நாஸா

 9. நாஸா (சிசீ7) #ganeshamarkalam

டிப்பனுக்கு அடைன்னு முடிவெடுத்தாச்சு. கல்லில் எண்ணை காயர வாசனை ஜிவ்வுன்னு இழுக்கவே ஊஞ்சல்லேந்து எழுந்து ஒரு தட்டை எடுத்து டைனிங்க் டேபிளில் வச்சிண்டு உக்காந்தாச்ச்சு.

மொத அடை சரியா வரலை, கஸ்தூரி “சித்தே இருங்கோ, கூப்பிடரத்துக்கு மின்னாடியே வந்து உக்காந்துப்பாளா என்ன?” நம்பாம், என் இஷ்டத்துக்கு எங்கேன்னாலும் உக்காருவேன். “நீ கொண்டுவரப்போ கொண்டு வந்தா போரும்!” அடுத்தது பிய்யாம சரியா வந்துடுத்தோ! “ஏன்னா! மிளகாப்பொடி நீங்களே போட்டுக்கப் பிடாதா? தடவி எடுத்துண்டு வரணுமா?” “ஆமாம். சொன்னபடி எடுத்துண்டு வந்து தந்தா சாப்டரேன். இல்லைன்னா வேண்டாம்”.

என்ன ஆச்சுன்னு கேப்பேள். எங்களுக்குள் அதான் அக்ரீமென்ட். கார்த்தாலே டிப்பனுக்கு என்னனு கேட்டா. என்னவோ சொன்னதை செஞ்சு போட்டுடராப்போல். ஆத்தில் என்ன இருக்குன்னு தெரியாம வாய விட்டுடமாட்டேன். “அடை போதுமா?” அவளே கேட்டா. நேத்து சாயங்காலமும் அதானே? 3 கரண்டி மாவு மீந்திருக்கும், தீத்துடலாம்னு எண்ணம். அதுக்கு கணவனாகப் பட்டவன் ஒத்துழைக்கணும்னு எதிர்பாக்கரா. தப்பில்லை. சட்டுன்னு ஒத்துண்டுடாம “அடை வாத்து மிளகாய்ப்பொடி தூவி எண்ண விட்டு சீரா பரப்பி மடிச்சு எடுத்துண்டு வந்து தந்தா சாப்பிடுவேன்” இப்ப பசீல இருப்பான் எப்படிப் போட்டாலும் திம்பன்னு. இவ அடை வாத்து கொண்டு வந்து தட்டில் பொடுவளாம், நாமளா மிளகாய்பொடி போட்டு எண்ணை குழைச்சு தொட்டுத் தொட்டு சாப்பிடணுமாம். இவதானே என் பொண்டாட்டி? அடை வாக்க மட்டும்தானா? மிளகாய்பொடி தடவ இன்னொரு கல்யாணமா செஞ்சுக்க முடியும்?

ஐ புட் மை ஃபுட் டவுன், ஃபெர்ம்லி. சில விஷயங்களில் விட்டுத் தரப் பிடாது. கேட்டுண்டபடி அடை கமகமன்னு காரசாரமா வந்தது. சூடுபறக்க விண்டு வாயில் போட்டுண்டு உலகத்தை மறந்தே போனேன். பெரீய கைங்கர்யம் செஞ்சுட்டாப்ல “காஞ்சீவரம் போயிட்டு வரலாமா?” கொரோனாக்கப்பரம் கோவில் குளம்னு இல்லாம ஆகிடுத்து. திரும்ப தொறந்துட்டான்னு தெரியும். காமாக்ஷி கோவில்லேந்து ஆரம்பிச்சா? சரீனுட்டேன். காரையும் ஓட்டினப்ல ஆச்சு.

2ஆவது அடை மேலே கெட்டியா 2 கரண்டி தயிர். உருண்டையா இப்படியும் அப்படியுமா ஆடிண்டு திவ்யமா. சாப்டு எழுந்துண்டது கண்ண சுழட்டித்து. மொள்ள காரை ஓட்டிண்டே படப்பை வழியா வாலாஜா வந்து மேற்கே திரும்பியாச்சு. நாம ரோட்டப் பாத்து ஓட்டரம். இவா வழீலே என்ன ஷாப்பிங்னு பாத்துண்டே. மணிமங்கலம் டெர்னிங்க் கிட்டே நர்ஸரி. “வரப்போ மூலிகைச் செடி வாங்கிக்கலாமா?” அதாவது வாங்கரதுன்னு முடிவெடுத்தாச்சு. காரை நிறுத்தலைன்னாலும் குதிச்சிடுவான்னு அர்த்தம்.

