பேரழகி

 76. பேரழகி (சிறுகதை சீசன் 4) #ganeshamarkalam 

உலக அழகி, பிரபஞ்ச அழகீன்னெல்லாம் பட்டம் தர போட்டி வைக்கரா. அன்னைக்கு அலஹாபாத்தில். நடுராத்திரி தில்லீலேந்து ராஜதானீலே வந்து இறங்கி 2கிமீ தூரத்தில் ஹோட்டலில் போய் படுத்துண்டாச்சு. டிவீ போட்டா பிரபஞ்ச அழகிப் போட்டி லைவ்வா. 

ட்ரைன் 2 நிமிஷம்தான் நிக்கும், முழிச்சிண்டிருந்து இறங்கணும்னு ராத்திரி பூராத் தூங்கலை. கார்த்தாலே நெய்னியில் ஃபேக்டரிக்குப் போணம். கொஞ்சமாவது தூங்கலைன்னா எப்படி? 

8 மணிக்கு கார் அனுப்பிடுவா. இந்த போட்டி அத்தனை சுவாரஸ்யமா. விதவிதமா ட்ரெஸ் காஸ்ட்யூம்ஸ் போட்டுண்டு வலம் வரா. 15 கன்டெஸ்டன்ட்ஸ். அப்புரம் ட்ரெஸ் குறைவா போட்டுண்டும். ஒவ்வொருத்தரா வர முன்னாடி வரிசையில் உக்காந்துண்டு எல்லாத்தையும் வாயப் பிளந்துண்டு ரசிச்ச சில பெரிசுகள் இப்போ கேள்வி கேக்கரா. அவாளும் ஏதோ பதிலுக்கு. யார் வின்னர்னு சொல்ரத்துக்குள் கார்த்தாலே ஆகிடுத்து. 

பாத்துண்டே தூங்கிட்டேனோ? அலாரம் 7 மணினது. பரபரன்னு எழுந்து குளிச்சு ட்ரெஸ் பண்ணி கிளம்பியாச்சு. இங்கெல்லாம் ப்ர்ரேக் ஃபாஸ்ட்டுக்கு ப்ரெட் பட்டர் ஆம்லெட் இல்லை ஆலூ பரோட்டா வித் பிக்கிள்ஸ் + கெட்டித்தயிர். ரெண்டு பரோட்டாவை உள்ளே தள்ளினேன். என்னமா பண்ரான்? கத்துண்டு போணம். 

சட்டுன்னு கவலை வந்ததே!. பிரபஞ்ச அழகியா யாரை தேர்ந்தெடுத்தா? தில்லிலே இருந்தா சாயங்கால பேப்பரில் வரும். இங்கே நளைக்குத்தான். சாயங்காலம் டிவீ பார்த்தா தெரிஞ்சுடும். தூக்கக் கலக்கத்திலும் ரெண்டு பேரை மனசில் தேர்ந்தெடுத்து வச்சேன். என் அனுமானம் ஜெயிச்சதான்னு தெரியணும். 

காரில் போரச்சே ஆம்பிள்ளை யாரை அழகியாப் பாக்கரான்னு சின்ன யோசனை. கும்முன்னு இருக்கணுமா?  நன்னா ட்ரெஸ் செஞ்சுக்கணுமா? சிரிச்ச மூஞ்சியா? உயரமா வாட்ட சாட்டமா? இல்லை ஹோம்லியா? ஒல்லியா, வனப்பா? மாடெர்னா உடுத்திண்டா? தெரியலை. எல்லாமே அழகாத்தான் பட்டது. என்ன மூடில் இருக்கமோ அதுக்குத் தோதா அழகின் பரிணாமம் மாறுமோ? தூங்கி எழுந்ததும் ஹோம்லீயா கையில் காப்பியோட வந்தா அழகு. சினிமாவுக்கு அவுட்டிங்க் போரச்சே ஒல்லியா வனப்பா. ஆபீஸ்லேந்து களைச்சு வரச்சே சிரிச்ச மூஞ்சியா. மூடில் இருக்கச்சே நேத்து போட்டீலே வந்தாப்போலே. 

பெண்களுக்கும் அவா மூடுக்கு தகுந்தாப்போல் ஆணழகின் டெஃபெனிஷன் மாறுமோ! 

