மராட்டிய மண்ணின் ஆன்மீக நினைவுகள்- பகுதி 19

மராட்டிய மண்ணில்...பண்டரிபுரம்  பகுதி 19

சந்திரபாகா நதியின் வடகரையில் விட்டலனின் ஆலயம் இருக்கிறது. தென் கரையில் சற்று தூரத்தில் சக்குபாய் என்ற பக்தையின் கோயில் உள்ளது. அங்கே அவள் மாவு அரைத்த ‘கல் எந்திரம்’ இன்றும் காட்சிப் பொருளாக வைக்கப்பட்டிருக்கிறது. இங்கே சந்திரபாகா நதியின் நடுவிலே வரிசையாக பக்த சிரோன்மணிகளின் சமாதிக் கோயில்கள் நிறைந்து இருக்கின்றன. தடுக்கி விழுந்தால் ஒரு பக்தரின் சமாதி மீதுதான் விழ வேண்டும். 

பண்டரிபுரத்தில் விட்டலனின் கோயிலைச் சுற்றி, ஒவ்வொரு தெருவிலும் பிரசித்தி பெற்ற ஒரு கோயில் இருக்கிறது. ஸ்டேஷன் ரோட்டிலேயே பத்மாவதி கோயில் இருக்கிறது. சின்துபாத் அருகில் லட்சுமிபாய் கோயில், ஷோலாப்பூர் ரோட்டில் அம்பாபாய் கோயில், நதிக்கரையில் புண்டரீகன் கோயில், பிரதட்சண சாலையில் ராம தேவர் - துகாராம் - காலமூர்த்தி - தம்பாதர் மாருதி கோயில்கள், நாத்செளக்கில் தியான தேவர் கோயில், ஷோலாப்பூர் ரோட்டில் வியாச நாராயணர் - ராம் பாக் - லட்சுமணன் பாக் கோயில்கள், சங்கோலா ரோடில் யாமாய் துகாய் மந்திர், சிவாஜி செளக்கில் கஜாணனன் மகராஜ் மந்திர், மாண்டி அருகில் விடோபா கோயில் என்று ஏராளமான கோயில்கள் அமைந்துள்ளன. பண்டரிபுரத்திலிருந்து இரண்டு கிலோ மீட்டர் தூரத்தில் உள்ள கோபால் பூரும், விஷ்ணு பாதமும் கூடுதல் முக்கியத்துவம் பெற்றவை. 

நாங்கள் ஒரு ஆட்டோ பேசிக்கொண்டு ஒவ்வொரு கோயிலாய் சென்று சேவித்து வந்தோம்.. சுமார் 500 கொடுத்தால்  ஆட்டோவில் செல்லலாம். போட்காரர்களும் போட்டிலேயே கரையோரமுள்ள கோயில்களுக்கு அழைத்துச்செல்கிறார்கள். 

அப்பா சென்ற முறை வந்த போது மறுகரையுல் உள்ள ஹரே ராமா ஆலயத்திற்கு டொனேஷன் தந்து கடிதத்தொடர்பு வைத்துக்கொண்டிருப்பதால் அவர்கள் அனுப்பும் புத்தகத்தில் தங்கள் கோயில் பற்றி எழுதி வரசொன்னதை வைத்து தன்னை குடும்பத்துடன் ஸ்பெஷலாக அழைத்ததாக எண்ணி இந்த தடவையும் மறுகரை செல்ல வேண்டுமென பிடிவாதம் செய்ததால் இவருக்கு இஷ்டமில்லாவிடினும் மறுகரை சென்றோம். அப்பா தலைமை குருஜியை பிடிவாதமாக பார்த்து எதோ டொனேஷன் தந்து  அவர் சாப்பிட சொல்ல சாப்பிட்டு வந்தோம்.

போகும் போது 100/- க்கு கொண்டுவிட்ட போட்காரன் வரும் போது 500 கேட்கிறான். (வேறு வழியில்லை என்பதால்)போட்காரனிடம்  எப்படியோ பேரம்பேசி 300 க்கு சம்மதிக்க வைத்தாலும் அவன் என்னவோ கத்திக்கொண்டு வருகிறான். நடு ஆற்றில் தள்ளி விட்டால் அப்பாவைத்தவிர யாருக்கும் நீச்சல் தெரியாது. வழக்கப்படி போட்காரனிடம் என்னென்னவோ பேச்சுக்கொடுத்து போட்டில் சௌகரியமாக வேடிக்கை பார்ப்பதாக சொல்லி முன் பக்கம் நகர்கிறார். இவர் டென்ஷனாகி கத்தறார். எப்படியோ உயிரை கையில் பிடித்து கரை சேர்கிறோம். 

கரையில் அப்பா கேட்டபடி செருப்பு வாங்கித் தந்து ரூமிற்கு சென்று ரெஸ்ட் எடுக்கிறோம். 

ராத்திரி மறுபடியும் கோயில் சென்று சேவிக்கிறோம். 

இப்ப அவ்வளவாக கூட்டமில்லை. 

