உங்க எல்லார் கூடயும் பஸ்ல ட்ராவல் பண்ண தான் என் மனசு நிம்மதியா இருக்கும்" என்றாள். 

ராஜேஸ்வரி திருமண மண்டப மேனேஜரிடம் கணக்கு வழக்குகளை சரி பார்த்து, செலுத்த வேண்டிய கட்டணத்தை செலுத்தினாள். அதன் பிறகு திருவிழா ஜெய்சங்கருக்கும் அவரைச் சேர்ந்தவர்களுக்கும் மரியாதை செய்து பேசிய பணத்திற்கு மேல் கூடவே போட்டு கொடுத்தாள். போவதற்கு முன்னால் திருவிழா ஜெய்சங்கர், அரை மணி நேரம், அங்கிருந்தவர்கள்  கேட்டுக்கொண்டபடி எல்லா  பாடல்களையும் வாசித்தார். பத்தரை மணிக்கு கட்டு சாத கூடைகளை  பஸ்ஸில் அரேஞ்ச் செய்தார்கள். பத்தே முக்காலுக்கு எல்லோரும் அமர்ந்த பின் பஸ் கிளம்ப ஆரம்பித்தது. சிதம்பரம் உரத்த குரலில் "திருப்பதி வெங்கடாஜலபதிக்கு ஜே " என்றும் "  ஸத்குரு மஹராஜ்   ஞானானந்த ஸ்வாமிக்கு ஜே" என்றும் கூற, பஸ்ஸில் இருந்தவர்கள் ஜே ஜே என்று குரல் எழுப்பினார்கள்.

மம்மியூரில் பஸ்ஸை விட்டு இ றங்கி  மகாதேவனை தரிசித்தார்கள். குருவாயூரை விட்டு கிளம்பிய  பஸ் திருச்சூரை நோக்கி செல்ல ஆரம்பித்தது.