“நேர தேனம்பாக்கம் போங்கோ”. அதுக்கென்னன்னு பெட்ரோல் பங்க் கிட்டே லெஃப்ட் ஒடிச்சு போரேன். சிவன்கோவில் மஹாபெரியவா இருந்த இடம், வேதபாடசாலையோட ரோட் மேலையே. “யாரும் அனுமதியில்லை”. பெரீசா போர்ட். சரீன்னு திரும்ப காருக்கு வந்துட்டேன். இவ கேட்டை விட்டு நகரலை. செக்யூரிடியோட பேசிண்டிருக்கா. லஞ்சம் தந்தாளோ, பயமுறுத்தினாளோ, “ஆச்சார்யாளப் பாக்க முடியாது, வில்வம், பழம் காணிக்கையோட வந்துட்டேள், ரெண்டுபேரை மட்டும் விடரோம், சுத்திப் பாத்துட்டு சீக்கிரம் வந்துடணும்.” சொல்லி அனுப்பிச்சான்.

காலலம்பிண்டு, ஸானிடைஜர் அடிச்சிண்டுதான். ப்ரைவேட் டெம்பிள் சிவதரிசனம் செஞ்சுட்டு மஹாபெரியவா தபஸ் இருந்த ரூமும், புஷ்கரணி பாத்துட்டு கிளம்பிட்டம். நேர காமாக்ஷியம்மன் கோவில். காரை நிறுத்திட்டுப் போனா க்யூ நீளமா. உள்ளே அபிஷேகம்னு நிறுத்தி. மின்னே மாதிரி இல்லை, க்யூ நேர கர்ப்பக்கிரத்துக்கு எதுக்கால உசரமான மண்டபத்துக்குள் நுழைஞ்சு திரும்ப ஸ்ட்ரெயிட்டா கோபுரத்துக்கு வெளீல விட்டுடரா. அங்கே இங்கேன்னு உலாத்தரது, பிரதக்ஷணமா எல்லாம் ஸ்டாப். கும்குமப் பிரஸாதம் பேப்பரில் வச்சு எடுத்துக்க சொல்லுவா. நாம தர காணிக்கை மட்டும் எப்பவும் போல் வாங்கிக்கரா. காசுக்கேது கொரோனா!

அம்பாளை நன்னா பாக்க முடிஞ்சது. மின்னேபோல் 8 குருக்கள் குறுக்கேயும் நெடுக்கேயும் மூர்த்தி மறைச்சிண்டு எண்ணை விளக்கில் அப்பப்போ தெரியராப்போல் இல்லாம நன்னா கண்குளிர ஸ்ட்ரோப் லைட் போட்டு அலங்கார பூஷணியா கடாக்ஷம் - காணக்கிடைக்காத காட்சி. தன்யனானேனே!

அங்கேந்து ஸ்‌ரீமடம். அங்கேயும் காணிக்கைகள் பாக்கி, பூர்த்தியாச்சு. பெரியவா 2பேரோட ப்ருந்தாவனத்தை பாத்துட்டு சந்திரமௌலீஸ்வரரை பாவனையா நமஸ்காரம் செஞ்சுண்டு திரும்பிப் பாத்தா கஸ்தூரியக் காணம். தேடிண்டு போரேன். புஸ்தக ஸ்டாலில் யாரோடயோ பெசிண்டிருக்கா. டிவி சீரியலில் நடிக்கர ஒரு மாமியை அடையாளம் கண்டுண்டு. அப்பரம் கேட்டா “சிவன்சார் எழுதின ‘ஏணிப் படிகளில் மாந்தர்கள்’ இருக்கா என்ன விலைன்னு கேட்டேன்”. “அந்த டிவி ஆர்டிஸ்ட் என்ன புஸ்த்தகம் வாங்கினா?” “எனக்கெப்படி தெரியும்?” “நீ வாங்கலையா?” “450 சொல்ரா. நெட்டில் டவுன்லோட் செஞ்சு தருவேள்னு வந்துட்டேன்”.

