திருவெம்பாவை

 13. திருவெம்பாவை (சிறுகதை சீசன் 5) #ganeshamarkalam

ஏன்தான் இப்படி கார்த்தாலே கூப்பாடு போட்டு தூங்கிண்டிருப்பவளை எழுப்பராளோ? பரீக்ஷை முடிஞ்சு 10நா லீவு. ஜனவரி 6 திரும்பவும் ஸ்கூல் போணம். எழுந்து என்னத்தை சாதிக்கன்னு இப்படி? கிட்சன்லேந்து அம்மா கூப்புடறது காதில் விழாத மாதிரி தலைகாணியை காதில் அடப்பிண்டு குப்புரப் படுத்துக்கரேன். நல்ல சொப்பனம், விட்ட இடத்துலேந்து தொடரணும்.

என்ன சொப்பனம்? 16 வயசுப் பொண்ணுக்கு என்ன சொப்பனம் வரும்? கதை படிக்கரவா எல்லாரும் 60கிட்டே போயிட்டேள். அப்படியே ஃப்ளேஷ்பேக் போங்கோ. புரியும். நீங்கெல்லாம் காணாததையா நான் கண்டுட்டேன்?

நான் ஸ்வப்னா. 10த் படிக்கரேன். செட்டிநாடு வித்யாஸ்ரமத்தில். கன்செர்வேடிவ் ஸ்கூல்னு சொல்ல முடியாது. கோ எஜுகேஷந்தான். எங்க கிளாஸில் நான் சௌம்யா, வனஜா ஒரு செட். எங்களுக்கு எல்லாருக்கும் இந்த வயசில் என்னென்ன தோணுமோ அதெல்லாம் தோணி, ஆராய்ச்சி செஞ்சு சந்தேகங்களை நெட்டில் பாத்து தீத்துண்டு ஒரு முடிவுக்கு வந்தாச்சு. அதுக்கேத்தாப்போல் கனவு. படி படின்னு சொல்லி இப்பத்தான் 10நா கழிச்சு லீவு விட்ருக்கா. கிளாஸ் டெஸ்ட்தான். ஏப்ரலில் போர்ட் எக்ஸாம். ஸ்பெஷல் கிளாஸ் வச்சு கொன்னது போதும்னுட்டு கிரிஸ்த்மஸ் ந்யூ இயர் சேர்த்தப்போலே லீவு. ஹோம் வொர்க் தந்துத்தான் அனுப்பிருக்கா. டீச்சர் பானுமதிக்கு சென்டம் ரிஸல்ட் வரணும்னு நேத்திக்கடன்.

வராமப் போகாது. நன்னாத்தானே படிக்கரம். லீவுன்னா எங்க இஷ்டப்படி விட்டூடணும். நாளைன்னைக்கு ஜுமாஞ்சி 3டி பாக்க டிக்கெட் வாங்கியாச்சு. போப்போரம். அப்புரம் ஃப்ரூட்ஷாப் ஆன் க்ரீம்ஸ் ரோட்லே ஜூஸும் குடிச்சுட்டுத்தான் வருவம். நான் அப்பா பெட். நெட்டில் டிக்கெட் புக் செஞ்சு கொடுத்து கையில் 2000ரூபாயும் தந்து எஞ்சாய்னுட்டு ஆபீஸுக்கு போனர். நாளைன்னைக்கு 1240 ஷோ. இன்னைக்கு? ஒண்ணுமில்லை. பின்னே ஏன் அம்மா 8:45க்கே இத்தனை இரைச்சல், கூப்பாடு?

சித்தே கழிச்சு என் ரூமுக்கே வந்துட்டா. “ஸ்வப்னா? எழுந்துருடீ. மார்கழியும் அதுவுமா. உன் வயசில் நாங்கெல்லாம் லீவுன்னாலும் கார்த்தாலெ 4க்கு எழுந்து பச்சத் தண்ணீலே குளிச்சிட்டு உடுத்திண்டு கோவிலுக்குப் போயிட்டு வருவம். எங்கம்மா தூங்க விடமாட்டா. உனக்குச் செல்லம் தந்து குட்டிச் சுவராய் போயீட்டாய். இப்ப எழுந்துக்கரையா இல்லையா? பல்லைத் தேய்ச்சுட்டு வந்து காபியயாவாது குடி”. வேண்டா வெறுப்பா எழுந்துக்கரேன். “மார்கழீங்கராய், ஏதாவது திருப்பாவை, திருவெம்பாவைன்னு பாட்டுப் பாடப் பிடாதா? இது என்ன பொலம்பல்?” பாத்ரூமுக்குள் போலை துண்டை தோளில் வச்சு “அப்படியே குளிச்சிட்டு வந்துடு. அப்பத்தான் காபி.”

