வசந்த காலம் வருமோ?- 57

 வசந்த காலம் வருமோ?- 57

By N Krishnamurthy 

கனகாவை,  ராஜேஸ்வரி அவர்கள் இருவருக்கும் அறிமுகப்படுத்தி வைத்துவிட்டு அவர்களைப் பற்றி கனகாவிடம் கூறினாள். சிறிது நேரம் பேசிக் கொண்டிருந்து விட்டு "கிளம்புவோமா" என்று கேட்டாள் ராஜேஸ்வரி. "போகலாம்,மாமி" என்றால் ம்ருதுளா. அப்போதுதான் நினைவுக்கு வந்தவளாக, ராஜேஸ்வரி கனகாவிடம் "ஆமாம் நீ எப்படி போக போற. மதுரைக்குதான  திரும்ப போப்பற" என்றாள். 

" எங்க கூட வந்துடு. வழியிலே எங்கேயாவது ட்ராப் பண்ணிடறோம்" என்றாள்." சரி" என்ற கனகா பின் சீட்டில் ம்ருதுளா,ராஜேஸ்வரி 

யுடன் உட்கார்ந்து கொண்டாள். சங்கர க்ருஷ்ணன் முன் சீட்டில் அமர, டிரைவர் வண்டியை கிளப்பினார். தல்லாகுளத்தில் ஒரு பஸ் ஸ்டாப்பில் கனகா இறங்கிக்கொண்டாள்.

ராஜேஸ்வரி மறக்காமல் கனகாவின் அட்ரஸ் மற்றும் போன் நெம்பரை குறித்துக்கொண்டாள்.அவள் பின்பு டாக்ஸி பத்மநாபன் வீடு வந்து சேர்ந்தது.

இறங்கியதும்  டாக்ஸிக்கு உண்டான பணத்தை ட்ரைவரிடம் கொடுத்து, டிரைவருக்கு தானியாக ஒரு 50 ரூபாய் கொடுத்தாள் ராஜேஸ்வரி. வாங்கிக் கொண்ட டிரைவர் "ரொம்ப தேங்க்ஸ் மா. வண்டி தேவைப்படும்போது, எப்ப வேண்டுமானாலும் எங்களை காண்டாக்ட் பண்ணுங்க" என்று சொல்லிவிட்டு வண்டியை கிளப்பி சென்றார்.

இவர்கள் மூவரும் வீட்டுக்குள் நுழைந்ததும்,ஹாலில் சாப்பாட்டுக்கடை நடந்து கொண்டிருந்தது.  இவர்களைப் பார்த்த ருக்மணி "சாரிம்மா. உங்களை விட்டூட்டு நாங்க சாப்பிட ஆரம்பிச்சிட்டோம்" என்றாள்."  பரவாயில்ல மாமி.அதனால என்ன" என்று கூறினாள்.

அவர்களிடம் பத்மநாபன் "தரிசனம் நல்லபடியா கெடச்சுதா" என்று கேட்டார். " ரொம்ப த்ருப்தியா ஆச்சு" என்றாள் ராஜேஸ்வரி.

ருக்மணி ராஜேஸ்வரியிடம் " அழகர் கோவில்ல மாமாவும்,மருமானும் பக்கத்து பக்கத்ல இருக்கா" என்றவள்," ஆமாம். ஜ்வாலா நரசிம்மரை தரிசனம் பண்ணேங்களா " என்று கேட்டாள்." ஆமாம்.மாமி.அவர் தரிசனமும் கெடச்சுது " என்றாள்  ராஜேஸ்வரி. 

ராஜேஸ்வரி,ம்ருதுளா, சங்கர க்ருஷ்ணன் மூவரும் அடுத்த அரை மணி நேரத்தில் சாப்பிட்டு முடித்தார்கள். வசுபதி,ம்ருதுளா சாப்பிட்டுவிட்டு கை அலம்பவதற்கே காத்துக்கொண்டிருந்த மாதிரி, அவளிடம் வந்து "உங்கிட்ட கொஞ்சம் பேசணும்" என்று அவளை மாடிக்கு அழைத்துச் சென்றாள். அவள் ம்ருதளாவிடம் "இன்னைக்கு என்னடி ப்ரோக்ரஸ்" என்று கேட்டாள்."என்னக்கா சொல்ற நீ" என்றாள் ம்ருதுளா. " ஆமாண்டி. ஒண்ணும் தெரியாத பாப்பா ,போட்டுண்டாளாம் தாப்பான்னு சொல்வா. அது போல இருக்கு உன் பேச்சு.நடிக்காத" என்றவள் " அவன் கிட்ட  தனியா பேச சந்தர்ப்பமே கெடைக்கலையா" என்று கேட்டாள். " நீ நினைக்கிற படி எல்லாம் ஒண்ணுமே இல்லை" என்றாள் ம்ருதுளா.

"நான் திருப்பித்திருப்பி சொல்றேன், நீ இல்லை இல்லைன்னு சொன்னா நிச்சயம் இருக்குன்னுதான் அர்த்தம். நடந்ததை எங்கிட்ட மறைக்காம சொல்லு" என்றாள் வசுமதி.வேறு வழியில்லாமல், சங்கர க்ருஷ்ணன் பேசிக் கொண்டிருந்ததை வசுமதியிடம் ம்ருதுளா சொல்ல வேண்டியதாயிற்று. வசுமதி  அவளிடம்

 " உங்கிட்டேந்து விஷயத்த கறக்க ரொம்ப ச்ரம படவேண்டி இருக்கு. நீ சரியான மக்காடி? உனக்கு என்ன பிடிக்கும்னு அவன் கேக்கும் போதே எனக்கு உன்ன தான் பிடிக்கும்ன்ற  ஆன்சர தான் அவன் எதிர்பார்க்கிறான் என்று நோக்கு தெரியலையா" என்றாள். இதைக்கேட்டு கன்னம் சிவந்தாள் ம்ருதுளா. அதற்குள் மாடிப்படியில் யாரோ ஏறி வரும் சத்தம் கேட்டது. இருவரும் பேச்சை நிறுத்தினார்கள். மாடியில் ஏறி வந்த சங்கர க்ருஷ்ணன் இவர்களை பார்த்ததும் "சாரி தொந்தரவு பண்ணிட்டேன்" என்றான். பிறகு வசுமதி அவனிடம் " இல்லை. இல்லை. அதெல்லாம் ஒண்ணும் இல்லை" என்றாள். " கீழ கொஞ்சம் புழுக்கமா இருந்தது. அதனால்தான் மேல காத்தாட வந்தேன்" என்றான் அவன். "இட்ஸ் ஓகே. நீங்க ரெண்டு பேரும் பேசிண்டிருங்கோ.  நான் கீழே போறேன்.நேக்கு வேலை இருக்கு" என்றாள் வசுமதி. "அக்கா. நானும் உன்கூட வரேன்.நேக்கும் வேல இருக்கு" என்று கூறி வசுமதியுடன் கிளம்பி கீழே சென்றாள் ம்ருதுளா.