ஒரே ஒரு வரம் - சுஜாதா

 நம் குழுவில் சுஜாதா 1974-ல் எழுதிய 'ஒரே ஒரு வரம்' சிறுகதையைப் பகிர்ந்துள்ளோம்; 

அழகான காதலனால் பொய் வார்த்தைகள் சொல்லி ஏமாற்றப்பட்டு கர்ப்பமாகிவிடும் ஒரு இளம்பெண் தற்கொலை செய்துகொள்ள முயற்சிக்கும் போது, வானுலகில் இருந்து வரும் உபதேவர் ஒருவரால் காப்பாற்றப்படுகிறாள். பிறகு என்ன ஆகிறது என்பதை சுஜாதா அவருடைய தனித்துவமான ஸ்டைலில் சொல்லியிருப்பார். 

கவனிக்கவும், சுஜாதா எழுத்தில் இந்தச் சிறுகதை 1974-ல் வந்துள்ளது. சுஜாதா எழுதிய 'விஞ்ஞானச் சிறுகதைகள்' தொகுப்பில் இந்தச் சிறுகதையுள்ளது.

நேற்று நண்பன் ஒருவன் சிபாரிசு செய்ததால் Twice Upon a Yesterday என்ற ஆங்கில (ஹாலிவுட்) நகைச்சுவைப் படம் பார்த்தேன். 

கதை அப்படியே 'ஒரே ஒரு வரம்' சிறுகதையின் சாயல்தான். இந்தப் படம் 1998-ல் தான் வந்துள்ளது. அடப்பாவிகளா !! அங்கேயும் ஆரம்பித்து விட்டீர்களா !!​

இது எப்படி சாத்தியம் என்ற கேள்வி சிலர் மனதில் எழலாம். ஹாலிவுட்டில் நிறையவே தமிழர்கள் இருக்கிறார்கள். இவர்களில் கதை இலாகாவில் இருக்கும் யார் வேண்டுமானாலும் படித்துவிட்டு, 'ஆஹா இந்தக் கதை சிறப்பாக உள்ளதே' என சிபாரிசு செய்திருக்கலாம்).

​==========================================

ஒரே  ஒரு வரம் -  சுஜாதா சிறுகதை  ​

ஆசாமியிடம் வித்தியாசமாக என்னவோ இருந்தது.  என்ன என்று சுலபமாக சொல்ல முடியவில்லை.  சட்டை பட்டன் ஒன்றை மாற்றி போட்டிருந் தாரே?  அதுவா?  இந்த 1973-ல்   காதில் கடுக்கன் போல போட்டிருந் தாரே?  அதுவா? அல்லது வலது கையில் சுட்டுவிரலில்  மோதிரம்?  குடுமியா கிராப்பா என்று சொல்ல முடியாத  சிகை.

நிச்சயம் அவர் சென்னைக்கு புதிது…. ஸ்ரீனிவாசலு  நாயுடு தெரு,  இரண்டாம் சந்து….

கதவு  எண்களைப் பார்த்துக் கொண்டே  ஒரு வீட்டு  வாசலில்  நின்றார்.  அதன் முகப்பில் தெரிந்த மாடிப்படிகளில்  ஏறி  ஒரு தண்ணீர்  டிரம்மை தாண்டி ஒரு அறையில் வாசற் கதவை லேசாகத் தட்டினார்.

பதில் இல்லை.

சுற்றும் முற்றும் பார்த்தார்.

ஒருவரும் இல்லை.  உடனே அவர் ஒரு அமானுஷ்யமான  காரியம் செய்தார்.  மூடியிருந்த அந்த அறைக் கதவின்  ஊடாக  புகை போல ஊடுருவி  உள்ளே சென்றார்.

உள்ளே இருந்த பெண் அதை கவனிக்கவில்லை.  தன் புடவையை  மண்ணெண்ணையில்  நனைத்துக் கொண்டிருந்தாள்.  அங்கே நெருப்புப் பெட்டி  தயாராக இருந்தது.

“ நிறுத்து”  என்றார்.

அவள் அதிர்ச்சி அடைந்து திரும்பினாள்.

