எண்ணப்பறவை_11

எண்ணப்பறவை_11

'வேலையெல்லாம் ஒரு வழியா முடிஞ்சுதா?  சீக்கிரமா வந்துட்டியே!'

'ஆமாம் குமுதா.  நாளைக்கு ஆஃபீஸ் போய் கொஞ்சம் டைப் பண்ணி ரெடி பண்ணிட்டா முடிஞ்சுடும்.  என்ன பண்ணியிருக்க ராத்திரி சாப்பாட்டுக்கு?'

தோச மாவு கொஞ்சம் இருக்கு.  ஆளுக்கு மூணு வரும்.  தேங்கா சட்னி பண்ணிடறேன்.  போதுமோன்னோ?'

'யதேஷ்டம்.  நான் வேணா வாக்கட்டுமா?'

'வேணாம்.  நீ ரெஸ்ட் எடுத்துக்கோ.  நான் பார்த்துக்கறேன்.'

முகம் அலம்பி ஃபரெஷ் ஆனாள் அமுதா.  அபிராமி சொன்னதை யோசித்தாள்.  Bபெட்டில் ஆனந்த விகடன் புத்தகம் இருந்தது.

அபிராமி சொன்னதைப் பற்றி மீண்டும் யோசித்தாள்.

'நன்னா வருமா?  ரெண்டு மூணு ச்சாப்டர் எழுதிப் பார்ப்போம்.  சரிப்பட்டு வரலைனா வேற கதைக்கு போயிடுவோம்.'

'திங்கக்கிழம ப்ரியா கிட்ட கேட்போம்.  அவ சொல்லறத பார்த்தா அரவிந்த் லைஃப் கொஞ்சம் இன்ட்ரெஸ்டிங்கா இருக்கும்னு நெனய்க்கிறேன்.  அதையும் கேட்டுண்டு எழுத ஆரம்பிப்போம்.'

'நம்ம கதைல வர கதாநாயகனுக்கு அவன் பெயரையே வெச்சுடுவோமே.  கொஞ்சம் ரியல் கொஞ்சம் கற்பனை சேர்த்து அடிச்சி விடுவோம்.'

'கதாநாயகி பெயர்?'

சட்டென்று வெட்கம் தலை தூக்கியது.  'நம்ம பெயரையே வெச்சிடுவோமா?'

'ஆஃபீஸ்ல இந்த கதையை தொடர்ச்சியா படிக்கறவா இருந்தா? ஏடா கூடமா ஏதாவது தெரிஞ்சவா படிச்சுட்டு புரிஞ்சுண்டா?'

'இன்னும் நரசிம்மனையே பார்க்கல.  அவரப் பார்த்து அவர் மனசு வெச்சு எடிட்டர் கிட்ட அழச்சிண்டு போய், அவர் ஒத்துண்டு, இன்னும் எவ்வளவோ இருக்கு.  அதுக்குள்ளேயே எதுக்கு கற்பனை?'

தனக்குள் கேள்வி.  தனக்குள் பதில்.  பருவத்தில் மனம் கற்பனையில் சஞ்சரித்து விட்டால் ரெக்கை கட்டிப் பறப்பதில் பறவை தோற்று விடும்.

'எப்படி ஆரம்பிக்கலாம்?'

'பேங்குல நடந்த சந்திப்பிலிருந்தே ஆரம்பிச்சா என்ன?'

சாப்பிட்டு விட்டு படுத்தாலும் கதையிலேயே சிந்தனை.  கதையில் வரும் அவன் சிந்தனை.

ஓரளவு தீர்மானித்து விட்டாள் கதையின் துவக்கத்தை.  இனி எழுத்துக்கள் ஒட்ட வேண்டும் சிந்தனையோடு.

'அபிராமி அக்கா கொடுத்த டைரியில் எழுத ஆரம்பிப்போம்.'

'ஏண்டி, தூக்கம் வரலையா?  புரண்டு புரண்டு படுக்கறையே?  பேசாம கண்ண மூடிண்டு தூங்கு.  எப்பப் பார்த்தாலும் ஆஃபீஸா?  மணி பண்ணெண்டு ஆகறது பார்'

'இல்ல குமுதா.  ஒரு தொடர்கதை எழுதலாம்னு இருக்கேன்.  விகடன்ல அது வரதுக்கு நம்ம அபிராமி அக்கா ஹெல்ப் பண்ணறேன்னு சொல்லியிருக்கா.  அடுத்தவாரம் அவாளோட எடிட்டரை பார்க்கப் போறேன்.'

