காமுப் பாட்டி

91. காமுப் பாட்டி (சிறுகதை சீசன் 4) #ganeshamarkalam (நவராத்திரி கதைகள் 9/9 சித்திதாத்ரி) 

காமுப் பாட்டி? என் அம்மாவோட பாட்டி. எனக்கு கொள்ளுப் பாட்டி. கெசவன், ராதிகாவுக்கு எள்ளுப் பாட்டி. பாத்தவுடன் நமஸ்காரம் செய்யணும்னு தோணும். வயசு 85. அப்போ கொள்ளுத் தாத்தாவுக்கு?  

ஈஸ்வரமூர்த்தி தாத்தாவுக்கு 92. இன்னும் தீர்க்கமான பார்வை. அவர் பாட்டுக்கு அவர் வேலைகளை கவனிச்சிண்டு நடமாடிண்டு. மாயவரம் மாயூரநாதர் கோவில் கிழக்கு மாடவீதியில் இருக்கா. அம்மா அங்கேதான் பொறந்தா. 

நவராத்திரிக்கு லீவுன்னுட்டு வந்திருக்கம். எள்ளுப் பாட்டியோடா 2நா. அப்புரம் தஞ்சாவூர், கும்மோணம், மன்னார்குடி என் ஆத்துக்காரி அஞ்சனா தில்லீலேயே பொறந்து வளர்ந்து எங்கும் போலை. பிளேனில் சென்னைக்கு வந்திரங்கி, இன்னோவா வாடகைக்கு எடுத்துண்டு செல்ஃப் ட்ரைவிங்க். வழீலே சீதம்பரம், சீர்காழி, வைத்தீஸ்வரன் கோவில் பாத்துண்டே ஹோட்டல் சதாபிஷேகத்தில் ராத்திரி தங்கிட்டு கார்த்தாலே கிளம்பி காமிச்ச வழீலே வந்து மாயூரநாதஸ்வாமி கோவிலை சுத்திண்டு கரெக்டா வந்தாச்சு. 

திண்ணையில் ஈஸ்வரன் தாத்தா கம்பீரமா 2நா மின்னாடி வந்த பேப்பரை படிச்சிண்டு. யார் வரான்னு புரியாம எழுந்து நின்னுண்டர். நானும் அஞ்சனாவும் காலைத் தொட்டு கண்ணில் ஒத்திக்கலாம்னு குனிஞ்சதும்தான் புரிஞ்சது. “பாத்து 8 வருஷமாச்சு. வாடா கணேசா! கூட குழந்தைகளும் வந்திருக்காளோன்னோ? நன்னா இருக்கியா?” வான்னு உள்ளே அழைச்சிண்டு போனர். ஆத்தில் ஒத்தாசைக்குன்னு இருந்த தம்பதிகள் சாமானை வாங்கிண்டு பின்னாடியே வந்த வாண்டுகளை கொஞ்சினா. 

“காமாக்ஷி பாட்டி எங்கே?” கேசவனும் ராதிகாவும் ஸத்தமா கேக்க, பாத்ரூமிலேந்து “இதோ வரேன். யாரோ வந்திருக்கா பாருங்கோ, உள்ளே கூப்பிட்டு உக்கார வையுங்கோ.” இன்ஸ்ட்ரக்ஷன். “பாத்தியா, இவள் சொல்லித்தான் நான் உன்னை உள்ளே விடணுமாம்”. 

பாட்டி வந்ததும் குழந்தைகள் ஆசையா கையைப் பிடிச்சிண்டா. இந்த வயசில் இந்த கிராமத்தில் தனியாவா இருக்கா? மாமா இங்கே துலாஸ்தானத்துக்கு பக்கத்தில். தினம் ஒருக்கா வராராம். ஏழை பிராம்ணா தம்பதிகள் கூடவே சமைச்சு, இவாளுக்கு வேண்டியதை செஞ்சுண்டு. அவா சிலவெல்லாம் தாத்தா பாத்துக்கரர். கவலையில்லை.  

“அம்மா அப்பா சௌக்கியமா?” பேத்தியை விசாரிக்கரா. “சேலத்தில் அவா தனியா, ஒரே பிள்ளை நீ தில்லியில், நாங்க இங்கே, நன்னாத்தான் இருக்கு.” நினைச்சிண்டேன், சேர்ந்து ஒரே வீட்டில் இருந்தா எப்படி இருக்கும்? எத்தனை பெரீய வீடு தேவைப்படும்? இவா இப்போ இருக்கும் 3 அடுக்கு வீடு எதேஷ்டம். இங்கே வந்து இருந்துண்டு என்னத்த? 

