உஞ்சவிருத்தி

 7. உஞ்சவிருத்தி (சிறுகதை சீசன் 5) #ganeshamarkalam

“மாமீ, மாமீ” வாசல்லேந்து பெரீசா கூப்பாடு. ஆம்பிள்ளைக் குரல். அப்படீன்னா மாமாவைத்தானே கூப்படணும்? முன் ரூமில் இருந்ததால் ஜன்னலால் எட்டிப் பார்த்தேன். மூடியிருந்த கேட்டுக்கு அந்தண்டை ஒரு தலை தெரிஞ்சது. அதுக்குள் எங்காத்து மாமி படி இறங்கி “வாங்கோ வாங்கோ”ன்னு கூப்டுண்டே போயாச்சு. உச்சந்தலை பாத்துட்டோ இல்லை குரலை அடயாளம் கண்டுண்டு வரவேற்பு பலமா இருக்கு!

வரவாளில் முக்காவாசிப் பேர் அவளைத்தான் தேடி வருவா. முனிசிபாலீடி குப்பை வண்டி வந்தாலும் “அம்மா இல்லையா?” அப்படீம்பன், அவதான் இனாம் தருவள். கொசு மருந்து அடிக்கரவனோட சொந்த ஊர் முதக்கொண்டு இவளுக்குத் தெரியும். “என்ன? பண்டிகைக்கு போலையா?”ம்பள். அவன் ஏன் போலைன்னோ இல்லை எந்த ட்ரெயினில் புக் செஞ்சிருக்கன்னும் விஸ்தாரமா சொல்லுவன். அப்புரம் பூக்காரன். இந்த தெருவில் வீட்டு வேலை செய்யும் எல்லாரும். தென்னை மரம் ஏறரவன். கோவில் குருக்கள். இப்படி சொல்லிண்டே போலாம். யாரும் இந்தாத்து மாமா உயிரோட இருக்கனா இல்லையான்னு கண்டுக்க மாட்டா. என் துணி ப்ரெஸ்ஸுக்கு வாங்க வரவனும் என்னமோ அந்த பேன்டையும் சட்டையும் மாமிதான் போட்டுண்டு வெளீலே போராப்போல் நடந்துப்பன்.

இப்ப யார்? தெரிஞ்சுக்கணும்னு ஆசை. கோபாலாம், 5ஆவது மெயினில் இருக்கராம். 40 வயசுக்கு இந்தண்டை. கிராப்புக்குள் குடுமி வச்சிண்டு. சட்டை போட்டுக்கலை. தட்டுச் சுத்து வேஷ்டிதான். மாமியைத் தேடிண்டு வர வேண்டிய நிர்பந்தம்? எனக்கு அதில் சித்தே கிலேசமாச்சு. எங்காத்துக்கு வர பிராம்ணா எல்லாம் இவளை வசியம் செஞ்சு 300ரூபாய் கட்டுங்கோன்னு ஏதாவது சத் காரியத்தில் இழுத்து விட்டுடுவா. கோபாலும் அப்படிப் பட்ட சூழ்ச்சிக்காரன் போலத்தான் தென்பட்டான். இவளும் அதுக்கென்ன மாமா பேரைப் போட்டுங்கோன்னு என்னை இழுத்து விட்டு என் பர்ஸ்லேந்து எடுத்து தந்துடுவள். வெளீலே கிளம்பரச்சே பர்ஸை பாத்தா டொக்கு விழுந்திருக்கும்.

“வர புதன்கிழமை காமராஜபுரம் வால்மீகி தபோவனத்தில் ராதா கல்யாண உத்ஸவம். அவசியம் கலந்துக்கணும். நாளைக்கு உஞ்சவிருத்தி வருவம். தாராளமா கான்ட்ரிபியூஷன் தரணும்னு கேட்டுக்கரேன். சொல்லிட்டு போலாம்னு வந்தேன்” நோடீஸ் தந்துட்டு போனர். “அவசியம் முடிஞ்சதை செய்யரேன்.” கதவைச் சாத்திண்டு வரா. இவா பெசினதை நான் கேட்டாப்போல் வேண்டாம்னுட்டு க்விக்கா உள்ளே வந்து எதுவும் தெரியாததுபோல் உக்காந்துண்டேன். அவளா சொல்லட்டுமே! எவ்வளவு சொல்ரா என்னத்தை மறைக்கரான்னு பாப்பம்.