சித்ரவதை. ஆனா அம்மா முகம் அத்தனை லக்ஷ்மீகரமா இருக்கும். எல்லாருக்கும் மின்னாடி எழுந்து குளிச்சீட்டுத்தான் மாடுலர் கிச்சனுக்குள் நுழைவள். அது அவள் சாம்ராஜ்ஜியம். பெரீய அப்பார்ட்மென்ட். சீப்ரோஸ். MRC நகரில் அப்பா 1.2கோடி கொடுத்தர். எங்க 3 பேருக்கு 4 பெட்ரூம். என்னோடது கடலைப் பாத்து. பெரீய பால்கனி. சுளீர்னு சூரிய ஒளி 10 மணிவரைக்கும் ஹெல்தியா இருக்கும்.

குளிச்சிட்டு வரேன், சூடா பொங்கலும் காபீயும் டைனிங்க் டேபிளில். “ஏம்மா இப்படி தினம் சீக்கிரம் எழுந்துக்கச் சொல்ராய்?” “இப்படி சூரியோதயத்துக்கு அப்புரம் தூங்கினா வியாதி, தர்த்திரம் பிடிச்சுக்கும்”. “அப்படீன்னு யார் சொல்லீத் தந்தா?” “இதெல்லாம் வழிவழியா வரதுதான். டாக்டர்ஸும் இப்ப இதைத்தான் சொல்ரா. ராத்திரி சீக்கிரம் தூங்கப் போணம். போனை நோண்டப் பிடாது”. “உன் காலத்தில் போன் இல்லை. உன்னால் நோண்ட முடியலை. டிவி, மால்னு என்டெர்டெயின்ட்மென்ட் இல்லை. அதான் எப்ப்பவோ யாரோ எழுதின திருப்பாவை படிச்சாய். என்னை ஏன் இஷ்டப்படி வாழ விட மாடேங்கிராய்”. “இஷ்டம் என்பது தன்னிச்சயா திரிவதில்லை. நியமங்களை விடாம இஷ்டப்பட்டு செய்வது. வாய்த் துடுக்கா பெசாம சாப்பிடு”. பேச்சுக்கு முற்றுப் புள்ளி வச்சுட்டு போனா.

அப்பா வரட்டும். பேசிக்கலாம். புரிஞ்சிப்பவர், செம மார்டெர்ன் சிந்தனகள் உள்ளவர். என் ஹீரோ.

சாயங்காலம் அப்பா வர 7 ஆகித்து. வந்தவர் “ஸ்வப்னா செல்லம், நாளைக்கு சீக்கிரம் எழுந்துக்கணும். நாம அவுட்டிங்க் போரம். கார்த்தாலே 6 மணிக்கு ஸ்டார்டிங்க்.” இது என்ன புதுப் பிர்ச்சனை? இவரும் சீக்கீரம் எழுந்துக்கணும்னு சொல்ரர். “என்னப்பா இது? மத்தியானமா அவுட்டிங்க் ஒண்ணும் கிடைக்கலையா? எங்கே போரோம்?” “6 மணிக்குக் கிளம்பினாத்தான் அங்கே 10 மணிக்கு இருக்கலாம். சாயங்காலம் ஆத்துக்கு வந்துடலாம். சேம் டே ரிடர்ன்.” “எங்கேண்ணா?” அம்மாவும் கேக்க “திருவண்ணாமலை” சப்புன்னு ஆச்சு. ஆனா அப்பாவோட டைம் ஸ்பெண்ட் செய்யப் போரோம்னு குஷியாகிட்டேன்.