யமுனை பாலத்தை கடந்து கார் போச்சு. ரோட் பாலத்துக்கு மேலே ரயில் பாலம். எந்த மாஹானுபாவன் டிசைன் பண்ணினதோ இன்னிவரைக்கும் நின்னுண்டு. ஆனா நடுப்பாலத்தில் போரச்சே கார் ஆடக் கிளம்பித்து. ட்ரைவெர் வேகத்தை குறைச்சான். “என்ன பூகம்பமா?” “இல்லை சார் மேலே ரயில்”. இப்படி போரச்சே பாலம் ஆடுமாம். “பயந்துட்டேன்”. “இதுக்கேவா? டபுள் ட்ரேக் சார். சில சமையம் ரெண்டு ரெயில் எதிரும் புதிருமாப் போகும் உலுக்கும்”.  

ஃபேக்டரீலே அட்மின் கிருஷ்ணன் நாயர். பல வருஷங்களுக்கு மின்னாடி வந்து செட்டில் ஆனவர். எனக்குத் தோதா தமிழ் ட்ரைவெரை அனுப்பி. முதத்தடவை வரேன்னு எக்ஸ்ட்ரா கேர் எடுத்துண்டு. 1 வாரம் இருக்கப் போரான், நடுவில் வியாழக்கிழமை அவாளுக்கு வீக்லி ஹாலிடே. போரடிக்காம கவனிச்சுக்கணும்னு தில்லீலேந்து போன் வந்ததாம். “வேலையை பாருங்கோ. வியாழன் காசி போக கார் ஏற்பாடு செஞ்சு தரேன்”. 

நாங்க உற்பத்தி செய்வதில் தரக் குறைபாடுகள். செய்முறை குறைகளை கண்டுபிடிச்சு சீர்படுத்திட்டு வேணும்னா கூட சில நாட்கள் தங்கி சால்வ் செஞ்சுட்டு வான்னு பேரிஸ்லேந்து உத்தரவு. ஃப்ரென்ச் கம்பேனி. காசி ராமேஸ்வரம்னு சுத்திட்டு எல்லாம் சரியாச்சுன்னு போக முடியாது. மொத்துவன். 

எனக்குத் துணையா ரமேஷ் மாத்தூர். உள்ளூர் டிசைன் ஹெட் கூடவே வலம். எல்லாம் காமிச்சர். வேலை நடக்கரச்சே பெர்சொனல் பெசவேண்டாம்னு கராரா சொல்லிட்டேன். இங்கே லெயிட் பேக் லைஃப். வருவா போவா. தொழிலாளி செஞ்சு வைப்பா. இவா வித்துடுவா. அலட்டிக்காம காசு வந்தது. இப்போ ஃப்ரென்ச் மேனேஜ்மென்ட். கெடுபிடி ஜாஸ்த்தி. குவாலிடி ஃப்ரேன்ஸ்லே பண்ராப்போலே இங்கேயே பண்ணினா உலகம்பூரா கொண்டு போலாம்னு. 

இந்த பழங்கால தொழிற்சாலை அதுக்கு ஒத்துழைக்குமா? அதையும் கண்டுபிடிக்க என்னை அனுப்பி. மாத்தூருக்கு நான் வந்த வேலை சுமுகமா முடியணும், இங்கே தப்பு செஞ்சவா யாரும் மாட்டிக்கப் பிடாதுன்னு கவலை. அவர் சங்கடத்தை புரிஞ்சிண்டு “தப்பை கண்டுபிடிச்சு சரிசெய்யத்தான் வந்தேன், குத்தம் கண்டுபிடிக்க இல்லை.” தெளிவு படுத்தினதும் அவாளுக்கு தெம்பு வந்தது. கட கடன்னு வேலை நடந்தது. 

புதங்கிழமை சாயங்காலம் “இன்னைக்கு எங்க வீட்டில் டின்னர் சாப்பிட வாங்க, நாளைக்கு காசிக்குப் போரீங்களாம். அப்புரம் டயம் கிடைக்காது, அவசியம் வரணும்.” மாத்துர். “அதுக்கென்ன சரீ.” பங்காளா வாசம். அவர் அப்பா கட்டினது. ட்ரெடிஷணல் ஹிந்தி ஹார்லேண்ட் பங்களோ. அங்கேதான் பூஜா மாத்தூரை அறிமுகம் செஞ்சு வச்சர். பூஜா அவர் மனைவி. 

