மாற்றான் தோட்டத்து மல்லிகை -5

 மாற்றான் தோட்டத்து மல்லிகை -5

By N. Krishna Murthy 

இரண்டு மூன்று பதிவுகளாக வேண்டும் என்றே சுகுமார் என்ற பெயரை சுதாகர் என்று பதிவிட்டு இருந்தேன். கதையை எத்தனை பேர் ஊன்றிப்படிக்கிறார்கள், அதில் எவ்வளவு பேர் "சுகுமாரை, சுதாகர் என்று  மாற்றி விட்டீர்களே" என்று கேட்கப் போகிறார்கள் என் ஆவலுடன் எதிர்பார்த்தேன். 

எந்த குரூப்பில் இருந்தும் இதுவரை எனக்கு அந்த கேள்வி வரவில்லை. பரவாயில்லை. இனிமேல் நான் சுகுமாரை அவருடைய சரியான பெயரில் சுகுமார் என்று அழைக்கப் போகிறேன்.

---------------------------------------------------------------

சனிக்கிழமை காலை எழுந்தவுடன் "கடவுளே, இன்றைய பொழுது நன்றாக போக வேண்டும்"என்று வேண்டிக் கொண்டாள் நிரஞ்ஜனா.

காலை 8 மணிக்கு வழக்கம் போல் சுகுமார் நர்சிங் ஹோம் கிளம்பினான். ஏற்கனவே திட்டமிட்டருந்தபடி அன்று அவர்களுடைடைய திருமண நிறைவு நாள் என்று அவள் அவனுக்கு நினைவு படுத்தவில்லை. காலை டிபன் முடித்து, காபி சாப்பிட்ட அவன், காரை கிளப்பிக்கொண்டு நரசிங் ஹோமுக்கு சென்றான். 

காலை 11:30 மணிக்கு சுகுமாரும் ஜாஸ்மினும் காபி இருந்த பேண்ட்ரிக்கு சென்றார்கள்.அங்கு இளம் டாக்டரான ஜோசப் குருவில்லா அமர்ந்து கொண்டிருந்தான். அவன் ஒரு மலையாளி.

இந்த நர்சிங் ஹோமில் அவன் சேர்ந்து இரண்டு வருடம் ஆகிறது.

கையில் ஒரு காபி கப்பை பிடித்துக் கொண்டிருந்த குருவில்லாவின் எதிரில் ஆவி பறக்கும் ஒரு காபி கப் இருந்தது. சுகுமாரை பார்த்து அவன்"டாக்டர். உங்களுக்காகத்தான் நான் கொண்டு வந்து வைத்திருக்கிறேன்" என்று கூறினான். "நீங்கள் இருவரும் இப்படி ஜோடியாக வருவீர்கள் என்று தெரியாது"என்றான் அவன்  விஷமத்தனமாக. "பரவாயில்லை.எனக்கு நான் காபி எடுத்துக் கொண்டு வருகிறேன்" என்று கிளம்பிய ஜாஸ்மினை பார்த்த குருவில்லா " இல்லை இல்லை.அழகான பெண்கழ் வேலை செய்தால் எனக்கு பிடிக்காது.நானே கொண்டு வந்து தருகிறேன்" என்று சொல்லி, மற்றொரு கப் காப்பி எடுத்துக் கொண்டு வந்து ஜாஸ்மின் முன்னால் வைத்தான். " என்ன உபசாரம் மிகவும் பலமாக இருக்கிறது, டாக்டர்"

என்றான் சுகுமார். "வேறொன்றுமில்லை. இப்படி உங்களை தாஜா செய்தாலாவது உங்களுடைய  எக்ஸ்பீரியன்ஸில் கொஞ்சமாவது என்னுடன் பகிர்ந்து கொள்ள மாட்டீர்களா என்ற நப்பாசை தான்" என்றான்.இதைக் கேட்டு ஜாஸ்மினும், சுகுமாரும் சிரித்தார்கள்.காபி அருந்தி முடித்ததும் மூவரும் எழுந்து சென்றார்கள்.

மதியம் 12 மணிக்கு நிரஞ்ஜனா,கமலாவுக்கு போன் செய்து சுகுமார் ஃப்ரீயாக  இருக்கிறாரா என்று கேட்டாள். "இல்லை. நிரஞ்ஜனா. ஆப்ரேஷன் தியேட்டரில் இருக்கிறார்" என்று கூறினாள் கமலா .

"சரி, சரி.சும்மாதான் கேட்டேன்.அவர் வந்த உடனே நான் போன் பண்ணேன்னு நீ சொல்ல வேண்டாம்" என்று கூறிவிட்டாள்.