இன்னொவா. அப்பா ட்ரைவிங்க். 3 பேருக்கு இத்தனை பெரீய காரான்னு கேப்பேள். இதுதான் வேணும்னு வாங்கினர். அவா மின்னாடி உக்காந்துண்டா நான் பின் சீட்டில் படுத்துண்டே போலாம்.

ஊர் கண்ணில் தென்படரத்துக்கு மின்னாடியே அண்ணாமலையார் கோவில் கோபுரங்களும் பின்னாடி மலையும். அப்பா சொல்ரர். “மலையை முதலில் கும்பிட்டுக்கோ செல்லம். பல யுகங்கள் வந்து போனாலும் இந்த மலை மட்டும் ஈஸ்வரனின் ஸ்வரூபமா இங்கேயே இருப்பதா ஐதீகம். கோவிலின் சிறப்போ சொல்லி மாளாது. பஞ்சபூத ஸ்தலங்களில் அக்னி ஸ்தலம். கார்த்திகை தீபம் பிரஸித்தி. பல நூறு சித்தர்கள், அப்புரம் ரமண மகரிஷி போன்ற மகான்கள் வாழ்ந்த புண்ய பூமி. 1ஸ்ட் சென்சுரீயில் ஏற்பட்ட நகரம். அருணகிரிநாதருக்கு முருகப் பெருமான் காட்சி தந்து ஆட்கொண்டு திருப்புகழ், கந்தர் அலங்காரம், கந்தர் அனுபூதின்னு அருளக் கிடைச்ச ஊர். மார்கழி மாசம் ஒரு தடவையாவது திருவண்ணாமலை வந்தா அத்தனை சிரேஷ்டம்.”

அப்பா இப்படி சத் விஷயங்களா கட கடன்னு சொன்னது எனக்கு ஆச்சர்யமா இருந்தது. ஆபீஸ் கார் வந்ததும் டை கட்டிண்டு வேலைக்குப் போகும் இவருக்குள் இத்தனை விஷயமா? என்னை அறியாம இவர் சொல்வதில் ஈடுபாடு வந்தது. “அப்பா! மார்கழி மாசம் இங்கே வருவது என்ன விசேஷம்?” “சொல்ரேன்”னு ஆரம்பிச்சர்.

“திருப்பாவை தெரியுமோ?” “அதான் அம்மா தினம் பாடி என்னை எழுப்பராளே?” பெரீசா சிரிச்சுட்டர். “ஆமாம். அதே போல் மார்கழியில் துதிக்கத் தக்க இன்னொண்ணு இருக்கு. அதான் திருவெம்பாவை. அதை யார் இயற்றினா தெரியுமா கோமதி?” அம்மாவைக் கேக்கரர். இவள் சித்தே முழிக்க, “திருப்பாவை ஆண்டாள்னு தெரியும், திருவெம்பாவைனதும் மாணிக்கவாசகர்தான் ஞாபகத்துக்கு வரணும். அவர்தான் இதுக்கு கர்த்தா. அவரை ஈஸ்வரனின் அவதாரமாவே சொல்வா. அவர் கதை தெரியுமோ?” “சொல்லுப்பா”.

“தேவாரம் பாடிய அப்பர், சுந்தரர், சம்பந்தர்னு முக்கிய நாயன்மார்களோட வச்சு பரியாதை செலுத்தக்கூடியவர் திருவாசகம் அருளிய மாணிக்கவாசகர்தான். தமிழில் மிகச் சிறந்த இலக்கியங்களில் ஒன்றாக திருவாசகம் கருதப் படுகிறது. படிச்சாத் தெரியும். சிலபஸில் இல்லை. அதான் குழந்தைகளுக்கு தெரியலை. மாணிக்கவாசகரை வச்சு ஈசன் ஆடின திருவிளையாடல்கள் பிரசித்தி. பரியை நரியாக்கியது, மண் சுமந்தது பிரம்படி வாங்கியதுன்னு. மாணிக்கவாசகர் சொல்லச் சொல்ல அவரது பாடல்களை சிவபெருமானே எழுதிக் கொடுத்து கையெழுத்தும் போட்டதா வரலாறு. இதெல்லாம் ஒருபுரம். ஆனா மார்கழி மாசம் சிவனை தொழுது பாடப்படும் திருவெம்பாவை மாணிக்கவாசகர் திருவண்ணாமலை வந்தப்போ எழுதினது. அதான் விசேஷம்”.

