ரங்கு சித்தப்பா - 5
அன்று காலை பிரேக் பாஸ்ட் கடை முடிந்தவுடன், சுமதி சித்தப்பாவிடம் , "சித்தப்பா, கொஞ்சம் கதவை உள்ள தாப்பா போட்டுக்கோங்கோ. நான் கொஞ்சம் மெடிக்கல் ஷாப் வரைக்கும் போயிட்டு வரேன். ரஞ்ஜனிக்கு ஒரு டானிக் வாங்க வேண்டியிருந்தது. நேத்தி மறந்துட்டேன்" என்றாள்.
சித்தப்பா சுமதியிடம் "நீ போ வேண்டாம். எங்கிட்ட அந்த மருந்து சீட்டை கொடு.நான் வாங்கிண்டு வரேன்" என்று கூறிவிட்டு மருந்து சீட்டை வாங்கிக் கொண்டு சென்றார். அரைமணியில் டானிக்குடன் திரும்பி வந்து அதை சுமதியிடம் கொடுத்தார்.
இப்படி சித்தப்பா பலவிதமாக அவள் குடும்பத்திற்கு உதவி செய்து கொண்டிருந்தார்.
சித்தப்பா வந்து கிட்டத்தட்ட பத்து நாள் ஆகிவிட்டது. அன்று மாலை 3 மணி இருக்கும். பகல் 12:30 மணிக்கு மதிய உணவு முடிந்து விட்டதால், மூன்று மணிக்கு இரண்டாவது வேளை காபி கலந்து சித்தப்பாவிடம் கொடுத்தாள் சுமதி. சித்தப்பா சோபாவில் உட்கார்ந்து கொண்டு காபியை ஆற்றிக்கொண்டிருந்தார்.
"சுமதி உனக்கு தெரியும்ன்னு நெனைக்கிறேன். இன்னிக்கி ராக்போர்ட்ல நான் ஊருக்கு கிளம்பணம்" என்றார். அதற்கு சுமதி "என்ன சித்தப்பா இவ்வளவு சீக்கிரம் கிளம்பிட்டீங்க. இன்னும் கொஞ்ச நாள் இருந்துட்டு போகலாமே" என்றாள். "இல்லம்மா. எனக்கு அங்கு கொஞ்சம் வேலை இருக்கு. அதுவும் இல்லாம உனக்கும் வீண் ஸ்ரமம். விருந்தும் மருந்தும் கொஞ்ச நாளைக்கு தான் பெரியவா சொல்லுவா, இல்லையா.நான் ஆறு நாள் எக்ஸ்ட்ராவா இருந்தூட்டேன்" என்று கூறி சிரித்தார்.
"நீங்க எனக்கு அந்நியமா சித்தப்பா?விருந்துன்னு எல்லாம் சொல்றேள்" என்றாள் சுமதி." இல்லம்மா. என்ன இருந்தாலும் ஒரு ஆள் கூட இருந்தா உனக்கு சுமை தானே" என்று கூறினார் அவர்.சுமதி சித்தப்பாவின் கால் அருகில் வந்து உட்கார்ந்தாள்.
சித்தப்பா சுமதியிடம்"நான் இங்கிருந்த பத்து நாளில் என்றாவது ஒரு நாள் நீ என்னை கேப்பேன்னு எதிர்பார்த்துண்டிருந்தேன். நீ அதை கேட்கவே இல்லையே" என்றார். "என்ன சித்தப்பா சொல்றீங்க"என்றாள் சுமதி.
சித்தப்பா சிரித்துக் கொண்டே "இந்த சிடு மூஞ்சி சித்தப்பா, இப்படி மாறிவிட்டாரே என்று உனக்கு கேக்க தோணலயா" என்றார். சுமதி தலை குனிந்தாள்.
"நீ கேட்க விட்டாலும் நானே சொல்றேன்" என்று ஆரம்பித்த சித்தப்பா " நாலு மாதம் முன் வரை நான் உன்னுடைய பழைய சிடுமூஞ்சி சித்தப்பாவாகத்தான் இருந்தேன். என் நல்ல காலம், அன்று ஸ்ரீரங்கத்தில் ஒரு உபன்யாசத்திற்கு நான் போக நேர்ந்தது.கதை சொன்ன பையனுக்கு அதிகம் வயசு இல்லை. 30 லிருந்து 35க்குள் தான் இருக்கும்.என்ன அபார ஞானம்.தமிழ், சமஸ்கிருதம் ரெண்டுலேயும் பாண்டித்யம். வாக்குல சரஸ்வதி கடாக்ஷம் ஸ்பஷ்டமா தெரியர்து.