எக்ஸ்டெர்னல் அஃபேர்ஸ்லே அடிஷணல் செக்ரெடரி. ரிடயர் ஆனதும்? தில்லீலே முனீர்காவில் அப்பார்ட்மென்ட்டை என்ன செய்ய? குழந்தைகள் படிப்பு? நன்னா இருக்கும்னு ஆசைப்படுகிர வாழ்க்கையை தேர்ந்தெடுத்துக்க முடியாம விலங்கைப் பூட்டிண்டு கிடக்கோம். 

குழந்தைகள் நிமிஷமா ஸ்கைப்பில் பாத்த எள்ளுப் பெற்றோர்களிடம் ஈஷிண்டுட்டா. பாட்டி சரமாரியா ஆர்டெர். ஒத்தாசைக்கு இருக்கரவள் இவள் சமைக்கச் சொன்னதையெல்லாம் உம் கேட்டுக்கரா. அவள் புருஷன் பையை எடுத்துண்டு மார்க்கெட்டுக்கு கிளம்ப தயாரா. சொல்லி முடிக்கட்டும் ஒட்டுக்க வாங்கிண்டு வரலாம்னு. “வந்தவாளுக்கு குளிச்சுட்டு வந்ததும் சாப்பீட இட்லி வாத்துடு, தக்காளி சட்னீ, அதுக்குத் தேவையானதை வாங்கி தந்துட்டு சொச்சத்துக்கு ரெண்டாவது தடவை போ”. 

சின்ன ஊர்தான், சைக்கிளை மிதிச்சா காளயாக்குடி ஹோட்டலுக்கு எதுத்தாப்போலெ காய்கறி, மளிகையும். 

கேசவனுக்கு 8. ராதிகா 3 வயசு மூத்தவள். வாயாடி. குளிச்சு உடுத்திண்டு வீட்டை சுத்திச் சுத்தி வந்ததுகள். தாத்தா கிட்டே ஒவ்வொண்ணா காமிச்சு இது என்ன, இது ஏன் இங்கே வச்சிருக்கு, எப்போ வாங்கினதுன்னு தொளைச்சு எடுத்தா. அவரும் பொறுமையா. தூணில் சாய்சிருந்த பெரீய மணையை காமிச்சு “இது எதுக்கு?” பிராம்ணாளாத்து மணை மஹாத்மியத்தை சொன்னர். “தில்லியில் இல்லையா? “இருக்கு சின்னதா ஆனா உசரமா, இத்தனை அழகா இல்லை.” கெசவன் “இதை எனக்கு தந்துடரையா தாத்தா, போரசே காரில் வச்சு எடுத்துண்டு போவம்?” “எடுத்துக்கோ செல்லம்.” “முட்டாள் இதையெல்லாம் ப்ளேனில் ஏத்தமாட்டா!” அவன் அக்கா! 

இட்லி இத்தனை சாஃப்டா செய்ய முடியுமா? “அம்மா நீ இட்லி செஞ்சா ஏன் இப்படி இல்லை?” அஞ்சனா முறைச்சாளே பாக்கணும்! “ஏண்டா, என் பேத்தி நன்னா சமைக்க மாட்டாளா?” காமு பாட்டி கேக்க இவள் “அவா வாயைக் கிளறாதே, சும்மா இரு, அப்புரமா எப்படி சமைப்பேன்னு உனக்கு தனியா சொல்ரேன்”.

 ஊஞ்சலில். பாட்டி எள்ளுப் பேரப்பிள்ளைகளோட லேசா ஆட்டிண்டு. தாத்தாவும் நானும் ரேழியில் உக்காந்துண்டம். அஞ்சனா கொல்லைப் பக்கம் துணிகளோட துவைக்கர கல்லில் மல்லு. 

“பாட்டீ! நவராத்ரீக்கு லீவுன்னு வந்தா இங்கே கொலுவே காணோம்?” “ஆமாம் நானும் ஈச்சு தாத்தாவும் சாயங்காலம் ஆச்சுன்னா வாசத் திண்ணையில் கொலு வச்சா மாதிரி உக்காந்துப்பம். வரவா போரவா ஹாய் சொல்லீட்டு போவா. வாண்டுகள் சுண்டல் இருக்கான்னு வந்தா தரத்துக்குன்னு இவள் பண்ணி வைப்பள்”. அவ்ளோதாண்டா செல்லம். இப்போல்லாம் கொலு வைக்கறதில்லை. உங்களுக்கு பாக்கணும்னா அழைச்சிண்டு பொச் சொல்ரேன் இங்கே சிலபேர் பிரமாதமா வைப்பா”. 

