வசந்த காலம் வருமோ?- 102

 வசந்த காலம் வருமோ?- 102

By N Krishnamurthy 

வண்டி ஈரோட்டில் நின்று, கிளம்பியதும் வசுமதி, மதுவை ரங்கநாயகியிடம் கொடுத்துவிட்டு ம்ருதுளாவை அழைத்துக் கொண்டு கம்பார்ட்மெண்ட் கதவைத் திறந்து வெளியில் இருந்த இடத்தில் வந்து நின்று கொண்டாள் . அவளைத் தொடர்ந்து ஸ்ரீவத்சன் சங்கர க்ருஷ்ணனை அழைத்து வந்தான். அவர்களுடன் சிறிது நேரம் பேசிக் கொண்டிருந்த வசுமதி "கொழந்த அழற சத்தம் கேக்கற மாதிரி இருக்கு" என்று சொல்லி கம்பார்ட்மெண்ட் கதவை திறந்து உள்ளே நுழைந்தாள். அவளைப் பின் தொடர்ந்தான் 

ஸ்ரீவத்சன். தங்கள் இருவரையும் தனியாக பேச விடுவதற்கே இந்த ஏற்பாடு என்று அறியாமல் சங்கர கிருஷ்ணனும், ம்ருதளாவும் பேச ஆரம்பித்தார்கள்.

முதலில் ம்ருதுளா தான் பேசினாள்."உங்கள என்னைக்கு மொதல் மொதலா பாத்தேனோ,

 அன்னிலேந்து என் தூக்கம் போயிடுத்து. சில சமயம் உங்க முகத்தை என்னுடைய மணக்கண் முன்னாடி கொண்டு வர நெனைக்கும் போது, அப்படி செய்ய முடியலைனா, நேக்கு மகாகவி பாரதியாரின் "ஆசை முகம் மறந்து போச்சே.இதை யாரிடம் சொல்வேனடி தோழி" ன்ற பாட்ட பாடி "கோ"ன்னு   அழணம் போல இருக்கும்" என்று கூறினாள். இதை சொல்லும் போது அவளுடைய கண்கள் கலங்கின .கண்ணிலிருந்து ஒரு நீர் முத்து கீழே இறங்கியது. இதைக் கண்டு பொறுக்காத சங்கரகிருஷ்ணன், தன்னிச்சையாக, தன் கையில் இருந்த கைகுட்டையை கொண்டு, அவள் கண்களை துடைத்து விட்டான்.

இது ஒருசாதாரண செயல்தானே என்று சிலர் எண்ணலாம். ஆனால் காதல் வயப்பட்டவர்களுக்கு இது மாதிரி சிறு சிறு செயல்கள்,உணர்ச்சி மிகு பேரானந்தத்தை அளிக்கும் என காதலித்தவர் கூறுகிறார்கள்(அப்படியா?)

பின்பு சங்கர க்ருஷ்ணன் அவளிடம்" நீ முதல்லயே என்கிட்ட உன் அன்பை வெளிப்படுத்தி இருக்கலாமே" என்று கேட்டான். அதற்கு ம்ருதுளா " ஒரு ஆண் தன்னுடைய காதலை சொல்வதற்கும், ஒரு பெண் தன்னுடைய காதலை சொல்வதற்கும் நெறய  வித்யாசம் இருக்கு. நீங்க கூட ஒரு சராசரி ஆண் தன்னுடைய மனச  சொல்லறத விட ரொம்ப லேட்டா தான் சொன்னீங்க" என்றாள். அதைக்கேட்ட சங்கர க்ருஷ்ணன் "ஆமாம்.நெறைய படிப்பயோ.சைகாலஜி எல்லாம் தெரிஞ்சிண்டிருக்க. நான் பேசிக்காவே கொஞ்சம் ஷை டைப். அதோடு இல்லாம நான் என்னுடைய ஆசையை உங்கிட்ட சொல்லப்போய், அதை நீ ஏத்துக்காம