'என்ன கதை.  எனக்கு சொல்ல மாட்டியா?'

'சஸ்பென்ஸ்.  விகடன்ல வந்தா நீயே படிச்சுக்கோ.'

'ஏய்..ஏய்... என் கிட்ட கூட சொல்ல மாட்டியா?'

'சொல்லிட்டா இன்ட்ரெஸ்டிங்கா இருக்காது.  விகடன் காரா முதல்ல ஒத்துக்கட்டும்.  அப்புறம் சொல்றேன்.'

'நீ அமுதசுரபில எழுதின சிறுகதைய படிச்சுட்டு அப்பா கொண்டாடிண்டா.  கதை பேர் கூட... ஆங்.. 'அப்பா போயிட்டு வரேன்'.  இல்ல!    உன் கிட்ட நல்ல திறமை இருக்கு.  நீ வேணா பாரேன்.  நல்ல பேர் வாங்குவ.'

'நீங்கதான் மெச்சிக்கணும்.  பத்து சிறுகதை அனுப்பிச்சா பத்தும் திரும்பிடறது.  ரொம்ப அப்ஸெட் ஆயிடறேன்.  அதான் ஒரு தொடர்கதை எழுதலாம்னு இறங்கியிருக்கேன்.'

இப்போது உட்கார்ந்து பேசிக் கொண்டிருந்தார்கள் இருவரும்.  வழக்கம் போல குமுதாவின் மடியில் படுத்துவிட்டாள் உடனே.

'செல்லக் குட்டி.  ஆரம்பத்துல அப்படித்தான் இருக்கும்.  நான் சொல்றேன் நீ ஒரு பெரிய கதாசிரியரா வருவே.  அம்மா கூட சொல்லுவா அடிக்கடி.'

அம்மா என்று சொன்னவுடன் அழ ஆரம்பித்து விட்டாள் அமுதா.  அவள் தலையை தடவிக் கொடுத்து அவளை தேற்றினாள் குமுதா.

'நம்ம அப்பா பாவமில்ல.  தனியா திருச்சில இருந்துண்டு அம்மாவ பத்தியே நெனச்சிண்டிருப்பார் இல்ல.  பகவான் நம்ம மேல கருணையே வைக்கல.  நாம என்ன பாவம் செஞ்சோம்.'

'ராஜாத்தி அழாத.  நம்மள விட கஷ்டம் பட்டுண்டிருக்கறவா எத்தனையோ பேர்.  அவாள எல்லாம் நெனச்சிக்கோ'

'குமுதா, உனக்கு கல்யாணம் ஆனவுடனே என்னையும் உங்க புக்காத்துக்கு அழச்சிண்டு போயிடு.  நான் தனியால்லாம் இருக்க மாட்டேன்.'

'அதெல்லாம் எதுக்கு இப்போ.  ஜாதகம் பொருந்தணும், பொண்ணு பார்க்கணும், அவனுக்கு பிடிக்கணும்... எவ்வளவோ இருக்கு.  கெட்ட கேட்டுக்கு செவ்வா தோஷம் வேறயாம் எனக்கு.'

'பேசாம லவ் பண்ணேன் குமுதா யாரையாவது?'

'ஆமாண்டி அது ஒண்ணுதான் கொறச்சல் எனக்கு.  ஏதாவது தத்து பித்துன்னு பேசாத.  ஒன் கதைல எழுதறதுக்கு வேணா அதெல்லாம் நன்னா இருக்கும்.  நீ வாய மூடிண்டு தூங்கு பேசாம.'

டேபிள் ஃபேன் கொடுத்த சில் காற்றிலும் குமுதாவின் அன்பு ஸ்பரிசத்திலும் கண் அயர்ந்தாள் அமுதா.

தலையணையை இழுத்து அவள் தலையை அதில் வைத்து விட்டு ஃபேனையும் அவள் பக்கம் திருப்பி விட்டாள் குமுதா.

அவள் பேசியதை நினைத்து சிரித்துக் கொண்டாள் குமுதா.  வராத உறக்கத்தை சற்று வரவழைத்துக் கொண்டு ஒரு தூக்கம்.

தொடரும்...