ரகோபதேஸம்தொடர்ச்சி_1

 #ரகோபதேஸம்தொடர்ச்சி

#ரகோபதேஸம்தொடர்ச்சி_1

By Bhaskar Satya

கோடை விடுமுறை முடிந்து பள்ளி திறக்கப்படுவதற்கு சில நாட்களே இருந்த நிலையில் நண்பர்களோடு விளையாடுவதில் நாட்டம் அதிகம் இருந்ததே தவிர மடத்திற்கு செல்லும் எண்ணம் குறைந்து கொண்டு தான் இருந்தது.

இதை கவனித்த என் தாயார், 'ஏண்டா பாஸு, பத்து பதினஞ்சு நாளா நீ மடத்து பக்கம் போன மாதிரியே தெரியலையே?  ஏதாவது விஷமம் பண்ணி மாமா திட்டினாரா உன்ன?'

'அதெல்லாம் ஒண்ணும் இல்லம்மா.  விடாம மேட்ச் இருக்கு.  அதான்...'

அம்மாவிற்கு அப்படி பதில் அளித்தாலும் அதற்குப் பிறகு என் மனம் என்னவோ என் ஆசானைப் பார்க்க தூண்டியது அம்மாவின் அந்த கேள்வி.

செல்கிறேன் மடத்திற்கு அடுத்த நாளே அதுவும் காலை ஆறு மணிக்கே.  ரகுபதி சாஸ்திரிகள் நான் அங்கு சென்றபோது அவர்  ஜபம் செய்து கொண்டு இருந்தார்.  என்னை பார்த்தவுடன் ஜபத்தை விரைவாக அவர் முடித்துக் கொண்டது போல தோன்றியது.

'எதேது பத்து நாளைக்கு அப்புறம் ...  மாமாவை சுத்தமா மறந்துட்டியோன்னு நெனைச்சேன்.'

'நாள் தவறாம மேட்ச் மாமா.  இன்னும் கொஞ்ச நாள் தானே ஸ்கூல் தொறக்க இருக்கு.  அப்பறம் நிறைய நேரம் விளையாட முடியாதே. அதான்.'

'கொழந்தை தான நீ.  இந்த பருவத்துல விளையாடாம பின்ன எப்ப விளையாடறதான்.  இன்னிக்கு இல்லையா மேட்ச்?'

'இருக்கு மாமா.  ஆனா மத்யானத்துக்கு மேல தான். ‌ அதிருக்கட்டும் ...  நீங்க எப்படி இருக்கேள்?  கணேஸண்ணா எப்படி இருக்கா?  மாமி?'

'பரவாயில்லையே.  பெரிய மனுஷனா ஆயிண்டு வரையே.  குசலம் விசாரிக்கறதெல்லாம் கூட நோக்கு தெரியுமோ?'

அசட்டு சிரிப்பு என்னிடமிருந்து.  

'கொஞ்சநாளா ஒருத்தரை பார்க்காம இருந்துட்டு பார்த்தோமானா அம்மா விசாரிக்க சொல்லி கத்துக் கொடுத்துருக்கா.'

'பேஷ் பேஷ்.  அது சரி ...  ஸ்நானம் ஆச்சோண்ணோ?'

'இல்ல மாமா.  உங்கள பார்த்துட்டு திருப்பாற்கடல் குளத்துல ரெண்டு டைவ் அடிச்சுட்டு ஆத்துக்கு கிளம்புவேன்.'

'ஓ... அதான் இடுப்புல துண்டா?  சரி வந்ததுதான் வந்த.  தோட்டத்துக்கு போய் உன் பிரெண்ட்ஸுகளோட பேசிட்டு ஸ்வாமிக்கு ரெண்டு பூ பறிச்சிண்டு வரியா?'

அவர் பிரண்ட்ஸ் என்று குறிப்பிட்டது தோட்டத்தில் இருக்கும் பூச்செடிகள்.  அவைகளையும் பார்க்கவில்லையே சில நாட்களாக?

தோட்டத்திற்கு செல்கிறேன்.  சூரிய கதிர்கள் செடிகளின் மேல் மெல்ல மெல்ல விழ ஆரம்பிக்கும் நேரம்.