சித்தே உக்காந்துட்டு போலாம்னு பிருந்தாவனத்துக்கு மின்னாடி. கொயட்டா, எண்ணி 10பேர் மட்டுமே. வந்த வேலை சீக்கிரமே முடிஞ்சதேன்னு பட்டது. இன்னும் கோவில் பாக்கலாம். இப்போ கிளம்பினா 1மணிக்கு ஆத்துக்கே போயிடலாம். போய் என்ன செய்ய? அப்பத்தான் அந்த ஐடியா. வடயிலுப்பை போய் அந்த புராதனமான வீட்டப் பாத்துட்டு வரலாமா? 2பேருக்கும் ஒரே டயத்தில் எண்ணம் உதிச்சதோ? ஆதர்ஷ தம்பதீயாச்சே!

கூகிள் மேப்பில் ரூட் பாத்தேன். ஓரிக்கை போகாமல் ரைட்டில் திரும்பி பாலாறு பாலத்துக்கு மின்னாடி பைபாஸில் வேலூர் பக்கமா திரும்பினா வரும் ஜங்க்ஷணில் மேற்காலே 15கிமீ வடயிலுப்பை வந்துடும். இல்லை இந்தண்டை பெங்களூர் ஹைவே பிடிக்கப் போராப்போல் போயி சித்தே மின்னே அதே பைபாஸில் தேற்கே வந்து மேற்கே திரும்பலாம். ரூட் மனனம் செஞ்சிண்டு கிளம்பியாச்சு. வடயிலுப்பையில் என்ன இருக்கு?

ஒரு காலத்தில் வேதபாடசாலைகள் நிரம்பிய ஊராம். வடலூர் ராமலிங்க ஸ்வாம்கள் போற்றிய ஸ்தலம், மின்னே பிரம்ம வித்யாபுரம்னு பேர். நாங்க பாக்கன்னு போன இல்லம் பிரம்ம ஸ்‌ரீ குமாரசாமி தீக்ஷிதரோட அகம். அவரோட ப்ரிந்தாவனம் அவாத்துக்கு எதுத்தாப்போல், இன்னும் சில சன்னதிகளோட மஹாஸ்வாமிகள் பல முறை வந்து தங்கி தபஸ் செஞ்சிருப்பதா சொல்ரா. அது மட்டுமில்லை. ஆதிசங்கர பகவத்பாதாள், ஞானானந்த சுவாமிகள், சேஷாத்ரி சுவாமிகள், ரமணர், பூண்டி மஹான், பாம்பன் சுவாமிகள் ஒரு நெடீய லிஸ்ட் ஆஃப் மஹான்கள் இந்த இடத்துக்கு வந்ததாயும் இவாத்து பூஜை ரூமில் காஞ்சி மஹானுக்கு காமாக்ஷி பிரத்யக்ஷமா தென்பட்டதாவும், அவரே அம்பாளின் சான்னித்தியம் பரிபூரணமா இருப்பதா சொன்ன அகம். இதில் 50% உண்மையா இருந்தாலும் பாத்துட்டு வந்தா நல்லதுதானே நடக்கும்னு வந்தம்.

வீடும் கோவிலும் பூட்டியிருக்க என்ன பண்ண? தெரியலை. கஸ்தூரியும் நானும் பேக்குபேக்குன்னு முழிச்சிண்டு நிப்பதை பாத்துட்டு ஒரு முதியவர் “ஞாயித்துக்கிழமைதான் தரிசனம். நீங்க அப்பரமா வாங்கோ, கோவில் மட்டும் பாக்கணும்னா சாவி இருக்கு தொறந்து விடரேன்.” செஞ்சு தந்தர். வீட்டுச் சாவி வச்சிருப்பவர் ஞாயிறு காலை வருவர்னும் அவரோட பேச போன்போட்டுத் தந்தர். சின்ன கோவில், அபூர்வ சன்னதிகள், இன்னும் கட்டுமான வேலைகள் ஆகிண்டிருக்க பாத்துட்டு, பூட்டியிருந்த அகத்துக்கு வாசலில் பாவனையா உக்காந்துட்டு கிளம்பினோம்.

