பட்டி மன்றம்

 83. பட்டி மன்றம் (சிறுகதை சீசன் 4) #ganeshamarkalam (நவராத்திரி கதைகள் 1/9 ஷைலாபுத்ரி) 

பட்டிமன்றம் ஆரவாமுதன்னா மதுரையில் தெரியாதவா கிடையாது. யார் அது? நான்தான். 

பட்டிமன்றத்தை பட்டி தொட்டியெல்லாம் கொண்டு போனது தொலைக்காட்சி ஊடகம். வேடிக்கை என்னன்னா பட்டிமன்றம் ஆரம்பிச்சதே இதிகாச புராணங்களை புரியும்படி பேசி விவாதிச்சு பட்டி தொட்டீலே வாழும் பாமர மக்களுக்கு கொண்டு சேர்க்க. ஆனா இவா சம்பாதிக்கணும்னு புராணங்களையும் இலக்கியத்தையும் தூக்கி அந்தண்டை வச்சுட்டு கண்ட கருமாந்திரங்களை பேச ஆரம்பிச்சாச்சு. 

என்ன ஆகிண்டிருக்குன்னு புரிஞ்சுக்காம மாங்கு மாங்குன்னு கேக்க வந்துடரா.  வரவாளுக்கு 2 மணிநேரம் சிரிச்சுட்டு ஓசி கூல்ட்ரிங்க்ஸ் குடுச்சுட்டா ஆச்சு. 

அப்போவும் பட்டிமன்றங்களில் பெசுவேன், இப்போவும் டிவீலே வரேன். மின்னாடியே ஃபேமஸ், இப்போ இன்னும். ஆனா மனசு ஒட்டலை. காசு தரா. கூப்டா மாட்டேன்னு சொல்லாம. ஸ்டார் பேச்சாளர்னு ஜாஸ்த்தியாவே கொடுப்பா. சேதுபது ஸ்கூலில் வாத்தியா வாங்கின மாச சம்பளத்தைவிட 3 மடங்கு. இப்போ நிறைய இளம் பேச்சாளர்கள் வரா கொஞ்சநா தாக்கு பிடிக்கலாம். அதிர்ஷ்டம் இருந்தா நடுவரா 3 வருஷம், அப்புரம்? 

சங்கத்தமிழ் வளர்த்த கூடல் மாநகரத்தில் வோர்ல்ட்ஸ் ஃபர்ஸ்ட் பட்டிமன்றப் பயிற்சி பள்ளி வச்சு நடத்தி காசை அள்ளிடலாம்னு. ஸ்டார்ட்டப்தானே ஸ்மார்ட்! எதுலேயும் முன்னோடியா இருப்பவா நன்னா வருவா. அப்புரம் ஃப்லிப்கார்ட் மாதிரி கம்பேனிக்கு நல்ல விலைக்கு வித்துட்டு ரெஸ்ட். பட்டிமன்றம் ஸ்கூலை அவன் ஏன் வாங்கணும்? அவா பிரச்சனை. 

எந்த டாபிக்க்லே நீர் பிரஸித்தம்? கேக்கலாம். இதுதான்னு இருந்துட்டா ஃபேமஸ் ஆகமுடியாது. எல்லாத்திலும் பெசத் தெரியணும். இப்போல்லாம் இன்னதுதான் இல்லை. “சாத்வீகத்தில் உசந்தது தருமனா பீஷ்மரா?” “கண்ணகி கற்புக்கரசியா இல்லை மாதவியா?” பட்டிமன்றம் 38தடவை நடந்தது. எல்லாத்துலேயும் பெசினேன். மாதிவீன்னு, அடுத்த மெடையிலேயே கண்ணகீன்னு. இப்போ “கூட்டுக் குடும்பத்துக்கு ஆணிவேர் மாமியாரா, மருமகளா”ன்னு வச்சாத்தான் கூட்டம். பீஷ்மர், அர்ஜுனன் காணாமப் போயாச்சு. விபீஷணன் வாலின்னா எந்த சினிமாவில் நடிச்சான்னு கேப்பா. 

