வைஷ்ணவ தேவி பகுதி 8 ( நன்றி கதை photo இணைய நண்பர்கள்)
இரவு 2 மணிக்கு அம்மனை தரிசித்தபின் இன்னும் மேலே 3 கிமீ ஏறி சென்று பைரவரை தரிசிக்கலாம் என ஆஃபீசர் மைத்துனி சொல்ல நேரம் இரவு 2 மணியைத்தாண்டியதால் இறங்குவது எப்படி என கால்களும் மனமும் உறங்காத கண்களும் கெஞ்ச பைரவர் திசை நோக்கி கும்பிடு போட்டோம்.. .
ஆனால் கீழே திரும்ப குதிரைக்கார்ர்கள் மறுத்து இன்னும் மேலே பைரவர் கோயில் சென்று சுற்று வழியில் கீழே இறங்க 1500 கேட்க எங்களில் ஒரு சிலர் உடன்படாமையால் வழியில் குதிரை கிடைக்கும் என்ற நம்பிக்கையில் இறங்க ஆரம்பித்தோம்..
இதோ இதோ என உடல் தளர முட்டி வலி வந்த அக்காவை ஆஃபீஸர் கையைப்பிடித்து பேச்சுக்கொடுத்துக்கொண்டே கீழே இறங்கி வர 8 கிமீ இறங்கும் வரை ஒரு குதிரையும் தென்படவில்லை நேரம் விடியற்காலம் மணி நான்கு.
இயற்கை காட்சிகளை ரசித்தபடி மலையேற்றத்திற்கு எடுத்துக் கொண்ட நேரத்தினை விட அதிக நேரம் ஆனபின் குதிரைகள் நிற்கும் இடத்திற்கு வந்தோம். அடாவடியாக குதிரைக்காரன் 5 கிமீக்கு 900 கேட்டது அநியாயம் என்றாலும் வேறு வழியில்லாமல் நான்,அக்கா,அத்திம்பேர் மூவரும் தந்து குதிரை மேல் ஏற முடியாது ஏறி குடல் வெளிவருமோ இடுப்பெலும்பு நொறுங்குமோ என்ற பயத்தில் எப்படியோ பயணித்து அடிவாரம் சேர்ந்தோம் மற்றவர் விடாக்கண்டர்களாக நடந்தே வந்தார்கள்.
இத்தனை நேரம் தெரியாத கால்வலி தெரிய ஆரம்பித்தது.
இப்படி மலைப்பாதையில் நடைப்பயணம் மேற்கொள்ளும்போது உங்கள் கால்கள் உங்களைக் கெஞ்சக் கூடும் – “டேய் கொஞ்சம் நேரம் எனக்கு ஓய்வு கொடு!” என்று கூப்பாடு போடும். ஒவ்வொரு வைஷ்ணவ தேவி பயணத்திலும் சில வருடங்களுக்கு முன்பு வரை இந்த கட்ரா நகரில் மலைப்பாதை முடியும் இடங்களில் கைகளில் ஒரு எண்ணைக் குப்பியோடு நிறைய ஆண்களையும் பெண்களையும் பார்க்க முடிந்தது. யார் அவர்கள்?
வலியோடு வரும் பக்தர்களின் கால்களில் எண்ணை தடவி நன்றாக பிடித்து விடுவார்கள்.கால்களை நீட்டியபடி உட்கார்ந்து கொண்டால் போதும் – அவர்கள் கைகளின் மூலம் நடந்து வந்த பாதங்களுக்கு இதமாய் பிடித்து விடுவார்கள். இதற்காக அவர்களுக்குக் கிடைக்கப் போகும் தொகை அப்படி ஒன்றும் அதிகம் இல்லை நண்பர்களே – பத்து ரூபாய் இருபது ரூபாய் என்று தான் கிடைக்கும். ஆனாலும் மகிழ்ச்சியோடு செய்வார்கள்.ஆண்களுக்கு ஆண்களும், பெண்களுக்குப் பெண்களும் பிடித்து விட்டு தங்களுக்குக் கிடைக்கும் பணத்தினைப் பெற்றுக் கொண்டு அடுத்த பக்தரை நோக்கி நகர்வதைப் பார்க்க முடியும்
பெரும்பாலான தங்கும் இடங்களின் வாயிலில் இப்படி நிறைய பேரைப் பார்க்க முடியும். நடந்து வந்தவர்களுக்கும் இது மிகவும் இதமான ஒன்றாக இருந்தது. முதல் முறையாக பார்த்தபோது பாவம் இவர்கள் – அடுத்தவர்கள் கால்களைப் பிடிக்க வேண்டி இருக்கிறதே என்று நினைதேன். ஆனால் அவர்களுக்கு இது தொழில் அதனால் தவறில்லை என்றும் தெரிந்தது. நான் முதல் முறை இப்படி ஒருவரிடம் எனது கால்களை ஒப்படைத்தேன் – ஆஹா என்ன ஒரு சுகம்! அப்படியே நீவி விட்டு, பிடித்துவிட்டு, கால்களில் இருந்த வலியை வெகுவாக குறைத்து விட்டார் அந்த மனிதர்.
இவர்கள் போன்றவர்களின் பிழைப்பிலும் இப்போது மண்.வெகுவான தங்குமிடங்களில் இப்போதெல்லாம் இயந்திரங்களை வைத்து விட்டார்கள் – நாற்காலியில் அமர்ந்து கொண்டு பொத்தானை அமுக்கினால் அதுவாகவே Massage செய்து விடுகிறது! மலைப்பாதையிலும் இப்படி ஐந்தாறு இயந்திரங்களைக் கொண்ட Parlour-களையும் காண முடிகிறது. இம்முறை பயணித்தபோது கால் பிடித்து விடும் மனிதர்களைக் காண முடியவில்லை.
நாளை மேலும் சில தகவலுடன் நவராத்திரியின் 9ம் நாள் 9 ம் பகுதி நிறைவு
No comments:
Post a Comment