மத்தாநா ஒரு நிச்சயதார்த்தம் போகவேண்டியிருந்தது. வழீலே ஓலா காரில் போரச்சே சொல்லுவள்னு பாத்தா பேச்சையே எடுக்கலை. “அடுத்த வாரம் மார்கழி பொறந்துடும் சத் காரியங்கள்லாம் எப்படிப் போரது? இந்த வருஷம் ஆரம்பிக்கலையா?” “அது கிடக்கட்டும்! சங்கீத சீசன் வந்தாச்சு. நாரதகான சபாவுக்குப் போவமா?” பேச்சை வாகா திருப்பினா. “யார் கச்சேரி?” ம்யூசிக்கில் அத்தனை ஈடுபாடுன்னு நினைச்சா இல்லை. “ஞானாம்பிகா கேட்டரிங். போனா வெத்திலை பஜ்ஜி சாப்பிடலாம்.” அசால்டா சொல்ரா. மெனு தெரிஞ்சிருக்கு, தொட்டுக்க சுண்ணாம்பு சட்னீயோ? நான் வராட்டாலும் இவள் போவளாம். சூசகமா சொல்ரா.

‘கோபாலா, இன்னைக்கு நிச்சயதார்த்தம்னு வந்துட்டம். மொகப்பேரில். திரும்பப் போரச்சே பொண்ணைப் பாக்கன்னு இவளை மயிலாப்பூர் டைவெர்ட் செஞ்சு போயிடுவேன். உஞ்சவிருத்தியோட நீ வருவாய், கேட்டே அழுத்திச் சாத்தி வெளீலே பூட்டைப் பாத்து நன்னா ஏமாந்து போவாய். எனக்கு 300ரூ மிச்சம். இப்ப என்ன பண்ணுவாய்?’ மனசு கொக்கரிச்சது.

சாமர்த்தியமா சிலவுலேந்து தப்பிச்சிருக்கேன். அதான் மார்கழி பொறக்கப் போறதே எல்லாரும் தேமேன்னு கோவில் குளம்னு போயிண்டிருக்காம கார்த்தீ கடைசீ வாரம் ராதா கல்யாணம் அது இதுன்னு காசு கேட்டுண்டு கிளம்பிடரா? கேப்பார் கிடையாதா? அப்படியே கல்யாணம் பண்ணணும்னா சிம்பிளா செஞ்சா என்ன?

சின்னப் பையனா இருக்கச்சே அம்மா கூடக் கூட அழைச்சிண்டு போனான்னு துணைக்குப் போக எல்லா சத் கார்யங்கள்லேயும் பிரஸாதம் வாங்கி சாப்டூட்டு வந்துடுவேன். அப்பெல்லாம் இப்படி காசு வாங்கி விசேஷங்களை பண்ணினதா ஞாபகம் இல்லை. ஃபங்க்ஷணில் தட்டை எடுத்துண்டு வருவா, அம்மா போடுவா. பெரீய பணக்காரா, துணிக்கடை வச்சிருப்பவன் இவாள்லாம் டொனேஷன் தருவா, கோவில் உண்டியலில் சேரும் பணம் இதெல்லாம் போதும்னு இருந்தது. இப்போ ரஸீதுபுக் ப்ரின்ட் போட்டு நீட்டிடரா. அன்னைக்குக் கூழ் ஊத்தரோம்னு 500 கொடூன்னு சட்டம் பேசிண்டு தடி தடியா வந்தானுவ. கலெக்ட் செஞ்ச பணத்தில் எத்தனை கூழுக்குப் போகுமோ, எத்தனை டாஸ்மாக்குக்கு. இந்த நம்பிக்கை இன்மைதான் நம்பளை பிரத்தியாருக்கு உதவுவதில் தடுக்கறது.

ஒரு ராதா கல்யாணத்துக்கு எத்தனை சிலவாகும்? எத்தனை கலெக்ஷன்? சொச்சத்தை என்ன செய்வா? இது நல்ல வரும்படியாப் போச்சு. எங்காத்து மாமியாண்டை கோபால் சொன்னான். இது அவனோட 150ஆவது ராதா கல்யாணமாம். சரிதான். உஞ்சவிருத்தீலே ஒரு ஸ்லோமோஷன் விராட் கோலி.