ஆர்கனைஜர்ஸ் காலத்துக்கு தகுந்தாப்போல். ஆர்கனைஜர்ஸுக்கு தகுந்தாப்போல் நாங்க. 

என் கட்சியில் கடைசீயா நான் பெசுவேன். ஆனா பாருங்கோ எதிரணியில் கோமளவல்லி ஸ்டார். எனக்கப்புரம் அவள். லாஸ்ட் வோர்ட் அவளோடது. பழம்பெரு நடுவர் வயசுக் கோளாரோ என்னவோ – நான் சொன்னது முதுமையை – முன்னாடி கேட்டதை எல்லாம் மறந்துட்டு, கோமளா சொன்னதை மட்டும் ஞாபகம் வச்சுண்டு அந்த அணி சார்பில் தீர்ப்பு சொல்லுவர். சில சமயம் ரெண்டும் சரின்னு நடுநிலையா, குழப்பிடுவர். 

எங்களை வச்சு பணம் பண்ணும் சேனல் அதுக்குள்ளே 26 விளம்பரம் காமிச்சு கல்லா கட்டுவா. கூட்டத்தை சிரிக்க வச்சா போதும். வரச்சே கையில் செக். வாயால பேசு கையில் காசு. 

கோமளாவைப் பத்தி சொல்லியே ஆணம். மேடையில் அவதான் பரம எதிரி. எமகாதகி. மேடையில் உக்காந்தப்புரம் கொண்டு வந்த பேப்பரில் குறிப்பெடுப்பா. எதிரணி பெசரச்செ எந்த பாயிட்டை துவம்ஸம் பண்ணிட முடியும்னு குறிச்சுப்பள். நான் பேசினதையும் கொடுத்த கவுன்டரையும் நோட் செஞ்சு வச்சுப்பள். ஏன்னா அதையும் கிழிச்சுக் கோக்கணுமே? கடைசீலே பெசரவாளோட சௌரியத்தை பயன்படுத்திப்பள். நானா இருந்தா அதையே செய்வேன்.  

நடுவர் கிட்டே “எதிரணீலேந்து ஆரம்பிங்க. அப்போதான் நான் கடைசீயா பெச முடியும்.” ஒத்துக்க மாட்டார். “உங்க அணீலே முத சீட்டுலே லேடி. ஸோ லேடீஸ் ஃபர்ஸ்ட். நீர் அஞ்சாவதா, அதுக்கப்புரம்  கோமளா. கூட்டிக் கழிச்சுப் பார், கரெக்டா வரும்”. ரஜினி பட டயலாக். சம்பந்தா சம்பந்தம்  இல்லாம சொல்லுவர்.

 நடுவராச்சே? பகைச்சுக்க முடியாது. சேனலில் அவரைத்தான் அழைப்பா. கூட யார்னு முக்காவாசி நிர்ணயம் இவர்தான். என்னையும் கோமளாவையும் உதாசீனப் படுத்த முடியாதுதான். ரெம்பநாளா பழக்கம் வேற. 

ஒருநா பட்டிமன்றம் ஆரம்பிக்கலை மின்னாடியே வந்துட்டு காபி குடிக்கரச்சே பட்டிமன்றங்கள் எத்தனை மாறிப் போச்சுன்னு பேசிண்டிருந்தம். நான் இடுக்கில் நுழைஞ்சு “மின்னே நடுவர்களுக்காக வருவா இப்போ பேச்சாளர்களுக்காக வரா”. அவரும் ஒத்துண்டுட்டர். நல்ல மனுஷர். உண்மை விளம்பி. விளம்பரத்தில் நடுவர் சொல்லிட்டு பெசரவா சொல்லலைன்னா யார் வருவா? வேறென்ன மாறித்து? 