பாத்ததும் புரிஞ்சது பேரழகீன்னு. வந்தவள் தட்டில் ரெண்டு கிளாஸ் தண்ணீர் குடிக்க தந்துட்டு சிரிச்சா மாதிரி பாஸாங்கு செஞ்சுட்டு முக்காடை இழுத்து விட்டுட்டு உள்ளே போனா. கொஞ்ச நாழி நின்னுட்டு ஏதாவது பேசியிருக்கப் பிடாதான்னு தோணித்து. அத்தனை அழகு. 

நெத்தீலே பெரீய பொட்டு, வெள்ளியில் ட்ரெடிஷணல் ஜுவெல்லரி, பனாரெஸ் புடவை அபூர்வமான டிசைன். மலைச்சுத்தான் போயிட்டேன். 

மாத்தூர் கேட்டர் “என்ன சாபுடுவீங்க, உங்களைக் கேட்டுவிட்டு சமைக்கலாம்னு. 1 மணிலே எதுவானாலும் தயார் செஞ்சுடலாம். சொல்லுங்க”. “ரெண்டு சப்பாத்தி, டால், ரைஸ் தயிர் இருந்தா போதும்.” “அப்படியே!” எழுந்து உள்ளே போய் சொல்ட்டு வந்தர்.  

இதையும் அதையும் பத்தி பேச்சு. அலஹாபாத் வின்டரில் எப்படி குளிரும், என்னெல்லாம் ஒண்ணுமேலே ஒண்ணு மாட்டிப்பம்னு விவரிச்சர். அப்புரம் புது கங்கை பாலம் ரெம்பவே நீளம்னும், யமுனைக்கு குறுக்கேயும் புதுப் பாலம் போடப்போராங்க, ஆடாத பாலம்.” சொல்லிச் சிரிச்சர். “ஆமாம் அந்த அனுபவம் இப்பவும் குடல் சுறுண்டுக்கறது.” “எத்தனை மணிக்கு வாரனாஸி?” “நாயர் 7 மணிக்கு கார் அனுப்பரர், அங்கே போய்ச் சேர 10 ஆகிடுமாம். சுத்திப் பாத்துட்டு சாயங்காலம் கிளம்பினா ராத்திரி வந்துடலாம், வெள்ளிக்கிழமை வேலைக்கு தோதா இருக்கும்”. 

“வழீலே மிகப் பழைய கிராமங்களை கடந்து போவீங்க, அனுபவிச்சு ட்ரேவல் செய்ய வேண்டிய இடங்கள்”. 

டேபிள் செட் பண்ணி சாப்பாடு பரிமாறினா. இன்னொரு பொண். மீனுவாம் சமையலுக்கும் கூட மாட ஒத்தாசைக்கும் வச்சிருக்கா போலேருக்கு. அவள்தான் பாத்துப் பாத்து ரொட்டியை வச்சிண்டே இருந்தா. பூஜாவைக் காணம். “உங்க மனைவி பூஜா சாப்பிடலையா?” “இல்லை. மார்கெட்டுக்கு போயிருக்கா.” ஆச்சர்யமா பட்டது. 8 மணீக்கு சாப்பிட கூப்டூட்டு மார்கெட்டா?. நம்பாங்களிள் இப்படி செய்ய மாட்டோம். 

அத்தனை பேரழகி கிட்டக்கே வந்தால் நன்னா இருக்குமேன்னு பட்டது வாஸ்த்தவம். கிளம்பரச்சே “உங்கள் மனைவியிடம் என் நன்றியை சொல்லிடுங்கோ.” “ஆகட்டும்”.  வாச வரைக்கும் வந்தவர், நான் ஒண்ணு கேட்டா கோவிச்சுக்க மாட்டீங்களே?” “தயங்காமச் சொல்லுங்கோ”. “உங்ககூட நானும் காசி வரட்டுமா?” “ஓ! தாராளமா. எனக்கும் பேச்சுத்துணையாச்சு! சேர்ந்தே சுத்திப் பாக்கலாம். நீங்களும் விட்டுப் போகாம காமிக்கலாம்”. “தேங்க்ஸ் 7 மணிக்கு ஹோட்டலுக்கு வந்துடரேன்”. 