அதென்ன வால்மீகி தபோவனம்? ஒருநா போய்ப் பாக்கணும். காமராஜபுரத்தில் ஞானவாபி தெரியும். இது புதுசா கேள்விப்படரேன். வால்மீகி முனிவர் தபஸ் இருந்திருக்கலாம். ஆனா காமராஜபுரத்தில்? உடனே சட்டுன்னு இதுவும் தோணித்து. கேகே நகர், அண்ணா நகர், பெரியார்புரம்னு நாஸ்திகா இடமாப் போகாம காமராஜர் தேவலைதான்.

ரெண்டு நா ஆச்சு. இவளும் அந்த கோபால் வந்துட்டுப்போன மேட்டர் பத்தி சொல்லலை. நானும் கண்டுக்கலை. 3 நா ஆச்சு உஞ்சவிருத்தியும் காணலை. தப்பிச்சம்னு. இன்னும் ரெண்டுநா போச்சுன்னா மார்கழி பொறந்துடும். சென்னையில் பாருங்கோ அகாலத்தில் மழை பெஞ்சுட்டு இப்ப லேசா குளிர். பகல்லேயே பனியன் போட்டுக்கலாம்னு தோண்ர சீசன். இல்லைன்னா 11 மாசமும் வெத்து மாரோட சுத்தத்தான் பிடிக்கும். நவராத்திரிக்கு பெண்டுகள் வெத்திலை பாக்குன்னு வந்துடரா. அதுக்காக சாயங்காலம் 4 அடிச்சுட்டா பனியனை எடுத்துப் போட்டுப்பேன். இவளும் “யாராவது வரப்போரா, இப்படி வெத்து உடம்போட சுத்தேண்டாம் கேட்டேளா!”. அப்புரம் அவளே “இன்னும் ஏன் அந்த பனியனை மாட்டிண்டு!”

நாளன்னைக்கு மார்கழி பொறந்துடும். யோசிச்சிண்டே மொள்ள தூங்கி எழுந்துண்டேன். மொள்ளன்னா 6 மணி. இதான் வழக்கமான்னு கேப்பேள். சீக்கிரமா எழுந்துண்டு என்னத்தை வெட்டி முறிக்க? மார்கழியில்? ரெம்பப்போனா 05:30. சின்ன வயசு பேப்பர்காரனே மஃப்ளர் போட்டுண்டு 6 மணிக்கு மேலேத்தான் பேப்பர் போடரான். அவன் போடர பேப்பரை படிக்கப்போரவன் சீக்கிரம் எழுந்து என்னத்தை? ஆனா எழுந்துக்கரச்சே இன்னைக்கு என்னென்ன செய்யணும்னு முடிவோடத்தான் எழுந்துப்பேன். சிலநாள் சும்மா இருப்பம்னு முடிவு.

சரியா மணி 8 அடிக்க, குளிச்சுட்டு சரித்தான் ரெண்டாம் டோஸ் காபிக்கு இன்னும் டயம் இருக்கு கம்ப்யூடரை ஆன் செஞ்சா ரெண்டு கதை எழுதலாம்னு யோசிக்கரச்சே தூரக்க பஜனை சத்தம் கேட்டது. நடுவுலே டின் டின்னுன்னு ஜால்ராதான் பஜனையை காட்டித் தந்தது. அட பக்கத்தாத்து ஐயங்காராத்தில் டிவீ பாக்கா அரம்பிச்சுட்டான்னு பட்டது. எந்த சேனலா இருக்கும்? சங்கரா டிவீயோ இல்லை ஜீ தமிழோதான். நிச்சயம் கே டிவி இல்லை. ஆனா பாருங்கோ எங்காத்து மாமி உள்ளே கோஸ் நறுக்கிண்டிருந்தவள் நிமிஷமா எழுந்து பர பரன்னு என்னத்தையோ செய்யரா. கம்ப்யுட்டரை ஆன் செஞ்சுட்டு இவளைக் கவனிக்க ஆரம்பிச்சேன். ஓரு பொம்மனாட்டியை இத்தனை சுறுசுறுப்பா காண முடியுமான்னு ஆச்சர்யமா இருந்தது.