“நம்மாத்தில் பொம்மையே இல்லையா?” “இருக்குடீ. 50 தேறும். எடுக்கறதில்லை”. “என்ன பொம்மை? “மின்னே நிறைய இருந்தது. இப்போ என்னன்னு கூட ஞாபகமில்லை. கொலு வைக்கறதை விட்டாச்சு, இப்போ முடியறதில்லை. நீங்கெல்லாம் நன்னா படிக்கரேளா?” சொன்னா அப்புரம் மேத்ஸில் எத்தனை மார்க்குன்னு கேட்டா? “பொம்மைக் கொலு எதுக்கு வைக்கரா பாட்டி?” கெசவன் டாப்பிக்கை மாத்த விடலை. 

“அம்பாளை வழிபடன்னு பிரத்யேகமா ஏற்பட்ட 9 நா விழா. பொம்மைகளை அரேஞ்ச் பண்ணி வச்சு எல்லா நாளும் அதுக்குள்ளே அம்பாளே வாசம் செய்ய நம்மாத்துக்கு வராப் போலே ஐதீகம். இப்போ கொலு வச்சா பெரீசா பெருமையா வச்சு காட்சியா ஆக்கிடறா. அது அந்த தெய்வீக வரவை கொண்டாடும் வைபவமாத்தான் பாக்கணும். பொம்மைக்குள் சுவாமி இருக்கு. வழிபடணும். அதுக்குத்தான் வரவாளை ஸ்லோகம் கீர்த்தனை பாடச் சொல்லிட்டு வெத்தலை பாக்கு தருவது. தெய்வேத்திய பிரஸாதமா சுண்டல், கொலு வச்சவா இன்னோத்தராத்து கொலுக்கும் போனம் ஏன்னா இங்கே வந்து குடியேறிய அம்மன் அங்கேயும் இருக்கும். உதாசீனப் படுத்தப் பிடாது. போனா நன்னா இருக்கேன்னு தொட்டுப் பாக்காம, தள்ளி நின்னு நமஸ்காரம் செஞ்சுட்டு நல்ல பாட்டா பாடணும்” 

“தில்லீலே பாடுன்னா சினிமாப் பாட்டு பாடுவா”. ராதிகா போட்டுக் கொடுத்தா. “தப்பூடி செல்லம். சுவாமி பொம்மை, மனுஷா, இன்னும் பிற ஜீவராசிகள் பொம்மைதான் வைக்கணும். எல்லா ஜீவனிலும் அம்பாள் இருக்கா, கடவுள் அம்சம் எல்லா உயிர்களிலும் மின்னும்னு புரிஞ்சிக்க. அதுதான் நவராத்திரியின் கோணம். அதை விட்டூட்டு ஃபாரீன்லேந்து வந்த ட்ரெயின் செட், ஸ்பைடெர் மேனெல்லாம் வைக்கப் பிடாது. பலவிதமான தொழில் செய்யரவா பொம்மை இருக்கலாம், எல்லாத் தொழிலும் உசந்தது, ஒண்ணும் கீழ்தரமானது இல்லைன்னு சொல்ல. சினிமாப் பாட்டெல்லாம் பிடாது.”. 

“மஹாபாரதம், ராமாயணம் செட்டுன்னு வச்சிருந்தேன். பாக்கரவாளுக்கும் புராண இதிகாசங்களில் இருக்கும் மாரல் லெஸென்சும் ஞாபகப்படுத்திப்பா” – டக்குன்னு தாத்தா சேர்ர்ந்துண்டர். 

மேலும் சொன்னர். “கொலுப்படீக்கு மின்னாடி அழகா கலர் கோலங்கள் போட்டு விளக்கு ஏத்தி வச்சு கொலு வச்ச ரூமை கோவிலா மாத்திடுவா. உங்க பாட்டியை கல்யாணம் செஞ்சிண்ட புதுசில் இவாத்து கொலுக்கு போயிருக்கேன். ஒருகாலத்தில் மாரப்பாச்சி பொம்மைதான். கேசவா அதோ ஷெல்ஃபில் பாரு, எடுத்தூண்டு வா!” ஓடிப்போய் கொண்டு வந்தான். கைக்கு அடக்கமா கருப்பா சித்தே சிதிலமான அந்த காலத்து மரப்பாச்சி பொம்மை. 