“எப்படி கிருஷ்ணரின் அம்சமான ஆண்டாள் திருப்பாவை எழுதி எல்லாரையும் மார்கழி விரதம் இருக்க சொல்லி தூண்டினாளோ அப்படியே ஈசனின் ஸ்வரூபமான மாணிக்கவாசகர் சிவனையே தியானிக்க எல்லாரையும் அழைப்பதுபோல் அமைந்த பாடல்கள். நோம்புக்கு வராம தூங்கும் பெண்களை எழுப்பும் காட்சி திருவெம்பாவையில் வருகிறது. அருட்பெருஞ் சோதி, சிவலோகன், தில்லைச் சிற்றம்பலத்து ஈசன், அத்தன், ஆனந்தன் அமுதன், விண்ணுக்கு ஒரு மருந்து, வேத விழுப்பொருள், சிவன், முன்னைப் பழம், தீயாடும் கூத்தன் என்று பலவாறு இறைவனைக் குறித்துப் பாடி நீராடி சிவபெருமானிடம் அடியார்கள் வேண்டுவது 'திருவெம்பாவை”.

கார் இப்பத்தான் பைபாஸ் தாண்டி சிக்னலில். “அது என்னப்பா தூங்கரவாளை, இஷ்டமில்லாதவாளை எழுப்பி, குளிக்க வச்சு வா என்னோட கோவிலுக்கு சாமி கும்பிடன்னு கட்டாயப்படுத்தி அழைச்சிண்டு போரது? அதுவும் சில்லுன்னு இருக்கும் மார்கழி மாசத்தில்?” “அதான் மேட்டரே செல்லம். அம்மா உன்னை தினம் டார்ச்சர் செய்யராளா? அதான் அப்படி ஃபீல் செய்யராய். விஷயம் புரிஞ்சா நீயும் அம்மா சொல்படி நடந்துப்பாய். சொல்ரேன் கேள்.”

“இந்த விஷயம் திருப்பாவையை விட திருவெம்பாவையில் அழகா வரும். 20 பாட்டுதான். முதல் சில பாட்டுகள் ஈஸ்வரனின் புகழைப் பாடிண்டே நீராடச் செல்வது. சில கடவுளிடம் நம் வேண்டுதல்களை சொல்லும். முதல் பாடல் கேள் ஸ்வப்னா”. ஆப்பா கணீர்னு பாடரர். “ஆதியும் அந்தமும் இல்லா அருட்பெரும் ஜோதி.” “பாடிண்டே நாங்கெல்லாம் கிளம்பிப் போரோம் எங்கள் பாட்டு காதில் விழுந்தும் நீ உன் அழகிய கண்களை மூடிண்டு தூங்குகிராய், எழுந்து எங்களொட வா. அடுத்த பாடலில் இன்னொரு தோழியிடம் நேத்து பேசிண்டிருந்தப்போ உன் பிரியம் பக்தியெல்லாம் சிவனிடத்தில்தான் அப்படீன்னு சொல்லீட்டு இன்னைக்கு இப்படி சொகுசான மலர்கள் நிறைந்த படுக்கையில் தூங்கராய்னு போகும்”. “அதுக்கென்ன ஆர்த்தம்?” சிக்னெல் விழ காரை லாவகமா ஒட்டிண்டே பதிலும் சொல்ரர்.

“விஷயம் படுக்கையில் குப்புர படுத்துண்டு 9 மணி வரைக்கும் தூங்கரவாளை எழுப்பி ஹிம்சிக்கன்னு இல்லை. நடப்பதே வேற. உனக்குத் தெரியுமா கோமதி?” “அதான் கோர்வையா குழந்தைக்குக் கூட புரியரா மாதிரி சொல்ரேளே! நீங்களெ சொல்லிடுங்கோ”.

