நூலறுந்த பட்டம்-9

 நூலறுந்த பட்டம்-9

திடீரென்று ஒரு நாள் படுக்கையில் விழுந்தாள் ராதா.உடல் அனலாய் கொதித்தது.

தலை சுற்றியது.இரு முறை வாந்தி எடுத்தாள். தன் உடல் நிலையை ஆதித்யாவிடம் காட்டிக் கொள்ளாத அவள், மிளகு கஷாயம் வைத்து குடித்தால் சரியாகி விடும் என்றெண்ணி ரெண்டு வேளை மிளகு கஷாயம் வைத்து குடித்தாள். ஜுரம் விடுவதாக இல்லை. இரவில் அவள் முனுகவதை கண்ட ஆதித்யா பயந்து போய் "என்னம்மா,என்ன ஆச்சு" என்று கேட்டான் அதற்குப் பிறகுதான் தனக்கு ஜுரம் வந்திருக்கும் விஷயத்தை அவள் ஆதித்யாவிடம் கூறினாள். மறுநாள் ஆதித்யா லீவ் போட்டுவிட்டு, அவளை டாக்டரிடம் கூட்டிக்கொண்டு  போய் வந்தான். "அநேகமா வைரல் ஃபீவர் ஆக இருக்கும் " என்று கூறிய டாக்டர் ஒரு வாரத்திற்கு மருந்து கொடுத்தார். ஒரு வாரம் மருந்து சாப்பிட்டும் உடல் தேறவில்லை. மறுபடியும் டாக்டரிடம் போனதில் பல்வேறு பரிசோதனைகளை செய்த டாக்டர் கடைசியில் ராதாவிற்கு வந்திருப்பது மஞ்சள் காமாலை  என்றும் அதுவும் முற்றிய நிலை என்றும் உறுதிப்படுத்தினார்.

ராதா அதற்கு உண்டான மருந்துகளை சாப்பிட ஆரம்பித்தாள்.குழந்தை

மகா இங்கு வரவில்லை என்று அதிகம் மன வருத்தத்தில் இருந்தாள் ராதா. ராதாவின் உடல்நிலை எந்த மருந்துக்கும் செவி சாய்க்கவில்லை. ஆதித்யாவும் ஒரு மாதம் லீவு எடுத்துக் கொண்டு அவளுடனே இருந்தான். எதற்கும் பலன் இல்லாத நிலைமையில் ஒரு நாள் இரவு எட்டு மணிக்கு ராதா இந்த உலகத்தை விட்டு மறைந்தாள்.

ஆதித்யாவிற்கு தாங்க முடியவில்லை.இரவு முழுதும் தாயின் சடலத்துக்கு அருகே உட்கார்ந்து கொண்டு அழுது கொண்டிருந்தான். விஷயத்தை கேள்விப்பட்டு ஆதித்யாவின் நண்பர்கள் வந்தார்கள். அதில் முக்கியமான சேகருக்கு சுகுணாவின் வீட்டு விலாசம் தெரிந்திருந்தது .அவன் உடனே சுகுணாவின் வீட்டிற்கு சென்று விஷயத்தை கூறினான். ஆபீசுக்கு கிளம்பி கொண்டு இருந்த சுகுணா விஷயத்தை கேள்விப்பட்டு சிறிது நிலைகுலைந்து போனாள். மரகதம்  பதறி அடித்துக் கொண்டு, "வாடி போய் விட்டு வரலாம்" என்று கூறி சுகுணாவையும், மகாவையும்  கூட்டிக்கொண்டு ஆதித்யா வீட்டுக்குள்ளே நுழைந்தாள்.எந்த   வீட்டிற்குள் மாமியார் இருந்தால் நான் இருக்க மாட்டேன் என்று  கூறினாளோ அதே  வீட்டில், அவள் உயிரோடு இல்லாத போது சுகுணா

வந்ததுதான் கால(ன்)ம் செய்த கோலம். கல் நெஞ்சுக்காரியானாலும் கண்ணில் கண்ணீர் கசிந்தது சுகுணாவிற்கு. மகா மரகதத்திடம்  ஒட்டிக்கொண்டு பயத்துடன், ராதாவின் சடலத்தை  பார்த்தாள். குழந்தை  மெல்ல மரகதத்திடம் "பாட்டி. இவங்கதானே ஒரு நாள் நம்மள ஸ்கூல்ல வந்து பார்த்தாங்க" என்று கேட்க, அதைக் கேட்ட மரகதம் அவளை  கட்டிக் கொண்டு "ஆமாண்டி. இவுங்க உனக்கு இன்னொரு பாட்டி" என்று கூறினாள். 

" அங்க  உக்காந்து இருக்காங்க பாரு , அது உங்க அப்பா. அவர போய் கட்டிக்கோ" என்றாள் மரகதம். குழந்தை தயங்கி தயங்கி ஆதித்யாவிடம் வந்தாள். ஆதித்யாவின் முதுகை கட்டிக் கொண்டாள். திரும்பிப் பார்த்த ஆதித்யா அவளை மடியில் எடு போட்டுக் கொண்டான். "அம்மா பாரு. நான் இருப்பதற்குள் குழந்தை வரமாட்டாள் என்று சொல்லிக் கொண்டிருந்தாயே அம்மா. உனக்கு இப்படி எல்லாம் நடக்கும் என்று தெரியுமா  .ஏம்மா என்னை அனாதையா விட்டூட்டு  போயிட்டே.உன் பேத்தி வந்திருக்கா பாரம்மா" என்று கூறி தலையில் அடித்துக்கொண்டான். சுகுணா அவனிடம் வந்து பார்மாலாக "ஐ அம் வெரி சாரி"என்றாள். அதற்கு ஆதித்யா அவளிடம் "இப்போது இதை சொல்லி  சொல்லி என்ன பலன்" என்று கூறினான்.பின்னர் சேகர் சுகுணாவிடம் "நீங்கள் முடிந்தா ஒரு ஒரு பத்து பதினைந்து நாட்கள் லீவு போட்டுவிட்டு இங்கிருந்தால்,இவன் அவன் அம்மாவுக்கு காரியம் செய்ய ஒத்தாசையாக இருக்கும். அவன் மனது உடைந்து போய் இருக்கிறான்.தனியே இருந்தால் விபரீதமாக முடிவெடுப்பானோ என பயப்படுகிறேன். உங்களுக்கு நான் சொல்ல வேண்டியதில்லை" என்று கேட்டுக் கொண்டான். சுகுணாவுக்கும் வேறு வழி தெரியவில்லை ."சரி" என்றாள் சுகுணா. அடுத்த பதினைந்து நாட்கள் சுகுணா,மகா, மரகதம் அங்கேயே தங்கி இருந்தார்கள். அம்மாவுக்கு செய்ய வேண்டிய எல்லாம் செய்து முடித்தான் ஆதித்யா.பின்பு சுகுணா ஆதித்யாவிடம் "எனக்கும் லீவு போட்டதில் ஆபீஸில் வேலை தலைக்கு மேல் உள்ளது. குழந்தைக்கும் 15 நாள் லீவு போட்டாகிவிட்டது. நாங்கள் நாளையிலிருந்து எங்கள் வீட்டுக்கு போகிறோம்" என்றாள்.

இதற்கு தலையசைத்தான் ஆதித்யா. அம்மாவை  இழந்துவிட்ட நிலைமையில் ஒரு துறவியைப் போல இருந்தான்

(தொடரும்)