வசந்த காலம் வருமோ?- 53

 வசந்த காலம் வருமோ?- 53

By N Krishnamurthy 

புதன்கிழமை காலை 10 மணி போல இருக்கும். பத்பநாபனின் வீட்டு வாசலில் ஒரு டாக்ஸி வந்து நின்றது. அதற்கு அடுத்த  நிமிடத்தில்  காலிங் பெல் அடிக்கப்பட்டது. கதவை திறந்த  பத்பநாபன், வாசலில் கோல்ட் ஃப்ரேம் கண்ணாடி அணிந்து, தலை நிறைய மல்லிகை பூவை சூடி, பட்டுப்புடவையில், 45 வயது மதிக்கத்தக்க ஒரு பெண்மணியும், அவள் அருகில் இருபது வயது மதிக்கத்தக்க ஒல்லியான ஆனால் உயரமான ஒரு வாலிபனும் நிற்க கண்டார். அந்த பெண் அவரைப் பார்த்து " சார் இது பத்நாபன் சார் வீடு தானே" என்று கேட்டாள். அதற்கு பத்மநாபன் " ஆமாம். நான் தான் பத்மநாபன். நீங்க யாருன்னு தெரியலையே"என்றார். " சார் நான் சென்னையிலேந்து வரேன் .ம்ருதுளா ......."என்று கூறிய உடனே பத்மநாபனக்கு புரிந்து விட்டது." உள்ளே வாருங்கள்" என்று கூப்பிட்டார். ராஜேஸ்வரியும், சங்கர .க்ருஷ்ணனும் வீட்டுக்கு உள்ளே நுழைந்தார்கள். ஹாலில் உட்கார்ந்து கொண்டு ஏதோ வேலை செய்து கொண்டிருந்த ம்ருதுளா, இவர்கள் இருவரும் உள்ளே நுழைந்து பார்த்ததும், "வாங்க மாமி"என்று சொல்லி உட்புறம் திரும்பி  "அம்மா மெட்ராஸ்லேந்து யார் வந்திருக்கா பார்" என்றாள். சமையலறையில் இருந்து வெளிப்பட்ட மைதிலி, ராஜேஸ்வரியை பார்த்து" வாங்க வாங்க, இவ்ளோ சீக்கிரம் நீங்க வருவீங்கன்னு நான் எதிர்பாக்கல"என்றாள். "ட்ரெயின் லேட்டா" என்று கேட்டாள். " அத்தோடு இல்லாம ஒரு சின்ன பையை மட்டும்  எடுத்துட்டு வந்திருக்கேளே.மீதி லக்கேஜ்  எங்க போச்சு" என்று கேட்டாள். ராஜேஸ்வரி "நாங்க ட்ரெயின்ல வரல.

ட்ரெயின்ல டிக்கெட் கெடைக்கறது குதிரை கொம்பா இருக்கும் போல இருந்தது.ஏழு மணிக்கு மதுரைக்கு ஒரு பிளைட் இருந்தது. அதுல ஏறி, மதுரைக்கு 8 மணிக்கு வந்து சேர்ந்தோம். மீனாக்ஷி  கோவில் பக்கத்தல ஒரு லாட்ஜில் ரூம் போட்டடிருக்கோம். அங்க செக்கிங் இன் பண்ணிட்டு, குளிச்சிட்டு டிரஸ் மாத்திண்டு, நேரா இங்க வந்தூட்டோம்" என்றாள்.

"ஓ.அப்படியா" என்றாள் மைதிலி . அதற்குள் ஹாலுக்கு ஒருவர் பின்  ஒருவராக வர ஆரம்பித்தார்கள். எல்லோருக்கும் ராஜேஸ்வரியையும், சங்கர க்ருஷ்ணனையும் மைதிலி அறிமுகப்படுத்தி வைத்தாள்.

ருக்மணி ராஜேஸ்வரி பார்த்து.                            "  ஏண்டிம்மா,உன்  பையன் வாய்ப்பாட்டில்லாம வயலினும் வசிக்கிறனாமே. ரெண்டுத்துலயும் எக்ஸ்பர்ட்னு  கேள்விப்பட்டேன்" என்று சொன்னாள்." அப்படி இல்ல மாமி. ரெண்டுத்துலயும் டிரெய்னிங் எடுத்துண்டு  இருக்கான். ஓரளவுக்கு நண்ணா செய்யறான். இன்னும் நிறைய கத்துக்க வேண்டியது இருக்கு" என்றாள்.

" ஓ இத தான் ஃபுல்  டைம்மா பண்ணிண்டு இருக்கானோ" என்று கேட்டாள் ருக்மணி. "இல்ல மாமி. அவன் க்வான்டம் மெக்கானிக்ஸ்ல மாஸ்டர்ஸ் பண்றான். அத்தோட வாய்ப்பாடு வயலின்  இரண்டையும் கத்தகறான் " என்றாள். இதை கேள்விப்பட்ட ருக்மணி"  அசாத்தியமா இருக்கு .இந்த பையன் மூணு விஷயத்லயும் பரிமளிக்கறான் போல இருக்கே" என்றாள். 

அதற்குள் வசுமதி தன்னுடைய ரூமில் இருந்து வெளிப்பட்டாள். அவளுக்கு ராஜேஸ்வரியையும், சங்கர க்ருஷ்ணனனையும் அறிமுகம் செய்து வைத்தாள் ம்ருதுளா. அவளைப் பார்த்து ராஜேஸ்வரி " கன்கிராஜுலேஷன்ஸ்" என்று கூறினாள். "தேங்க்யூ மாமி"என்று கூறிய வசுமதி"  உங்க பையன் வாய்ப்பாட்டு, வயலின் ரெண்டுத்துலேயும் எக்ஸ்பர்ட்ன்னு கேள்விப்பட்டேன். பேச்சு அவ்வளவா  வராது போல இருக்கு"  என்று கிண்டல் அடித்தாள். ராஜேஸ்வரி பதிலுக்கு சிரித்துக் கொண்டே 

" நீ ம்ருதுளா மாறி இல்லயோ? போல்டா பேசற.நீ நெனைக்கிற படி  அவன் இல்ல. அவன் நல்லா பேசுவான்.கொஞ்சம் சங்கோஜம். அத்தோடு இல்லாம தமிழ்ல அவனால சரளமாக பேச முடியாது. இங்கிலீஷ்னா அவனுக்கு ஈஸியா போயிடும்" என்றாள். இதைக் கேட்ட வசுபதி விட்டுக் கொடுக்காமல் "எங்களுக்கும் கொஞ்சம், கொஞ்சம் இங்கிலீஷ் தெரியும் மாமி" என்றாள்.  இதைக் கேட்ட சங்கர க்ருஷ்ணன் " How nice.My advance congradulations for your wedding " என்று கூறினான்." Thank You very much. Dont take what i told about you seriously" என்று கூறினாள் வசுமதி. அதற்கு சங்கர க்ருஷ்ணன் " Never. In fact I ejoyed your humour" என்றான்.

ம்ருதுளா இரண்டு டம்ளர்களில்  காபியை கொண்டு வந்து அவர்களிடம்  கொடுத்தாள். இருவரும் காபியை அருந்தினார்கள்.