அவர் அவள் கையைப் பற்றி “ என்னம்மா பெண்ணே,  என்ன காரியம் செய்கிறாய்.  போடு  கீழே அதை.  சேச்சே”  என்றார்.  அவள் கையிலிருந்த பெட்டியை பிடுங்கினார்.

“ யாரு நீங்க?”  என்றாள்

"முதலில் இந்த புடவையை களைந்து  ஏறி.  என்ன பைத்தியக்காரத்தனம் என்ன செய்ய இருந்தாய்.  நல்ல வேளை நான் வந்தேன்".

"என்னை விட்டுடுங்க.  நான் செத்துப் போறேன்.  நான் செத்துப் போவேன்"

"அப்புறம் சாகலாம்.  அதுக்கெல்லாம் வேளை வரவில்லை.  இந்தா இந்த புடவையை  கொள்" என்று அதட்டினார்

அந்தப் பெண் பாவாடையுடன்  ஸ்டூலின் மேல்  அமர்ந்து கொண்டு தன் முகத்தை இரு கைகளாலும் மூடிக்கொண்டு விசும்பி விசும்பி அழுதாள்.

"இதோ பார்,  அப்புறம் அழலாம்"  என்று அவள் மேல் வேறு புடவையை மூடினார்.  "பைத்தியமாக  இருக்கிறாயே,  எதற்காக இப்படி உயிரை விடுகிற பயங்கரமான ஆசை உனக்கு,  என்ன ஆயிற்று?"

"நீங்க யாருன்னு சொல்லலையே,  உங்களை எனக்குத்  தெரியாதே"

"சமயத்தில் உனக்கு ஒத்தாசை செய்ய வந்தவன் என்று வைத்துக் கொள்.  உன் அப்பா மாதிரி என்று வைத்துக்  கொள்ளேன்."

"எனக்கு அப்பா கிடையாது…. அவர் செத்துப் போய்விட்டார்.  அவர் முகத்தை நான் பார்த்ததில்லை"

"மறுபடி அழ ஆரம்பித்து  விட்டாய்.  இதோ பார் அழாதே.  அழுகையை நிறுத்து"

"மூர்த்தி என்னை ஏமாத்திட்டான் சார்"

"மூர்த்தி யாரு?"

"கடன்காரன் நாசமாய்ப் போக"

"கடன் கொடுத்திருந்தாயா?"

"என்னையே கொடுத்தேன் சார்.   பழிகாரன்  என்னமா  பேசினார்.  600 ரூபாய்  சம்பளமாம்.  எல்லாம் பொய்,  சார்.  இங்க எப்படி உள்ளே வந்தீங்க?"

"ஏன்?"

"உள்பக்கமாக  தாள் போட்டிருந் தேனே….."

"எனக்கு   வரத்  தெரியும்"

"சார் நீங்க யார்?  எங்கிருந்து  வந்தீங்க?  என்னை எப்படி உங்களுக்குத் தெரியும்?"

"பயப்படாதே.  நிதானமாகக்  கேளு.  நான் யாருன்னு  சொல்றேன்.  முதலில்  உன்னாலே நம்ப முடியாது. அப்புறம்  நம்புவாய்"

"என்ன சார் சொல்றீங்க?"

"உட்கார்"

அவள் அவரை பயத்துடன் பார்த்துக் கொண்டே  உட்கார்ந்தாள்.

"என் பெயர்   உப தேவன்.   சொர்க்கத்தில்  நான் ஒரு குட்டி தேவதை  அல்லது தேவன்"

"என்னது?"  என்று அவரை மேலும் கீழுமாக  பார்த்தாள்

"சார் நீங்க சாமியாரா?  மெட்ராஸில்  ரொம்ப பேர்  இப்படி ஏமாத்துறாங்க  சார்..."

