வசந்தகாலம் வருமோ?-120

 வசந்தகாலம் வருமோ?-120

By N Krishnamurthy 

ஜோசியர் "நீங்கள் சிவனுக்கு பல கோவில்கள் கட்டியுள்ளீர்கள். மகாவிஷ்ணுவிற்கு , தனக்கு நீங்கள் ஒரு கோவில் கூட கட்டவில்லையே என்ற குறை உள்ளது. நீங்கள் மட்டும் அவருக்கு ஒரு கோவில் கட்டீனீர்களே ஆனால், அவர் உங்களுக்கு ஒரு ஆயுதத்தை அளிப்பார். அதை வைத்து போரிட்டால் உங்களை யாராலும் வெல்ல முடியாது " என்று கோச்செங்கணானிடம் கூறினார். உடனேயே பெருமாளுக்கு கோவில் கட்டத்துவங்கினான் மன்னன். அந்த கோவில்தான் கல் கருடனுக்கு பிரசத்தி பெற்ற,திரு நரையூர் எனப்படும் நாச்சியார் கோவில். மன்னன் கோவில் கட்டி முடித்ததும் கும்பாபிஷேகத்திற்கு நாள் குறித்தான். அப்போது அங்கே ஒரு சிக்கல் முளைத்தது. Chief  பட்டர் கோவில் ஆகம விதிப்படி இல்லாததால் கும்பாபிஷேகத்திற்கு ஒப்புக்கொள்ளவில்லை. 

எப்பவும் ஒரு நல்ல காரியம் செய்யும்போது அதற்கு தடங்கலா சில பேர் எல்லா காலத்திலும் இருப்பா போல இருக்கு.

அன்னிக்கு Chief  பட்டர் கனவில் பெருமாள் எழுந்தருளினார்.

"ஏண்டாப்பா.நான் நோக்கு என்ன கெடுதல் பண்ணேன். வெண்ணை தெரண்டு வரும் போது தாழியை ஒடச்சூடுவ போல இருக்கே.அவனோ சிவபக்தன். அவனுக்கு ஒரு வீர வாள் பரிசளிக்கறேன்னு ஆசை காட்டி நேக்கு ஒரு கோவிலை கட்டச்சொல்ல, அவனும் அப்படியே செஞ்சிருக்கான். இப்ப நீ கும்பாபிஷேகத்திற்கு பிரேக் போடற.நீ என்ன செய்வயோ,ஏதுசெய்வயோ,நேக்கு தெரியாது. நாளைக்கு கும்பாபிஷேகம் நடந்தே தீரணும்" என்று கண்டிப்புடன் கூற, பட்டர் நடு நடுங்கிப்போனார். மறு நாள் கும்பாபிஷேகம் அமோகமா நடந்தது. 

பெருமாள் அவனுக்கு வீர வாளை  பரிசளிச்சார். அதன் பின் அவன் எந்தப்போரிலும் தோற்றதே இல்லை.

எனவேதான் திரு மங்கை ஆழ்வார் இவனை போற்றி பாடியிருக்கார் "என்று சிதம்பரம் முடித்தார்.

சக்ரவர்த்தி சிதம்பரத்திடம் "இதையெல்லாம் நீங்க படிச்சு தெரிஞ்சுப்பேளா"என்று கேட்டார்.

அதற்கு சிதம்பரம் "கண்டது கற்க பண்டிதவன் ஆவான்னு" சொல்வா. பலசமயம் கற்றலை விட கேட்டல் செறந்தது என்பது என் கொள்கை.

"கற்றலின் கேட்டலே  நன்று" என்று 

பழமொழி நானூறுன்ற தமிழ் இலக்கியதத்ல

"உணற்(கு) இனிய இன்னீர் பிறி(து)உழிஇல் என்னும்

கிணற்(று) அகத்துத் தேரைபோல் ஆகார் - கணக்கினை

முற்றப் பகலும் முனியா(து) இனிதோதிக்

கற்றலிற் கேட்டலே நன்று"ன்னு சொல்லியிருக்கு.

இந்தகதையை நான் படிச்சு தெரிஞ்சுக்கல.கேட்டுதெரிஞ்சுண்டேன்.

ஜெயா டீவீல உ.வே.கருணாகராச்சாரியார் என்ற ஸ்ரீவைஷ்ணவ பௌராணிகர்,ஒரு வெள்ளிசிம்மாசனம் மேல உக்காந்துண்டு, இந்த கதையை ரசமா சொன்னார்.அவர் ஒரு என்ஜினீயர். சென்ட்ரல் கவர்ன்மெண்ட்ல பெரிய உத்யோகத்ல இருந்திருக்கார்.

அவர் சொன்ன கதையை கருத்து மாத்தாம,அங்க இங்க கொஞ்சம் கூட்டி கொறச்சி நான் சொன்னேன்.

நானும் ஒரு என்ஜினீயர் தான்.என்ஜினீயர் எல்லாம் பொதுவா கதை வுடறதல வல்லவோ போலயிருக்கு" என்றார்.

அவர் முடித்ததும் பத்மநாபன் அவரிடம்"நாங்கூட ராஜ ராஜபுரத்துக்கு ஜாகையை மாத்திக்கலாமோன்னு பாக்கறேன்.தினம்தினம்புதுசு புதுசா ஏதாவது கதையோ,ஜோக்கோ  கேட்டிண்டிருக்கலாமோன்னோ"என்றார். இதைக்கேட்ட சிதம்பரம் "பத்மநாபன் சார் மட்டுமில்லை. இங்கியிருக்கற யார் வேணூண்னாலும் ராஜராஜபுரத்துக்கு குடியேறலாம். இப்போதைக்கு ஒரு சிவன் கோவில் தான் அங்க இருக்கு. பெருமாள் கடாக்ஷம் கெடச்சா அங்கே அவருக்கும் ஒரு கோவில் கட்டிடலாம்" என்றார்.

ஹை வேயிலிருந்த சரவண பவன் ஹோட்டல் முன் ட்ரைவர்,காபி சாப்பிட பஸ்சை நிறுத்தினார்.

புதுமண தம்பதிகளான ம்ருதுளாவும், சங்கர க்ருஷ்ணனும் ரகசியமாக,மெல்லிய குரலில் பேசிக்கொண்டிருந்த தங்கள் சம்பாஷணையை நிறுத்தினார்கள்.

ரங்கநாயகியை பார்த்து ராஜேஸ்வரி "இப்போ வலி கொறஞ்சிருக்கா மாமி"என்று கேட்க அவள் "முன்னக்கி இப்போ எவ்ளவோ தேவலை "என்றாள்."சூடா காபி வாயிண்டு வறேன்.குடியுங்கோ" என்றாள் ராஜேஸ்வரி.

"நானு வரேன்"என்று சொல்லிய ரங்கநாயகி ராஜேஸ்வரி அவளை பிடித்துக்கொள்ள, எழுந்து அவளை பிடித்துக்கொண்டு பஸ்சை விட்டு இறங்கினாள். இந்த கண்கொள்ளா காட்சியை பார்த்து வசுமதி ஆனந்தம் அடைந்தாள்.