“எழுப்புவது தூங்கும் தோழிகளை இல்லை. உணர்வில்லா சக ஆத்மாக்களை. உலக பந்தத்துலேந்து விடுபட்டு அவனை சரணடைய கிளம்பு, இன்னைக்குத்தான் உகந்த தினம்னு அவசரப்படுத்த நீராடல். துணிகளை அகற்றி அம்மணமாய் குளிர்ந்த நீரை பிரவாகமா மேலே விழவைக்கரப்போ ஆசைகள் துறக்கப்பட்டு பந்தங்கள் விலகி மனசு ஈசனை நாட உதவும்னுதான் எழுந்துண்டதும் குளிப்பது. எழுந்துப்பது அவேர்னஸ் வரணும்னு. குளிப்பது ஆசைகளை விடு, மனசில் அப்பிண்ட மாசு படிந்த எண்ணங்களை விட்டொழின்னு. எனக்கு விளங்கித்து நான் கிளம்பிட்டேன் என்னுடன் வரேன்னு சொன்ன நீ ஏன் இன்னும் தலகாணியை கட்டீண்டு? உன் காது என்ன செவிடான்னே வரது. மலர் படுக்கை சுகமா இருக்கும் ஆனா அது மாயை, அதை விட கிடைக்கற்கரிய பரமானந்தத்துக்கு நான் அழைச்சிண்டு போரேன்னு”.

“வேடிக்கை என்னன்னா, மாணிக்கவாசகர் சொல்ரச்சே அதை ஈஸ்வரனே சொல்ராப்போல் அதுவும் பாமர மக்களுக்கும் புரியரா மாதிரி சொல்லப்பட்ட மிக உன்னதமான உண்மையை திருவெம்பாவை மூலம் சொன்னதாய் வச்சுக்கணும்.”

காரை பார்க்கிங்கில் போட்டாச்சு. எதுக்கே வானளாவிய ராஜகோபுரம். அர்ச்சனை தட்டு வாங்கிண்டு உள்ளே போக எதுத்தாப்புலே முருகப்பெருமான் சன்னிதி, இங்கேதான் அருணகிரிநாதருக்கு காட்சி தந்ததாய் பலகை. யானைக் கொட்டாய் கிட்டே வரச்சே அப்பாவை நிறுத்தி “இன்னொண்ணும் சொல்லிடுங்கோ அப்புரமதான் எனக்கு எல்லாம் புரியும். இந்த வயசில் இதெல்லாம் எனக்கு எதுக்கு? நான் என்ன பாவம் செஞ்சுட்டேனா? சின்னப் பொண் தானே? இப்பவே ஏன் நான் முக்தியை தெடிப் போணம்?”

அப்பா என்னை நிதானமா பாக்கரர். அம்மா இவர் என்ன சொல்வாரோன்னு ஆர்வமா. “செல்லம். சந்தர்ப்பம் கிடைக்க நான் எனக்குப் புரிஞ்சதை உனக்கு சொன்னேன். அவகாசம் கிடெச்சது இன்னைக்கு. இந்த வயசில் அத்தனையும் புரியாதுதான், அதான் ஏன்னும் இப்போவே எதுக்குன்னும் தோணும். இப்போவே சில நியமங்களை ஃபாலோ செஞ்சால் பழகும். போகப்போக வாழ்க்கையில் நீ பெறப்போகும் அனுபவங்கள் சிலதுக்கு விளக்கம் தரும். கடைசீலே அப்பா சொன்னார்னு இல்லாம நீயாவே உன் கேள்விகளுக்கு ஏன்ஸர் தேடுவாய். அப்படிக் கிடப்பதுதான் உண்மையான ஞானம். இப்போதைக்கு அம்மா எழுப்பிவிட்டா எழுந்துக்கோ. கொஞ்சநா போனப்புரம் ஏதோ காரணத்துக்காக எழுப்பரா. ஏதோ காரணத்துக்காக மார்கழி மாசத்தில் இந்த திருவெம்பாவை பாடரா, என்னவா இருக்கும்னு கேள். கண்டுபிடி”

அண்ணாமலையார் கர்ப்பக் கிரஹத்துக்கு கிட்டக்கே அப்பா அழைச்சிண்டு போனர். நன்னா படிப்பு வரணும்னு வேண்டிக்கோங்கிரா அம்மா. இப்போதைக்கு அவள் கவலை.