'செம்பருத்தி ...  எப்படி டி இருக்க?' 

'ஏண்டா ஒரு மாதிரி டல்லா இருக்க?  பூச்சி கடிச்சுடுத்தா?'

'ஏய் நந்தி (நந்தியாவட்டையைத்தான் அப்படி) ...  கொள்ள பூ கொடுப்ப.  ஏன் இப்படி குறைச்சுட்ட?  மாமா நோக்கு தண்ணி ஊத்தறாரா இல்லையா?'

ஆசை தீர செடிகளோடு பேசிவிட்டு பூக்களையும் பறித்துவிட்டு மடத்தினுள் நுழைகிறேன்.

'செடிகளோட சம்பாஷனைகள் எல்லாம் ஆச தீர முடிஞ்சுதோன்னோ?'

சிரித்துக் கொண்டே பூக்கூடையை ஓரமாக வைத்துவிட்டு, 'மாமா நான் கிளம்பறேன்.  குளிச்சுட்டு வேற போகணும்.'ki

'சரிடா' என்று உத்தரவு கொடுத்தவர் திடீரென்று என்னை பார்த்து, 'ஆத்துல சாப்பிடறச்சே பரிசேஷணம் பண்றயோன்னோ?'

'கண்டிப்பா மாமா.  நீங்கதான் எனக்கு சொல்லிக் கொடுத்திருக்கேளே.  ரெண்டு வேளை சாப்படறச்சே பரிசேஷணம் பண்ணுவேன்.  ஸ்கூல்ல லஞ்ச் போது பண்றதில்ல.  டிஃபன் பாக்ஸுக்கு எப்படி மாமா பரிசேஷணம் பண்றது ... அதுவும் என் ஃப்ரெண்ட்ஸ்களுக்கு முன்னாடி.'

'அதனாலென்ன பரவாயில்ல.   ஆனா பரிசேஷனம் பண்ணும் போது ஆத்மார்த்த பக்தியோட பண்ணுனும்.  ஏனோ தானோன்னு பண்ணப்படாது.   பல பேரு பண்றதும் இல்ல இப்பல்லாம்.  பண்ணினா கூட எந்தரத்தனமா பண்றா.  அது மாதிரி கூடாது.  ஜலத்தை எடுத்து இலையையோ தட்டையோ சும்மாவானும் ஏதோ பிறருக்காக சுத்த வேண்டியது, தொடர்ந்து இரண்டு மூன்று தடவை பருக்கைகளை எடுத்து வாயில் போட்டுக்கொள்ள வேண்டியது.  அவ்வளவுதான் அவர்களை பொறுத்த வரைக்கும் பரிஷேசனம் முடிஞ்சது.  இது மாதிரி எல்லாம் கூடவே கூடாது.'

'மாமா, ஏற்கனவே இத சொல்லி இருக்கேள்னு நெனைக்கிறேன்.  ஆனால் நீங்க சொன்னபடி தான் செஞ்சுண்டு வரேனாக்கும்.'

'நீதான் சமத்தாச்சே.  நோக்கு இந்த பரிசேஷனத்த பத்தி விஸ்தாரணமா சொல்லிக் கொடுக்கிறேன் அப்பறமா.  ஞாபகப்படுத்து என்ன?'

'உங்களுக்கு சௌகர்யப்பட்டுதுன்னா இப்போவே கூட சொல்லி கொடுங்கோ மாமா.'

'அது இல்லடா.  குளத்துல சாகசமெல்லாம் பண்ணனும்னு சொன்னியே?'

'பரவாயில்ல மாமா.  அப்புறம் குளிச்சா போச்சு.  இப்பவே ஆரம்பிங்கோ.  ஐ அம்‌ ரெடி.'

நான் தயார் என்றதும் அவர் ஆரம்பிக்கிறார்.

