#கதையல்லஉண்மைதிகில்_அனுபவம்(பகுதி 2)
(தயவுசெய்து முதல் பகுதியைப் படித்துவிட்டு இதனைப் படிக்கவும்)
என்ன செய்வதென்று புரியாத நிலையில் நாங்கள் ரிஸப்ஷனில் இருந்த ஹோட்டல் ஊழியரிடமே பரிசளிப்பு விழா பற்றி கேட்டோம். அவர் வியந்தார். பரிசளிப்பு விழாவா? எங்க ஹோட்டலிலா? எங்களுக்கே தெரியாமல் என்ன நிகழ்ச்சி? இன்று எந்த நிகழ்ச்சிக்கும் இங்க யாரும் புக்கிங் பண்ணலையே மேடம்!
எங்களுக்கு சுருக்கென்றிருந்தது. உடனே கைப்பையிலிருந்த அழைப்பிதழை எடுத்து காட்டினோம்.
உங்க பேர்ல ஒருநாள் ரூம் புக் பண்ணிருக்காங்க சரிதான். செக் அவுட் பண்ணும்போது பணம் செட்டில் பண்ணிடுவீங்கன்னாங்க. ஆனா நிகழ்ச்சி பத்திலாம் எங்களுக்குத் தெரியாது. உங்களை யாரோ ஏமாத்தியிருக்காங்க என்றார்.
அச்சமயம் நாங்கள் பயணித்த கார் டிரைவர் வந்து, மதுரை டு தேனி, தேனி டு தேக்கடி போய்த் திரும்பியதற்கு எங்களிடம் பணம் கேட்டார். நாங்கள் சிலையானோம். விஷயமறிந்து ஹோட்டல் ஊழியர்கள் எங்களை சூழ்ந்து கொண்டனர். இருள்சூழத் தொடங்கியது. இரவு ரயிலுக்கு தானே டிக்கெட் புக் செய்துவிடுவதாக அவர் கூறியது உண்மையா பொய்யா? செய்தாரா இல்லையா? டிக்கெட் இன்றி எப்படி ஊருக்குச் செல்வது. கையில் அதிகம் பணமில்லை. ஹோட்டல் பில், ரூம் ரென்ட், காருக்கான தொகை என எல்லாமே எங்கள் தலையில். மீண்டும் மீண்டும் போன் செய்தும் அந்த நபரைப் பிடிக்கவே முடியவில்லை. குழந்தைகளையும் உடன் அழைத்து வந்திருந்த தோழி உடைந்து அழுதார். தன்வாழ்வில் தான் இப்படி ஏமாந்ததே இல்லையே என்றார். எனக்கும் அது பயங்கரமான அனுபவமாகவே இருந்தது. விஷயம் தெரிந்து ஹோட்டல் உரிமையாளர் உடனே வந்தார். மிக நல்லவராக இருந்தார். நாங்கள் ஏமாற்றப்பட்டிருக்கிறோம் என்பதைப் புரிந்து கொண்டவர், கவலைப்படாதீங்க மேடம், அவனைப் பிடிச்சுடலாம் என்றார்.
உடனடியாக லோக்கல் போலீஸ் ஸ்டேஷனை அழைத்தார். விஷயத்தைக் கூறினார். உடனடியாக இன்ஸ்பெக்டர் ஹோட்டலுக்கு வந்தார். இன்விடேஷனில் உள்ள விவரங்களைக் குறித்துக் கொண்டார். நீங்க உங்க ரூம்லயே இருங்க மேடம். அவனை சீக்கிரமே பிடிச்சுடுவோம். உங்களுக்கு செலவான பணத்தை அவங்கிட்டேர்ந்து வாங்கித் தந்துட்டுதான் மறுவேலை சரியா? இன்ஸ்பெக்டரும் கான்ஸ்டபிளும் வெளியில் போனார்கள்.
"மேடம் நீங்க ரூம்க்கு போங்க. பயப்படாதீங்க பார்த்துக்கலாம்" ஹோட்டல் உரிமையாளர் கனிவோடு கூறினார். நாங்கள் பயமும் பதற்றமுமாக எங்கள் அறைக்கு வந்தோம். இரவு மணி பத்தைக் கடந்தது. ஒரு தகவலும் இல்லை. அடுத்து என்ன செய்யப் போகிறோம் என்று எதுவும் புரியாத நிலை.
நள்ளிரவு ஒருமணிவாக்கில் அறைக்கதவு தட்டப்பட்டது.
(தொடரும்)
No comments:
Post a Comment