எண்ணப்பறவை_20

எண்ணப்பறவை_20

'சித்த நேரம் முன்னாடி காளமேகம் தெருவிலேந்து பரமுவும் அவ ஆத்துக்காரரும் வந்திருந்தா.  அவா பொண்ணுக்கு வரன் பார்த்துண்டிருக்காளாம்.  ஒன்னோட ஜாதகத்த கேட்டா.  நான் ஒன்ன கேட்டுண்டு சொல்றேன்னு சொல்லியிருக்கேன்.  என்ன சொல்ற?'

அரவிந்தின் அம்மா சுந்தரி மெல்ல பேச்சை ஆரம்பித்தாள்.

'எனக்கு கல்யாணம்தான் வேண்டாம்னு சொன்னேனேம்மா.  இன்னும் அப்பா அபர்ணா ஆக்ஸிடண்டுலேந்து நான் வெளிய வரவே முடியல.'

'ஏண்டா, நீ மட்டுமா அவாள பறி கொடுத்த.  நானும் தான்.  எத்தனை நாள் அவாளையே நெனச்சிண்டு இருக்கறது.  ரெண்டு வருஷம் ஓடிப் போச்சு.  கஷ்டமாத்தான் இருக்கு.  ஆனா அப்படியே இருந்துட முடியுமா?'

'அம்மா, எதுக்கு இப்ப அவசரம் கல்யாணத்துக்கு?'

'உனக்கென்ன?  நீ பாட்டுக்கும் ஆஃபீஸு கிரிக்கெட்டு ஃபரெண்ட்ஸுன்னு ஏதோ மனச தேத்திண்டு வர.  என்ன பத்தி யோசிச்சு பார்த்தியா?'

'ஏம்மா இன்னும் நான் நல்ல சம்பளமா இன்னும் வாங்க ஆரம்பிக்கல.  இப்ப போய்...'

'அதுதான் பிரச்சனையா?  வேலைக்கு போற பொண்ணா பார்த்தா ஆச்சு.  ஆத்த நான் பார்த்துக்கறேன். நீங்க ரெண்டு பேரும் சம்பாதிச்சு கொண்டு வந்தா போச்சு.  இப்பவே உனக்கு மும்பது ஆப்போறது.  எத்தனை நாள் ஏதாவது சாக்கு போக்கு சொல்லிண்டு காலத்த ஓட்டுவே.  மனசுல யாரையாவது நெனச்சிண்டு இருந்தா சொல்லித் தொலையேண்டா.  அவளையே பார்த்துடலாம்.  ஜாதகம் எல்லாம் ஒண்ணும் பார்க்க வேணாம்.  நம்மாத்துக்கு ஏத்தவளா பார்க்க லக்ஷணமா இருந்தா போதும்.'

'சொல்லிட்டியோன்னோ, நாளேலேந்தே லவ் பண்ண ஆரம்பிச்சுடறேன்.'

'இந்த கிண்டலுக்கெல்லாம் ஒண்ணும் கொறச்சல் இல்ல.  தேமேனு பரமு பொண்ணையே பார்த்துடலாமா?'

'அம்மா அம்மா.. அவசரப் படாதே.  நானே சொல்றேன் போதுமா?'

'போகாத ஊருக்கு ஏதோ வழி சொல்லிண்டிருக்க.  மொத்தத்துல எனக்கு நிம்மதி இல்லாம பண்ணிண்டிருக்க.  எல்லோரும் பையனுக்கு கல்யாணம் காச்சி பண்றதா ஐடியா இருக்கானு நக்கல் பண்ண ஆரம்பிச்சிட்டா.  பதில் சொல்ல முடியாம மழுப்பிண்டிருக்கேன்.'

புடவைத் தலைப்பால் வந்த கண்ணீரை துடைத்துக் கொண்டே சமையலறைக்கு செல்கிறாள் சுந்தரி.  பின்னாலேயே அவனும் வருகிறான்.

'உன் நிம்மதிய நீயே கெடுத்துக்க துணிஞ்சிட்ட.  வர மாட்டுப் பொண் உன்ன பாடா படுத்தினா என் கிட்ட கோச்சிப்பியே.  அப்ப என்ன பண்றது.'

'போதும்.  தத்து பித்துனு உளறு. வரவள நான் அபர்ணா மாதிரி பார்த்துப்பேன்.  நீ ஒண்ணும் அதுக்கெல்லாம் கவலைப் படாத.'

'சரிம்மா.  எனக்கு ரெண்டு மாசம் டைம் கொடு.  ஒரு புது வேலைக்கு முயற்சி செஞ்சிண்டிருக்கேன்.  அமூல் கம்பெனியில.  எங்க போஸ்டிங் கொடுக்கப் போறான்னு தெரியாது.  அநேகமா குஜராத்துல இருக்கும்னு நெனைக்கிறேன்.  அத பார்த்துண்டு என் கல்யாணத்த பத்தி யோசிக்கலாம் என்ன?'

'சொல்றத சொல்லிட்டேன்.  அப்புறம் உன் இஷ்டம்.  உன்ன நம்பி என் காலத்த ஓட்டணும்னு பகவான் எழுதிட்டான்.  நீ கூப்புடற இடத்துக்கெல்லாம் வந்துதான ஆகணும்.'

'என்னம்மா இப்படியெல்லாம் பேசற.  எனக்கும் ஒரு ச்சேஞ்ச் ஆஃப் ப்ளேஸ் தேவப்படறது.  திரும்பத் திரும்ப அப்பா அபர்ணா ஞாபகம் வந்துண்டே இருக்கு.  எனக்கே இப்படின்னா உனக்கும் அப்படித்தானே இருக்கும்.  புதுசா புது ஊர்ல போய் வாழ்ந்துடலாம்னு அடிக்கடி தோணறது.'

'என்னென்னமோ சொல்ற.  ஏதோ என்னவா இருந்தாலும் உன் கல்யாணத்த முடிச்சிண்டு கிளம்புற வழிய பாரு.'

'எல்லாம் நல்ல படியா நடக்கும்மா.  நீ என்ன பத்தி கவலப் படாதே.  எத்தனை பேரன் எத்தனை பேத்தியிருந்தா சந்தோஷப் படுவ சொல்லு?'

'ம்ம்ம்... ஒரு நூறு!'

'பாட்டி..  ஏதாவது ஸ்கூல் நடத்தப் போறியா?  இது ரொம்ப ஓவர் பாட்டி.'

'போடா போக்கத்தவனே.  ஒன் கிட்ட என்ன பேச்சு வேண்டிகிடக்கு?  நான் வரப்போறவ கிட்ட பேசிக்கிறேன்.'

வெகு நாட்கள் கழித்து சுந்தரி மாமியின் முகத்தில் ஒரு சந்தோஷம்.

'நீங்க இருந்திருந்தா என் கஷ்டத்துல பாதிய ஏத்துண்டிருப்பேள்.  அபர்ணா மாதிரி ஒரு பொண்ண அழச்சிண்டு வரத உங்க பொறுப்புல விட்டுடறேன்.'

மனதோடு ஒரு மடல் உயிரை தனித்து விட்டு சென்றவற்கு.

தொடரும்...