'உபநயனம் ஆனோண்ண எல்லோரும் கட்டாயம் இந்த பரிசேஷணத்த அனுஷ்டிக்கணும்.   ஏன்னா இது ஒரு மகத்தான சம்பிரதாயம்.  நோக்கு ஒண்ணு தெரியுமோ? முன்பெல்லாம் பரிமாறுவதுக்காக அன்னம் கொண்டு வருவதை பார்த்தோண்ணயே நம் பெரியோர்கள் ’இந்த அன்னம் நமது சரீரத்திற்குள் சென்று நமக்கு நற் சிந்தனையையும் நல்ல ஆரோக்யத்தையும் கொடுக்கணும்'  அப்படின்னு பய பக்தியோட மனசுக்குள்ள வேண்டிப்பா.  ஒரு சிலர் சுத்த அன்னத்தை பார்த்ததும் அன்னத்தை இலைல வைக்கறச்சுக்கு முன்னாடி  “ "நமஸ்தே அன்ன" அப்படின்னு கைகூப்பிண்டு வணங்கி ‘அஸ்மாகம் நித்யமஸ்து ஏதத்’ அப்படின்னு சொல்லுவா.  அதுக்குப் பிறகுதான் பரிஷேசனத்தையே ஆரம்பிப்பா.'

'பொதுவா எல்லா மந்திரங்களும் பரிஷேசன சமயத்தில் மனசுக்குள்ளத்தான் சொல்லணும்.  உரக்க சொல்றது பழக்கத்துல இல்ல.'

'சாதம் வைக்கும்போது நமது வலது கையால் உண்கலனை அதாவது சாப்பாட்டு பாத்திரத்தையோ இலையையோ தொட்டுண்டிருக்கணும். அன்னம் வைத்து நெய் விட்டதும் ப்ரணவம் வியாஹ்ருத்தியால் சாப்பாட்டை ஸ்வாகதம் செய்து காயத்ரி மந்திரத்தால் சுத்தப்படுத்தி ‘ஸத்யம் த்வா ருதேன' அப்படின்னு கார்த்தாலேயும்  ’ருதம் த்வா ஸத்யேன’ அப்படின்னு ராத்திரியிலும் இலையை பரிஷேசனம் செய்யணும்.'

'பிறகு சாப்பிடப்போகும் உணவிற்கு ஆதாரமாகும்படி ‘அம்ருதோபஸ்தரண மஸி’ என்று மந்திரத்தை சொல்லியபடி வலது கையில் ஜலம் விட்டு பருக வேண்டும். இந்த செயலை ‘ஆபோசனம்’ அப்படிம்பா.'

'அப்பறம் நெய் ஊத்தின அன்னத்தை மூன்று விரல்களால் ...  அதாவது கட்டை விரல், நடு விரல், பவித்ர விரல்களால் ...  கொஞ்சம் அன்னத்தை எடுத்து அதற்கான மந்திரங்களை சொல்லியப்படி

'ப்ராணாய ஸ்வாஹா, அபாணாய ஸ்வாஹா, வ்யானாய ஸ்வாஹா, உதாணாய ஸ்வாஹா, ஸமானாய ஸ்வாஹா, ப்ரஹ்மணே ஸ்வாஹா’ 

இப்படி ஆறு ஆஹுதிகளாக வாயில் போட்டுக்கணும். இப்படி பண்றதுக்கு பேர் ப்ராணாஹுதி.

ப்ராணஹுதிக்கான அன்னத்தை பற்களால மென்னு சாப்பிடக்கூடாது. அதாவது பல்லால கடிக்காம முழுங்கணும்.'

நம்ம உடல்ல ப்ராணன், அபாணன், வியாணன், உதானன், ஸமானன் ..  அப்படின்னு அஞ்சு வகை வாயுக்கள் இருக்கு.   நோக்கு புரியும்படியா சொல்லணும்னா சாதாரண மூச்சு, ஏப்பம், கனைப்பு, பின் வழியா போடறது ...  எப்படி விதவிதமா வாயு வெளிய வர்றதோன்னோ. உடலில் ஜடராக்னியாக இருந்து நாம் சாப்பிடும் பொருளை ஜீரணம் செய்யறது இந்த அஞ்சு வகையான ப்ராணன், அபாணன்,  வியானன், உதானன், சமானன் ..  அப்படிங்கற வாயுக்கள்.   அது மட்டும் இல்ல.   ஜீரணம் ஆன உணவோட சத்தை உடல்ல சேர்க்கறதும், அதன் மூலம் நம் உடல் வலிமைய கூட்டறதுக்கும் தேவையில்லாத கழிவுப்பொருளை அகற்றுவதற்கும், இரத்த ஓட்டம் சீராக ஆக்குவதன் மூலம் சரீரத்தில் வளர்ச்சிக்கும், சமநிலைக்கும் பகவான் உதவுகிறான் என்பது பெரியோர்களின் அபிப்ராயம்.  அதனாலதான் ஆறாவதாக 'ப்ரம்மனே ஸ்வாஹா' அப்படின்னு பகவானையும் சேர்த்து ப்ராணாஹுதி.'

