பென்ட் ஹவுஸ்

 பென்ட் ஹவுஸ்

சென்னை கடற்கரை சாலையில் 32 மாடிக் கட்டிடம். 32ஆம் மாடியில் எmன் பென்ட் ஹவுஸ். தெரியாதவாளுக்கு: இப்படி பலமாடி குடியிருப்பில் உசரக்க, அதாவது இதுக்கு மேலேன்னா ஆகாயம் மட்டுமேன்னு, நிறைய இழைச்சுப் போட்டு கட்டினது. 

இதே பேரில் ஆண்கள் பரவசப்பட்ட ஒரு பத்திரிகை ஞாபகம் வரலாம். அதில் படங்களை பாக்கிரச்சே. காணாததை கண்டுட்டா மாதிரி வரும் அதே பிரமிப்பு என் பென்ட் ஹவுஸை பாத்தா கிடைக்கும். இப்போ வாசமும், சொல்லப்போர கதையும் இங்கே நடந்ததுதான். 

நீ கோடீஸ்வரனா? ஆமாம். சென்னையை தலைமையா வச்சுண்டு இந்தியாவில் 18 தொழிற்சாலைகள். 24000 பேர் வேலை பாக்கரா. வீட்டு உபயோகப் பொருட்கள் தயாரிப்பு. “ஸ்பார்டா” பிரேண்ட் தெரியுமா? அது என்னதுதான். நான்-ஸ்டிக்கிங்க் தவ்வாலேந்து, ஏர்கண்டிஷனர் வரைக்கும். ஊருக்கு ஒரு டீலர். பிரத்தியேகமான வாடிக்கையாளருக்கு மட்டும், ப்ரீமியம் ப்ராடெக்ட்ஸ். “ஸ்பார்டா ஆத்தில் இருந்தா பெருமிதம்”னு விளம்பரம். பத்திண்டது. அப் மார்க்கெட் கஸ்டமர்ஸ் விழ ஆரம்பிச்சா. சிலாகிச்சுப் பேசப்பட்டது. என்ன விலைன்னாலும் போச்சு. 

ஏகாந்தமா தங்கன்னு இதை வாங்கினேன். மும்பை வொர்லீ சீ ஃபேஸில் இன்னொண்ணு. அங்கே 6 மாசம், இங்கே சொச்சம். உலகத்தில் வர்த்தக கண்காட்சி எங்கே நடந்தாலும் போவேன். போர இடத்தில் மதிப்பான ஹோட்டல். சிலவும் காமிக்கணுமோன்னோ? நானும் ஷைலஜாவும் சேர்ந்தே பயணப்படுவம். குழந்தைகள் இல்லை. அவளைத் தனியா விட்டூட்டு நான் மட்டுமா? பிடிக்கலை. என் பிசினெஸ் உன்னதமா வளர்ந்ததுக்கும் அவள் பங்கும் உண்டு. 

காதல் கல்யாணம். அப்போ எனக்கு 36. அவள் மார்கெடிங்க் டிபார்ட்மென்டில் மனேஜ்மென்ட் ட்ரைனீ. புது எஞ்சினீயர்ஸோட ஏற்பாடு பண்ணியிருந்த டின்னரில் முதல் சந்திப்பு. பாக்கணும்கிற சாக்கில் மார்க்கெடிங்க் டயரெக்டரோட நேரில் டிஸ்கஸ் செய்யப் போவேன். பிராஜெக்டுகளை புதுசா சேர்ந்தவா கிட்டே தரச்சொல்லி வற்புருத்துவேன். ப்ராக்ரெஸ் எப்படின்னு தெரிஞ்சுக்க அவாளைக் என் கேபினுக்கு கூப்பிட்டு ரிவ்யூ செய்வேன்.

ஷைலஜாவோட நட்பு மலர்ந்தது. ஒருநா ப்ரொபோஸ் செஞ்சு சுபமா முடிஞ்சது.