"கொலுக்கு இதுக்கு புதுசா விதவிதமா ட்ரெஸ் தெச்சி மாட்டிப் பாத்து கொலுவில் வைப்பா. அப்புரம் மண் பொம்மைகள். வேற எதுவும் பிடாது. மண் அல்லது மரத்தில் செஞ்சது. அத்தனை கவனமா இருப்பம். இப்போ எல்லாம் மாறித்து.” 

இப்போ பாட்டி. “9நா இப்படிப் போகும். தீம் மாத்தாரேன்னு கீழ் படிக்கு மின்னாடி மட்டும் தரையில் மாத்துவம். படீலே இருப்பதை தொட மாட்டம். அப்படி செஞ்சா அம்பாள் கோவிச்சுண்டு கிளம்பிப் போயிடுவான்னு பயம். 10ஆம் நாள் கொலு பொம்மைகளுக்கு தீபம் காமிச்சு, நெய்வேத்தியம் செஞ்சு வச்சுட்டு மலையேத்திடுவம். அன்னைக்கு புதுசா என்ன வேணும்னாலும் ஆரம்பிக்கலாம் அமோகமாப் போகும்”. 

அஞ்சனாவும் வந்தா. “என்ன, கான்ஃபெரென்ஸ் முடிஞ்சுதா.” “இல்லைம்மா கொலு பத்தி பாட்டியும் தாத்தாவும் சொல்லிண்டிருந்தா”. “கொலுக்கு ஏன் பொண்கள்தான் எல்லாம் செய்யரா, தேவியை, ஜகத்ரக்ஷகியை ஆராதனை செய்ய புருஷா ஏன் கலந்துக்கலை? பாட்டியை கேளுடீ ராதிகா.” காமு பாட்டி என்ன பதில் சொல்லுவான்னு மின்னமே தெரியுமோ? எல்லாருக்கும் தெரியட்டும்னு கிண்டி விடராளோ? 

“நவராத்திரி மாதுர்காவின் 9 வடிவங்களையும் நமஸ்கரிக்கன்னு ஏற்பட்டது. பெண்கள்தான் சுத்த பத்தமா இதைச் செய்ய முடியும். தப்பானா கோவிச்சுண்டுவா காளி. பரண்லேந்து பெட்டியை இறக்கி துடச்சு வக்க, கொலுப்படி கட்டித்தர, தேங்காய் பரிச்சு உடெச்சு வைக்கன்னு பெரும்படி வேலைக்கு தாத்தாவை யூஸ் செஞ்சுப்பேன். மத்தது லேடிஸ்தான். இது முழுசா சக்தி வடிவமான பரம்பொருளை உபாசிக்கன்னு ஏற்பட்டது. இதில் ஆண் இல்லாம இல்லை தெரியுமோ?” 

“எப்படீ பாட்டி?” சிவனும் பார்வதியும் ஒண்ணாப் போய் அர்தநாரீஸ்வரரா ரூபம் எடுத்துண்டது தெரியும்மோனோ! எல்லாரும் நினைக்கரா ஆண்கள் அவாளில் பாதி இடத்தை நமக்குத் தந்துட்டான்னு. அதான் இல்லை! சக்தியே சிவம்னு நாமதான் இடம் எடுத்துண்டம். சக்தி என்ன இடது பக்கமே கிடக்குமா என்ன? எல்லா பக்கமும் பரவி சிவனே சக்தீன்னு ஆனப்புரம் நாமதான் அவா. ஆண்கள் தனிச்சு ஒண்ணும் செய்யவேண்டாம். ஒண்ணுத்துக்கும் லாயக்கில்லை.” 

தாத்தாவுக்கு சிரிப்பு தாங்கலை. ‘கேட்டுண்டு சும்மா இருக்கரே, ஏதாவது சொல்லுவாரா?’ அவர் முகத்தை ஏக்கத்தோட பாக்கரேன். இதெல்லாம் சப்பை மேட்டர்டா, அலட்டிக்கப் பிடாது. என்ன வேணும்னாலும் நினெச்சிண்டு போட்டம். எங்கிராப்போல் ஒரு லுக் விட்டர். 