இத்தனை பேர் வந்திருக்கா. நிச்சயம் இந்த இடத்துக்கு ஏதாவது பெருமை இருந்தேயாணம். விசாரிச்சுப் பாத்ததில் சப்தரிஷி மண்டலம், குரு மண்டலம் ரெண்டும் இந்தாம் நேர் மேலே வரதாம். இத நாஸா ஒரு ஆராய்ச்சி செய்ய விரும்புவதாவும். குமாரசுவாமி தீக்ஷதர் ப்ருந்தாவனத்தையும், இன்ன பிற ஸன்னதிகளையும் பாத்தது மனசுக்கு நிம்மதி. “இந்தாமையும் நுழைஞ்சு பாத்துடணும், இன்னொருக்கா வந்துடணும்.” பேசிண்டே திரும்பினம்.

ரிஷிகள், முனிவர்கள், சித்தர்கள் மகான்கள் வாழ்ந்த நடமாடின புண்ய பூமி, இத்தனை விஷயங்களை உள்ளடக்கிண்டு கேட்பாரத்து இருப்பது வருத்தமா பட்டது. கஸ்தூரிக்கோ முகத்தில் அத்தனை சந்தோஷம் பாத்தேன். கேட்டுடலாம்னு “வீடு பூட்டியிருந்தாலும் சிரிச்சிண்டு வராய்?” அவள் அங்கே யாறோடவோ பேசினப்போ சொன்னாளாம் “கருப்பையில் பிறவாதிருக்க இலுப்பையரை நினை மனதே!” அப்படீன்னு வடலூரார் பாடியிருக்கார், அப்படீன்னா இனிமேல் எனக்கு மறுபிறப்பு இல்லைன்னு சந்தோஷப்பட்டேன்”. நல்லதுதானே! சட்டுன்னு ஓரமா ஒரு வருத்தமும் வந்தது வாஸ்த்தவம்.

இன்னொரு பிறவி இல்லைன்னு ஆத்துக்காரி குஷியா இருக்கான்னா என்ன அர்த்தம்? இந்த பிறவி சிலாகிச்சு சொல்லிக்கராப்போல் இல்லைன்னு அர்த்தம். வாழ்க்கை வெறுத்துப் போனாத்தானே அடுத்தது வேண்டாம்னு விரும்புவம்? 38 வருஷமா இந்த ஜக்கூஸோடத்தான் வாழ்ந்தாரது. அப்படி வாழ்க்கையே வெறுத்துப் போராப்ல நான் என்ன செஞ்சுபுட்டேன்?. எத்தனை ஆசையும் பாசமுமா நடந்துண்டாலும் ஆத்துக்காரிகள் மனசில் ஏதாவது அதிருப்தி வச்சிண்டே சுத்தி வரா!

அடைக்கு மிளகாப்பொடி தடவிண்டு வந்து தட்டில் போடுன்னு கார்த்தாலே அடம் பிடிச்சமே அதுனாலே இருக்குமோ? ஒருவாரம் மின்னாடி இவள் அம்மா கோயமுத்தூர்லேந்து போன் போட்டு இவள் செஞ்ச அதிர்சம் எப்படி வந்ததுன்னு கேக்க, ஹவாய் செப்பலில் வெல்லம் தடவினாப்போல் இருந்ததுன்னு சொல்லியிருக்கப் பிடாதோ? இவள் வெளீலே போயிருந்தப்போ பட்டுன்னு போட்டு உடெச்சது தப்போ? 1 மாசமாச்சு அது நடந்து. எனக்குத் தெரியாம சரவணாவில் வாங்கிண்டு வந்த புடவையை மேட்சிங் ரவிக்கையோட உடுத்திண்டு பேப்பர் படிச்சிண்டிருகச்சே இப்படியும் அப்படியுமா போனா. நானா கவனிச்சு பாராட்டுவேன்னு நினைச்சிருக்கா. அது தெரியாம “37மில்லியன் கோவிட் கேஸாம், வீட்டுக்குள்ளேயும் மாஸ்க்கை மாட்டிண்டே நடமாடு”ன்னு சொன்னதுக்கு கோவிச்சுண்டிருப்பாளோ? ஒண்ணும் புரியலை. இனிமேல் பொறக்கப் பிடாதுனு ஆர்வமா இருக்கா. ஏதாவது செய்யணுமே!

