நூலறுந்த பட்டம் - 8

 நூலறுந்த பட்டம் - 8

மகாவிற்கு இரண்டரை வயது முடிந்த போது அருகில் இருந்த மழலையர் பள்ளியில் பிரிகேஜி சேர்த்து விட்டாள் சுகுணா. காலையில் ஆபீசுக்கு கிளம்பும்போது அவள் குழந்தையை ஸ்கூலுக்கு கொண்டு விட்டு விடுவாள்.குழந்தையை  திரும்ப அழைத்து வர ஒரு ஆட்டோ ஏற்பாடு  செய்திருந்தாள். பகல் 12 மணிக்கு  ஆட்டோ மரகதம் வீட்டிற்கு வந்து அவளை பிக்கப் செய்து கொண்டு,ஆட்டோ பள்ளி செல்லும். பின்பு அங்கே காத்திருந்து மகா வையும் ,மரகதத்தையும் அழைத்து கொண்டு திரும்பி வீட்டுக்கு கொண்டு வந்து விட்டு விடுவார் ஆட்டோ ஓட்டுனர். 

கால சக்கரம் சுழன்றது.குழந்தை மகா  கிடுகிடுவென வளர்ந்தாள். இப்போது மகா இரண்டாம் வகுப்பில் படித்துக் கொண்டிருந்தாள். கற்பூர புத்தி அவளுக்கு. அப்போதைக்கப்போது சுகுணாவிடம்"  என் அப்பா எங்க அம்மா" என்று கேட்பாள். சுகுணா சாமர்த்தியமாக "அப்பா வெளிநாடு போயிருக்காங்க. அப்புறமா வந்து விடுவாங்க என்று கூறி சமாளிப்பாள். மரகதிலும் சுகுணா" இவ அப்பா இங்கதான் இருக்கிறார் என்று மறந்தும் சொல்லிவிடாதே. ஜாக்கிரதை" என்று கூறி எச்சரிக்கை  விட்டிருந்தாள்.

இதற்கிடையில் ஒரு நாள் ராதா, மரகதத்திடம் கேட்டு குழந்தை படிக்கும் பள்ளியை தெரிந்து கொண்டு, மாலை 3 மணிக்கு பள்ளி விடும்போது  மகாவின் பள்ளிக்கு வந்திருந்தாள். மரகதம் குழந்தையை கையோடு அழைத்து வரும்போது, ராதாவை பார்த்து "வாங்க" என்று கூறி கூறினாள்."இது யார் பாட்டி" என்றாள் மகா  மரகதத்திடம்."இதுவும் உனக்கு பாட்டி போல" என்றாள் மரகதம்.

குழந்தையை அணைத்து உச்சி முகர்ந்து கொஞ்ச வேண்டும் என்று ஆசைப்பட்டாள் ராதா. குழந்தையின் அருகில் சென்றதும், குழந்தை அவள் புது மனுஷியாக இருப்பதை பார்த்து கொஞ்சம் ஒதுங்கிக் கொண்டாள்.

குழந்தை எங்கேயாவது சுகுணாவிடம் சொல்லிவிட போகிறாளே என்று மரகதம்  பயந்த போது ஆபத்பாந்தவனாக வந்த ஆட்டோ டிரைவர் அவளிடம் "என்னம்மா, கிளம்பலாமா" என்று கேட்டார்."சரி"என்று மரகதமும்,மகாவும் ஆட்டோவில் ஏறி வீடு சென்று விட்டனர்.

இதற்குப் பிறகு இரண்டு நாட்கள் கழித்து ஆட்டோ டிரைவருக்கு பணம் கொடுக்கும் பொழுது சுகுணா "என்னப்பா எல்லாம் எப்படி போயிட்டு இருக்கு" என்று கேட்டாள்."எல்லாம் நல்லாதாம்மா போயிட்டு இருக்கு" என்றார். "குழந்தை ஏதாவது கேட்டால் நீ எதுவும் வாங்கி தர கூடாது, புரியுதா" என்றாள். "புரியுதும்மா. நான் வாங்கி தரமாட்டேன் ஆனா ரெண்டு நாள் முன்னாடி  ஒரு பெரியம்மா வந்து இருந்தாங்க.அவங்க மகாவுக்கு சாக்லேட் வாங்கி கொடுத்தாங்க. நம்ம அம்மா அதுக்கு  மறுப்பு சொல்லல" என்றார். ஓரளவுக்கு விஷயத்தை கிரகித்துக் கொண்டாள் சுகுணா. மரகதத்திடம் விஷயத்தை கேட்டாள். மரகதத்தால் மறைக்க முடியவில்லை.எதேச்சை யாக ராதா பள்ளிக்கு  வந்ததாக கூறினாள். அதற்கு சுகுணா "இல்லம்மா .கத வுடாத.குழந்தை இந்த ஸ்கூல்ல தான்  படிக்கிறான்னு அவர்களுக்கு நிச்சயம் தெரியாது.அப்படி இருக்க,நீ சொல்லாம அவுங்க அங்க வந்திருக்க முடியாது. உனக்கு எத்தனை தடவை படிச்சு படிச்சு சொல்லிட்டேன்.இதுவே கடைசி தரமா இருக்கட்டும்" என்று  எச்சரித்தாள் சுகுணா.

இதைக் கேட்ட மரகதம் முள்ளை முள்ளால் தான் எடுக்க வேண்டும் என்று தீர்மானித்து " உன்னைப் போலவே எல்லோரும் கல் நெஞ்சக்காரியாகா  இருக்க வேண்டும் என்று எதிர்பார்க்காதே. நான் அந்த காலத்து மனுஷி.கொஞ்சம்  முன்ன பின்ன தான் இருப்பேன். உனக்கு பிடிக்கலைன்னா சொல்லு. நான் எங்கேயோ போய் ஒரு ஹோம்ல சேர்ந்துக்குறேன். நீயாச்சு, உன் குழந்தையாச்சு"  என்று கத்தினாள்.இதை முற்றிலும் ஏற்பாராத சுகுணா இதைக் கேட்டு, கொதிக்கும் பாலில் கொஞ்சம்  தண்ணியை கொட்டியது போல் அடங்கினாள்.

மகாவை பார்த்துவிட்டு வந்த அன்று மாலை, ராதா ஆதித்யாவிடம் குழந்தையை போய் பார்த்துவிட்டு வந்ததை கூறினாள்."ஏண்டா நீ ஞானி மாதிரி இருக்க. குழந்தையை பாக்கணும்னு உனக்கு தோணவே இல்லையா. போய் பாக்க மாட்டேங்கற" என்றாள். அதற்கு ஆதித்யா" நான் குழந்தையை பார்ப்பதை சுகுணா விரும்பவில்லை. எனவே நேரடியாக பார்க்க முடியாது. திருட்டுத்தனமாக என் குழந்தை பார்க்க என் மனது இடம் கொடுக்கவில்லை. குழந்தை எங்கே ஓடிவிடப் போகிறாள். எப்படியாக இருந்தாலும் ஒரு நாள் நம்ப வீட்டுக்கு  வருவாள்" என்று கூறினான்.இதைக் கேட்டு ராதா "இது என்னமோ நடக்கும் என்று எனக்கு தோணலை.என் வாழ்நாளுக்குள் இது போல் நடந்தால் நான் மிகவும் மகிழ்ச்சி அடைவேன்" என்று கூறினாள். அவள்  தீர்க்கதரிசியா என்ன? அவள் நினைத்தபடியே அவள் வாழ்நாளுக்குள் அது நடக்குமா என்ன.காலம் தான் பதிலளிக்க வேண்டும்.