“பாட்டி உன் கல்யாணப் போட்டோ இருக்கா?” “அதெங்கே இப்போ? அப்போல்லாம் போடோவே கிடையாது. கல்யாணம் ஆகி 2 வருஷம் கழிச்சு ஸ்டூடியோவில் எடுத்துண்டது ஒண்ணு இருந்தது. செல்லரிச்சுப் போய் தூரப் போட்டாச்சு. அதோ பாரு சதாபிஷேகத்தில் எடுத்தது”. அஞ்சனா கழட்டி எடுத்துண்டு வர எல்லாரும் வாயப் பிளந்துண்டு பாத்தா. 

“ஏன் பாட்டி? தாத்தா மூஞ்சியே தெரியாம மறைசுட்டாய்?” “அதான் சொன்னாளே சக்தியில் சிவம் அடக்கம்னு?” தாத்தாவே சட்டுன்னு பதில். இப்போ பாட்டி சிரிச்சா. “அதில்லைடா செல்லங்களா. இவர் இந்த வயசிலும் ஸ்மார்டா இருகரோன்னோ! போட்டோவில் முகம் தெரிஞ்சா யார் கண்ணாவது பட்டுடுமேன்னு நாசூக்க மறைசுட்டேன்”. ஆஹான்னு பட்டது.

 “எல்லாரும் சாப்டூட்டு ரெஸ்ட் எடுத்துக்கோங்கோ. சாயங்காலம் நடை தொறந்ததும் மாயூரநாதரை தரிசனம் செய்ய குழந்தைகளொட போயிட்டு வாடா கணேசா”. “செய்யரேன் பாட்டி”. “எந்தக் கோவில்?” ராதிகா. அதோ நேர கோபுரம் தெரியறதே அங்கேதான்”. “இத்தனை கிட்டக்கேவா?” காரில் ரெம்பதூரம் போவம்னு ஆசை. 

ஆனா குழந்தை பாட்டிகிட்டே அடுத்ததா ஒண்ணு கேட்டா, யாருக்கும் தோணாததை! “இத்தனை கிட்டக்கே இத்தனை பெரீய கோவிலில் இருக்கும் கடவுள் நம்ம சின்ன வீட்டில் அடுக்கி வைக்கும் பொம்மையில் ஏன் வந்து 9நாள் தங்கணும்? அங்கேயே வசதியா இருக்குமே?” 

காமாக்ஷி பாட்டி அசரலை.  “அத்தனை பெரீய வீட்டில் இருப்பவர் அதை பூட்டி வச்சுட்டு பெட்டியைத் தூக்கிண்டு நம்மாத்துக்கு வரர்னு இல்லைடீ செல்லம். அங்கேயும், இங்கேயும் எங்கேயும் எல்லாமுமாய் அவரேன்னு புரிஞ்சிக்க இப்படி 9நா கூத்து!” 

குழந்தைக்கு புரியலை. எனக்கு நன்னாவே புரிஞ்சதே! 

குறிப்பு: பரமேஸ்வரன் முதலில் தவம் பண்ண மனசில் இருத்திண்டது ஆதி பராசக்தியை. பரம சக்தி, ரூபமில்லாம. சிவமில்லாமல் சக்தி இல்லை, சக்தி இல்லையேல் சிவமில்லைன்னு சொல்ல வச்ச அர்த்நாரீஸ்வரர் ரூபத்தில் இடது பக்கம் ஸ்வீகரிச்சிண்டது 

அந்த ஆதி பாராசக்தியைத்தான். மாதொருபாகன் தத்துவம் மேட்டர் அண்ட் எனெர்ஜீன்னு, ஒண்ணீலிருந்து இன்னொண்ணுன்னு சொல்ல. 

சித்திதாத்ரி கதாயுதபாணியா தான்தான் சக்தீன்னு பரை சாற்றிக்கொண்டு. பக்தாளுக்கு பலவிதமான சித்திகளைத் தரவல்லவள். இங்கே சித்தி என்றால் நினைச்சது நடப்பது, காரிய சித்தி, பரிபூரணத்துவம் அப்படீன்னு அர்த்தம். சித்தர்களுக்கு தாய் இந்த சித்திதாத்ரீன்னும். 

இவளை பிரார்த்தனை செஞ்சா சித்தி கிட்டும், அதாவது உண்மை ஞானம். மாயை விலகும். அதனால்தான் தேவர்கள், கந்தர்வர்கள், அசுரர்கள் ஏன் மானுடரும் இவளை வேண்டி வணங்குவா. ஆனானப்பட்ட சிவனுக்கே அர்தநாரீஸ்வரராக ஆனப்புரம்தான் சித்தி கிட்டித்தாம். 

ஆதலால் பெண்களிடம் நாம சர்ரெண்டர் ஆகிட்டா உசிதமோ!