'ப்ராணாஹுதி ஆனோன்ன  இலைல வெச்சிருந்த இடது கையை சுத்த ஜலத்தால் அலம்பி மார்பில் வைத்து ‘ப்ரம்மனிம ஆத்மா அம்ருதத்வாய’ என்று பகவானை தியானம் செய்ய வேண்டும். அப்படி வலுவான இந்த ஜீவனை அழியாநிலை பெருவதற்காக பரம்பொருளுடன் ஐக்கியப்படுத்துவதே ‘ப்ரும்மணிம ஆத்மா’ என்ற மந்திரத்தின் அர்த்தம்.'

'நன்னா திருப்தியா சாப்பிட்டு முடிஞ்சோண்ண உத்தராபோசனம். அதாவது வலது உள்ளங்கையில் சிறிது ஜலத்தை வாங்கிக்கொண்டு ‘அம்ருதாபிதான மஸி’ என்று பருகி மீதி ஜலத்தை தரையில் விடணும்.'

'ஆத்துல சாப்பிடறச்சேயும் சுத்தமான இடங்கள்ல சாப்பிடறச்சேயும் மட்டும் இவைகளை அனுஷ்டிக்கலாம். பொது இடங்களிலோ அல்லது ஆச்சார குறைவான இடங்களிலோ சாப்பிடும்போது இந்த அம்சங்கள் தேவையில்லை.  மனசார அன்னத்தைப் பார்த்து பிரார்த்திச்சிண்டா போதும்.'

'இந்த உத்தராபோசனத்துக்கு ஒரு உள் அர்த்தமும் இருக்கு.  அதாவத எங்கோ இருந்துண்டு பசியாலும் தாகத்தாலும் வாடி வதங்கும் உயிரினம் அனைத்தின் திருப்திக்கு இந்த ஜலம் உதவட்டும் அப்படிங்கறதுதான் அதோட உள்ளர்த்தம்.  இந்த பிரார்த்தனைக்கான அடையாளமாகத்தான் இந்த உத்தராபோசனம்.'

'இன்னும் கூட ரெண்டு மூணு மந்திரங்களை சேர்த்து சொல்லக்கூடிய விஷயங்களும் இருக்கு.  ஆனா பொதுவா இந்த அளவுக்கு தெரிஞ்சுண்டாலே போதும் அப்படிங்கறது என்னோட அபிப்ராயம்.'

'இந்த பரிசேஷன மந்திரங்களுக்கும் சாப்பிடும்போது மனசுல செய்யற பிரார்த்தனைக்கும் ஏன் முக்கியத்துவம் கொடுக்கணும்னு நோக்கு இன்னும் நன்னா விளக்கமா சொல்லித்தரேன் அடுத்த முறை என்னை நீ பார்க்க வரச்சே.'

'இப்ப கிளம்பு.  ஸ்நானம் நீ பண்ணல இல்லையா.  அதனால நமஸ்காரம் பண்ண வேண்டாம்.  ரொம்ப வாலுத்தனம் பண்ணாம குளத்துல குளிச்சுட்டு ஆத்துக்கு போ.  தனியா குளத்துல இறங்காத.  நீச்சல் தெரிஞ்சவா பக்கத்துல யாராவது இருக்காளான்னு பார்த்துட்டு இறங்கு.  சொல்றது புரியறதா?'

செவி சாய்த்தேனா என்று தெரியவில்லை.  ஆனால் சிரித்துக்கொண்டே நடையைக் கட்டினேன்.

தொடரும்.