"நிஜமாகவே நான் சொர்க்கத்திலே ஒரு பிரஜை.  எங்களுக்கு வருஷா வருஷம் ஒரு  முறை உண்டு.  இப்படி உலகத்துக்கு வந்து ஒரு நல்ல காரியம் செய்துவிட்டு வரவேண்டும்.  இந்த மாதிரி ஒரு விலாசம் கொடுத்துவிட்டு ஒரு பெண் துக்க நிலையில் இருக்கிறாள்.  போய் காப்பாற்று  என்று  சொல்லி  அனுப்பினார்.  இந்த மாதிரி தற்கொலை கேஸ் என்று சொல்லவே இல்லை"

அந்தப் பெண் அவரைப்பார்த்து  சிரித்தாள்.  நம்பிக்கை இல்லாத சிரிப்பு.  "சார்,  என் லைஃப்லே  எத்தனையோ   பார்த்துட்டேன்.  எத்தனையோ நம்பிட்டேன்.  இதையும் சேர்த்து நம்பிட்டேன்  போங்க"

"மூர்த்தியை நீ  காதலித்தாயா?"

"ஆமாம் சார்.  கிருஷ்ணவேணி என்று சினேகிதி ஒருத்தி,  அவள்தான் அவனை அறிமுகம் செய்து வைத்தாள்.  நல்ல சிவப்பாக,  உயரமாக,   மூக்கும்  முழியுமாக  இருப்பான்.  சிரிப்பான  சிரிப்பு.  குழந்தை மாதிரி  சிரிப்பு.  அத்தனையும் விஷம்…….’ தேவகி உங்களைப் பார்த்ததில் இருந்து  எனக்கு என்னமோ போல  ஆகி விட்டது’  என்றான்.  வேட்டை நாய் போல என் பின்னால் நாட்கணக்காக சுற்றினான்.  பஸ்ஸில் போனால்  மூர்த்தி,  

பாண்டிபஜார் போனால்  மூர்த்தி, சும்மா பொழுதே போகவில்லை  நான் தூக்கிட்டு வரவா  அந்தப் பொட்டலத்தை ? என்பான்.  

அப்புறம் ஆபீஸில் டெலிபோனில் வேறு கூப்பிடுவான்.  சார் என்னை பாருங்க  நான் என்ன அத்தனை அழகா?"

"ஏன்,  அழகாக தானே இருக்கிறாய்?"

"அவன் சொன்னதை பார்த்தால் இந்த உலகத்தில் உன்னை விட அழகு வேறு ஒருத்தரும் கிடையாது நீ ஹாலிவுட்டில்  பிறந்திருக்க   வேண்டியவள்  என்பான்.  என்னதான் படித்த பெண்ணாக இருந்தாலும் பெண்தானே சார்?  அதுவும் அவன் பார்க்க நன்றாக இருப்பான்.  

ஃபிரேஸர்  கம்பெனியில்  உத்தியோகம் 600 ரூபாய் சம்பளம் என்று வேறு சொன்னான்.  எனக்கு அப்பா கிடையாது.  அம்மா ஊரில் இருக்காங்க.  அவன் தேனி மாதிரி என்னை சுற்றி வந்தான்.  எனக்கு கொஞ்சம் அவனைப் பார்த்தா  ஒரு மாதிரியாக இருந்தது.  உடம்பெல்லாம்  பிடித்துவிட்ட மாதிரி.  அவன்மேல் படலாமா  என்று ஏங்க ஆரம்பித்தேன்.  

அகஸ்மாத்தாக  தொட ஆரம்பித்தேன்.  அப்புறம்  கை  கோர்த்துக்கொள்ள  ஆரம்பித்தேன்.  அதோடு நிறுத்தியிருக்கலாம்…. ஒரு நாள் எங்கேயாவது போய் நல்ல சாப்பாடாக சாப்பிடலாம்….. சாப்பிட்டுவிட்டு செகண்ட் ஷோ  சினிமா போகலாம் என்றான்.  அதற்கப்புறம்,  ரொம்ப லேட் ஆகிவிட்டது . உங்க ஏரியாவுக்கு  வண்டி கிடைக்காது.  என் ரூமில் வந்து படுத்து விட்டு காலையில் போகலாம் என்றான்.  ரூமுக்கு போனோம்.  ஆனால் தூங்கவில்லை.  ராத்திரி முழுவதும் விழித்துக் கொண்டிருந்தோம்".