 கல்யாணத்தின் போது அவளுக்கு 25. வித்யாசம் சித்தே அதிகம்தான். யாரும் கண்டுக்கலை. அவளுக்கு அம்மா மட்டும். தாத்தா இருந்தர். எதிர்க்கலை. 800 கோடி சொத்தொட ஒருத்தன் பொண் கேட்டு வந்தா? எச்சிலை முழுங்கிண்டு தலையை ஆட்டிட்டா. 

வரப்போர மனைவிக்க்காக இத்தாலி மார்பிள் இழைச்சேன். எங்க பிரத்தியேக உபயோகத்துக்காக ஸ்விம்மிங்க் பூல் இருக்கு. 6 பெட்ரூம். மாஸ்டர் பெட்ரூம் 32க்கு 32. அதி நவீன கிச்சன். கேட்ஜெட்ஸ் வாய்ஸ் கேட்டு ஆன் ஆகும். பில் கேட்ஸ் ஆத்தில் என்னெல்லாம் இருக்கோ அது எங்காத்தில். 4 பால்கனி, பெரீய லிவிங்க் ரூம். டைனிங்க் டேபிள் 12 பேர் உக்காந்து சாப்பிடலாம். ஏறி வர தனி லிஃப்ட். ப்ரைவேட் கார் பார்க்கிங்க், 5 கார் நிறுத்தலாம்.. 

எல்லாம் ஷைலஜாவுக்கா? இல்லை. எங்கப்பாவுக்கு நான் ஊரே பிள்ளை. பெரீசா குடும்பம் வேணும்னு ஆசை. ஒரு நாலு பசங்களாவது பெத்துக்கணும். இவ சரின்னுட்டா. இன்னும் பிராப்த்தம் வரலை. கல்யாணம் ஆகி 3 வருஷம்தான் ஆச்சு, டயம் இருக்கு. அலட்டிக்கலை. நடுவுலே ரெண்டு தடவை வாந்தி எடுத்து ஒண்ணுமில்லைன்னு டாக்டர் சொல்லி எல்லா கூத்தும் ஆச்சு. 

இங்கேந்து நாலா பக்கமும் சென்னை புறநகர அழகு பரந்து விரிந்து கிடக்கு. அக்கம் பக்கத்தில் கட்டடமே இல்லை. கிழக்கேதான் அத்தனை அழகு. கடல். சூரியோதயத்தின் போது கண்ணையும் மனசையும் அள்ளிண்டு போகும், பாத்துட்டு திரும்ப ஒரு குட்டித் தூக்கம் போடலாமேன்னு எழுந்துப்பேன். ஞாயிறு மட்டுமே சாத்தியம். மத்த நாளெல்லாம் இந்த பிசினெஸ் சாம்ராஜ்ஜியத்தை கட்டிக் காப்பாத்தும் வேலை மூழ்கடிச்சுடும். 

ஷைலூவுக்கு என் நிலமை புரியும். கல்யாணம் ஆன முதவாரம் லண்டன் பிசினெஸுக்கு போனதையே ஹனிமூனா பாவிச்சு அங்கேயும் அவளோட கழிச்ச ஒரு வீகெண்டையே சந்தோஷமா ஏத்துண்டா.  

இவள் சமையல் கத்துக்கற வரைக்கும் அவாத்துலேந்து ஒரு அத்தை பாட்டி வந்து உதவினா. இவளும் அவளுமா கிச்சனைப் பழகவே ஒரு மாசமாச்சு. “உங்காத்து சாமான் செட்டெல்லாம் ஒண்ணுமே புரியலை”ன்னு அவள் கிளம்ப திரும்பவும் தனிக்குடுத்தனம் வாய்ச்சது. குழந்தை பெத்துக் கொடுன்னு கேப்பேன். “அதுக்கென்ன, இப்பவே ஆரம்பிக்கலாம்.” ரெடியா நிப்பா. 

வாரம் 3நா இவளும் வேலைக்கு வருவா. என் கம்பேனியின் பிளானிங்க் டிபார்ட்மென்டில் போட்டு நெளிவு சுளிவுகளைக் கத்துக்க சொன்னேன். ரெண்டு வருஷத்தில் அதில் தலமைப் பொறுப்பு. திறம்பட எல்லாம் செய்வள். வடகிழக்கு ஆசியா வியாபாரத்தை இவதான் பாத்துக்கரா. வாழ்க்கை ஒரு வகையில் நிரம்பித்துன்னு சொல்லலாம். 