எடுத்துக் கொள்ளும் தலைப்புகள். பேசும் தமிழ் நன்னாவே மாறிடுத்து. சிலப்பதிகாரம் பத்தி பேசினா தூய தமிழில் பேசுவம். இப்போ அப்படி பேசினா கல்லால் அடிப்பானுவ. பொருள் பொதிந்த வாதம் சுவைக்காமப் போய் நகைச்சுவைதான் பிரதானமாச்சு. சிரிப்பு மூட்ட பொண்டாட்டி, மாமியார், மற்றும்  அகத்தில் நடக்கும் அவலங்களை நாசூக்கா சேத்துக்கலாம். “அப்படித்தான் சார் ஒருநா எங்க வீட்டுக்காரி…”ன்னு ஆரம்பிச்சு வெளுத்து வாங்கலாம். பாலிடிக்ஸ் இழுக்கலாம். ஜாடையா நாட்டு நடப்பை விமர்சிக்கலாம். என்ன ஒண்ணு நம்மை சுத்தி வச்சிருக்கும் விளம்பர பேனர், சேனலில் பாலிசி, அரசியல் சார்பு இதுகளை மனசில் வச்சுண்டு பாதகமில்லாம பெசிட்டு செக்கை வாங்கிண்டு போயிடணும். 

அப்போதான் ஏர்போர்டுல் ட்ரைன் ஏறரச்சே சூழ்ந்துண்டு ஆட்டோக்ராஃப் வாங்கிப்பா. இல்லை சீக்கிரம் உதாசீனப்படுத்தப் பட்டு காணாமப் போயிடுவம். விட்டில் பூச்சி மாதிரி வாழ்க்கை. ஒவ்வொரு வருஷமும் புதுப்பிச்சுக்கணும். 

அன்னைக்கு ஒரு விவாதம். மதுரை அமேரிக்கன் கல்லூரியில். கூட்டம் தாங்கலை. மாணவர்களும். கிண்டலும் அடிப்பாய்ங்கன்னு தெரியும். சேனலுக்கு விக்க ரிகார்ட் ஆரது. என்ன நடந்தாலும் ஸ்பான்சர், அட்வர்டைஸிங்னு ஆய்ப்போச்சு. சென்னை சில்க்ஸும் நாதெள்ளாவும். பின்னாடி மேடையில் நாயகமா ஃப்ளெக்ஸ். வெளீலே ஷாமியானா போட்டு பல கம்பேனிகள் சேம்பிள் விநியோகம். புடவையையோ நகையோ சாம்பிள் தரலை! 

“இன்றைய சோஷியல் மீடியா உலகத்தில் பெண்களுக்கு புடவை மோகம் நகை பைத்தியம் குறைஞ்சுடுத்தா இல்லை ஜாஸ்த்தியாச்சா?” தலைப்பு கேணத்தனமா இருக்கேன்னு பட்டது. பெசப் போரவாதான் விவாதத்தை உயிர்ப்பிக்கணும். ஓரமா உக்காந்து எங்களுக்குள் சில காமன் பாயின்ட்ஸை குறிச்சுக்கரோம். விஷயம் பெண்களை சார்ந்ததாப் போனதால் அவர்களை சிறுமைப் படுத்தரா மாதிரி போக விட்டுடப் பிடாதுன்னு தீர்மானம் செஞ்சுண்டோம். மோகம் குறையலைன்னு அவா கட்சி, இல்லை இப்போ வேற விஷயங்களில் நாட்டம் வந்தாச்சு குறைஞ்சிண்டு வரதுன்னு எங்க கட்சி.  

முதல்லே பேசினது எங்க சைட்லேந்து கோமதி ராமச்சந்திரன். ஃபாதிமா காலேஜ் ஸ்டூடென்ட். “ஸ்மார்ட் போன் யுக யுவதிகள் இப்போல்லாம் பெர்சனல் க்ரூமிங்கில் கவனம் அதிகரிச்சுட்டாலும் நகை புடவைன்னு அலைவது இல்லை, அதுக்கு பதிலா தனக்குன்னு ஃப்ளாட், கார்னு பாத்துக்கரா” உதாரணங்களோட பேசினா. அப்புரம் அவா சைட்லேந்து ராகவன், முனைவர் பட்டத்துக்கு படிக்கரவர். கோமதி போட்டிண்டுருந்த வைர அட்டிகையை காட்டி அவள் சொன்னதை தகர்த்தெறிந்தார். கரகோஷம் கோரிப்பாளையம் பஸ் ஸ்டாண்ட் வரை கேட்டிருக்கும்.  