ஒரு அகண்ட வாய் பாத்திரத்தில் மோர் சூப்பர் மார்க்கெட்டில் வாங்கிண்டு வந்த பொன்னி அரிசியை எடுத்துண்டு அதுக்கு மேல் ரெண்டு கைப்பிடி பருப்பை வைக்கரா. பொங்கல் பண்ணப் போராளோ? அப்ப கோஸ் எதுக்கு நறுக்கணும்? அப்புரம் பர்ஸை எடுத்து 100ரூ நோட்டை நாலா மட்டிச்சு அதுக்கு மேல் சொருகி. அப்ப பொங்கல் இல்லைன்னு ஆச்சு. ஷெல்ஃப்லேந்து எவெர்சில்வர் டம்ப்ளர்களை எடுத்து வரிசையா டைனிங்க் டேபிளில் வைக்க இது எதுக்குன்னு பட்டது. அப்பத்தான் கேட்டைத் தொறந்துண்டு ரெண்டு பேர் வருவதை கவனிக்கரேன். பஜனை சத்தமும் கிட்டக்க.

அட! உஞ்சவிருத்தி மாதிரீன்னா இருக்கு? இப்ப என்ன பண்ண?

வந்தவாளில் ஒருத்தன் “மாமி அடுத்தது உங்காம்தான். அரை டம்ப்ளர் பால் எடுத்து வச்சுக்கோங்கோ – 7 பேர். ஒருத்தர் மோர்தான் குடிப்பர். எனக்கு தேர்த்தம் எதேஷ்டம்!” அவாள்ளாம் உள்ளே வர “மச மசன்னு நிக்காம வாங்கோன்னு கூப்பிடுங்கோ!” பல்லை கடிச்சிண்டு வேர யார் காதுலேயும் விழாம என் காதுக்கு மட்டும் கொய்ன்னு கேக்கரா மாதிரி சொல்லீட்டு இவள் ஒரு தாம்பாளத்தில் எல்லா பால் டம்ப்ளரையும் வச்சு எடுத்துண்டு போரா. வாசத் திண்ணையில் அவா பாடி முடிச்சதும் கொடுத்தாரது. எடுத்துண்டு போன அரிசி போட்டுட்டு, சுத்தி வந்து நமஸ்காரம் செஞ்சு பர்த்திக்கு அவா ஒரு சிமிட்டா அரிசி ஆஸீர்வாதமா பாத்திரத்தில் போட, வாச ஊஞ்சலில், மாடிப்படீலேன்னு உக்காந்துண்டும். என்னைப் பாத்துட்டு ஒருத்தர் சொல்ரர்.

“மாமா ஊர்லே இருப்பர்னு தெரியாது. உங்களையும் உஞ்சவிருத்தீலே கூப்டிண்டிருப்பம்”. நானும் ஒண்ணுமே பேசாம உம்முன்னு இருந்தா ஆத்துக்கு வந்தவா தப்பா நினைச்சுப்பான்னு “ராதா கல்யாணம்னுட்டு முருகன் பாடல் பாடரேள்?” கேட்டுட்டேன். அதுக்கு ஒரு மாமா, வந்தவாள்லேயே அவர்தான் உயரம். மோர்தான் வேணும்னு அடம் பிடிச்சவர்.

“இது குமரன் குன்றத்தில் வள்ளி தெய்வானை கல்யாண மஹோத்ஸவத்துக்கு. அத்தனை ஆச்சர்யமா பாக்காதீங்கோ. ராதா கல்யாணம் நிறைய நடக்கரது. இது அபூர்வம். அவசியம் வந்து கலந்துக்கோங்கோ.” “நிச்சயமா வரம். மாமாவையும் அழைச்சிண்டு வரேன்.” இவள்.

சொன்னா நம்ப மாட்டேள். போனேன். “உஞ்சவிருத்தியே அபூர்வம். நாம விட்டுக் கொடுக்காம இதையெல்லாம் ஆதரிக்கணும். அன்னைக்கு வந்தவா எல்லாரும் உங்களைப்போல் நல்ல வேலையில் இருந்தவாத்தான். யாசகம் பண்ணித்தான் சத் காரியங்கள் நடக்கணும்னு இருக்கு. கொடுக்கரவா இல்லைன்னா நடக்காமப் போகும்.” எங்காத்து தெய்வானை வழீலே சொல்லிண்டே வந்தா.

“அன்னைக்கு கோபால் வந்து ராதா கல்யாணம்னு சொல்லீட்டு போனானே? அது என்ன ஆச்சு?” "அதில் ஏதோ பாலிடிக்ஸாம். இதில் சேர்ந்துட்டன்!”