வேதம், உபநிஷத், திவ்ய பிரபந்தம், திருமந்திரம்,திருக்குறள், திருவாசகம்னு எல்லாத்துலேந்தும் கோட் பண்றான். அவன்
அன்னிக்கி சொன்ன ஒரே ஒரு விஷயம் அவன் எனக்குன்னு சொன்ன மாதிரி இருந்தது. அந்த ஹால்ல என்னையும்,அவனையும் தவிர வேறு யாரும் இல்லாத மாதிரியும்,அவன் எனக்கு பிரத்யேகமாக பண்ணின கீதோபதேசம் மாரி இருந்தது,அன்னிக்கு அவன் சொன்ன அட்வைஸ்" என்று சொல்லி நிறுத்தினார்.
"கொஞ்சம் தண்ணி கொடம்மா" என்று கூறி தண்ணீரை வாங்கி குடித்தார்.சுமதி அந்த உபன்யாசகர் அப்படி என்னதான் சொல்லியிருப்பார் என்று கேட்க ஆவலாக இருந்தாள்.
பின்பு சித்தப்பா தொடர்ந்தார் "அன்னிக்கு அவன் சொன்னான்.மனுஷாமொத்தம் ரெண்டு வகை தானாம். குழந்தைகள்லேர்ந்து ஆரம்பிச்சு வயசானவா எல்லாரும் இந்த ரெண்டு டைப்பில சேத்துடலாம்ன்றான்.
ஆம்பளைகளும்,பொம்மனாட்டிகளும் இந்த ரெண்டு டைப்புக்குள்ள வந்துடுவாளாம். ஒரு டைப் அறியாமை என்னும் இருள் விலகி ஓரளவுக்கு ஞானம் பெத்து, மெச்சூரிட்டி அடஞ்சவா.இதுபோல இருக்கறவா,நீ சின்ன வாள்ளையும் பார்க்க முடியும். பெரியவாள்ளையும் பாக்க முடியும். இன்னொரு டைப், என்ன வயசு ஆனாலும் தன்னுடைய சுய குணத்தை மறக்காம இருக்கிறவா. சின்ன குழந்தைகள் ஸ்கூல்ல அடிச்சிக்கிற மாதிரி, என் இடம் இது, என் ஸ்லேட் இது,என் பலபம்
இதுன்னு சொல்லிண்டு இருக்கற மாதிரி. நான் சொல்றது தான் கரெக்ட் அப்படின்னு சொல்றது இந்த டைப்.இந்த டைப் மனுஷா, எப்ப வேணாலும் தன்ன இன்னொரு டைப்புக்கு மாத்திக்க முடியும். அது ஒண்ணும் கஷ்டமான காரியம் இல்லை. தொடர்ந்து 40, 50 வருஷம் சிகரெட் பிடிக்றவா கூட திடீர்னு ஒரு நாளைக்கு சிகரெட் பிடிக்றத உட்டுடறா.பிறகு ஆயுஸ் வரைக்கும் அந்த சிகரெட்டை தொடறதே இல்லை.இதே போல இந்த பிடிவாதக்கார குணம் உள்ள மனுஷா நினைச்சாள்னா, தன்னை மெச்சூர்டு மனுஷனா மாத்திக்க முடியும்.அப்படி அந்த குழந்தை சொன்னது என்ன உறுத்திண்டே இருந்தது. நம்ப ஏன் இது போல மாறக்கூடாதுன்னு என்னை நானே கேட்டுண்டேன். இதுபோல சிடு மூஞ்சியா இருந்து யாருக்கு நம்ம என்ன லாபம் பண்ணி இருக்கோம் அப்படின்னு யோசிச்ச போது எனக்கு ரொம்ப அதிர்ச்சியா இருந்தது.யாருக்குமே ஒண்ணுமே செய்யலன்னு மனசுல பட்டது.கட்டின பொண்டாட்டி கிட்ட, அதான் உன் சித்தி கிட்ட கூட, இப்படி இருந்தூட்டமே அப்படின்னு மனசு கெடந்து தவிச்சது.
அன்னிலிருந்து கொஞ்சம் கொஞ்சமா என்ன நானே மாத்திக்கலாம் தீர்மானம் பண்ணேன். பக்கத்துல வீட்ல இருக்கறவா கிட்ட பேசும் போது, கறிகா கடையிலிருந்து கறிகா வாங்கும் போது, ஓட்டலுக்கு போய் சாப்பிடும்போது, இப்படி ஒவ்வொரு இடத்திலும் என்னுடைய கோபத்தை குறைச்சுண்டு, இரண்டு வார்த்தை தன்மையா பேச ஆரம்பிச்சேன். இதனுடைய தாக்கம் அசாத்தியமா இருந்தது.
எப்படி இருந்ததுன்னு என்னால சொல்ல முடியல. அதை நீ உணர்ந்து தான் பாக்கணும். கொஞ்ச நாள்ல எல்லாரும் என்ன லவ் பண்ண ஆரம்பிச்சிட்டா. அடடா, உலகத்தை(சத்யத்தை) நம்ம லேட்டா புரிஞ்சுண்டுட்டமேன்னு இருந்தது. வெக்கமாவும்,கோவமாவும் இருந்தது.அட்லீஸ்ட் இப்போவாது புரிஞ்சிண்டமேன்னு சந்தோஷப்பட்டேன். அதனால்தான் நீ என்னை இப்போ புது சித்தப்பாவா பார்க்கற" என்று சொல்லி முடித்தார் சித்தப்பா.