மறுத்திருந்தா,  நான் மனசு உடைஞ்சு போயிருப்பேன். அதனால் தான் உன்னோட ரியாக்ஷன பாத்துட்டு, கொஞ்சம் கொஞ்சமா என்னுடைய மனச நான் உன்கிட்ட காட்டினேன்" என்றான். அதன் பிறகு சங்கர க்ருஷ்ணன் " இந்த கல்யாணம் ஒண்டி  நிச்சயமாகலைனா நான் என்ன பண்ணிண்டுருப்பேன்னு நேக்கே தெரியாது" என்று கூறினான். இதை சொல்லும்போது அவன் கண்கள் கலங்கின. கண்களிலிலிருந்து கண்ணீர் எட்டிப் பார்த்தது. இதை பார்த்து பொறுக்காத ம்ருதுளா, கையில் இருந்த சங்கர க்ருஷ்ணனின் கைக்குட்டையை கொண்டு அவன் கண்களை துடைத்து விட்டாள். துடைத்த அந்தப் பொன் கரங்களை சங்கர க்ருஷ்ணன் தன் கையால் பிடித்தான். முதல் முதலாக சங்கர க்ருஷ்ணன் ஸ்பர்சம் பட்டவுடன், ம்ருதுளா ஆயிரம் ஓல்ட் மின்சாரம் உடலில் பாய்ந்தது  போல உணர்ந்தாள்.

(அதென்ன  ஆயிரம் ஓல்ட் மின்சாரம் என்று கேட்க வேண்டாம். வீட்டிற்கு கிடைக்கும் 230 ஓல்ட் தொட்டாலே பர லோகம்தான். ஏதோ எல்லா கதாசரியர்களும் எழுதுவது போல எழுத வேண்டும் என்று எழுதினேன். அவ்வளவே)

இந்த சமயத்தில் கம்பார்ட்மென்ட் கதவை திறந்து கொண்டு பத்மநாபனின் தம்பி ரகு பாத்ரூம் செல்ல வந்தார். அவரைப் பார்த்த ம்ருதுளா சரேலென்று தன் கையை விடுவித்துக் கொள்ளப் பார்த்தாள். இதையெல்லாம் பார்த்த ரகு அவர்களை பார்த்து "ம்.ஜமாயுங்க" என்று சொல்லிக் கொண்டு சிரித்துக்கொண்டே பாத்ரூமுக்குள் சென்று விட்டார். அவர் திரும்பி வந்து கம்பார்மெண்ட்  உள்ளே போனதும், ம்ருதுளா சங்கர க்ருஷ்ணனை பார்த்து" இந்தக் கல்யாணம்  நடக்கலேனா நீங்க என்ன பண்ணிண்டு இருப்பேன்னு தெரியாது என்று சொன்னேங்களே " என்று கேட்டதற்கு அவன் "ஆமாம். ஒருவேளை என் உயிரையே மாய்த்துக் கொண்டிருப்பேனோ, என்னமோ தெரியாது" என்று கூறினான். அவன் இதை சொன்னதும் கதி கலங்கி போன ம்ருதுளா தன் வலது கரத்தால் அவன் வாயை பொத்தி " தயவு பண்ணி இது போல வார்த்தைகளை இனிமேலும் நீங்கள் சொல்லக்கூடாது என்று  நேக்கு சத்தியம் செஞ்சு கொடுங்க" என்றாள். அதேபோல அவனும் செய்து கொடுத்தான். இந்த சமயத்தில் வசுமதியும், ஸ்ரீவத்சனும் கம்பார்ட்மெண்ட் கதவை திறந்து வெளியே வந்தனர்.

வசுமதி அவர்களிடம் "திருப்பூர் தாண்டீட்த்து தெரியுமா. கோயம்புத்தூர் வரப் போரது.பேசினது போறும் . இனிமே வாழ் பூரா பேசிண்டுதானே இருக்கணம். சமத்தா ரெண்டு பேரும் திரும்பி சீட்டுக்கு போங்க" என்று கூறினாள்.