விட்டலன் கோயிலில் தினமும் ஐந்துகால பூஜைகள் நடைபெறுகின்றன. விடியற்காலையில் துவங்கும் சுப்ரபாத  ‘கக்கட ஆரத்தி’யைத் தொடர்ந்து பஞ்சாமிர்த பூஜை, மதியத்தில் மகா நைவேத்தியம், ‘போஷகா’ என்ற அலங்காரத்துடன் தூப ஆரத்தி, கடைசியாக ‘தேஜ் ஆரத்தி’ என்ற சயன ஆரத்தியோடு முடிகிறது. விட்டல் சயனத்தில் எழுந்தருளாமல், சயன அறைக்கும், கருவறைக்கும் இடையில் தீர்த்தம் தெளித்து கண்ணனின் பாதச் சுவடுகளும், பசுவின் குளம்புகளும் உள்ள ஒரு சிவப்பு ஜமுக்காளத்தை சயன அறைக்குள் விரிப்பதை வழக்கமாகக் கொண்டுள்ளார்கள். விட்டலனின் திருவடிகளைக் கழுவி, புதிய ஆடை, அலங்காரங்களை அணிவித்து, பிரதட்சணம் செய்து பிறகு கருவறையை மூடிவிடுகிறார்கள். 

இப்படி தினசரி பூஜைகளோடு ஒவ்வொரு புதன்கிழமையும், சனிக்கிழமையும் விசேஷமான பஞ்சாமிர்த அபிஷேகமும், பூஜையும் நடக்கின்றன. நைவேத்தியத்தை உட்கொண்ட இறைவனை சயனத்தில் விடாமல் அர்ச்சகர்கள் இரவு முழுவதும் விழித்திருப்பார்கள். பாவம் விட்டலன்! பண்டரிபுரம் ஒரு புண்ணிய பூமி. பகவான் பல லீலைகள் புரிந்து பல மகான்களுக்கு நேரில் தரிசனம் கொடுத்த இடம். பண்டரிபுரத்தை பூலோக வைகுண்டம் என்று பக்தர்கள் வர்ணிக்கிறார்கள். பானுதாசரின் சீடரான வித்யாரண்ய அரசன் ராமராயனுக்குப் பகவான் பண்டரிபுரத்தை வைகுண்டமாகவே காட்டி, ராமராயரின் இஷ்டதெய்வமான பவானியும், சரஸ்வதியும் அங்கு தொண்டு செய்வதாகக் காட்டியதாக வரலாற்றுச் செய்திகள் கூறுகின்றன.

பண்டரிபுரம் பாண்டுரங்கனின் லீலாவினோதங்களையும், அவனது பேரருள் கருணையையும் வார்த்தைகளால் எழுத இயலாதவை. ‘ மகா பக்த விஜயம்’ என்ற ஒப்பற்ற பக்தி நூல் விவரிப்பதுபோல எண்ணற்ற மகான்களின் வாழ்க்கையோடு பின்னப்பட்டு அவர்கள் பாத தூளிகள் பட்ட இடம் பண்டரிபுரம். இந்த எண்ணத்தில் கோயிலுக்கு வரும் பக்தர்களின் பாதங்களைத் தொட்டு ஏராளமானவர்கள் தம் கண்களில் ஒற்றிக் கொண்டு களிபேருவகை அடைகிறார்கள். பண்டரிபுரம் பாண்டுரங்க விட்டலின் வழிபாடு முதன் முதலில் கர்நாடக மாநிலத்திலிருந்துதான் ஆரம்பித்திருக்கிறது. 

அதற்கு முன்பாக வைணவத்தைப் போற்றும் வழிபாடு மகாராஷ்டிர மண்ணில் இருந்தாலும் இந்த விட்டலநாதர்தான் முதன்முதலாக அதிகமான தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியவர். மராத்திய கவிஞரான நாமதேவர் இறைவனை ‘கன்னட விட்டலன்’ என்றே அழைக்கிறார். கி.பி. 1117-1137 காலத்தில் மைசூர் பகுதியை ஆட்சி புரிந்து வந்த ஜைன மதத்தைச் சேர்ந்த ஹொய்சால மன்னனான பிட்டிதேவனை, அப்போது அங்கு தங்கியிருந்த ராமானுஜர் வைணவ சமயத்தைத் தழுவச் செய்தார். மதம் மாறிய மன்னன், உடையவரைத் தம் குருவாக ஏற்றுக் கொண்டு விஷ்ணுவர்த்தனன் என்ற மறுபெயர் ஏற்று திருமாலுக்குத் தொண்டனாகி பல வைணவக் கோயில்களுக்குத் திருப்பணிகள் செய்தான். 

வெளியே கோயில் சார்பாக திருப்பதி போல இலவச உணவும் வழங்கப்படுகிறது. அதற்கான க்யூவில் போய் நிற்கிறோம். செருப்பை வெளியே வைத்துவிட்டு ஒரு மணி நேரம் காத்திருந்து சாப்பிடுகிறோம். சில பக்தர்கள் இதை கடமையாக நினைத்து பரிமாறுகிறார்கள். சாம்பார் பொறியல் ரசம் என எளிமையான உணவுதான். ஆனால் இலவசம் என்பதற்காக நிறைய வாங்கி கீழே கொட்டுபவர்களுக்கு அபராதம் போல வசூலிப்பார்கள்.

வெளியே வந்தால் அப்பாவின் புது செருப்பு மிஸ்ஸிங். 

படம்  1)சக்குபாய் கண்ணன் மாவு அரைத்தல்2)ஹரே ராமா கோயில்3)போட்டில் அப்பாவுக்கு காவலாய்..4,5)சந்தரபாகா நதி காட்சிகள்