ஆஹா! மாத்தூரோட காசி யாத்திரைன்னு நினைச்சுண்டேன். பெரீய காராச்சே, பூஜாவும் வருவளோ! தூங்கரச்சே பூஜா கனவில் வந்தா. சொல்லியாகணும். இன்னொருத்தன் மனைவி கனவில்னு சொல்ரான். இவனெல்லாம்னு மனுஷனான்னு தோணும். வந்தது அவள் தப்பா, கனவு கண்டது என் தப்பா? 

கனவில் அவள் பிரபஞ்ச அழகிப் பட்டத்தை தட்டிண்டு போராப் போலேயும் சேர்மன் ஆஃப் தெ ஜூரியா நான் பரிசை அறிவிச்சு பட்டையை கட்டி விடரேன். 

கார்த்தாலே பூஜா வரலை, இவர் மட்டும் ஒத்தையா. சப்புன்னு போச்சு. இத்தனை அழகான மனைவியை லீவுநாளில் வீட்டில் வச்சுட்டு என்னொட காசி யாத்திரை ஏன் செய்யரர்? இதெல்லாம் கேட்டு அவரை துன்புறுத்தாம காரில் உக்காந்துண்டு “உங்களிடம் சரணம், உங்கூர், நீங்க என்ன காமிச்சாலும் பாக்கரேன்”. “கவலையே வேண்டாம். நிறைய பாக்கலாம். ட்ரெடிஷனல் சாப்பாடு சாப்பிடலாம்”.  

கங்கை பாலத்தை கடந்து சோனீ, ஹண்டியா, ஆசன்பூர், கோபிகஞ்ச் மதுபனீன்னு ஊர்கள். அழகான மண்வாசனையும் மாட்டு வாசனையும் குழைச்ச காத்து. யூபீ பத்தி விளக்கங்கள் சொல்லிண்டே வந்தவரோட ஹோட்டலில் 2பேருக்கு கட்டித் தந்ததை சாப்டூட்டு ரோட்டோரக் கடைகளில் டீயும் லஸ்ஸியும். கோபிகஞ்ச் வரச்சே “உங்ககிட்டே ஒண்ணு சொல்லணும்”. 

முகத்தைப் பாக்ரேன். சங்கடம் சேர்ந்து இழையோடும் கண்கள். ஏதோ வருத்தமான விஷயத்தை சொல்லுவர்னு காட்டித் தந்தது. “தயங்காம சொல்லுங்க”. “நேத்து ஏன் மனைவி மார்க்கெட்டுக்குப் போலை”. அட! உள்ளேதான் இருந்தா.” “உடம்புக்கு முடியலையோ?” “அதெல்லாமில்லை. உங்களை என் வீட்டுக்கு டின்னருக்கு கூப்பிட்டது அவளுக்கு பிடிக்கலை. சண்டை பிடிச்சா. ஹெட் ஆபீஸ்லேந்து வந்திருக்கார், நல்ல மனுஷர், மதராஸீ, நம்மூர் சாப்பாடு தந்து மகிழ்விக்கணும்னு சொன்னேன். அதெல்லாம் மீனு மாத்துப்பா, சும்மாவானும் பேச்சுக்கு வந்துட்டு உள்ளே போயிடுவேன்னு சொன்னா. தப்பா எடுத்துக்கப் பிடாது”. 

“அச்சச்சோ! அவர்களிடம் கலந்துக்காம என்னை கூப்பிட்டேளா?” “இல்லை சொல்லி விட்டுத்தான். அவள் அப்படி நடந்துகொண்டதுக்கு நீங்கள் காரணம் இல்லை. நான்தான். எங்களுக்குள் உறவு நன்றாக இல்லை. திருமணம் ஆகி 8 வருடங்கள் ஆச்சு. 5 வருஷமா விலகித்தான் இருக்கம். நிறைய சண்டை. பேச்சு வார்த்தை மிகக்குறைவு. வயசான பெற்றோர்களைக் கருதி ஃபார்மலா விலகலை. கூடியமுட்டும் பிர்ச்சனையைத் தீர்த்துக்கணும்னு ஆசை. உண்மையில் அவள் நல்லவள். காதல் கல்யாணம். காதல் ஊசிப்போச்சோன்னு. இந்த நிலைமையில் உங்களையும் அழைத்து அவமதித்து விட்டேனோன்னு கவலையாப் பொச்சு.” 

