ஜாதகம்

 கல்கி

சிறுகதை 

ஜாதகம்

கல்கி டெஸ்க்

Published on: 

27 Dec 2023, 5:54 pm

-சோம வள்ளியப்பன்

சைக்கிளை உள்ளே நிறுத்திப் பூட்டியபோது கௌரி லைட்டைப் போட்டாள்.

மணி இரவு ஒன்பதரை ஆகிவிட்டதல்லவா எதிர்பார்த்துக்கொண்டே இருந்திருப்பாள். சோர்வாய்ப் படி ஏறி வந்தான்.

"என்னங்க இவ்வளவு நேரம்?  கோயிலே சாத்தியிருப்பாங்களே இன்னேரம்!"

"சித்த வழியை விடறியா?"

தாவிக்கொண்டு இவனிடம் வந்த பாலாஜியை அவன் அம்மா தோளிலேயே தள்ளிவிட்டு, செருப்பைக் கழற்றினான். நேராக உள்ளே போய் வேட்டியைக் கட்டிக்கொண்டு, கைகால் அலம்பிக்கொண்டு மாடிக்குப் போனான்.

"என்ன மூடோ... என்ன காரணமோ.... சீ... குழந்தைகிட்ட கூடவா காட்டணும்...?" முணுமுணுத்துக்கொண்டு சாப்பாட்டுப் பாத்திரங்களைக் கொண்டு வந்து மாடியில் வைத்தாள் கௌரி.

அம்மாவின் இடுப்பிலிருந்து இறக்கி விடப்பட்ட இரண்டு வயது பாலாஜி “அப்பா... அப்பா... நானு... ஆப்பிட்டுட்டேன்..." என்று முகவாய்க் கட்டையைத் திருப்பியது.

''சாப்பிட்டாச்சில்ல...ஒரு இடத்தில உக்காரு..." பிடித்து இழுத்து அழுத்தமாய் உட்கார வைத்தான். 'ஓ' என்று கத்திக்கொண்டே மற்றொரு வல்லரசிடம் தஞ்சம் புகுந்தான் பாலாஜி.

"போட்டுச் சாப்பிடுங்க... நீங்களே! வந்ததும் வராததுமா குழந்தையை ஏன் உதறுறீங்க...? அவனைத் தூங்கப் பண்ணிட்டு வரேன்...." என்று சொல்லிவிட்டுப் போய்விட்டாள். அவன் தனியே உட்கார்ந்திருந்தான்.

'சந்தமிகு செந்தமிழில் பாட்டுப் படித்தேன்... செந்தில் வளர் கந்தனிடம் தூது விடுத்தேன்...' என்று முனகலாய்ப் பாட்டு உள்அறையிலிருந்து கேட்டது.

சங்கருக்குச் சாப்பிடவே பிடிக்கவில்லை. சே! இப்படிச் சொன்னதற்கு இந்தக் குருக்கள், "இன்னும் ஜாதகம் எழுதலையே சார், அடுத்த ஞாயிறு வாங்கோ"ன்னு சொல்லியிருக்கலாம் என்று பட்டது.

ஒரு தட்டுநிறைய நறுக்கிய மாம்பழத்துடன் கெளரி வந்து உட்கார்ந்தாள்.

"என்னங்க சொன்னாரு அவரு...?  ஜாதகம் எழுதிட்டாராமா? போய் இரண்டு மணி நேரம் ஆகுது. கையில் ஒண்ணுங் கொண்டாரல!?"

''வழக்கம்போல அவர் இன்னும் எழுதி முடிக்கலை. ஆனா இன்னைக்கு ஜாதகப் பலன் சொன்னார். ஒரு சின்ன சீட்டுல குறிச்சிக்கிட்டு வந்திருக்கேன்."

அவள் தட்டில் சாதமும் வத்தக்குழம்பும் போட்டுக்கொண்டு, பாத்திரத்தில் இருந்த அவியல் மொத்தத்தையும் சங்கர் தட்டில் கொட்டினாள்.

"எல்லாத்தையும் எனக்கே கொட்டு...! நீ ஒண்ணுந் திங்காத... அப்புறம் டாக்டர் வீட்டுக்குப் போகலாம்..." முதலில் எரிந்து விழுந்து விட்டுப் பிறகு சொன்னான்:

"ஜாதகம் எல்லாம் நல்லாயிருக்காம். ஆயுசு கெட்டியாம். ஜீவனத்துக்கு ஒண்ணும் குறையே இல்லியாம்....”

“அப்புறம் ஏன் மூஞ்சியைத் தொங்கப் போட்டுண்டு வந்தீங்க!;  எரிஞ்சு விழுந்துக்கிட்டு. பாவம் செல்லம், 'அப்பா, அப்பா விட்டுட்டுப் போய்ட்டாங்கன்னு' மருகிப் போயிடுத்து தெரியுமா?  நீங்க என்னடான்னா வந்ததும் வராததுமா அவன் மேல எரிஞ்சு விழுறீங்க..."

"அவன் ஜாதகத்துல ஒன்பதாம் எடத்துல சனி இருக்காராம்."

"அதனால.... என்னவாம்?"

''அப்பாவுக்கு ஆகாதாம்.''

கெளரிக்கும் முகம் 'டக்'கென்று சுண்டிவிட்டது.

"ஆகாதுன்னா என்ன? முழுசா சொல்லித் தொலைங்களேன்!"

''எதுக்குக் கத்தறே இப்போ ...?"

கெளரியின் 'ரியாக்ஷன்' பார்த்ததும் சங்கர் கொஞ்சம் குறைத்துக்கொண்டான்.

"அதெல்லாம் ஒண்ணுமில்ல. அப்பா புள்ளைக்குள்ள கொஞ்சம் மனஸ்தாபம் இருக்குமாம்...."