காஞ்சீபுரம் வரப்போ மணி 12, “இனிமேல் ஆத்துக்குப் போய் சாதம் வடிச்சுண்டெல்லாம் முடியாது, சரவணபவனில் சாப்டூட்டுப் போலாமா?” கேட்டேன். சரி, செய்யலாம்னு சொல்லலாம். பதிலா “பின்னே, இப்படியே காலி வயத்தோடவா திருப்பி அழைச்சிண்டு போவேள்? காந்தி ரோட் வந்ததும் ஹோட்டலை பாத்ததும் உங்க கிட்டேந்து பிடிங்கி ஸ்டியரிங்கை நானே திருப்பலாம்னு இருந்தேன்”. செய்திருப்பள். அவளுக்கு தமிழ்நாடு தாளியும் எனக்கு அத்தனை ஒத்துக்காதுன்னு மினி மீல்ஸும் ஆர்டர் பண்ணினா.

வழீல நர்ஸரீலே மூலிகைச்செடி வேணுமான்னு எடுத்துக் கொடுத்தேன். “தேவையில்லை”. என்ன கோபமோ? அப்பத்தான் தோணித்து, அதே காந்தித் தெருவில் வரமஹாலக்ஷ்மி புடவைக் கடையில் நிறுத்தாம வந்திருக்கேன், அதான் கடுப்பா இருக்கா. இப்படிச் சிலது நமக்கு காலங்கடந்து புலப்படும். “ஞாயித்துக்கிழமை வரச்சே உனக்கு பிடிச்சாப் போல் புடவை வாங்கலாம்”. பதிலே இல்லை.

ஆத்துக்கு வந்து கொயட்டா போய் படுத்துண்டாச்சு. ஏஸிக்காக வந்து ஜாயின் செஞ்சுப்பா. ஆனால் காணலை. போனில் பக்கத்தாத்து பொண்ணோட பேசியாரது. “மரம் வெட்டச் சொன்னவன் வந்தான், நீங்க ஆத்தில் இல்லைன்னு நாளைக்கு வரச்சொன்னேன்னு அவள் சொல்ல இவள் நாங்க எங்கே போயிருந்தம்னு விவரங்கள் சொல்ரா.

“வடஇலுப்பை போனம். அகஸ்தியர், ஆதி சங்கரர் எல்லாரும் வந்துட்ட போன வீட்டைப் பாக்க”. அந்தண்டை அவாத்தில் அதிர்ந்து போயிட்டா. “குரு தக்ஷிணாமூர்த்தி சன்னிதியை ஆஞ்சநேயர் பாத்துண்டிருக்காப்ல கோவில். நல்ல வைப்ரேஷண் கிடெச்சது நாஸா ரிசெர்ச் ஆரம்பிச்சுட்டாளாம். ஆகாய மண்டலத்துலேந்து மேக்னடிக் ஃபீல்ட் நேர அந்தாத்து கூரைமேல் விழரதை ஸ்டடி செய்ரா. திவ்யமா இருந்தது. சாதரணமா யாரும் போயிட முடியாதாம்”. நிச்சயம் அரண்டு போயிருப்பா. மூணு நாளைக்கு பெசமாட்டா.

ஆனால் கஸ்தூரி வடஇலுப்பை போன சமாச்சாரம் அடுத்த 24மணி நேரத்துக்குள் குரோம்பேட்டையில் பரவும். கடைசீயா நம்மாத்துக்கே வரும். அன்னைக்கு சாய்ங்காலமே சூடாமணி கூப்டுட்டா.

“என்னடீ கஸ்தூரி நாஸா ராக்கெட் விடர இடத்துக்கு போயிட்டு வந்தியாமே, சொன்னா நானும் வந்திருப்பேனே!”