“நீங்கள் சொல்லலைனா எனக்கு எதுவும் தெரிஞ்சிருக்காதே?” “அப்படீன்னு விட்டுடக் கூடாது. நீங்கள் கைகழுவப் போனப்போ பெட்ரூமில் அவள் உக்காந்திருப்பதை பாத்திருந்தால். தவரா நினைச்சிருப்பீர்கள்”. “அதெல்லாம் ஒண்ணும் இல்லை. எனக்கு உங்கள் வீட்டில் சாப்டது மிக சந்தோஷமே”. 

மனசுக்குள் மாத்தூர் பாவம்னு தோணிடுத்து. 

எல்லாம் காமிச்சர். வாரனாஸியில் இனிமேல் ஒண்ணும் இல்லை அவ்ளோதான்னு. எல்லாம் ஃப்ளையிங்க் விஸிட். “கங்கா ஆர்த்தீ பாக்கணுமா?” “பாத்துட்டுப் போலாம் உங்க விருப்பம் எப்படீ?” அவருக்கும் சீக்கிரம் வீட்டுக்கு போவேண்டாம்னு மகிழ்ச்சி. அதை முகத்தில் வெகுளியா காமிச்சிண்டு. இங்கேயே 10நா தங்கிடலாம்னா இருப்பர் போலேருக்கு. 

படித்துரையில் உக்காந்து “ஆர்த்தி எத்தனை அழகா இருக்கு?” கமென்ட். அவர் வாயிலேந்துதான். ஆமாம். அழகுதான். காசியும், கங்கையும், காசி விஸ்வநாதரும், வாரனாஸிபட்டும், யூபீ பெண்களும், அங்கே இருகச்சே மனசில் எழுந்த சத் எண்ணங்களும் மாடும் கன்னும், இங்கே மட்டுமே கிடைக்கும் முக்தியும் எல்லாம் அழகுதான். ராத்திரி “இங்கேயே ஒரு முட்டுச் சந்தில் சோலே படூரே சாப்பிடணும், வந்துட்டு அதைப் பண்ணலைன்னா மோக்ஷம் கிடைக்காது.” வாங்கித் தந்தர். “வீட்டுக்கு ஏதும் வாங்கிக்கலையா?” ஏன் கேட்டேன்? கேட்டிருக்கப் பிடாதோ? 

பூஜா மாத்தூரை மறக்க முடியலை. அலஹாபாத் திரும்பி வரப்போ அப்புரமா ஒரு நடுநிசியில் அதே ராஜதானியை பிடிச்சு ராத்தூக்கத்தை தொலைச்சுட்டு தில்லி திரும்பி வரச்சேயும் பூஜா மாத்தூர் மனசை அலக்கழிச்சா. அவள் கண்கவரழகி. ஆனா என்ன பயன்? அவள் அழகு அவள் கணவனையே மகிழ்விக்கலையே? 

பாத்ததும் தென்படுவது ஆக்கர்ஷிக்கும். உண்மையான அழகு உள்ளே இருக்கும். தேடிப்போணம். அகக் கண்கள்தான் உணரமுடியும். பேரழகு இன்னும் ஆழத்தில். அந்த விதத்தில் நிறைய பெண்கள் பேரழகிகள். நாம என்ன தப்பு செய்யரோம்? மாத்தூர் என்ன செஞ்சார்? 

கரோல்பாக்கில் ட்ரெயின் அழுக்கோட ஆத்துக் கதவை தட்டினா ஓடிவரா என் பொண் சுகந்தி. 3ஆவது படிக்கரா. அப்பான்னு காலைக் கட்டிண்டு. சமையலுள்லேந்து மனைவி சுசீலா. லேசா தெத்துப்பல். வாடீ சரிபண்ணிக்கலாம்னா பயம். சமைக்கரச்சே பழைய புடவை உடுத்திப்பள். “வாங்கோ, உங்களுக்காக பிஸிபேளாபாத் செய்யரேன். குளிச்சுட்டு வாங்கோ”. 

சுசீலா பூஜாவைவிட அழகா பட்டாள், பேரழகியா.  ரெண்டு கையிலேயும் அள்ளிண்டுடணம் போல் பட்டது.

Note:  நவராத்திரி பெண்மையைப் போற்றும் பண்டிகை.  பெண்மையே அழகுதான் உசந்ததுதான்.  அதில் அகமா புறமா எது என்று....

உள்ளத்தைக் கொள்ளை கொணட கதை.  விவரமாக ஒன்றொச்சொல்லி மற்றதை உயர்வாய் முடிப்பதும் நல்ல உத்தியே.  💖🙏