"அவ்வளவுதானே! வேறு ஒண்ணும் இல்லியே?''

''கொஞ்சம் பிரிஞ்சிருக்க வேண்டி வருமாம்...”

"பிரிஞ்சுன்னா?" அவள் முகத்தில் மீண்டும் கவலை.

"நல்ல வேளை சனிக்கு நேரா குரு இருக்காராம். அதுனால சனியோட வக்ரம் குறையுமாம். குரு பார்வை அங்க இல்லைன்னா, அப்பாவையே கூட...."

''சிவ சிவா... சித்த நிறுத்துறீங்களா!" காதைப் பொத்திக்கொண்டு, "குருதான் இருக்கார்ன்னு சொன்னீங்கல்ல? அப்புறம் என்ன இல்லைன்னான்னு.... கற்பனை யெல்லாம் பண்ணிக்கிட்டு...." அவளுக்குக் கண்கலங்கி விட்டது.

"அதெல்லாம் ஒண்ணுமில்லை. கொஞ்சம் ஒத்து வராதாம். அதுவும் முப்பத்தைஞ்சு வயசுக்கு மேலதானாம். அவனுக்கு இப்பத்தான் இரண்டாறது.''

கௌரி கையைக் கழுவிவிட்டு எழுந்து விட்டாள்.

அவளுக்குத் தெரியும், கணவன் சங்கரால் இந்த மாதிரி விஷயத்தைத் தாங்கிக்கொள்ள முடியாதென்று. அவனுக்கு மகன் பாலாஜி மேல் கொள்ளைப் பிரியம்.

“நீ அப்பா மாடா, அம்மா மாடா?" என்ற கேள்விக்கு "நானு அப்பா மாடு...." என்று குழந்தை சொன்னதும் ஏதோ 'நீதான் அடுத்த மானேஜர்' என்று ஜி.எம்மே சொல்லிவிட்டதுபோல மகிழ்வான்.

கெளரி விடமாட்டாள். "நீ அப்பா மாடுதானே? உனக்குப் பால் தரமாட்டேன், பிஸ்சு கிடையாது ஒண்ணும் கிடையாது போ" என்று பொய்யாகக் கோபிப்பாள்

"இல்ல... நான் அம்மா மாடு..." என்று குழந்தை சொன்னதும் சங்கர் முகம் வாடிவிடும். அப்படிப்பட்டவரிடம் போய் இந்தக் குருக்கள், உங்களுக்கும் மகனுக்கும் பகை அது இது என்றால் எப்படித் தாங்குவார்?

அதுதான் போலும், கோயிலிலிருந்து - வந்ததிலிருந்து குழந்தை மேல் சங்கடமாய்  இருந்திருக்கிறார். அத்தனைப் பிரியம், சங்கரைப் பார்க்க அவளுக்குப் பாவமாய் இருந்தது.

சங்கரும் சாப்பிட்டுவிட்டு எழுந்தான். கையைக் கூடக் கழுவாமல், "ஏய்... இங்க வா... மிச்சத்தையும் கேளு... பாலாஜிக்கு வாக்குல சுக்கிரனாம். எல்லாரையும் பேச்சிலேயே மயக்கிடுவானாம்...." என்றான்.

"அப்பா... ஐய்... மாம்பழம்...." என்றபடி பாலாஜியும் வந்துவிட்டான். "ஏய் திருடா... ! எப்படிடா வந்த? உங்கம்மா உன்னைத் தூங்கப்பண்ணாளே!...."

"டேய் இங்க வாடா... அப்பாவோட சண்டை போடுவியாடா?...." குழந்தையின் தொப்பையில் வாயை வைத்து அழுத்தி ப்புர்ர்... என்று ஊதினான் சங்கர்.

"ஹுஹும், மாத்தேன்" என்றது குழந்தை.

"அவர் கிடக்குறாரு. என் செல்லம் என்னோட சண்டை போடுமான்ன?'

"எல்லாம் கிடக்கட்டும், நீங்க ரெண்டு பேரும் ஆயுசோட இருந்தா எனக்கு அதுவே போதும்...”

"எங்களுக்கு நீ இருந்தாப் போதும்...'' என்றபடி குழந்தையையும் சேர்த்துக் கொண்டு கௌரி கன்னத்தில் சடாரென்று முத்தமிட்டான் சங்கர்.

"சீ.எச்சல்...! சாப்பிட்ட கையைக் கூட கழுவாம...."

“அய்ய்... அப்பா முத்தங் குடுத்தா! முத்தங்குடுத்தா...!" கையைத் தட்டியபடி ஓடினான் பாலாஜி.

ஜோசியர் எழுதிக் கொடுத்தனுப்பி­யிருந்த அந்த விவரச் சீட்டு, காற்றில் பறந்து மாடியிலிருந்து கீழே விழுந்ததை யாரும் கவனிக்கவில்லை.

பின்குறிப்பு:-

கல்கி 20  செப்டம்பர்  1992 இதழில் வெளியானது இச்சிறுகதை. இங்கு கல்கி ஆன்லைன் களஞ்சியத்திலிருந்து மீண்டும் வெளியிடப்பட்டுள்ளது. சில விஷயங்கள் நமக்கு நன்கு அறிமுகமாகியிருந்தாலும், தெரிந்திருந்தாலும்... அவற்றை நாம் மீண்டும் மீண்டும் படித்து பயனடையக் கூடிய தகவல்களாக... எவர்க்ரீன் செய்திகளாக நினைவுபடுத்திக் கொள்வது நல்லதுதானே!

- ஆசிரியர், கல்கி ஆன்லைன்

Kalki Stories

PROMOTED CONTENT