"அப்புறம் இன்னொரு நாள்…. இன்னொரு நாள்... வாராவாரம்….. வாரம் இரண்டு முறை…. எவ்வளவோ ஜாக்கிரதையாகத் தான்  இருந்தோம்.  பிசகி போய்விட்டது…"

"மறுநாள் போன் பண்ணினான்.  திருநீர்மலை  தேவஸ்தானத்தில்  சொல்லி இருக்கிறேன்.  அடுத்த வாரம் நீ மிஸஸ் தேவகி மூர்த்தி..' என்றான்.  அப்புறம் நான்கு நாட்களாக அவனிடமிருந்து  தகவலே இல்லை.   நானும் அவன்  போன் பண்ணுவான்…. வருவான்... வருவான் என்று எத்தனை நாள் காத்திருப்பது?"

"நேரே அவனுடைய ரூமுக்குச் சென்றேன்.  மூர்த்தியா?  அவன் காலி செய்துவிட்டு போய்  மூன்று நாள் ஆகிறது என்று  லாட்ஜ் மேனேஜர் சொன்னார்.  அவன் ஃபிரேஸர் கம்பெனிக்கு போன் செய்தால்   அந்த மாதிரி ஆள் ஒருவரும் இங்கே வேலையில் இல்லை என்று சொன்னார்கள்.  எனக்கு எப்படி இருக்கும்?  என்னை சக்கையாக உபயோகப்படுத்தி  இருக்கிறான்,  சார்.  நான் என்ன செய்ய வேண்டும் என்று யோசித்தேன்.  

கிருஷ்ணவேணியிடம் சொன்னேன்.  மிகவும் வருத்தப்பட்டாள்.  எனக்காக ஃபீல்  செய்தாள்.  ஒரு அட்ரஸ் கொடுத்து அங்கே சென்று பார்க்கச் சொன்னாள்….. வழுக்கையாக ஒரு டாக்டர்,  ஒரு நர்ஸை  அருகில் வைத்துக்கொண்டு எக்ஸாமின்  செய்தார்.  செய்திடலாம்  கவலைப்படாதே.  திங்கட்கிழமை  காலையில்  உணவு எதுவும் கொள்ளாமல் வந்து விடச் சொன்னார்.  பணமாக 300  ரூபாய்  கேட்டார்…".

"300 ரூபாயா?  நான் எங்கே போவேன்?  மூணு மாதம் வாடகை பாக்கி... தவணை முறையில்  கண்டதை வாங்கி ஏகப்பட்ட கடன்.  கம்பெனியில் லே ஆஃப்  என்பதால் சம்பளமே வரவில்லை.  உடம்பு சரி இல்லை.  அடிக்கடி குமட்டுகிறது.  வீட்டுக்காரன் அதட்டினான்.  உடனே பணம் அனுப்பும் படி என் அம்மா வேறு கடிதம் எழுதி இருக்கிறாள்.  நான் என்ன செய்வேன்?"

"ரொம்ப துக்கமாக இருந்தது.  எதற்காக இந்த ஜென்மம் என்று  ரொம்ப வெறுத்துப் போய்விட்டது.  பார்த்தேன்.  மண்ணெண்ணெய்  க்யூவில் தீர்மானமாக  நின்று வாங்கி வந்தேன்.  புடவையை நனைத்தேன்….."

"அதற்குள் நான் வந்துவிட்டேன்…. அவ்வளவுதானே?" என்றார் உப தேவர்.

"அவ்வளவுதான் சார்.  எனக்கு எப்போது விடியும்…..சொல்லுங்க?"

"அதுதான் சொன்னேன்.  உனக்கு ஒரு வரம் கொடுக்கலாம் என்று எனக்கு உத்தரவு இருக்கிறது.  நீ கேளு.  இந்தச் சூழ்நிலையில்,  உன் வாழ்க்கையில் இந்தக் கட்டத்தில்  உனக்கு என்ன வேண்டும் என்று  கேள்.  அது உடனே உனக்கு கிடைக்கும்.  செத்துப் போக வேண்டும் என்று  கேட்காதே.  ரூபாய் வேண்டும் என்று கேட்காதே…. வேறு எதுவேண்டுமானாலும்  கேளு".