அதற்கு பதிலாக சுமதி"ஆமாம் சித்தப்பா. நீங்க இங்க வந்து போற போது, சில சமயம் நாங்க செய்யற தப்ப ,பொறுக்க முடியாம கண்டிச்சது உண்டு. ஆனா அத ஒண்ணும் நாங்க பெருசா எடுத்துக்கல" என்றாள். "அப்படித்தாம்மா நீ சொல்லுவ. ஏன்னா நீ என் குழந்தை. ஆனா உங்க எல்லார் மனசுக்குள்ளேயும் அந்த வருத்தம் இருந்திருக்கும்னு நான் இப்பதான் உணர்றேன்.அந்த அயர்ன் பையனுக்கு,அவன் கிட்டேர்ந்து நான் பிடிங்கிண்ட பணத்தை,வட்டியும் முதலுமா கொடுத்த போது,அவன் கண்ணுல தெரிஞ்ச சந்தோஷத்தையும்,அவன் வார்த்தேல காட்டின நன்றியையும் பாத்து நான் திக்குமுக்காடீட்டேன்.
இப்படி சின்ன சின்ன சந்தோஷங்களால தான் மனுஷன் உயிர் வாழறான்னு தெரிஞ்சிண்டேன் சுமதி" என்று கூறி முடித்தார் அந்த புது சித்தப்பா.
மாலை ராமகிருஷ்ணன் வந்த உடன் சுமதி அவரிடம் நடந்ததை எல்லாம் கூறினாள். ராமகிருஷ்ணனுக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது.
அன்று இரவு ரங்கு சித்தப்பாவை ரயிலேற்ற ராமகிருஷ்ணன், சுமதி, வினய்ஆகிய மூவரும் சென்று இருந்தார்கள். ஸ்டேஷனில் ட்ரெயின் வருவதற்கு ஐந்து நிமிடம் இருந்தது. அப்போது சித்தப்பா சுமதியையும், ராமகிருஷ்ணனையும் பார்த்து "ரஞ்ஜனிக்கு குழந்தை பிறந்தவுடன் ஃபோன் பண்ணுங்கோ. நான் தாத்தா சீருடன் வந்து குழந்தையை பாக்கறேன்" என்றார். அப்போது ராமகிருஷ்ணன் அவரிடம் "அந்த சமயத்தில் நீங்க வந்து குறஞ்சது ஒரு ஆறு மாசமாவாது எங்க கூட இருக்கணம் சித்தப்பா" என்று கேட்டுக் கொண்டார். அதற்கு ரங்கு சித்தப்பா "அதுக்கு என்ன. அப்படியே பண்ணிட்டா போச்சு மாப்ளை" என்றார். ட்ரெயின் கிளம்புகையில் அவர்கள் சித்தப்பாவிற்கு பிரியா விடை கொடுத்தார்கள்.
மறுநாள் காலை ராமகிருஷ்ணனும், ரஞ்ஜனியும், வினயும் பிரேக்ஃபாஸ்ட் சாப்பிட அமர்ந்த போது, சுமதி ராமகிருஷ்ணனிடம் " எனக்கு ஒண்ணு தோணர்து. அத சொன்னா கோச்சுப்பீங்களான்னு தெரியல. ரங்கு சித்தப்பா அங்க தனியா தான் இருக்கார். பாவம். ரஞ்ஜனிக்கு குழந்தை பிறந்த உடனே அவர் வரேன்றார்.நம்ப இப்ப இருக்கிற டூ பெட்ரூம் .வீட்டை கொடுத்தூட்டு, த்ரீ பெட்ரூம் வீட்டை வாயிண்டு போயிட்டமானா, சித்தப்பாவை நம்ம கூட பர்மனெண்டா வெச்சுக்கலாம். என்ன சொல்றீங்க "என்றாள்.
எல்லோரும் ராமகிருஷ்ணன் முகத்தையே உற்றுப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்கள். ஒரு நிமிடம் அவர் ஒன்றும் பேசவில்லை.
பின்னர் ராமகிருஷ்ணன் சிரித்துக் கொண்டே "இப்பதான் நீ உருப்படியா ஒரு யோஜனையை சொல்லி இருக்க" என்றார். ரஞ்சனியும்,வினையும் அவர் சிரிப்பில் சேர்ந்து கொண்டார்கள்.
ரங்கு சித்தப்பாவை மாதிரி நாமும் குழந்தையிலிருந்து வளர்த்துக் கொண்ட வேண்டாத பிடிவாதங்களையும், கோவங்களையும் குறைத்துக் கொண்டால் எவ்வளவு நன்றாக இருக்கும்!(தொடராது.முடிந்தது)
No comments:
Post a Comment