இப்போ எங்களணிலேந்து கனகசுந்தரம். முதிர்ந்த அனுபவமுள்ள பேச்சாளர். புள்ளி விவரங்களோட “புடவைக் கடைகள் பெருகிட்டாலும், ஊருக்கு ஊர் மால் கல்ச்சர் வந்து எல்லா ப்ராண்டும் கிடைச்சாலும் வந்து வாங்கரவா வயசானவாதான். இளம் பிராயத்தினர் சும்மா கடலை போடவும் ஏசீலே விண்டோ ஷாப்பிங்க் செய்யவும்தான் வரா”ன்னுட்டு அவாத்துலேயே அவர் ரெண்டு பெண்களுமெ எப்படி இருக்கான்னு சொல்லி கட்சிக்கு வலு சேர்த்தார். இப்போ வள்ளீஸ்வரிக்கு சான்ஸ். யார் இவள்? 

ஏங்கர்னு சொல்லுவம். அதாவது விவாதத்தின் நட்ட நடுவில் வரவர், இந்த டகாஃப் வாரில் கயித்தை உடம்பில் சுத்திண்டு கடோத்கஜன் மாதிரி கடைசீலே நிப்பானே!. இவள் நினைச்சா விவாதத்தின் போக்கையே திசை திருப்பி தயார் பண்ணிண்டு வந்ததை வீணாக்கி வேற யோசிக்கரா மாதிரி பண்ணிட முடியும். வள்ளீஸ்வரியைப் பாத்தா கடோத்கஜன்தான் ஞாபகத்தில் வரும். என்ன செய்ய? அவள் என்ன செஞ்சான்னா ஜாலியாப் போயிண்டிருந்த சப்ஜெக்டை சங்க கால இலக்கியத்துலேந்து மேற்கோள் காட்டி மனப்பாடம் பண்ணிண்டு வந்த செய்யுளெல்லாம் சொல்லி “நகை பட்டாடை மோகம் என்னைக்கு அழியாது அது தோண்றிய காலம் இன்னும் மாறாம அப்படியே இருக்கு, இதை கிளப்பிவிட்டது ஆண்களேன்னும் அடிச்சுச் சொல்லி பின்னாடி வச்சிருந்த நயன், அனுஷ்கா போஸ்டரை காமிச்சு இதை விட என்ன ப்ரூஃப் வெணும்னுட்டா. “ஆனானப்பட்ட பட்டிமன்றம் நடக்கவே துணிக்கடையும் நகக்கடையும் ஸ்பான்சர் செய்ய வேண்டியிருக்கு, மோகம் முறைஞ்சுட்டா இவா எங்கே போவா?” 

நடுவர் சூடாயிட்டர். “அப்படிப் போடு!” சரிதான் நா௳ இன்னும் பெசவேயில்லை இந்த மனுஷன் அந்த பக்கமா இப்பவே சாயரானே!. 

ஸ்டார் பேச்ஸாளனாச்சே! என் பெயர் சொன்னதும் கரகோஷம். பின்னாடிலேந்து விசில். என்னமா அடிக்கராய்ங்க? யோசிச்சு வச்சிருந்தேன். வாதத்தில் ஜெயிக்கணும்னா அட்டேக்தான் சிறந்த யுக்தி. அவாளை டிஃபென்ஸிவ்வா பண்ணிடணும். பண்ணியாவது பாக்கணும் “இந்த காலத்துக்கு பெண்களுக்கு அத்தியாவசியமான தேவைகள் என்ன?” கேள்வி ஒண்ணை முன் வச்சேன். கோமளவல்லி மூஞ்சி ஒரு மாதிரி போச்சு. எதிர்பாக்கலை. 

“நல்ல படிப்பு. செக்யூர் வாழ்க்கை அதுக்கு நல்ல உத்யோகம், அப்புரம்தான் ஆண் துணைன்னு ஆய்ப்போச்சு. முத ரெண்டும் அதிகமா கிடைக்க வாய்ப்புப் பெருகி இருக்கு. ஆகவே புடவை புண்ணாக்கு, கம்மல் அட்டிகைன்னு போய் என்ன ஆப்போறது? இதை நிறைய இளைஞர்கள் புரிஞ்சிண்டுட்டா. மோகம் குறைஞ்சிண்டுதான் வரது.” சொல்லிட்டு எங்க குடும்பத்தில் நடந்த சில விஷயங்கள் இதை எப்படி ஊர்ஜிதப்படுத்தினதுன்னும். குடும்பத்தையும் இந்த கால யூத்தையும் பேச்சில் கொண்டு வந்துட்டா ஹாஸ்யமும் வந்துடும். 