இப்போ நான் உக்காந்திண்டிருக்கும் பீன்ஸ்பேக்குலேந்து பாத்தா முக்காவாசி வீடு, எல்லா ரூமும் தெரியும். இவள் குளிச்சுட்டு எங்கள் பெட்ரூம்லேந்து அழகா தலையில் துண்டைச் சுத்திண்டு புதுப் புடவையில் வெளீலே வந்து சாமி அலமாரியில் நெத்திக்கு இட்டுண்டு விளக்கேத்தி 3 நிமிஷம் கண்மூடி தியானிப்பதை பாக்கலாம். அப்புரமா ஓபன் பிளான் கிச்சனில் போய் கையைத் தட்டி இண்டக்ஷன் ஹீட்டரை ஆன் பண்ணி காபி போட்டு சுடச்சுட எடுத்துண்டு வரச்சே கமகமக்குமே! சிரிச்ச முகத்தொட அவள் தநத காபியை பேப்பரைப் படிச்சுண்டே குடிச்சுட்டு சித்தே போக அரக்கப் பறக்க கிளம்பத்தான் சரியாயிருக்கும். 

நுங்கம்பாக்கம் தலைமை ஆபீஸுக்கு, இல்லை போட் கிளப் அலுவலகம், இல்லைன்னா தாஜ்ஜில் மீட்டிங்க், இல்லை ஸ்ரீபெரும்புதூரில் ஃபேக்டரி. இல்லைன்னா ஏர்போர்டுக்குன்னு. எதுக்கும் சிணுங்காம என்னை தயார் செஞ்சு அனுப்பிட்டு சாவகாசமா 11 மணி வாக்கில் வருவா.  

கூட மாட ஒத்தாசைக்கு யாருமில்லை. “நம்ப ரெண்டு பேரையும் தவிர யாரும் இங்கே புழங்கப்பிடாது.” அத்தைப் பாட்டி வந்ததே ஆகலையாம். 

சித்தே தள்ளி ஹாலில் ஒரு ஊஞ்சல் பர்மா தேக்கில் நல்ல வேலைப் பாட்டொட. குஜராத்லேந்து ப்ராஸ் சங்கிலி வாங்கி போட்டது. அதில் உக்காந்து மாஸ்டர் பெட்ரூம் பால்கனியை தொறந்து வச்சா சாயங்காலம் காத்து பிச்சுண்டு போகும். ஷைலஜாவோட வாரம் ஒருக்கா அதை உக்காந்து அனுபவிச்சுட்டா ஜன்ம சாபல்யம் கிடெச்சது. இத்தனை வசதி, பாக்காத போகாத தேசம் இல்லை, வேணும்கிறதை வாங்கி அனுபவிக்கலாம். மனசு என்னவோ சின்ன சந்தோஷங்களுக்காக அலைஞ்சது. 

ஒருநா இவள் வரத்துக்கு மின்னாடி நான் வந்துட்டேன். அவளுக்கு சர்ப்ரைஸ்னு நானே சமையல். சாம்பார் வச்சு, ஆலு கறி, சாதம், கடையில் வாங்கின பூந்தி போட்டு தஹிபல்லா கலந்து வச்சாச்சு. அப்பளம் பொறிக்கரச்சே சித்தே கவனக் குறைவாச்சு. கடைசீ அப்பளத்தை நன்னா விரியணும்னு அழுத்த எண்னை பத்திக்க, அடுப்பை அணைச்சுட்டேன். ஃபயர் அலாரம் அடிக்க செக்யூரிடி 4 பேர் பதட்டத்தோட வந்து உதவினா. புகை மண்டித்தே! “உங்களை யார் இதெல்லாம் செய்யச் சொன்னது? கையச் சுட்டுண்டேளா?” ஷைலஜா அழுதா மாதிரி பட்டது. 