மதிய உணவு இடை வேளையின் போது ஜாஸ்மினோடு சேர்ந்து உணவு அருந்திய சுகுமார்,"ஜாஸ்மின் நீ கேட்ட பத்து லக்ஷம் ரூபாயை நேற்று இரவு உன்னுடைய அக்கவுண்டுக்கு ட்ரான்ஸ்ஃபர் செய்து விட்டேன்" என்றான். அவன் கைகளைப் பிடித்துக்கொண்ட  ஜாஸ்மின் "உங்களுக்கு எப்படி நன்றி கூறுவது என்றே தெரியவில்லை. எல்லாம் நல்லபடியாக முடிந்ததும், நாம் இருவரும் புது வாழ்க்கை தொடங்க வேண்டும்"என்று கூறினாள். அதற்கு சுகுமார் "அது அவ்வளவு சுலபமாக  இருக்காது ஜாஸ்மின். நான் நிரஞ்ஜனாவை சரி கட்ட வேண்டும். அப்படி அவள் விவாகரத்துக்கு ஒத்துக் கொள்ளாவிட்டால், சில கடினமான முடிவுகளை நான் எடுக்க வேண்டி இருக்கும்"என்று கூறினான்.

மாலை 4 மணிக்கு ஒருவழியாக எல்லா வேலையும் முடித்து விட்டு சுகுமார் வீட்டுக்கு கிளம்ப நினைத்தான்.சுகுமாருக்கு அன்று மதியத்திற்கு மேல் உடல்நிலை சரியில்லை. சில சமயம் ஜுரம் அடிக்கிற மாதிரி இருந்தது. பின்பு வயிறு வலிக்கிற மாதிரி இருந்தது. வாந்தி வருகிற மாதிரியும் இருந்தது. சிறிது ஓய்வெடுத்துக் கொண்டால் பரவாயில்லை என்று கூட தோன்றியது. அப்போதுதான் ஜாஸ்மின் அவனிடம் "வீட்டிற்கு கிளம்பலாமா' என்று கேட்டாள். "இல்லை ஜாஸ்மின். என்  உடல்நிலை சரியில்லை. நான் வீட்டுக்கு போகலாம் என்று பார்க்கிறேன்" என்றான்.

 ஜாஸ்மின் முகத்தை இறுக்கமாக வைத்துக் கொண்டு "என் பிறந்த நாளான இன்றைக்கு நீங்கள் என்னுடன் கொஞ்சம்  அதிகமான  நேரம் செலவழிப்பீர்கள் என்று நினைத்து கொண்டு இருந்தேன். ஆனால் வருவதற்கே மறுக்கிறீர்கள்"என்றாள்பொய்கோபத்துடன்.

இதைக் கேட்ட சுகுமார் "அப்படியா. இன்று உன் பிறந்தநாளா" என்று கூறி அவள் கைகளை  பிடித்துக் குலுக்கினான்.  "சரி, ஒண்ணு  பண்ணலாம்.நான் இன்று உன்னுடைய வண்டியிலே வந்து விடுகிறேன் .ஆனால் இரவு என்னை நீ வீட்டில் விட்டுவிட வேண்டும்" என்றான். 'Done' என்றாள் ஜாஸ்மின்.

இருவரும் கிளம்பி வீட்டிற்கு போக ஆரம்பித்தார்கள்.

சுகுமார் அவளிடம் "வழியில் எங்கேயாவது மால் இருந்தால் நிறுத்து. உனக்கு நான் ஒரு நல்ல பரிசு வாங்க வேண்டும்" என்று கூறினான்.அதைக் கேட்ட ஜாஸ்மின் "அதெல்லாம் ஒன்றும் வேண்டாம். உங்களுக்கு வேறு உடல் நிலை சரியில்லை.நீங்கள் உங்களையே எனக்கு பரிசாக தந்து விட்டீர்கள். அப்புறம் வேறு பரிசு எதற்கு" என்றாள். அதைக் கேட்ட சுதாகர் அவளுடைய கையை தன்னுடைய கையுடன் பொருத்திக் கொண்டான். அப்பொழுது ஜாஸ்மின் "என்ன உங்கள் கை இவ்வளவு சுடுகிறது" என்றாள். அதற்கு சுதாகர் "அது தான் தெரியவில்லை. மத்தியானத்திலிருந்து ஜுரம் வந்த மாதிரி இருக்கிறது"என்றான். "சரி, சரி. வீட்டுக்கு போனவுடன் நான் ஸ்ட்ராங்க் காபி ரெடி பண்ணி, ஒரு பேராசிடமால்  டேப்லெட்டையும் தருகிறேன்.பத்தே நிமிஷத்தில் ஜுரம் பறந்து விடும்" என ஆறுதலாக பேசினாள் ஜாஸ்மின். இருவரும் அரை மணி நேரத்தில் வீடு போய் சேர்ந்தார்கள்.

அன்று இரண்டு விசேஷங்கள் கொண்ட முக்கிய நாள்.முதலாவது சுகுமார்,நிரஞ்ஜனா திருமண நிறைவு நாள். அடுத்தது ஜாஸ்மினுடைய பிறந்த நாள்.அந்த நாளில் வேறொன்றும் நிகழப்போவதை அந்த கடவுள் மட்டுமே அறிவானா? அல்லது இன்னொரு நபரும் அதை அறிவாரா?

"நினைப்பதெல்லாம் நடந்து விட்டால் தெய்வம் ஏதும் இல்லை"

என்று சும்மாவா எழுதினார் கண்ணதாசன்.

(தொடரும்)