சிரிச்சு முடிக்க நேரமே தரப்பிடாது. சட்டுன்னு அடுத்த ஜோக்கை சொல்லணும். சரவேடி சத்தத்தில் எதிரணி காது ஜவ்வு கிழியணும். நாம சொல்வதில் அர்த்தமில்லாததும் காதில் விழாமப் போயிடும் 

இப்போ அவள். எழுந்துக்கரச்சேயே நமுட்டுச் சிரிப்பு. அதுவும் நேர என்னைப் பாத்து. “வாங்கித் தர வக்கில்லாதவர்கள் சார்பாக புடவை மோகம் நகை மோகம் குறைஞ்சுடுத்து, படிச்ச பெண்களெல்லாம் கதர் புடவை கட்டிண்டு கருக மணி மாலை மாட்டிண்டு வேலைக்குப் போய் சம்பாதிச்சு கணவனை கவனிச்சுக்கணும்னு பெச வந்திருக்கர் இந்த ஆரவாமுதன்”. வக்கில்லைனதுமே கைதட்டல். பெண்கள் சிலர் ஸ்டேண்டிங்க் ஓவேஷன். அவாவாத்தில் என்ன பிர்ச்சனையோ? அதுக்கு விடிவு கிடைச்சுட்டாப்போலே குதிக்கரா. 

எங்க அணி சொன்ன ஒவ்வொரு பாயின்டா எடுத்து கோமளா கிழிச்சுப் போட்டா. அவளுக்கு தோதா நான் சொல்லாததையும் சொன்னதா நம்பவச்சு அதுக்கும் கவுன்டர். ஆக மொத்தம் நடுவர் புடவை நகை மோகம் குறையலைன்னு ஒத்துக்கலைன்னா நாங்க மூணு பேரும் ஏறி மிதிப்பம், எதிரணி ஜெயிச்சுதுன்னா அவா மூணுபேரையும் தொறத்தி தொறத்தி அடிப்பம்கிர தோரணையில் முடிச்சா. 

நடுவர் சித்தே ஆடித்தான் போனர். பரிதாபமா என்னை பாத்தர். போனாப்போட்டம் விட்டுத்தரேன்னு கண்ஜாடை காட்டினேன். அதுவுமில்லாம அந்த தீர்ப்புதான் ஸ்பான்சர்களை குஷிப்படுத்தும் 

பட்டிமன்றம் முடிஞ்சு ஆத்துக்கு வந்தாச்சு. பின்னாடியே வந்த கோமளவல்லி “வீட்டுச்சாவி என் கைப்பையில் இருக்கு.” எடுத்து “சித்தே நகந்துக்கோங்கோ!” கதவை திறக்கரா. பின்னாடியே லைட்டைப் போட்டுண்டே நானும். அவாத்துக்கு ஏன் போனேன்கிரேளா? இல்லை. அவதான் என்னோட வீட்டுக்கு வந்திருக்கா. என் மனைவி என்கூட வரலைன்னா வேறெங்கே போவள்? 

மயக்கும் புன்னகை, கோர்வையான பேச்சுத் திறன், பருமனான வாதங்கள், எந்த விஷயத்திலும் ஞானம், அசாத்திய தெகிரியம், யாராகிலும் சரீன்னு பட்டா பட்டதை படும்படி சொல்லும் பண்புன்னு அத்தனை அணிகலங்களை ஒருசேர பூணிக்கொண்டு வளையவரும் என் கோமளா. 

“உங்களுக்கு தந்த செக்கையும் எங்கிட்டே தாங்கோ. நாளைக்கு டெபாஸிட் செஞ்சுட்டு நகைக் கடைக்குப் போணம்”. சொன்னாள் Mrs. கோமளவல்லி ஆராவாமுதன்.