ஒருநா ஷாங்காய் போணம்னும், சைனா கம்பேனி “ஹையெர்” எங்களொட ஒப்பந்தம் பேசக் கூப்பிட்டான்னும் கிளம்பினேன். சிங்கப்பூர் ஃப்ளைட் இரவு 11 மணிக்கு. அங்கேந்து ஷாங்காய் மத்தியானம் அவா டயத்துக்கு 1230க்கு போயிடலாம். 3 நா வேலை. சரிப்பட்டு வந்தா ஒரு MoU போட்டுட்டு விவரங்களை தயார் செஞ்சதும் திரும்பப் போய் கையெழுத்து போடலாம்னு. ராத்திரி 8 மணிக்கு ஏர்போர்டுக்கு கிளம்பினேன். 

ஷைலஜா ஷாங்காய் போனதில்லை. “நீயும் வா, சைனாக்காராளோட டீல் பெச கத்துக்க ஆப்பர்ச்யூனிடீ”. “இல்லை, அடுத்த தடவை பாத்துக்கலாம்.” 

ஆனா பாருங்கோ அன்னைக்குன்னு சிங்கப்பூர் ஃப்ளைட் ஏதோ பிர்ச்சனையாம். கேன்சல். அடுத்ததா கிளம்பின டைகர் ஏர்வேய்ஸில் இடம் தரேங்க பிஸினெஸ் கிளாஸ் இல்லைன்னு மத்தாநா புக் செஞ்சுண்டு ஆத்துக்கு திரும்பிட்டேன். இவளுக்கு சர்ப்ரைஸ் கொடுக்கலாம்னு போன் பண்ணலை. தூங்கியிருப்பா. எழுப்ப வேண்டாம் என்னண்டை ஒரு கீ இருக்கே! ஓசைப்படாம அவள் பக்கத்தில் போய் படுத்துண்டு கட்டிக்கணும். ஃப்ளோர் வந்ததும் லிஃப்ட் மணி அடிக்குமே! காதில் விழுந்தா? 

கதவைத் தொறந்துண்டு மொள்ள உள்ளே வரேன். என் அசைவை உணர்ந்து ஹால் விளக்கு தானா வந்தது. பெட்ரூம் திறந்திருக்கு, உள்ளே ஷைலஜா இன்னொருத்தனோட! அதிர்ச்சியோட எழுந்திண்டா. 

ஆத்திரம் அடக்க முடியலை. வேகமா அவனை நோக்கிப் போக அவள் வீல்னு கத்த, அவன் தற்காப்பா மூலையில் நகந்துண்டான். அவனை அடிக்க கை ஓங்கினேன், பின் மண்டையில் பலத்த அடி விழுந்தது. வலி தாங்கலை. யாருன்னு திரும்ப, ஷைலஜா கையில் இருந்த என் டென்னிஸ் பேட் திரும்பவும் பொட்டில் விழ! நிலை குலைஞ்சு விழரேன். கிட்டக்க வந்து ரெண்டு பேரும் என்னை குனிஞ்சு பாக்கரா.

பென்ட் ஹவுஸ் ஒரு 7 சுத்து சுத்திட்டு, கண் முன்னாடி கரைஞ்சே போச்சு. 

இது நடந்து 4 வருஷம் ஆச்சே! இன்னும் இங்கேதான் உருவமில்லாம கடல் காத்தோட சுத்திண்டிருக்கேன். வீடு தூசி படிஞ்சு, ஒட்டடை பூத்து. இருக்கவும் பிடிக்கலை. விட்டுட்டுப் போகவும் மனசில்லை. இத்தனை வசதியும் கொடுத்து அன்பைச் சொரிந்து நல்ல வாழ்க்கையை ஏற்படுத்தித் தந்தும் அதை பாராட்டாமப் போன ஷைலஜா இப்போ வேலூர் ஜெயிலில். 3 வருஷம் கேஸ் நடந்து தீர்ப்பாச்சு. ஆயுள் தண்டனை. 

பாவம் வெய்யலிலும் அழுக்கிலும் என்னெல்லாம் கஷ்டப்படராளோ?  வருவா, வராமலா? 

வந்ததும் ஏன் இப்படிப் பண்ணினாய்னு கேட்டுட்டு கிளம்பிப் போலாம்னு.