அந்தப் பெண்  தேவகி யோசித்தாள்.  தன் சங்கிலியை  கடித்துக்கொண்டாள். “ எது வேண்டுமானாலும்  கேட்கலாமா  சார்?”

"கேட்கலாம்"

"கொஞ்சம் இருங்க"

அவர் காத்திருந்தார்.

தேவகி "சார் நான் தீர்மானித்துவிட்டேன்"  என்றாள்

"என்ன?"

"என்ன வரம் கேட்க வேண்டும் என்று.  இதோ பாருங்கள்,  நான் இதுவரை கண்டவர்கள் பேச்சை நம்பி…. அதுவும் இந்த மூர்த்தியின் பேச்சை நம்பி என் வாழ்க்கையை  கெடுத்து  கொண்டுவிட்டேன்.  இந்த மூர்த்தி விவகாரம் ஒரு கெட்ட கனவு போல விலகவேண்டும்.  எனக்கு வேண்டியது இன்னொரு சந்தர்ப்பம்.  இதை நான் மறந்தே போய் விடவேண்டும்.  ஆறு மாதத்திற்கு  முன்னால்  எப்படி இருந்தேனோ அப்படி….. மூர்த்தி யாரென்று  தெரியாமல்…. நடந்ததையெல்லாம்…. மறந்துவிட்டு  என்  களங்கம்  கரைந்து போய்  மறுபடியும்  கன்னியாக மாற  வரம் கொடுங்கள் சார்…. எனக்கு மறுபடியும் ஒரு சான்ஸ் கொடுங்க சார்"

"அவ்வளவுதானே நீ விரும்புவது ?"

"அவ்வளவுதான்"

"நல்ல பெண்.  புத்திசாலித்தனமாக கேட்டாய்.  அப்படியே நடக்கட்டும்.  நாளை காலை நீ ஒரு புதிய பெண்.  நீ கேட்ட வரம் உனக்கு அளிக்கப்பட்டது".

உப தேவர்  தேவகி தலையை அன்புடன் தடவிக்  கொடுத்து  ஆசீர்வதித்தார்.  "நான் வருகிறேன்.  கதவை  தாழிட்டுக்  கொள்"

தேவகியின் மனம்  மிகவும் அமைதியாக இருந்தது.  இந்த குமட்டல்  கூட குறைந்த மாதிரி  இருக்கிறதே?

உபதேவர்  திரும்பிப் போவதற்குள்  மூன்று நாட்கள் ஊர்சுற்றி ,  மூன்றாவது நாள் பாண்டிபஜாரில் ஒரு கடையில் தேவகியை பார்த்தார்

அவள் அருகே சென்று  விசாரிப்பதற்குள்  அந்தக்காட்சி அவரை கவர்ந்தது.  இரண்டு மூன்று புடவை பொட்டலங்களை  தேவகி எடுத்துக்கொண்டு வர,  அவள் பின்னால் அந்த இளைஞன் தொடர்ந்து அவள் அருகில் வந்தான்

"ஹலோ மிஸ் தேவகி"

"ஹலோ மிஸ்டர் மூர்த்தி"

"சும்மா பொழுது போகவில்லை.  நான் தூக்கிக் கொண்டு வரட்டுமா அந்த பொட்டலத்தை?"

"ரொம்ப  தேங்க்ஸ்"

"தேவகி,  உங்களை நேற்று முதல் முறை பார்த்ததிலிருந்து  எனக்கு என்னமோ போல  இருக்கிறது"

அந்த டாக்ஸியில்  இருவரும் ஏறிக்கொண்டு  அருகருகே அமர்ந்தனர்

உப தேவர் மரத்தின்  மறைவிலிருந்து  வெளிப்பட்டார்

"முதல் காரியமாக,  திரும்ப தேவலோகம் சென்றதும் ராஜினாமா கொடுக்க வேண்டும்..."